In het licht van de jaren waarin het niet alleen taboe was om de veiligheid en werkzaamheid van de COVID-19 vaccins in twijfel te trekken, maar op veel sociale media zelfs letterlijk verboden was, is misschien wel de meest verbazingwekkende bepaling in het ongecensureerde EU-contract met het Pfizer-BioNTech consortium de clausule in het bijgevoegde bestelformulier waarin EU-lidstaten worden verplicht om te erkennen “dat de langetermijneffecten en werkzaamheid van het vaccin op dit moment niet bekend zijn en dat er bijwerkingen van het vaccin kunnen zijn die op dit moment niet bekend zijn”.

Maar wat de clausule nog belangrijker en onthullender maakt, is dat deze alleen in het Pfizer-BioNTech-contract staat. Het is niet terug te vinden in de EU-contracten met Moderna en AstraZeneca, die ook in niet-geredigeerde vorm zijn gepubliceerd, schrijft Robert Kogon.

Zoals besproken in mijn vorige artikel werd het niet-geredigeerde EU-contract of de Advanced Purchase Agreement (APA) met Pfizer-BioNTech in april 2021 onthuld door de Italiaanse publieke omroep RAI, maar de beschikbaarheid ervan wordt sindsdien grotendeels genegeerd of zelfs actief verdoezeld.

De Europese Commissie had eerder een zwaar geredigeerde versie online gezet. De RAI plaatste gelijktijdig zowel de Pfizer-BioNTech APA als de Moderna APA naar aanleiding van een onderzoeksrapport. Twee maanden eerder had het de niet-geredigeerde AstraZeneca APA al onthuld en deze eveneens beschikbaar gesteld op de RAI-server.

(Het AstraZeneca-document is op zijn minst gedeeltelijk doorzoekbaar. De Pfizer-BioNTech- en Moderna-documenten zijn niet doorzoekbaar. Maar handig – en enigszins mysterieus – is een doorzoekbare versie van wat een identieke kopie lijkt te zijn van het document dat door de RAI is geplaatst, ook beschikbaar op archive.org hier.)

De hierboven aangehaalde erkenning van de onbekende veiligheid en werkzaamheid van het vaccin is vervat in artikel 1, paragraaf 4 van het Pfizer-BioNTech bestelformulier. Het artikel heet ‘Subject matter‘. Een soortgelijk “Subject matter”-artikel is ook opgenomen in de bestelformulieren die bij de Moderna en AstraZeneca APA’s zijn gevoegd, maar in geen van beide gevallen bevat het artikel de aangehaalde paragraaf 4. (Zie p. 53 van de Moderna APA en pp. 35-36 van de AstraZeneca APA.)

In beide gevallen bevat het artikel ‘Subject matter’ slechts twee paragrafen. Paragraaf 3 in het Pfizer-BioNTech bestelformulier ontbreekt eveneens. Paragraaf 3 biedt Pfizer en BioNTech ook uitgebreide aanvullende beschermingen die noch Moderna noch AstraZeneca genieten.

Het onderstreept met name dat de lidstaat die een bestelling plaatst “onherroepelijk en onvoorwaardelijk” gebonden is aan de voorwaarden van de APA, die de schadeloosstelling van de fabrikanten vereisen en hen van aansprakelijkheid ontslaan, en bovendien dat de lidstaat zelf en de persoon die de overeenkomst ondertekent, namens hem de bevoegdheid heeft om de betreffende verplichtingen op zich te nemen.

Paragraaf 3 luidt integraal als volgt:

3. Door ondertekening van dit vaccinbestelformulier garandeert de ondergetekende lidstaat aan de contractant dat:

a zij onherroepelijk en onvoorwaardelijk gebonden is aan de voorwaarden van de APA (zoals gesloten door de Commissie namens en in naam van de deelnemende lidstaten), met inbegrip van de verplichtingen tot schadeloosstelling en de aansprakelijkheids-, beperking van aansprakelijkheids- en uitsluitingsvoorwaarden die daarin zijn vastgelegd;

b de bepalingen van de APA tegen haar afdwingbaar zijn in overeenstemming met de voorwaarden ervan;

c zij zal de Gevrijwaarde Personen schadeloos stellen overeenkomstig artikel 1.12 ( Schadeloosstelling ) van de APA;

d hij het volledige recht, de bevoegdheid en de autoriteit heeft om dit vaccinbestelformulier in te vullen en zijn respectieve verplichtingen hieronder na te komen;

e de persoon die dit Vaccinbestelformulier uitvoert naar behoren gemachtigd is om het uit te voeren en de ondergetekende deelnemende lidstaat te binden aan de hierin vermelde en door verwijzing hierin opgenomen voorwaarden.

Zo vermeldde het originele RAI-artikel over de Pfizer-BioNTech- en Moderna-contracten al andere voorbeelden van dergelijk vriendjespolitiek, waaronder het feit dat terwijl het Moderna-contract lidstaten toestaat bestellingen te annuleren in het geval van leveringsvertragingen van meer dan 90 dagen, de Pfizer Het BioNTech-contract vereist slechts vaag dat de fabrikanten “zich houden aan toewijzingsrichtlijnen gebaseerd op eerlijke en billijke principes” in het geval van onvermogen om aan het gespecificeerde leveringsschema te voldoen. Zie “beperking (iv)” op p. 13 van de Pfizer-BioNTech APA.

De aangehaalde passage bevat inderdaad uitgebreide bepalingen die duidelijk bedoeld zijn om vertragingen op te vangen zonder de fabrikanten te bestraffen. Dit lijkt te zijn gebeurd in afwachting van het feit dat met name het Duitse bedrijf BioNTech de productiedoelstellingen niet zou kunnen halen. Volgens de voorwaarden van het contract is BioNTech in principe verantwoordelijk voor de productie van al het mRNA voor de EU-levering van het vaccin. Maar er wordt rekening mee gehouden dat het mRNA indien nodig ook in “faciliteiten buiten Europa” (dat wil zeggen, vermoedelijk Pfizer-faciliteiten) kan worden vervaardigd “om de levering te bespoedigen”. (Zie pagina 12-13 van de Pfizer-BioNTech APA.)

BioNTech, de mRNA-specialist in de Pfizer-BioNTech alliantie en de feitelijke eigenaar en legale fabrikant van het vaccin, had nog nooit eerder een product op de markt gebracht. Het kwam pas in september 2020 tot een akkoord om zijn belangrijkste productiefaciliteit in Marburg te kopen, slechts enkele maanden vóór de uitrol van vaccins – waarbij de aankoop bovendien afhankelijk was van de toestemming die het pas in december zou verkrijgen!

De Nederlandse data-analist Wouter Aukema en zijn collega’s van het ‘WOB-Team’ (zo genoemd naar het Nederlandse equivalent van de Wet op de Vrijheid van Informatie) hebben eveneens een dergelijke voorkeursbehandeling opgemerkt bij een onderzoek naar de niet-geredigeerde Pfizer-BioNTech en AstraZeneca APA’s en hun gevolgen voor Nederland. De analyse van het WOB-Team concludeert:

Een vergelijking tussen de APA’s van Pfizer[-BioNTech] en AstraZeneca laat aanzienlijke verschillen zien in de specifieke contractvoorwaarden… De APA met AstraZeneca omvat voorwaarden die onderling in evenwicht zijn. De APA met Pfizer[-BioNTech] kan als ‘roofzuchtig’ worden beschouwd.

Het is eigenlijk niet zo verrassend dat de EU-autoriteiten zo’n vriendjespolitiek aan de dag hebben gelegd. Dit heeft niets te maken met Pfizer en de corruptie van Europese functionarissen, maar alles met BioNTech en een fundamenteel belangenconflict dat vanaf het begin in het Europese vaccinaankoopproces is ingebouwd.

Want het BioNTech-vaccin is tenslotte het vaccin van de EU – of, preciezer gezegd, dat van de EU en Duitsland. De EU financierde BioNTech en het BioNTech-vaccin. De Europese Investeringsbank van de EU heeft, onder leiding van de voormalige Duitse functionaris van Buitenlandse Zaken Werner Hoyer, BioNTech tussen december 2019 en juni 2020 €150 miljoen aan schuldfinanciering verstrekt. De eerste lening werd, meer precies, op 17 december 2019 toegekend, vrijwel gelijktijdig met de eerste uitbraak van COVID-19 in Wuhan, China. (Voor de tweede lening, zie hier .)

In september 2020 kende de Duitse regering BioNTech € 375 miljoen aan subsidies toe met het uitdrukkelijke doel zijn vaccinkandidaat te ondersteunen. Slechts twee dagen later kondigde het bedrijf aan dat het de hierboven genoemde productiefaciliteiten van Behringwerke in Marburg zou overnemen.

Maar de subsidie ​​ter ondersteuning van zijn COVID-19-vaccin was verre van de eerste subsidies die BioNTech van de Duitse regering ontving. Zoals ik heb verteld in mijn artikel over de geschiedenis van het partnerschap tussen Pfizer en BioNTech , heeft BioNTech gedurende zijn relatief korte bestaan ​​in feite publieke steun ontvangen. De oprichting van het bedrijf in 2008 werd zelfs gesponsord door de Duitse regering.

In juni 2020 nam de Europese Commissie onder leiding van de voormalige Duitse minister van Defensie Ursula von der Leyen namens de EU-lidstaten de onderhandelingen over met potentiële leveranciers van COVID-19-vaccins. Minder dan een jaar eerder was Von der Leyen nog lid van de Duitse regering, die BioNTech de subsidie ​​van € 375 miljoen zou verstrekken. Ze was inderdaad lid geweest van alle Duitse regeringen die BioNTech vanaf de oprichting tot dan toe financiële steun hadden verleend.

Maar dat is niet alles. De onderhandelingen stonden onder toezicht van een stuurgroep bestaande uit alle EU-lidstaten, maar werden geleid door een ‘gezamenlijk onderhandelingsteam’ (JNT), bestaande uit vertegenwoordigers van slechts zeven van hen en ambtenaren van de Commissie. Duitsland was een van de zeven lidstaten die in het JNT vertegenwoordigd waren. Duitsland was dus zelf betrokken bij de onderhandelingen met zijn industriële beschermeling, BioNTech.

Bovendien merkt een rapport van de Europese Rekenkamer over het aanbestedingsproces op dat “het JNT zich in de praktijk opsplitste in subgroepen van vertegenwoordigers van twee lidstaten en ambtenaren van de Commissie, die elk onderhandelden met een specifieke fabrikant van kandidaat-vaccins” (p. 20). (Hat-tip: het WOB-Team.) Welke waren de twee lidstaten die verantwoordelijk waren voor de onderhandelingen met Pfizer en BioNTech? Was Duitsland daar één van? En welke lidstaat was volgens hetzelfde rapport (p. 19) samen met de Europese Commissie voorzitter van het bestuur?

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over