Begin januari 2021, meldt het Federaal Bureau voor de Statistiek in een persbericht: Er was geen statistisch significant sterfteoverschot in 2020. Vele critici van de harde koers van de regering konden zich opnieuw bevestigd voelen in hun oordeel dat de omvang van de COVID-19 (C-19)-pandemie veel kleiner was dan de media en de Corona-hardliners in diverse horrorscenario’s hadden geschilderd, meldt Dr Andreas Eisenkolb.

Eigenlijk een reden tot vreugde: niet alleen was de pandemie geen catastrofe zoals gevreesd in maart 2020 – nee: dat bleek niet eens uit de officiële sterftecijfers, zie figuur 1: er stierven in 2020 weliswaar meer mensen dan in 2019, maar die stijging bleef binnen de historische fluctuatiemarge. Bovendien was 2019 een jaar met een uitzonderlijk laag sterftecijfer. Hoe “normaal” 2020 was, blijkt met name uit het feit dat in 2015, 2017 en 2018 meer mensen stierven dan in 2020.

Figuur 1: De “leeftijdsgestandaardiseerde sterftecurve” (zie hieronder voor uitleg) maakt de sterfte van verschillende jaren vergelijkbaar. De historische context ontmaskert de “bijna 71.000 doden meer” in het laatste “Corona persbericht” van het Federaal Bureau voor de Statistiek van 9 december 2021 als pure manipulatieve retoriek.

De leeftijdsgestandaardiseerde sterftecurve maakt vergelijking mogelijk

Om de sterftecijfers van verschillende jaren te kunnen vergelijken is een speciale historische tijdreeks nodig: de leeftijdsgestandaardiseerde sterftecurve. Standaardisatie naar leeftijd is noodzakelijk om de sterftecijfers van verschillende jaren te kunnen vergelijken. De lange periode zorgt voor de nodige context. Bij leeftijdsnormering wordt er rekening mee gehouden dat de leeftijdsstructuur van de bevolking in de loop van de tijd verandert. Hoe meer ouderen er zijn, hoe meer mensen er per jaar sterven. Leeftijdsnormering neemt deze factor weg. Het is een erkende, beproefde methode die internationaal algemeen wordt toegepast.

In ontwikkelde landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, worden deze grafieken als vanzelfsprekend gepubliceerd; in Duitsland moet men de curve zelf uit de individuele gegevens samenstellen. Het feit dat deze curve nu ook voor Duitsland beschikbaar is, is te danken aan de auteur van dit artikel. De brongegevens zijn afkomstig van de website van het Federaal Bureau voor de Statistiek.

Sterfte in 2020 was historisch laag

U kunt zien hoe laag de sterfte in 2020 was door alle jaren waarin de sterfte hoger was dan in 2020 een kleur te geven. Dit is te zien in figuur 2: Vanaf het begin van de Duitse mortaliteitsgeschiedenis in 1980 zijn er nog maar drie jaren met een lagere mortaliteit: 2014, 2016, 2019.

Figuur 2: Roze onderstreept zijn alle jaren die “dodelijker” waren dan 2020. De sterfte was hoger in 2015, 2017 en 2018 dan in 2020, en lager in 2014, 2016 en 2019. Het oog zoekt tevergeefs naar de pandemische catastrofe in de langetermijntrend.

De vraag “Was er in 2020 een significant sterfteoverschot?” wordt wetenschappelijk duidelijk met “nee” beantwoord. Dit blijkt uit de gegevens van het Federaal Bureau voor de Statistiek, zie hierboven. Figuur 1 en figuur 2, en dit is wat het Bureau duidelijk heeft gemeld in zijn persbericht van januari 2021.

Figuur 3: In januari zag het Bundesamt für Statistik, hier geciteerd door Spiegel, geen significant sterfteoverschot voor 2020 als geheel.

Regering en media hebben meer drama nodig. In een hernieuwd “persbericht over oversterfte” geeft het Federaal Bureau voor de Statistiek meer bijvoeglijke naamwoorden en cijfers zonder context.

Op 9 december komt de autoriteit plotseling weer met een oversterfbericht naar buiten. Is er iets veranderd? Hebben ze nieuwe gegevens? Nee, de cijfers zijn identiek aan die van januari. Maar de media en de regering willen niet aanvaarden dat 2020 een normaal jaar was wat sterfte betreft.

Het ontbreken van een statistisch significante oversterfte in 2020 is onaanvaardbaar voor de managers van de angst. Het Federaal Bureau voor de Statistiek verspreidt dus weer een persbericht over oversterfte, maar deze keer “naar behoren”. Het oorspronkelijke persbericht is verrijkt met drastisch klinkende bijvoeglijke naamwoorden en gegarneerd met cijfers zonder context maar met een grote emotionele impact. Voorheen luidde de verklaring: “Geen significant sterfteoverschot” (nadruk door de auteur), nu is het “sterfteoverschot in 2020”.

Overdrijven, context verzwijgen…

Er is letterlijk niets nieuws aan het persbericht van 9 december 2021. Het is een tekst met manipulatieve retoriek die dui delijk het resultaat is van druk. Het is gênant.

Het maakt niet uit hoe vaak je het persbericht leest: Men zoekt tevergeefs naar de belangrijke toevoeging “significant”. Dit betekent dat de bewering dat de pandemie van Corona tot een te hoog sterftecijfer heeft geleid, onjuist is op de dramatische wijze die in het persbericht wordt gepresenteerd, omdat het verschil met het voorgaande jaar statistisch niet significant is. C-19 was, is en blijft een non-event in 2020. Dit blijkt, zie hierboven, met name uit de leeftijdsgestandaardiseerde sterftecurve. Het Bundesamt verwijst echter niet naar deze gegevens uit eigen bronnen, omdat de geïsoleerde vergelijking van de jaren 2019 en 2020 de stijging van het aantal sterfgevallen dramatischer doet lijken. Een uitstekend voorbeeld van liegen door de context weg te laten. Anders, een kant-en-klaar maal voor feitencontroleurs. Maar ze werken uitsluitend voor de regering.

…gebruik maken van dubieuze gegevens

In het persbericht wordt de nadruk gelegd op het hoge percentage sterfgevallen met doodsoorzaak “C-19” in 2020. Het bureau gebruikt hiervoor de doodsoorzaak die op de overlijdensakten staat vermeld. Het heeft geen andere keus. Probleem: De geldigheid van deze gegevens zeer omstreden noemen is een understatement. De auteur van dit artikel heeft in een telefoongesprek met een verantwoordelijke medewerker van het bureau persoonlijk navraag gedaan over zijn beoordeling. De verklaring: “Sterk potentieel voor verbetering”. In gewone taal: de gegevens zijn onbruikbaar. Aangezien de geldigheid niet kan worden geschat, zijn statistieken op basis daarvan in wezen waardeloos. Aangezien er in Duitsland vrijwel geen lijkschouwingen worden verricht en het RKI – voor velen volkomen onbegrijpelijk – geen lijkschouwingen bij C-19 sterfgevallen aanbeveelt, zullen geldige gegevens om het werkelijke aandeel van C-19 als doodsoorzaak tijdens de pandemie te schatten, nooit beschikbaar zijn. Wie de auteur van dit artikel niet gelooft, kan het nalezen in het Deutsches Ärzteblatt, dat het schandaal van de verdwenen lijkschouwingen behandelt in nummer 26/2020.

Voorbereiding op de forse oversterfte in 2021?

Sinds het begin van de pandemie hebben de regering en de media een probleem: de realiteit wil de paniek niet volgen. Een aanzienlijk deel van de Duitsers is gehypnotiseerd door angst en gehoorzaamt zelfs de meest zinloze bevelen. Zelfs de haat tegen de ongevaccineerden wordt door een beangstigend aantal mensen aangewakkerd. De echte pandemie wil echter niet gebeuren: Noch is het gezondheidsstelsel ingestort, noch waren de intensive care-eenheden in de verschillende regio’s ook maar enigszins overbelast, noch stierven er in het “pandemiejaar” 2020 aanzienlijk meer mensen dan gewoonlijk. Long-covid patiënten zijn er niet in grotere aantallen dan longinfluenza-patiënten (een kennis uit de media-industrie klaagde onlangs tegen mij dat zij met haar “longcovid” verhaal nergens kwam omdat zij geen long-covid patiënten kon vinden).

Maar voor de managers van Project Fear duikt nu een nieuwe, nog gevaarlijker trend op die in één klap een einde zou kunnen maken aan de inentingscampagne: Een sterk opgeblazen sterftecijfer in 2021, dat, in tegenstelling tot 2020, echt dramatisch zou kunnen zijn:

In week 48 (28 november tot en met 5 december) meldt het Federaal Bureau voor de Statistiek een sterfteoverschot van 28 procent in vergelijking met de mediaan van 2017 tot 2020.

Er is ook een hoofdverdachte voor, ook al probeert de gemeenschap van daders uit de media en de politiek zich er nog steeds onderuit te wurmen als Christopher Lee in de slotscène van Dracula: de gevolgen van de massale inentingscampagne. Volgens veel deskundigen is de vaccinatiecampagne nu al een mislukking, omdat de beloofde bescherming het vaccinatierisico niet waard is en bovendien slechts van korte duur is. Als echter blijkt dat vaccinatie het probleem is dat het beweert te zijn – en mogelijk miljoenen slachtoffers eist in de vorm van vaccinatieschade, verkorte levensverwachting, enzovoort,

(klik hier voor de 9 pagina’s tellende lijst van mogelijke vaccinatieschade die het bedrijf Pfizer voor zijn vaccin heeft opgesteld),

dan zou niet alleen de vaccinatiecampagne in gevaar zijn. Dan zouden ook de koppen kunnen rollen van al die actoren die het meest agressief hebben geschreeuwd om massale vaccinatie. In die zin zou het schrille “er was een sterfteoverschot in 2020” een voorbereiding van de angstzaaiers voor 2021 kunnen zijn. Misschien is de formule “er was een sterfteoverschot in 2020, het sterfteoverschot in 2021 is gewoon een voortzetting van de trend”. Een goedkope truc, maar wat is er anders te doen wanneer een echt, aanzienlijk sterfteoverschot de unie van daders uit de politiek, de media en de farmaceutische industrie tot uitleg noopt.

P.S:

Voor dit onderzoek heb ik met verschillende personeelsleden telefonisch contact opgenomen. Aan verzoeken om terug te bellen werd voldaan, de gegevens voor de hier getoonde tijdreeksen werden door personeel van het bureau aan de auteur verstrekt. Bekwame, vriendelijke, behulpzame collega’s. Ik heb medelijden met hen omdat hun werkgever, onder politieke druk, op onvergeeflijke wijze deelneemt aan de angstcampagne van de regering.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/11/05/22586/?swcfpc=1