Uit een nieuwe studie blijkt dat warmte-eisende soorten zouden kunnen overleven in het Noordpoolgebied van het Holoceen (Noord-Noorwegen), honderden tot duizenden kilometers ten noorden van waar ze nu verblijven. Dit bevestigt dat de temperaturen “hoger waren dan vandaag” met veel minder sneeuw en ijs toen, schrijft Kenneth Richard.
DNA-bewijs van een locatie ten noorden van de poolcirkel geeft aan dat de Afrikaanse wilde kat ( Felis lybica ) vroeger in arctische klimaten leefde toen de CO2-niveaus onder de 260 ppm lagen, of op zogenaamd “veilige” niveaus. De auteurs suggereren dat dit een ‘opmerkelijke’ bevinding is, omdat het de ‘hoogste breedtegraad voor deze soort ooit’ is.
De aanwezigheid van huiskatten ( Felis catus ) en Europese wilde katten ( Felis silverstris ) in deze regio wordt ook gevalideerd door 100% overeenkomend DNA-bewijs. Wilde kattensoorten zijn in Noord-Europa uitgestorven nadat het Holoceen Thermal Maximum (HTM) was geëindigd en “de sneeuwbedekking in een periode van 100 dagen boven de grens van 20 cm voor wilde katten was toegenomen.”
Amberjacks ( Seriola ) – een vissoort die tegenwoordig alleen voorkomt in de gematigde tot tropische wateren van de Stille Oceaan en de Atlantische Oceaan (Golf van Mexico, Brazilië) – leefden tijdens het vroege Holoceen ook ten noorden van de poolcirkel.
Honden (wolven), eenden, ganzen, prairiekippen, meeuwen, bruine beren en verschillende soorten kikkers (die tegenwoordig niet meer voorkomen in het noordpoolgebied) vonden het Arctische klimaat ook gematigd genoeg om in het noorden van Noorwegen te verblijven in de millennia rond 9000 jaar voor Christus.
De aanwezigheid van mosselschelpen op veel grotere hoogten geeft aan dat de zeespiegel 13.000 tot 12.000 jaar geleden in deze regio ~90 m hoger was dan nu (voornamelijk door opwaartse druk), tussen 9500 en 9000 jaar geleden daalde tot ~57 m hoger dan nu en daarna geleidelijk daalde tot nu.
De auteurs suggereren dat de DNA-bevestigde aanwezigheid van deze soorten ten noorden van de poolcirkel – veel verder naar het noorden van waar ze vandaag de dag kunnen overleven – het bewijs is dat opwarmingsperioden en borealisatie “een natuurlijk terugkerend fenomeen in het verleden” waren.
Afbeeldingsbron: Boilard et al., 2024
DNA-analyse van soortresten is een inzichtelijke manier geworden om eerdere variaties in het klimaat te analyseren. Een ander recent DNA-databaseonderzoek ( Kjaer et al., 2022 ), gepubliceerd in Nature, gaf aan dat het hoge Noordpoolgebied op 82°N (ten noorden van Groenland) 2 miljoen jaar geleden 11-19°C warmer was dan nu. Door deze warmte konden koraalriffen, groene algen en degenkrabben in de Noordelijke IJszee op 82 ° noorderbreedte verblijven. Tegenwoordig kan degenkrab geen wateren ten noorden van 45°N bezetten vanwege de veel koelere oceaantemperaturen.
Afbeeldingsbron: Kjaer et al., 2022
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
De klimaatfreakshow aan het Gardameer verdwijnt… Het grootste meer van Italië loopt nu over !
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
ja ?… door het verschuiven van de continenten + eilanden, kwamen sommige gebieden in de koude zone terecht -( zo simpel is het …!!
Dit is de doodsteek voor het CO2 KLIMAATSPROOKJE.
Het bewijst namelijk dat een lage CO2 hoeveelheid niet hoort bij een lage temperatuur en dat hogere temperaturen beter zijn voor de natuur.
M.n. dat laatste is pijnlijk,daar hard bewijs over dat punt redelijk nieuw is.
zoek maar eens op: de dateringsmethoden zijn allemaal geijkt volgens de evolutieTHEORIE. Kan je nagaan…..
Dat was voor de zondvloed. Toen het nog warm was op de aarde en het nog nooit had geregend. Hoe komen anders de schelpen op zo een grote hoogte. Even nadenken mensen. De Bijbel is waar van A tot Z.