De totale middelmatigheid onder de Europese leiders verleidt Macron om naar voren te komen als de Napoleon van onze tijd. Maar achter zijn ijdele en pompeuze persoonlijkheid schuilt alleen maar lucht. Sinds het conflict tussen Rusland en Oekraïne in de aanloop naar de Russische invasie in februari 2022 oplaaide, heeft de Franse president Emmanuel Macron herhaaldelijk geprobeerd de leiding te nemen, schrijft Simon Holmqvist.

Voor de invasie voerde Macron lange telefoongesprekken met de Russische president Vladimir Poetin , iets dat ook in de eerste maanden van de oorlog doorging. Frankrijk heeft een aantal gesprekken openbaar gemaakt, waaruit duidelijk blijkt dat Macron het voortouw neemt in de Europese falanx tegen Rusland. Ook hoor je dat Poetin zich ergert aan Macron, passief-agressief antwoordt op vragen en onder meer uitspreekt dat hij zijn tijd liever aan ijshockey besteedt dan aan diplomatie met de Franse president.

Volgens de geruchten kreeg Poetin uiteindelijk zo genoeg van het lange gesprek van Macron, waarin de Franse president vooral platitudes en holle frasen uitsprak, dat hij Macron uiteindelijk vroeg om alleen terug te komen als hij een concreet voorstel had.

De Franse president, die een solide globalistische achtergrond heeft binnen onder meer het Rothschild-bankenimperium, beschikt over alle voorwaarden om de natuurlijke leider van Europa te zijn. Toen de regering van Angela Merkel in Duitsland werd vervangen, ontstond er een soort machtsvacuüm binnen de EU. Het zwakke en verdeelde rood-groen-gele regime dat Olaf Scholz in elkaar ramde, kon de rol die Merkel speelde niet op zich nemen, vooral niet in de diplomatie met Rusland. Merkels cynische pragmatisme werd vervangen door het emotionele idealisme van de regerende Groene Partij, die de controle over het buitenlandse beleid van de Duitse regering naar zich toe trok.

Macron werd groots ontvangen in Peking, terwijl Ursula von der Leyen werd teruggestuurd.

Viel halsoverkop voor de “speciale behandeling” van de Chinezen

Maar het pompeuze optreden van Macron, met lege en dramatische uitspraken, gebrek aan mandaat en zwakke steun in eigen land, kon Merkels schoenen ook niet vullen. Toen Macron afgelopen april Peking bezocht, voedden de Chinezen op vakkundige wijze Macrons grote ego: hij werd verheven en bejubeld met optochten en banketten, terwijl EU-baas Ursula von der Leyen – die tegelijkertijd naar Peking ging ondanks dat zij niet was uitgenodigd – werd behandeld als een onbeduidende ambtenaar en werd naar huis gestuurd.

Macron mocht ook wandelen met president Xi Jinping in een Chinese tuin, waarbij de twee leiders hun stropdassen afdeden en samen licht lachten terwijl Macron poseerde voor foto na foto. Vervolgens mocht Macron deelnemen aan een Chinese theeceremonie en zich samen met Xi nestelen onder het getjilp van vogels, bijgewoond door drie vrouwen in uniform.

De Chinezen gaven Macron tenminste het gevoel dat hij een echte keizer was.

Na de Chinese speciale behandeling besefte Macron opnieuw dat hij de nieuwe Napoleon van Europa was en verklaarde hij resoluut dat de EU inderdaad een onafhankelijk China-beleid kan voeren.

“Moeten wij er belang bij hebben de kwestie Taiwan te bespoedigen? Nee. Het ergste van alles zou zijn om te denken dat wij Europeanen volgers moeten zijn en ons moeten aanpassen aan het Amerikaanse ritme en de Chinese reactie”, zei Macron na het bezoek aan Peking.

Slechts enkele dagen na het stuk bleek dat Von der Leyen min of meer naar Peking was gestuurd om op Macron te passen. Ze zou ervoor zorgen dat Europa een ‘verenigd front’ zou hebben, met andere woorden ervoor zorgen dat de Chinezen er niet in zouden slagen Macron te laten afwijken van de duidelijke lijn van Washington. De mislukking maakte de Amerikaanse president Joe Biden naar verluidt “gek” en al na een paar dagen werd bekend dat Biden Macron een ‘goed gesprek’ had gevoerd.

Slechts een paar maanden later, toen Brics zijn jaarlijkse top in Zuid-Afrika zou houden, probeerde Macron naar een uitnodiging te vissen

Nieuwe mislukkingen voor Macron

Maar Macron werd uiteindelijk niet uitgenodigd voor de BRICS-bijeenkomst. Ook zijn poging om Poetin verbaal te onderwerpen mislukte. Bovendien liep het zogenaamd onafhankelijke Europese China-beleid dat Macron zou moeten leiden ook vast.

Deze week probeerde Macron opnieuw het voortouw te nemen in Europa, toen hij op korte termijn twintig Europese leiders bijeenriep voor een crisisbijeenkomst over de steeds urgenter wordende situatie in Oekraïne. Het jongste steunpakket van Washington blijft nog steeds hangen in het Congres, en in Europa wordt de onvrede steeds sterker. In Polen hebben boeren en nationalisten letterlijk de grens met Oekraïne geblokkeerd, en daar beginnen – schokkend genoeg – zelfs pro-Russische spandoeken onder de demonstranten te verschijnen.

Meanwhile in Poland
"Putin, restore order in Ukraine and Brussels and with our leadership"
🤓👍 pic.twitter.com/ffhOVGg4YB

— — GEROMAN — time will tell – 👀 — (@GeromanAT) February 20, 2024

Europa zou zichzelf binnenkort kunnen zien als de enige financier van het oorlogsproject in Oekraïne – een project waarvoor zeker een nieuwe Napoleon nodig zou kunnen zijn, dacht Macron.

Maar ook hier lijkt Macron jammerlijk te hebben gefaald. Zelfs vóór de bijeenkomst waarschuwde de Slowaakse premier Robert Fico voor de agenda van de bijeenkomst, wat hem “rillingen over zijn rug” bezorgde. Na de bijeenkomst verklaarde Macron dat hoewel er “nog geen consensus” bestaat over het sturen van troepen naar Oekraïne, dit niet kan worden uitgesloten. Toen kwamen de opmerkingen van de ene deelnemer aan de bijeenkomst na de andere: Duitsland, Groot-Brittannië, Zweden, Finland en zelfs Polen wilden het voorstel van Macron niet aanvaarden.

Zelfs de middelmatigheid van zijn concurrenten kan Macron niet redden

Macron had de nieuwe Napoleon van Europa kunnen worden. Hij heeft de juiste achtergrond, is gekroond door de familie Rothschild zelf en komt uit een van de belangrijkste landen van Europa. De Europese regeringen zijn op zijn best ook een zee van middelmatigheid. De verwarring en incompetentie van ministers, bureaucraten en regeringsfunctionarissen en de zwakte van de talloze liberaal-democratische coalitieregeringen zijn opzienbarend.

Maar het probleem is dat Macrons grote ego en pompeuze optreden, dat gezien de situatie in Europa in zijn voordeel had kunnen spreken, nooit door iets concreets is ondersteund. Macron is niet eens geliefd bij zijn eigen kiezers en lijdt onder het acute gebrek aan mandaat dat alleen een bureaucratische reus als de EU kan creëren. Hij heeft ook niet de invloed die de stoere Merkel had, en Frankrijk heeft niet dezelfde historische band met Oost- en Noord-Europa als Duitsland. Daarom lijkt ook niemand Emmanuel Macron deze keer te willen volgen in een nieuwe campagne tegen Moskou.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Macrons poging om de NAVO en de EU te ondermijnen is een schot in de roos

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over