Vanaf de minuut nadat het US Central Command (CENTCOM) en de UK Maritime Trade Organization (UKMT) vernamen dat de olietanker MV Chem Pluto was getroffen door een exploderende drone in de Indische Oceaan, 1.600 kilometer ten oosten van de Rode Zee en de kust van Jemen ( hoofdafbeelding, links ), wisten ze ook waarom. Via een joint venture tussen een Japanse en een Singaporese holding die opereert via een Nederlandse managementorganisatie, is het schip eigendom van Idan Ofer, een Israëlische scheepsmagnaat ( hoofdafbeelding, rechts ), schrijft John Helmer.

What the drone hit on the Indian-flagged Chem Pluto looks like. https://t.co/QHyd0ob5Ha

— Sal Mercogliano (WGOW Shipping) 🚢⚓🐪🚒🏴‍☠️ (@mercoglianos) December 25, 2023

De Chem Pluto- aanval is de tweede door een drone tegen een van Ofer’s schepen in de Indische Oceaan. De eerste aanval vond plaats op 24 november, toen het containerschip CMA CGM Symi het doelwit was in de noordoostelijke sector van de Indische Oceaan. De Symi is eigendom van Ofer’s Eastern Pacific Shipping in Singapore.

Op 18 december werden door CENTCOM drone-aanvallen gemeld tegen de Swan Atlantic- olietanker en de bulker MV Clara. Het eerste schip is eigendom van een Noors bedrijf, maar het management, met verborgen aandelen, behoort toe aan de Israëlische Zodiac-groep, eigendom van de broer van Idan Ofer, Eyal Ofer. Het tweede schip, de Clara , is eigendom van en wordt beheerd door een Duits bedrijf, Johann MK Blumenthal; Tot nu toe is er geen Israëlisch spoor gevonden, maar de Houthi’s hebben nog geen fout gemaakt bij het spotten en aanvallen van Israëlische schepen.

Op 19 november deden ze meer dan dat. Op die dag werd een autotransportbedrijf in Israëlische handen, Galaxy Leader, door Houthi-commando’s in de Rode Zee gevangengenomen. Volg hun operatie zoals ze deze filmden; hier is het schip dat nu toeristen ontvangt die voor anker liggen bij de haven van Al-Salif, Jemen. Het eigendom van de Israëliër Abraham Ungar werd verborgen door een Japanse scheepsmanagemententiteit en een bedrijf geregistreerd onder het op het Isle of Man gevestigde Ray Car Carriers, dat op zijn beurt eigendom is van een bedrijf uit Tel Aviv genaamd Ray Shipping.

Politieke en militaire woordvoerders van de Houthi’s hebben herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat zij de Israëlische scheepvaart aanvallen, evenals schepen van welke nationaliteit dan ook die handel drijven in en vanuit de Israëlische havens. “Israëlische schepen zijn waar dan ook legitieme doelen voor ons… en we zullen niet aarzelen om actie te ondernemen”, zei generaal-majoor Ali Al-Moshki, een militaire functionaris van de Houthi’s, op 20 november op het televisiestation van de groep, na de in beslag name van de Galaxy Leader.

“Als Gaza niet het voedsel en de medicijnen krijgt die het nodig heeft, zullen alle schepen in de Rode Zee op weg naar Israëlische havens, ongeacht hun nationaliteit, een doelwit worden voor onze strijdkrachten”, verklaarde een Houthi-persverklaring op 9 december.

In CENTCOM- en Pentagon-publicaties aan de pers wordt ook beweerd dat ze Houthi-drone- en raketaanvallen op Amerikaanse oorlogsschepen in de Rode Zee hebben onderschept in een poging de scheepvaart in Israëlische handen of op weg naar Israël te beschermen.

De Houthi-campagne was minder succesvol in het treffen van de Israëlische Rode Zee-haven Eilat, maar was effectief in het afsnijden van de haven door schepen in de Rode Zee aan te vallen, en vervolgens het bereik van de aanvallen uit te breiden naar het oostelijke deel van de Indische Oceaan. Eilat is goed voor 45% van de auto-import naar Israël en 5% van alle goederen die over zee naar Israël worden geïmporteerd. De Houthi-campagne heeft de haveninkomsten van Eilat sinds 7 oktober met 80% verlaagd.

De impact heeft zich uitgebreid naar alle scheepvaart in de Rode Zee, de Golf van Aden en de Indische Oceaan als hun management en eigendom gevestigd zijn in de VS en de Europese staten die bondgenoten zijn met Israël in de Gaza-oorlog en ook met de VS in de oorlog tegen Rusland in de Oekraïne.

Het is deze coalitie van staten die de Amerikaanse minister van Defensie, generaal Lloyd Austin, op 18 december probeerde te verzamelen voor marinekonvooien en tegendreigingsoperaties, onder de naam OPERATION PROSPERITY GUARDIAN.

Deze operatie valt nu in duigen omdat eigenaren van commerciële schepen in Frankrijk, Spanje en Italië hebben geaccepteerd dat als ze rechtstreeks met de Houthi’s over Israël-boycotovereenkomsten onderhandelen, ze via de Rode Zee kunnen blijven opereren. Ze hebben een hekel aan de commerciële concurrentie van Rusland en China, die zonder hinder of bedreiging olietankers en drogeladingschepen exploiteren.

De voor de hand liggende aard van de aanvallen door de Houthi’s, en van het sluiten van Houthi-deals door de Russen en Chinezen, wordt echter verborgen gehouden in de Amerikaanse en Britse maritieme industriemedia en de reguliere pers. Ze pleiten voor maximaal gebruik van geweld door de door Israël en de VS geleide operatie in de regio om zowel Houthi- als Iraanse doelen aan te vallen.

Bij de meest recente aanval werd de Israëlische olietanker Chem Pluto op zaterdag 23 december getroffen door een drone, ongeveer 1.600 kilometer ten oosten van de kust van Jemen; ongeveer 200 kilometer ten westen van de Indiase kust. De eerste berichten in de media beweerden dat het schip “gelieerd” was aan Israël, maar benadrukten dat het eigendom was van een Japanse entiteit en beheerd werd door een Nederlandse. De Indiase media beweerden dat de drone-aanval afkomstig was van het Iraanse inlichtingenschip MV Safiz, naar verluidt 87 kilometer verwijderd van de Chem Pluto.

Zaterdagavond laat berichtte de Russische militaire blogger Boris Rozhin: “De Chem Pluto- tanker die door de drone werd getroffen, was eigendom van de Israëlische oligarch Idan Ofer en voerde de vlag van Liberia. De drone arriveerde op 320 kilometer van de Indiase havenstad Verawal. Er was brand aan boord, maar de bemanning wist deze te blussen. Deze aanval laat zien dat aanvallen op Israëlische schepen niet alleen in de Rode Zee of de Straat van Bab el-Mandeb kunnen worden uitgevoerd, maar ook in de Indische Oceaan. Tegelijkertijd worden de vlaggen waar de Houthi’s achteraan gaan genegeerd – de eigendomsstructuur is de prioriteit. Als de eigenaar banden heeft met Israël, wordt het schip onmiddellijk een potentieel doelwit.” Deze Russische publicatie was gedateerd op 23 december om 22.37 uur Moskouse tijd.

TradeWinds, een in Oslo gevestigde maritieme publicatie die pro-Russisch was zolang het advertentie- en sponsorgeld ontving van Sovcomflot, de Russische staatsrederij, pikte het verhaal een dag later op. Volgens TradeWinds wordt “de Chem Pluto geëxploiteerd door het in Amsterdam gevestigde Ace Quantum, zo blijkt uit gegevens van Equasis. Het bedrijf is een joint venture van Ace Tankers en Eastern Pacific Shipping, eigendom van de Israëlische miljardair Idan Ofer. Het schip staat vermeld als eigendom van Sansho Kaiun uit Japan, met technisch beheer door Fleet Management. Deze onthulling werd op 24 december om 1804 Greenwich Mean Time (GMT) gepubliceerd.

Equasis, de gegevensbron voor het traceren van de Chem Pluto naar Ofer, is een creatie van de Europese Commissie en de Franse Maritieme Administratie, die de website en database in 2000 hebben opgezet om “de uitwisseling van onbevooroordeelde informatie en transparantie in het zeevervoer te bevorderen en zo zorgen ervoor dat personen die betrokken zijn bij het zeevervoer beter geïnformeerd kunnen worden over de prestaties van schepen en maritieme organisaties waarmee zij te maken hebben.” Met uitzondering van Brazilië is Equasis een aan de VS gelieerde operatie.

De geallieerden wisten meteen dat de Chem Pluto het doelwit was omdat deze eigendom was van Israël. Het Pentagon, de Voice of America en de Britse propaganda blijven echter beweren dat de Houthi-targets niet gebonden zijn aan de operaties van het Israëlische leger in Gaza, en zorgvuldig beperkt zijn tot Israëlische en geallieerde doelen.

TradeWinds heeft de doelstrategie gerapporteerd onder een kop die aangeeft dat Iran de oorlog zou kunnen uitbreiden om de scheepvaart te bedreigen die door de Straat van Gibraltar op weg is naar de Israëlische havens aan de Middellandse Zee, Ashdod en Haifa. De Iraanse verklaring over de Straat van Gibraltar is in de westerse pers verschenen met de kwalificatie dat “Iran zelf geen directe toegang heeft tot de Middellandse Zee en dat het niet duidelijk was hoe de Garde zou kunnen proberen deze af te sluiten” en dat “de enige groepen die door Iran worden gesteund in het Middellandse Zeegebied de Libanese Hezbollah en de geallieerde milities in Syrië zijn, aan de andere kant van de zee dan Gibraltar”.

Bron: https://www.tradewindsnews.com/

De westerse persbureaus en de Anglo-Amerikaanse maritieme media lijken zich niet bewust te zijn van de capaciteiten van Algerije, waarvan het parlement de regering heeft gemachtigd om niet-gespecificeerde militaire maatregelen tegen Israël te nemen. Het Algerijnse leger werkt sinds kort ook nauw samen met de Russische marine.

De mogelijkheid van een drone-aanval op een Israëlisch schip nabij de Straat van Gibraltar is nog niet publiekelijk aan het licht gekomen, niet in de laatste plaats in de reguliere media en de maritieme industrie. Jaarlijks varen ruim 100.000 schepen door de Straat van Gibraltar . Als de Israëlische en internationale scheepvaart nu geen toegang meer heeft tot Eilat, Haifa en Ashdod vanuit het oosten via de Rode Zee en het Suezkanaal, is de Straat van Gibraltar in het westen de overgebleven toegangspoort. Dit wordt erkend door Israëlische experts. “Volgens Dr. Elyakim BenHakoun van de Faculteit Industriële Techniek en Management van het Technion Institute of Technology bereikt ongeveer 99% van de goederen (in termen van vrachtvolume) Israël over zee, en ongeveer 40% van de vracht die in Israël aankomt, gaat via het Suezkanaal… het gevolg van het stopzetten van het scheepsverkeer in de Rode Zee is dat het om Afrika heen moet varen, wat leidt tot een verlenging van de verzendtijden met ongeveer twee weken tot een maand, afhankelijk van de bestemmingsregio, de snelheid van het schip en de scheepscategorie. Dit vertaalt zich grofweg in een extra kostenpost van 400.000 tot 1 miljoen dollar per schip.”

Van Gibraltar (links) naar Haifa en Ashdod (rechts), de belangrijkste vrachthavens van Israël , is een afstand van bijna 2.300 zeemijl (4.300 kilometer), en bij een snelheid van 10 knopen duurt de scheepssnelheid 9,5 dagen. Rechts, satellietbeeld van Asdod . Een studie van het Amerikaanse Center for Naval Analyses uit 2011 schatte de ernstige economische schade voor Israël als gevolg van een olieafsluiting in de Straat van Hormuz en Bab el-Mandeb. Het voegde eraan toe dat “we ons niet bewust zijn van schattingen van de oliestroom door de Straat van Gibraltar. Een verstoring van de Straat van Gibraltar zal echter waarschijnlijk vergelijkbare economische gevolgen hebben voor de Verenigde Staten als een verstoring van het Suezkanaal of de Bab el-Mandeb.”

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Iran dreigt de Middellandse Zee af te sluiten vanwege misdaden in de Gazastrook

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over