Het Perimeter Institute for Theoretical Physics in Waterloo, Canada, opent elke openbare lezing hiermee:

In de geest van respect en verzoening erkennen we dat het Perimeter Instituut zich bevindt op landen die vanaf het begin door inheemse volkeren zijn bewoond. In het bijzonder erkennen wij het Haldimand Tract. Wij danken de volkeren Anishinaabe, Haudenosaunee en Neutral voor het ontvangen van ons op hun land.

Er is hier iets onwelriekends, schrijft Jeff Costello. “Bewoond door inheemse volkeren” vanaf het begin van wat? Vanaf het moment van de aankomst in Noord-Amerika van deze ‘inheemse volkeren’, die in feite niet inheems waren op het continent? Hadden de volkeren Anishinaabe, Haudenosaunee en Neutral het land altijd bezeten? Of is het in de loop van de tijd van eigenaar veranderd, lang vóór de komst van de Blanke Man? Als het van eigenaar zou veranderen, onder welke omstandigheden? Werd het land door eerdere inheemse volkeren verkocht aan de Anishinaabe-, Haudenosaunee- en Neutral volkeren, of werd het door hen veroverd of ‘gestolen’? Hoe heeft de Blanke Man het verworven? Werd het ‘gestolen’ of eerlijk gekocht?

Het zou leuk zijn om de antwoorden op dergelijke vragen – en andere – te weten. Zo nu en dan lees ik een boek met als doel intellectuele munitie te verwerven om tegen linksisten te gebruiken, voor het geval ik er ruzie mee krijg (iets dat ik, eerlijk gezegd, probeer te vermijden). Not Stolen behoort tot deze categorie boeken. De auteur is Jeff Fynn-Paul, Ph.D., docent geschiedenis aan de Universiteit Leiden in Nederland.

Zijn boek belooft ons in 386 pagina’s te voorzien van alle intellectuele munitie die we nodig hebben om de linkse beweringen te weerleggen over hoe wij “niet-inheemse volkeren” al het land van de “inheemse volkeren” hebben gestolen en hebben geprobeerd hen te genociden. Het boek maakt deze belofte tot op zekere hoogte waar. Het is niet zonder problemen.

De wetenschap over het Europese kolonialisme in de Nieuwe Wereld wordt nu uiteraard volledig gedomineerd door links. Prof. Fynn-Paul schrijft dat een dergelijke wetenschap wordt bezield door een wereldbeeld dat “zo rabiaat anti-blank, anti-mannelijk en anti-Europees is dat het het idee van de menselijke vooruitgang zelf in twijfel trekt.” Hij schrijft terecht een soort ‘westers exceptionisme’ toe aan linkse historici, in die zin dat zij aannemen dat ‘westerse koloniën en kolonisten erger waren dan andere, dat westerse ideologieën wreder waren dan andere, en dat westerse economieën brutaler waren dan andere.’

Tegen de tijd dat Europeanen in de 16e eeuw begonnen met het tot slaaf maken van zwarten, hadden moslims in de loop van bijna duizend jaar al miljoenen mensen tot slaaf gemaakt. En ze waren er bijzonder wreed in: in tegenstelling tot de Europeanen castreerden de Arabieren routinematig hun mannelijke slaven. Toch was de westerse slavernij voor links uitzonderlijk en uniek slecht. Ze denken blijkbaar ook dat dit de enige slavernij is waar iemand over moet horen.

Het zijn echter niet alleen de aannames of vooroordelen van linkse wetenschappers die slecht zijn, het is ook hun methodologie. Ze overschatten moedwillig de bevolking en het dodental, selecteren bewijsmateriaal, onderdrukken ongemakkelijke feiten en halen citaten uit hun context. De fraude is op zo’n grote schaal en vaak zo kinderlijk onhandig dat het moeilijk te geloven is dat degenen die deze fraude plegen zich niet bewust zijn van wat ze doen. Het zou te liefdadig zijn om te zeggen dat de daaruit voortvloeiende wetenschap aantrekkelijk is voor degenen die al een bepaald standpunt aanhangen; eigenlijk lijkt het in de eerste plaats aantrekkelijk te zijn voor mensen die niet gewend zijn om vragen te stellen over wat hen wordt verteld.

Tot de helden op dit gebied behoren mannen als Ward Churchill, de zeer invloedrijke auteur van werken als Struggle for the Land: Indigenous Resistance to Genocide, Ecocide and Expropriation in Contemporary North America en Indians Are Us?: Culture and Genocide in Native North America. In 2007 werd de heer Churchill ontslagen bij de faculteit van de Universiteit van Colorado Boulder wegens ‘wangedrag bij onderzoek’ (er is een zeer ernstig ‘onderzoekswangedrag’ nodig, moeten we opmerken, om een ​​universiteit te motiveren een modieuze, vaste linkse man te ontslaan).

Er zijn academische historici die op dit gebied werkzaam zijn en die veel geloofwaardiger zijn dan de heer Churchill. Het probleem is echter dat ze vaak kritiekloos de beweringen en retoriek van de heer Churchill en anderen zoals hij herhalen. Het is nu de gewoonte geworden voor academici die over Indianen en kolonisten schrijven om de taal van ‘gestolen land’ en ‘genocide’ te gebruiken, zelfs in verder objectieve geschiedenissen.

De afwezigheid van dergelijke stijlfiguren zou publicatie moeilijk kunnen maken. De situatie is niet anders dan die waarmee degenen worden geconfronteerd die objectieve geschiedenissen van het Derde Rijk willen schrijven, van wie verwacht wordt dat ze Hitler en de nazi’s op ten minste één moment in de tekst ritueel veroordelen, hoe eerder hoe beter. Een dergelijke vereiste is uiteraard niet van toepassing op de geschiedenis van de Sovjet-Unie of het communistische China.

De houding van linkse historici tegenover de Indianen, die zij beweren te verdedigen, is eveneens voorspelbaar neerbuigend. Dit lijkt altijd het geval te zijn bij iedereen die links als een ‘cause célèbre’ beschouwt . In wezen portretteert links Indianen als vreedzame, vrolijke bloemenkinderen, die in harmonie met de natuur leven en alles delen. In elk opzicht is deze opvatting onjuist, tot op het absurde toe.

Indianen waren buitengewoon gewelddadige en etnocentrische mensen, die al bezig waren elkaar te “genocideren” lang voordat de Europeanen dat naar verluidt op hen probeerden. Ze waren ook niet bepaald verantwoordelijke beheerders van het milieu; ze overkillden de Noord-Amerikaanse megafauna tot het punt van uitsterven, lang voordat de Europeanen arriveerden. De mythe dat ze primitieve communisten waren, werd al in 1881 ontkracht, toen D.W. Bushyhead, opperhoofd van de Cherokee natie, aan het Congres schreef dat “de beweringen van u dat wij, of een van de Indianen, communisten zijn en gemeenschappelijk bezit hebben, volkomen onjuist zijn”.

Ook waren de Indianen niet de aartstraditionalisten zoals ironisch genoeg linkse historici hen hebben afgeschilderd (traditie is prima zolang het niet door blanke mensen wordt beoefend). De Indiaanse manier van leven is in de loop van de tijd geëvolueerd. Prof. Fynn-Paul merkt op dat linkse verhalen over Indianen die zich voor hun leven vastklampen aan hun ‘inheemse tradities’ in het licht van de Europese aanwezigheid ‘ironisch eurocentrisch zijn in die zin dat [ze] aannemen dat het Indiaanse leven nooit is geëvolueerd zonder contact met Europeanen.”

De vroege Amerikaanse kolonisten leken een veel hogere dunk van de Indianen te hebben gehad dan moderne linksen. De staat van dienst op het gebied van de Europese behandeling van de Indianen is zeer gebrekkig, zoals we zullen zien, maar geval na geval wordt men getroffen door het feit dat veel Europeanen ontzettend veel goede wil op de Indianen richtten. Europeanen waren, althans aanvankelijk, geneigd hun deugden te erkennen, ze met respect te behandelen en vreedzaam handel met ze te drijven. Minstens een deel van deze goede wil was het resultaat van het universalisme van het christendom en de Verlichting.

Prof. Fynn-Paul merkt terecht op dat Europa ‘het moderne discours over de mensenrechten’ heeft uitgevonden. Hij stelt ook terecht dat “we eenvoudigweg niet zo’n overvloed aan humanitair sentiment aantreffen in de meeste traditionele culturen, waar individuele mensenrechten normaal gesproken worden ondergebracht onder de rechten van machtige mannen, instellingen en familie-eer.”

Het is ironisch dat links de westerse beschaving veroordeelt in termen van theorieën die zelf het product zijn van die beschaving. En hoewel het Westen niet altijd in de praktijk heeft gebracht wat het heeft gepredikt, heeft het een veel betere staat van dienst op het gebied van ‘mensenrechten’ dan welke andere beschaving dan ook.

Laten we eens kijken hoe de Indianen werkelijk waren. De meest geavanceerde Indiaanse beschavingen in de Nieuwe Wereld waren die in Mexico en Midden-Amerika. Linkse historici hebben echter absurde beweringen gedaan ten behoeve van deze mensen, waarbij zij bijvoorbeeld beweerden dat zij “verder ontwikkeld” waren dan de Europese beschaving uit dezelfde periode. De realiteit is dat de beschavingen van de Azteken en de Inca’s qua prestatieniveau grofweg analoog waren aan de Mesopotamische culturen van rond 3000 voor Christus.

Met andere woorden: de meest geavanceerde samenlevingen van de Nieuwe Wereld liepen ongeveer 4500 jaar achter op Europa – om maar te zwijgen van China, de Arabische wereld en India. De Azteken hadden het wiel uitgevonden, maar gebruikten het tegen de tijd van de Spaanse verovering alleen voor kinderspeelgoed. Van alle Indiaanse volkeren van de Nieuwe Wereld hadden alleen de Azteken een pictografisch alfabet en schrift ontwikkeld toen Europeanen aan hun kusten verschenen.

In tegenstelling tot de Azteken bevonden de Indiaanse volkeren ten noorden van Mexico zich, toen de Europeanen in de Nieuwe Wereld arriveerden, in een staat van beschaving die sterk leek op die van de Vruchtbare Halve Maan rond 10.000 tot 7.000 voor Christus. Ze liepen duizenden jaren achter op de Azteken, met wie ze heel weinig contact hadden.

Prof. Fynn-Paul beschrijft de betrekkingen tussen de verschillende Indianenstammen als “een Hobbesiaanse oorlog van allen tegen allen.” Indianen beschreven hun buren routinematig in termen die zich vertalen als ‘duivels’, ‘minder dan menselijk’ en ‘waardig om te worden uitgeroeid’. Ze leefden in een wereld die, zoals prof. Fynn-Paul het stelt, ‘intens lokaal en intens tribaal’ was. Er is absoluut geen bewijs dat zij zich in raciale termen met elkaar identificeerden.

Het was heel gebruikelijk dat wanneer de ene stam de andere overwon, alle mannen werden afgeslacht en de vrouwen en kinderen als slaven werden meegenomen. Baby’s werden vaak gedood. Slavernij werd op grote schaal beoefend door indianenstammen. Uit gegevens blijkt dat in de 17e eeuw slechts een paar honderd Indianen als slaven uit New England werden meegenomen. In dezelfde periode maakten de Indianen tienduizenden andere Indianen tot slaaf.

Het is niet voor niets dat de Indianen ‘wilden’ werden genoemd. De Azteken slachtten meer dan 20.000 mensen per jaar af, waarbij ze hun nog steeds kloppende harten uit hun lichaam sneden, in de overtuiging dat dit de reden was dat de zon bleef schijnen. Blijkbaar werd deze praktijk goedgekeurd door de ‘Azteekse filosofie’. Kannibalisme is bij sommige indianenstammen goed gedocumenteerd. De Natchez-indianen van Mississippi brachten kinderoffers.

De Indianen waren ook notoir enthousiast over marteling, waaraan zij veel energie en verbeeldingskracht besteedden (mogelijk zelfs meer dan de Chinezen). Er zijn veel ooggetuigenverslagen van Indiaanse martelsessies bewaard gebleven. Ze zijn moeilijk te vergeten, hoe graag je dat ook zou willen.

Lezers vragen zich misschien af: de Indianen waren misschien geen heiligen, maar rechtvaardigt dat de poging om ze uit te roeien? Zeker niet, maar feit is dat de enige mensen die probeerden Indianen uit te roeien, andere Indianen waren. Prof. Fynn-Paul maakt overduidelijk dat de Indianen een genocidebeleid voerden tegen rivaliserende stammen.

Hij merkt op dat de Engelsen, Fransen en Spanjaarden ‘door de eeuwen heen hun uiterste best hebben gedaan om [dit geweld] in te dammen, waardoor honderdduizenden Indiaanse levens zijn gered.’ In een zin die linksen ongetwijfeld in woedeaanvallen zou doen belanden, merkt hij op: ‘Als iemand in het zeventiende-eeuwse Amerika als genocidaal kan worden beschouwd, dan moeten het de Iroquois zijn, en niet de Fransen of Engelsen.’

Eén truc die door linkse historici wordt gebruikt om te beweren dat Europeanen genocide hebben gepleegd, is om te beginnen met het schromelijk overschatten van de Indiaanse bevolking in bepaalde gebieden, vóór de komst van de Blanke Man. De schaarse Indiase bevolking van die gebieden in latere tijden wordt vervolgens gebruikt om te betogen dat er sprake moet zijn van genocide. Prof. Fynn-Paul laat zien dat overschattingen van de Indiaanse bevolking ten tijde van de Europese vestiging in veel gevallen absurde uitersten hebben bereikt – soms met wel 1.000 procent.

Eén eenvoudig argument tegen claims van genocide is dat er vandaag de dag tientallen miljoenen mestiezen en indianen leven, precies waar hun voorouders in de 16e eeuw leefden. Prof. Fynn-Paul betoogt verder dat “het feit dat de Amerikaans-Indiaanse bevolking sinds 1810 stabiel evenredig is gebleven aan de totale Amerikaanse bevolking, ondanks de massale immigratie vanuit Europa in de late negentiende en vroege twintigste eeuw, een eenvoudige en duidelijke weerlegging is [van de beschuldiging van genocide].”

Maar is het niet zo dat de Europeanen veel Indianen hebben afgeslacht? Hebben we niet allemaal zulke verhalen gehoord? Ja en nee, zo blijkt. In de eerste plaats wisselden de Europese betrekkingen met de Indianen perioden van vrede en perioden van oorlog af. En ja, er vonden massamoorden plaats – van beide kanten tegen elkaar. Europeanen sloten zich echter vaak aan bij de ene indianenstam tegen de andere. Onze Indiase bondgenoten waren onder dergelijke omstandigheden maar al te blij om zoveel mogelijk leden van de vijandige stam te doden als ze konden. In veel gevallen waren ze oude rekeningen aan het vereffenen. Het is op dit moment voor niemand mogelijk om te weten wie het grootste deel van de moorden in deze gevallen heeft gepleegd: de kolonisten of hun Indiaanse handlangers.

Prof. Fynn-Paul vraagt ​​zich af: “Waarom levert het historische verslag zoveel voorbeelden op van Indianen die vrijwillig Engelse en Nederlandse kampen binnenwandelden, en zelfs aan boord van schepen klommen”, als de hedendaagse linksen gelijk hebben over de roofzucht waarmee Europeanen rondgingen in hun pogingen om hen vermoorden en tot slaaf maken?

Er wordt geschat dat het totale aantal Noord-Amerikaanse Indianen dat tijdens de gehele 500-jarige periode van kolonisatie door Europeanen werd afgeslacht minder dan 10.000 bedroeg. Dit was een deel van de inheemse bevolking die naar schatting iets meer dan een miljoen bedroeg. Het is zeer waarschijnlijk dat de Indianen aanzienlijk meer dan 10.000 Europeanen hebben afgeslacht. En het is zeker waar dat de Indianen in dezelfde periode veel meer van elkaar hebben afgeslacht.

Hoe zit het met de Trail of Tears? Dit verwijst naar de gedwongen hervestiging van verschillende indianenstammen uit het zuidoosten van de VS naar nieuw aangewezen Indiaans grondgebied ten westen van de Mississippi. Deze vond plaats van 1830 tot 1850 en werd veroorzaakt door de ontdekking van goud in Georgië. De blanke man wilde het goud en besloot zijn belofte niet na te komen om het recht van de Indianen om hun voorouderlijk land te bezetten te respecteren. Dit was een beschamende episode in de Amerikaanse geschiedenis – maar ook hier slaagt links erin alles verkeerd te doen.

Linkse historici beschouwen dit als typerend voor de manier waarop blanken Indiërs behandelden. Ze negeren of bagatelliseren de mate waarin de Trail of Tears het blanke Amerika verdeelde. Verontwaardigde burgers lanceerden massale petities tegen het beleid van de regering. Prof. Fynn-Paul schrijft: “De kracht van de anti-verwijderingskrachten verbijsterde Martin Van Buren, die twintig jaar later, schrijvend over de gebeurtenissen, de kant van de regering afschilderde als van alle kanten belegerd en ronduit verklaarde dat ‘een meer volhardende oppositie tegen een publieke maatregel nauwelijks ooit had plaatsgevonden'”.

Uiteindelijk oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof tegen het beleid, maar president Andrew Jackson negeerde het Hof en ging ermee door. Sommige Indianen vestigden zich vrijwillig in het Westen (en de regering bood hen daartoe prikkels). Anderen werden honderden kilometers met geweld verplaatst, vandaar de ‘Trail of Tears’. Links overdrijft echter het dodental. Het totale aantal sterfgevallen bedroeg ongeveer 3.000, oftewel ongeveer 5 procent. De meeste van deze sterfgevallen waren te wijten aan kou, blootstelling en ziekte.

Hebben we het land van de Indianen gestolen? Ja en nee. Ten eerste kan aannemelijk worden gemaakt dat de gedwongen verplaatsing van de Indianen tijdens de Trail of Tears diefstal van land was. Oorspronkelijk hadden we afgesproken dat het land van hen was en dat we hun recht erop zouden respecteren. Maar toen we ontdekten dat het land veel waardevoller was dan we hadden gedacht, betekenden de Indiaanse eigendomsrechten plotseling weinig – sterker nog, niets. Maar dit was de uitzondering en niet de regel. In de overgrote meerderheid van de gevallen werd het door Europeanen bewoonde land gekocht van de Indianen, die het graag verkochten.

Maar hebben de kolonisten de Indianen niet bedrogen door hen waardeloze voorwerpen aan te bieden in ruil voor hun land? In feite gaven de kolonisten de Indianen goederen die ze echt waardeerden, waarvan de meeste enig praktisch nut hadden. Met andere woorden: in tegenstelling tot wat je misschien hebt gehoord, waren het niet alleen maar zakken met kleurrijke glaskralen. Hier zien we opnieuw de neerbuigendheid van links, die de Indianen afschildert als gemakkelijk te misleiden door het aanbod van de blanke man van schitterende maar waardeloze snuisterijen. In feite waren de Indiërs over het algemeen slimme zakenlieden, die soms harde onderhandelingen voerden.

Ten noorden van Mexico bleef ongeveer 90 procent van het land in Indiaanse handen gedurende de eerste 300 jaar nadat de Europeanen in de Nieuwe Wereld arriveerden. Grote delen van Noord-Amerika bleven volledig onbezet door blanke mensen. Eeuwenlang hadden de meeste Indianen weinig of geen contact met Europeanen. In die periode waren de meeste Indianen die van hun land werden verdreven het slachtoffer van andere Indianen.

De bewering over ‘gestolen land’ berust inderdaad op de veronderstelling dat Indianen die door Europeanen van hun land zijn verdreven, dat land voor altijd hebben bezet. De waarheid is dat de door Europeanen ontheemde Indianen over het algemeen de vorige groep Indianen hadden afgeslacht – die op hun beurt een eerdere groep Indianen hadden afgeslacht.

Dit is de reden waarom kruiperige ‘erkenningen’ zoals die van het Perimeter Instituut zo dwaas zijn. Als je echter een stap verder gaat en beweert dat we de Indianen alleen maar hebben aangedaan wat ze elkaar al hebben aangedaan, begaat men nog een denkfout. In feite waren we meestal veel menselijker.

Zoals ik heb opgemerkt, kent het boek problemen, en deze zijn niet onbelangrijk. Prof. Fynn-Paul bevat een interessante discussie over het Indiaanse beleid van verschillende Amerikaanse presidenten. We lezen bijvoorbeeld dat Jefferson schreef dat het in de omgang met de Indianen ‘essentieel was om hun liefde te cultiveren’. Maar stel je mijn schok voor toen ik bij de subsectie met de titel ‘De menselijkheid en moed van Lincoln’ kwam.

Is dit dezelfde Lincoln die het bevel tot habeas corpus heeft opgeschort (zonder toestemming van het Congres, zoals vereist door de grondwet)? Is dit dezelfde Lincoln die, zonder vorm van proces, honderden journalisten gevangen zette die zijn beleid bekritiseerden? Is de “humane” Lincoln van prof. Fynn-Paul dezelfde die zijn generaals Zuidelijke steden vol vrouwen en kinderen liet aanvallen en platbranden?

De professor beweert dat Lincoln’s beleid jegens de Indianen “geen teken van ‘racisme’ vertoonde, maar Indiaanse krijgers met evenveel menselijkheid behandelde als later werd getoond aan Zuidelijke krijgsgevangenen.” Opnieuw moeten we ons afvragen: is dit dezelfde Lincoln die zijn generaals toestond honderden Zuidelijke krijgsgevangenen als menselijk schild te gebruiken, door ze in een palissade direct voor een Yankee-fort in Charleston te plaatsen, waardoor Zuidelijke troepen gedwongen werden op hun eigen mannen te schieten? Dit is slechts een van de vele voorbeelden van mishandeling door de Yankees van Zuidelijke krijgsgevangenen. Zeker, er was sprake van misbruik aan beide kanten. Als beide partijen de eer krijgen ‘menselijkheid’ tentoon te spreiden, getuigt dit van onwetendheid over de feiten.

Veruit het meest problematische deel van Not Stolen is echter de bizarre poging van prof. Fynn-Paul om te betogen dat vroegmoderne Europeanen onschuldig waren aan de beschuldiging van ‘racisme’. Ongelooflijk, schrijft de professor al vroeg in zijn boek: ‘De wetenschappelijke consensus is nog steeds van mening dat Europeanen in feite niet racistisch waren in de moderne zin van het geloven dat sommige rassen verschillend of in wezen inferieur waren, tot aan het einde van de negentiende eeuw.’

Het Europese bewustzijn van raciale identiteit gaat terug tot de oudheid. Ondanks het tribalisme van de Grieken beloofden de Atheners hun Spartaanse bondgenoten tijdens de Perzische invasie van 480-479 v.Chr. dat ze hun mede-Grieken nooit in de steek zouden laten door te zeggen dat “we één zijn in bloed en één in taal en dat we dezelfde goden aanbidden”. Plato merkte op dat “het Helleense ras [genos] verenigd is door banden van bloed en vriendschap”.

Aristoteles beschouwde de Perzen zeker als behorend tot een ras dat zich onderscheidde van en inferieur was aan de Grieken. Hij spoorde zijn leerling Alexander de Grote aan om de Perzen ‘als planten en dieren’ te behandelen. Veel oude auteurs namen nota van raciale verschillen, vooral met betrekking tot huid- en haarkleur.

De presocratische filosoof Xenophanes merkte op dat verschillende volkeren hun goden op hen lieten lijken: ‘De Ethiopiërs zeggen dat hun goden stompe neuzen hebben en donker zijn, de Thraciërs dat die van hen grijze ogen hebben en roodharig zijn.’ Griekse en Romeinse beschrijvingen van zwarten zijn vaak vermakelijk om te lezen en leveren ruimschoots bewijs dat de Ouden geloofden dat ‘sommige rassen verschillend of in wezen inferieur waren’.

…

Helaas dient Not Stolen om aan te tonen dat het te kwader trouw voeren van argumenten geen ondeugd is die beperkt is tot links. Prof. Fynn-Paul’s poging om blanken van vóór de 19e eeuw te vrijwaren van ‘racisme’ is het dieptepunt van het boek en zorgt ervoor dat de lezer het vervolg een beetje wantrouwt. Maar als we deze kritiek terzijde schuiven, ontslaat Not Stolen de blanken niet van het mishandelen van de Indianen? Nee.

Not Stolen ontkracht een aantal regelrechte mythes over onze behandeling van de Indianen, maar wat de auteur vooral keer op keer doet, is simpelweg de cijfers naar beneden bijstellen. Linksen hebben bloedbaden en slavernij schromelijk overdreven. Niettemin blijft het waar dat we Indianen hebben afgeslacht en tot slaaf gemaakt. Ze hebben ons natuurlijk ook afgeslacht, maar we kunnen niet zeggen dat we ze niet hebben geprovoceerd.

Ik vind het niet erg troostend te horen dat het dodental van de Trail of Tears niet 15.000 of meer was, zoals sommigen beweren, maar slechts 3.000. Het was nog steeds een uiterst beschamende episode in de Amerikaanse geschiedenis. Ook vind ik geen troost als ik verneem dat slechts een deel van het land van de Indianen is gestolen, en niet alles. Prof. Fynn-Paul slaagt erin aan te tonen dat de blanke behandeling van de Indianen beslist gemengd was. Het is waar dat de blanken de Indianen vaak met goede wil behandelden en veel deden om hen te helpen. Maar we waren ook in staat hen onrechtvaardig en met oprechte wreedheid te behandelen. Not Stolen slaagde erin mij eraan te herinneren dat onze behandeling van de Indianen per saldo behoorlijk slecht was.

Wij moeten dit erkennen. Maar . . . wat dan? Welk doel wordt gediend door slinkse ‘landerkenningen’, afgezien van het feit dat welvarende blanke liberalen hun deugden laten blijken, aangezien we het land niet teruggeven? De Indianen zijn nu zeer rijkelijk gecompenseerd voor het onrecht dat hen is aangedaan. Tegenwoordig geeft de Amerikaanse overheid meer dan 20 miljard dollar per jaar uit aan de nakomelingen van Indianen die door onze voorouders onrecht zijn aangedaan, wat neerkomt op ongeveer 20.000 dollar per Indiaan per jaar. Op dit moment zijn we ze niets verschuldigd.

…

Headerafbeelding: Indianen migreren door Alexander F. Harmer, zd, Museum: Smithsonian American Art Museum. (Creditafbeelding: © Album via ZUMA Press)

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Slavernij bijna universeel onder indianenstammen vóór de komst van Blanken in Amerika

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over