De deskundige had het escalatiebeleid van het Westen geanalyseerd en zag geen andere manier om een grote nucleaire oorlog te voorkomen dan een nucleair ‘waarschuwingsschot’ om de droomdansers in de westerse regeringen eindelijk uit hun onrealistische ideeën te halen en terug te brengen naar de harde realiteit.
Westerse media en politici liegen voortdurend dat Rusland met een nucleaire oorlog dreigt. Het tegendeel is het geval, want Rusland waarschuwt steeds dringender voor het gevaar van een kernoorlog, maar blijkbaar begrijpen de mensen in het Westen niet met welk vuur ze spelen.
Je kunt zeker zeggen dat er een zekere wanhoop heerst in Russische deskundigenkringen, omdat de westerse elites het nucleaire vuur waarmee ze spelen niet lijken te begrijpen. Iedereen die denkt dat een kernmacht militair verslagen kan worden, lijkt vergeten te zijn dat zelfs de meest gereserveerde kernmacht zijn tegenstanders mee zou sleuren in het geval van zijn eigen ondergang. Dit geldt voor Israël, dat om deze reden niet ernstig is aangevallen, omdat het een publiek geheim was dat Israël over de atoombom beschikte. Maar dit geldt ook voor alle andere kernmachten, inclusief Rusland.
In het Westen wordt daarentegen verzonnen dat Rusland niet mag winnen in Oekraïne, of zelfs dat Rusland de oorlog moet verliezen. Vanuit Russisch perspectief zou dat laatste op zijn laatst het risico betekenen van het einde van de Russische staat in de oorlog aan Ruslands grens, wat er onvermijdelijk toe zou leiden dat Rusland als laatste redmiddel zijn toevlucht moet nemen tot kernwapens.
Dit is geen baanbrekende bevinding; de VS en alle andere kernmachten zouden niet anders handelen.
Niettemin blijft het Westen escaleren, de inzet verhogen en zijn retoriek escaleren, wat uiteindelijk tot een nucleaire catastrofe zou kunnen leiden. Het is geen oorlog aan de grenzen van de VS die het voortbestaan van de VS in gevaar zou brengen als de oorlog verloren zou gaan. De mensen in het Westen zouden de zaken weer vanuit het standpunt van de vijand moeten gaan bekijken en zich de situatie andersom moeten voorstellen.
Blijkbaar zijn de elites in het Westen zich niet bewust van de risico’s waarmee ze spelen, en het is deze onzorgvuldigheid en onbegrip van de kant van de besluitvormers in het Westen die Russische experts letterlijk tot wanhoop drijft. Afgelopen zomer riep een zeer invloedrijke Russische deskundige Rusland in een essay waarover in Rusland fel werd gedebatteerd, op om ergens in Europa, bijvoorbeeld in Polen, een kleine atoombom tot ontploffing te brengen, zodat het Westen eindelijk zou begrijpen wat er werkelijk aan de hand was.
De deskundige had het escalatiebeleid van het Westen geanalyseerd en zag geen andere manier om een grote nucleaire oorlog te voorkomen dan een nucleair ‘waarschuwingsschot’ om de droomdansers in de westerse regeringen eindelijk uit hun onrealistische ideeën te halen en terug te brengen naar de harde realiteit.
President Poetin heeft in zijn toespraak tot de natie in februari ook op dit gevaar gewezen, zonder dat iemand in het Westen het hoorde. Maar nu lijken enkele invloedrijke columnisten in de VS de kwestie te zijn gaan begrijpen. Andrei Zhitov, een van Ruslands beste Amerikaanse experts, schreef hierover op TASS een artikel dat zeker de moeite waard is om te lezen , en dat ik vertaalde.
Begin van vertaling:
Debat over nucleaire dreiging: dringen de waarschuwingen van Poetin door tot de Amerikanen?
Andrei Zhitov over de vraag of we ons vaker een kernoorlog moeten voorstellen
In zijn toespraak voor de Russische Federale Vergadering in februari herinnerde de Russische president Vladimir Poetin aan “het lot van degenen die ooit hun contingenten naar ons land stuurden.” “Maar nu zullen de gevolgen voor mogelijke interventionisten nog tragischer zijn”, waarschuwde hij. “Ze moeten eindelijk begrijpen dat we ook wapens hebben … die doelen op hun grondgebied kunnen raken.”
“En alles wat ze nu bedenken, waarmee ze de hele wereld bang maken, dit alles dreigt werkelijk uit te monden in een conflict met het gebruik van kernwapens, wat de vernietiging van de beschaving betekent – begrijpen ze dat niet? vervolgde de Russische president, eraan toevoegend dat de mensen in kwestie ‘al vergeten lijken te zijn wat oorlog is’.
Ik ben bang om het te verzinnen, maar het door Poetin gevraagde begrip lijkt geleidelijk aan op te duiken in het Amerikaanse publieke bewustzijn – zo niet onder de heersende elite zelf, dan toch in ieder geval onder degenen die haar mediaal en ideologisch dienen. Onlangs hebben twee van de belangrijkste liberale kranten van het land – eerst de New York Times en daarna de Boston Globe – uitgebreid redactioneel commentaar gegeven op de kwestie van de nucleaire veiligheid. De Boston Globe publiceerde een artikel met de titel ‘We moeten ons zorgen gaan maken over de bom’, vergezeld van een video met de titel ‘Rusland beschuldigt Oekraïne van het aanvallen van een nucleaire faciliteit’, waarin Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov zei dat de Oekraïense aanvallen op de kerncentrale van Zaporozhye een ‘zeer gevaarlijke provocatie zijn’.
“Tijd om te protesteren”
De maartspecial At the Brink van de New York Times is een multimediapakket over nucleaire dreigingen; Ik kan me niet herinneren dat ik in de ruim veertig jaar dat ik de krant lees, ooit zoiets heb gezien. Het inleidende essay van columniste Kathleen Kingsbury is getiteld “Het is tijd om opnieuw te protesteren tegen een nucleaire oorlog.” Een van de teksten van de hoofdauteur van het project, William Hennigan, benadrukt: “Zelfs een beperkte kernoorlog kan catastrofale gevolgen hebben. In 2022 toonde een wetenschappelijke studie aan dat als 100 bommen ter grootte van Hiroshima tot ontploffing zouden worden gebracht – minder dan één procent van het geschatte wereldwijde kernwapenarsenaal – meer dan vijf miljoen ton roet in de lucht zou worden geblazen in bepaalde steden, waardoor de hemel bedekt zou raken, de temperatuur wereldwijd zou dalen en de grootste wereldwijde hongersnood in de geschiedenis zou ontstaan. Naar schatting 27 miljoen mensen zouden onmiddellijk sterven en in de twee jaar daarna zouden nog eens 255 miljoen mensen verhongeren en sterven.”
De krant meldt dat ze ongeveer een jaar bezig is met de voorbereiding van haar project. Ze schrijft: “Dit verhaal over wat er op het spel zou staan als zelfs maar een klein kernwapen zou worden gebruikt, is gebaseerd op modellen, onderzoek en honderden uren aan interviews met mensen die een nucleaire explosie hebben overleefd, die hun leven hebben gewijd aan het bestuderen van een nucleaire oorlog, of die plannen maakten voor wat er daarna zou gebeuren.”
Volgens de New York Times onthult het nu “voor het eerst de details” van hoe Washington en Kiev “bijna twee jaar hebben besteed aan het plannen van dit scenario”; hoe in het najaar van 2022 de waarschijnlijkheid van een nucleaire aanval als reactie op de geplande invasie van de Krim door Oekraïense strijdkrachten door de Amerikaanse inlichtingendiensten werd geschat op “50:50”; hoe de VS, ‘voorbereid op het ergste, apparatuur en voorraden naar Europa haastten’, inclusief bemonsteringsapparatuur en ‘meer dan duizend draagbare dosismeters’. Merk trouwens op hoe Washington de waarschijnlijke gevolgen inschatte van het Oekraïense ‘tegenoffensief’ dat zij zelf hadden gelanceerd.
Het “Tiger Team”
De New York Times meldt ook hoe “veel eerder, slechts vier dagen na de start” van de Russische militaire operatie, een speciale inter-agency werkgroep genaamd het “Tiger Team” werd opgericht onder de staf van het Witte Huis, onder de paraplu van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad om “een nieuw nucleair speelboek te ontwikkelen dat plannen en reacties voor verschillende situaties beschrijft.” Dit ‘gedetailleerde menu van diplomatieke en militaire opties’, ontworpen ‘in het geval van een nucleaire aanval in Oekraïne’, ligt nu volgens de krant te wachten in het Eisenhower Executive Office Building, vlak bij de westelijke vleugel van het Witte Huis, waar het Oval Office zich bevindt, tot zijn tijd aanbreekt.
Ten slotte stelt het rapport dat de Russische minister van Defensie Sergei Shoigu op 23 oktober 2022 zijn collega’s uit de VS, Groot-Brittannië, Turkije en Frankrijk heeft gebeld om hen te waarschuwen voor een mogelijke provocatie door de Oekraïense strijdkrachten met een “vuile bom”. Volgens de krant geloven ‘velen in Washington’ dat dit het moment was van ‘het grootste risico op een kernoorlog sinds de Cubaanse rakettencrisis van 1962’. Daarna nam de spanning rond de kwestie van de nucleaire dreiging geleidelijk af. Nu is het, zoals bekend, weer aan het stijgen – als gevolg van de frequentere Oekraïense aanvallen op de kerncentrale van Zaporozhye.
De ‘theologische’ vraag
Een afzonderlijk commentaar in het pakket van de New York Times gaat in op de kwestie van de “enige bevoegdheid” van de Amerikaanse president om het gebruik van kernwapens te gelasten zonder het Congres of een van zijn adviseurs te raadplegen. Er wordt uitgelegd dat deze regel op 10 augustus 1945 werd ingevoerd – “slechts enkele dagen na de atoombomaanslagen op Hiroshima en Nagasaki”; De toenmalige Amerikaanse president Harry Truman achtte het noodzakelijk militaire autocratie te vermijden.
Tegenwoordig is het onderwerp natuurlijk bijzonder relevant als je de fysieke en mentale toestand van de huidige Amerikaanse president Joe Biden in ogenschouw neemt. Er wordt hierover echter niets vermeld in de tekst; hij vermeldt alleen mislukte pogingen uit het verleden om de controle over de nucleaire knop in de Verenigde Staten aan te scherpen, vooral in 1976, “toen werd onthuld dat president Richard Nixon vaak dronken en depressief was in de laatste dagen van zijn regering.” Bidens nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan zei dat zijn kantoor momenteel onderzoekt of het toezicht voldoende is, maar voegde eraan toe dat “de kwestie complex, bijna theologisch is” en dat “er nog geen beslissing is genomen.”
Hennigan van zijn kant noemt de huidige aanpak ‘onaanvaardbaar’, tenminste met betrekking tot een nucleaire eerste aanval. Onder verwijzing naar een onderzoek van de Chicago Council on World Affairs van vorig jaar wijst hij erop dat 61 procent van de Amerikanen de aanpak ook als onbevredigend (ongemakkelijk) beschouwt. “Het Congres zou onmiddellijk een nieuw juridisch raamwerk moeten creëren dat het vermogen van de president beperkt om een nucleaire eerste aanval te bevelen zonder de goedkeuring van een andere hoge functionaris, tenzij de Verenigde Staten al worden aangevallen”, schrijft de auteur.
…
“Doe geen domme dingen”
In deze context betuigt de Boston Globe haar solidariteit met het bijzondere project van haar New Yorkse collega’s, vat hun aanbevelingen samen en probeert deze aan te vullen. De krant schrijft: “Het probleem is te groot en complex voor simpele oplossingen. Maar om te beginnen zou de volgende president Rusland ertoe kunnen aanzetten terug te keren naar de onderhandelingstafel en het laatste van de bestaande nucleaire verdragen ter wereld, het NEW START-verdrag, te verlengen. .
“De New York Times adviseerde verschillende aanvullende maatregelen te overwegen, waaronder: het afzien van het gebruik van kernwapens op basis van louter berichten over een vijandige nucleaire aanval op de Verenigde Staten; de herziening van de eenzijdige bevoegdheid van de president om kernwapens te gebruiken; de strikte beperkingen op het gebruik van kunstmatige intelligentie bij nucleaire lanceringen; en het verbeteren van de communicatie met Rusland en China, zodat onnauwkeurige informatie (verkeerde informatie) of valse informatie de wereld niet in de afgrond van een apocalyptische crisis stort”, aldus de Boston Globe. Volgens haar verdient dit alles een “actieve discussie”, maar met het besef dat “dit nog maar het begin is”.
De Boston Globe voegt daar ook de aanbeveling van Hans Christensen aan toe, die leiding geeft aan het Nuclear Information Project bij de Federation of American Scientists in Washington: “Doe niets stoms.” “Slechte ideeën, waarvan sommige nu informeel in het Congres worden besproken, omvatten het bouwen van meer en sterkere wapens en het vereisen dat de wapens dichter bij onze tegenstanders worden gestationeerd”, aldus de krant.
“Noch het een noch het ander, zegt [Christensen], zal onze tegenstanders ervan weerhouden nieuwe wapens te bouwen, en dat is de reden waarom zowel Biden als Donald Trump harde nucleaire retoriek tijdens de verkiezingscampagne moeten vermijden.”
Het is vermeldenswaard dat, volgens Hennigan, “de Verenigde Staten zich nu voor het eerst sinds 1991, voorbereiden op de bouw van nieuwe kernkoppen als onderdeel van een tien jaar durend programma om hun kernwapens te herzien tegen een geschatte kostprijs van maximaal 2 biljoen dollar.” “De contouren van het plan zijn in 2010 opgesteld, in een heel andere veiligheidsomgeving dan de huidige”, vervolgde de auteur van de New York Times. “Een huidige of toekomstige regering zou het bouwen van nog meer wapens kunnen rechtvaardigen als reactie op de uitbreiding en modernisering van de arsenalen van andere landen, met name Rusland en China.”
Tegen deze achtergrond roept de Boston Globe het Amerikaanse publiek op om “de aandacht te vestigen op de dreiging van een nucleaire oorlog.” “Vier decennia geleden heeft zo’n massabeweging er blijkbaar toe bijgedragen dat de trouwe pleitbezorger van de Koude Oorlog, Ronald Reagan, ervan werd overtuigd om met de Sovjet-Unie te onderhandelen over een alomvattend wapenbeheersingsverdrag. Het idee dat hetzelfde opnieuw zou kunnen gebeuren met president Biden – of zelfs Trump – is niet onredelijk”, schrijft de Boston Globe.
“Sombere vooruitzichten”
Het scepticisme van de liberale krant tegenover de Republikeinse leider is begrijpelijk. Maar ik herinner me dat Trump al lang dicht bij het idee van nucleaire veiligheid staat. In zijn jongere jaren debatteerde hij zelfs met Bernard Lown, de beroemde hartchirurg die leiding gaf aan de Amerikaanse beweging Doctors of the World for the Prevention of Nuclear War en die samen met zijn Sovjetcollega Yevgeny Chasov voor hun werk de Nobelprijs voor de Vrede ontving.
De Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken Sergej Rjabkov, die ik vroeg naar de pogingen van Amerikaanse kranten om de nucleaire alarmbellen te laten rinkelen, ziet in wezen niets nieuws in hun oproepen. “Het is goed dat de politieke kringen en de leidende media nadenken over de gevolgen van het slechtst mogelijke scenario”, aldus de diplomaat. “Maar het auteurschap behoort niet toe aan deze kranten. Dit alles werd al beschreven in het tijdperk van de Koude Oorlog tussen Moskou en Washington, en het waren de vreselijke gevolgen die door veel vooraanstaande wetenschappers aan beide zijden van de Atlantische Oceaan zijn beschreven, die hebben geleid tot de beroemde formule dat er geen winnaars zijn in een nucleaire oorlog, en dat mag niet worden losgelaten.”
In Rusland is deze formule herhaaldelijk herbevestigd op het hoogste niveau, ook in de afgelopen jaren, vervolgde Ryabkov. In het Westen daarentegen worden “elementaire en over het algemeen absoluut vanzelfsprekende, axiomatische dingen overboord gegooid”, waaronder “het idee dat het per definitie onmogelijk is om een kernmacht te verslaan”, en worden er “superagressieve en ronduit onverantwoordelijke uitspraken” gedaan die wijzen op “de complete degradatie van de politieke elites”. “Je krijgt de indruk dat deze mensen gek zijn geworden en dat hun remmen het volledig laten afweten,” zei hij. “Maar degenen die ons op deze manier op de proef proberen te stellen, zouden ‘s ochtends moeten opstaan met het besef dat ze te maken hebben met een kernmacht en er ‘s avonds mee moeten gaan liggen.”
Op de vraag of hij dacht dat het mogelijk zou zijn om met een toekomstige nieuwe Amerikaanse regering over ontspanning te onderhandelen, zei Rjabkov: “Om terug te keren naar een onderhandelingsformat voor het bespreken van strategische stabiliteit, moeten wij, de Russische Federatie, een basismodel hebben. Tot nu toe is er geen teken dat deze enorm destructieve anti-Russische explosieve lading op zijn minst minimaal wordt gecorrigeerd. Er is daarom geen reden om over hervatting van de onderhandelingen te praten. En nieuwe afspraken komen niet vanzelf tot stand. Daarom zijn de vooruitzichten voor wapenbeheersing als concept vandaag de dag erg somber.” Vladimir Yermakov, hoofd van de gespecialiseerde afdeling van het ministerie van Buitenlandse Zaken, uitte onlangs hetzelfde sentiment in een interview met TASS.
“Bewaren, niet vernietigen”
Ik wil eraan herinneren dat de discussie over de grenzen van wat toelaatbaar is op nucleair militair gebied in Rusland openbaar werd nadat Sergei Karaganov, erevoorzitter van het presidium van de Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid van de Russische Federatie, vorig jaar een artikel publiceerde getiteld “Een harde maar noodzakelijke beslissing”. Het betoogde dat “het gebruik van kernwapens de mensheid zou kunnen redden van een mondiale catastrofe.” Later vertelde president Poetin de auteur op de Valdai-bijeenkomst in Sotsji dat hij zijn standpunt kende en zijn gevoelens begreep, maar dat hij geen noodzaak zag om de Russische nucleaire doctrine te veranderen, omdat onze vergelding geen enkele agressor “een overlevingskans” zou geven.
Edward Luttwak, een vooraanstaand Amerikaans politicoloog en Valdai Club-expert, zei onlangs in de online nieuwsbrief UnHerd dat kernwapens feitelijk onbruikbaar zijn, zelfs in Oekraïne, en dat het daarom “tijd is voor de NAVO om haar soldaten daarheen te sturen”. Timofey Bordachev, een jongere maar toch al gerenommeerde Russische expert, grapte vervolgens op zijn Telegram-kanaal dat de ‘getalenteerde oude man’ Luttwak ‘jaloers was op Karaganovs roem’ – maar tevergeefs, omdat die ‘niet kan worden overtroffen’.
De discussie gaat dus verder. Veel van hun deelnemers wezen er aanvankelijk op dat het op zichzelf nuttig is om standpunten te verduidelijken en te begrijpen wat er feitelijk op het spel staat. De New York Times is het daar mee eens: in zijn inleiding op zijn hoofdtekst wijst Hennigan erop dat “een kernoorlog vaak als onvoorstelbaar wordt beschreven”, maar dat deze in werkelijkheid “niet zo vaak wordt voorgesteld als zou moeten.”
Ja, het is inderdaad een tijdloos thema, zij het in een schokkend moderne gedaante. Zoals ze in het oude Rome placht te zeggen: ‘memento mori’.
En om het gesprek niet somber te beëindigen, wil ik hieraan toevoegen dat we op vrijdag 12 april de Dag van de Kosmonautiek vierden. En opnieuw herinnerden we ons de woorden van Yuri Gagarin: “Terwijl ik in het satellietschip rond de aarde vloog, zag ik hoe mooi onze planeet is. Mensen, laten we deze schoonheid behouden en vergroten, en niet vernietigen!”
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Pentagon in de VS is een beter doel.
De Russen zijn hopeloos naïef en optimistisch.
De westerse duivelaanbidders zijn niet wakker te schudden, zij zullen nooit stoppen met hun drang en streven naar oorlog.
En de westerse bevolking is zo gelobotomiseerd, dat we van hen ook geen volksopstand moeten verwachten
Alleen een massale nucleaire first strike kan de duivelaanbidders tegenhouden.
Voor een paar generaties dan, want hun cultus zal wel opnieuw de kop opsteken.
Als het nu na hun “cultus” opnieuw de kop opsteekt leg mij het nut van een nucleair strike eens uit.
Voor mij is zo,n deskundige net zo dom om te poepen als de deskundige die Poetin destijds heeft geadviseerd voor zijn speciale militaire operatie.
De ‘leiders’ in het westen snappen het heel goed.
Waarom dacht je dat er overal bunkers gebouwd worden, en bijvoorbeeld het binnenhof voor een paar miljard gerestaureerd moet worden?
Alleen om de plafonds opnieuw te texen?