Gedurende de trans-Atlantische slavenhandel hadden Europeanen niet de macht om Afrikaanse staten binnen te vallen en daar op slavenjacht te gaan om Afrikanen te ontvoeren. Daarom werden de Afrikanen gekocht van Afrikaanse slavenhandelaren.
Er zijn nog steeds veel vragen die mensen hebben over de driehoekshandel van tot slaaf gemaakte mensen en goederen in deze tijd, zoals de motivaties van de slavenhandelaars en hoe slavernij in het leven verweven werd. Hier zijn enkele van de antwoorden.
Motivaties voor slavernij
Wat veel westerlingen zich afvragen over Afrikaanse slavendrijvers is waarom ze bereid waren hun eigen volk te verkopen. Waarom zouden ze Afrikanen aan Europeanen verkopen? Het eenvoudige antwoord op deze vraag is dat zij de slaven niet zagen als “hun eigen volk”. Zwartheid (als een identiteit of een teken van verschil) was in die tijd een preoccupatie van Europeanen, niet van Afrikanen. Er was in deze tijd ook geen collectief gevoel van “Afrikaans” zijn. Met andere woorden, Afrikaanse handelaren van tot slaaf gemaakte mensen voelden zich niet verplicht om de tot slaaf gemaakte Afrikanen te beschermen omdat ze hen niet als hun gelijken beschouwden.
Dus hoe werden mensen tot slaaf gemaakt? Sommige tot slaaf gemaakte mensen waren krijgsgevangenen van, en velen van hen werden misschien gezien als vijanden of rivalen van degenen die hen verkochten. Slavenhandelaren ontvoerden ook mensen, maar nogmaals, er was geen reden in hun hoofd waardoor ze tot slaaf gemaakte mensen zagen als ‘hun eigen mensen’.
De rol van Afrika in de slavenhandel is bewust vergeten… Ze hebben een mythe gecreëerd dat we onschuldig waren’, zegt Afrikaanse historicus https://t.co/YsIxJA2Xks via @DissidentNL
— DissidentNL (@DissidentNl) October 19, 2020
Een zichzelf herhalende cyclus
Een andere reden waarom Afrikaanse slavendrijvers zo bereid waren om hun mede-Afrikanen te verkopen, was dat ze voelden dat ze geen andere keuze hadden. Naarmate de handel van tot slaaf gemaakte mensen in de 17e en 17e eeuw intensiveerde, werd het moeilijker om niet deel te nemen aan de praktijk in sommige regio’s van West-Afrika. De enorme vraag naar tot slaaf gemaakte Afrikanen leidde tot de vorming van een paar Afrikaanse staten waarvan de economie en politiek waren gericht op het overvallen en verhandelen van tot slaaf gemaakte mensen.
Staten en politieke facties die aan de handel deelnamen, kregen toegang tot vuurwapens en luxegoederen die konden worden gebruikt om politieke steun te verwerven. Staten en gemeenschappen die niet actief deelnamen aan de slavenhandel werden steeds meer benadeeld. Het Mossi-koninkrijk is een voorbeeld van een staat die zich tot 1800 verzette tegen de slavenhandel.
90.000 Slaven in de Islamitische Republiek Mauritanië vandaag de dag https://t.co/tcqMEMMciG via @DissidentNL
— DissidentNL (@DissidentNl) October 21, 2020
Afrikaanse slavenhandel
Het Mossi-koninkrijk was niet de enige Afrikaanse staat of gemeenschap die zich verzette tegen de verkoop van tot slaaf gemaakte Afrikanen. De koning van de Kongo, Afonso I, die zich tot het katholicisme had bekeerd, probeerde de verkoop van slaven aan Portugese slaven en handelaars te stoppen. Alfonso probeerde de Portugese koning te schrijven met het verzoek om Portugese handelaren ervan te weerhouden deel te nemen aan de praktijk, maar zijn pleidooi werd genegeerd.
Het Benin-rijk biedt een heel ander voorbeeld. Benin verkocht slaven toen het uitbreidde en vele oorlogen voerde, die krijgsgevangenen voortbrachten. En de naburige oorlogszuchtige Ashanti in Ghana breidden hun territorium uit door oorlog te voeren met naburige volkeren en krijgsgevangenen te verkopen in ruil voor geweren om nog meer buren in slavernij te brengen.
Meld je aan voor onze nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2020/10/18/historicus-afrikanen-moeten-worden-veroordeeld-voor-de-slavenhandel/
