Tien jaar geleden waarschuwden wetenschappers van het Imperial College ervoor dat de brandrisico’s van windturbines werden gebagatelliseerd: op basis van de destijds verzamelde gegevens stelden ze dat tien keer meer windturbines in brand vlogen dan werd gerapporteerd. Brandende windturbines vormen een gevaar voor de gezondheid: de koolstofvezels van de bladen breken af bij hoge temperaturen en kunnen bij inademing de longblaasjes binnendringen. De gevolgen: ontstekingsreacties, fibrose, kanker, meldt Report24.
In juli 2014 werd een artikel van wetenschappers van het Imperial College gepubliceerd waarin het onderschatte risico op brand in windturbines werd aangepakt. Het team concludeerde destijds dat er tien keer meer branden waren dan gemeld. Ze moesten het doen met onvolledige gegevens en constateerden dat er gemiddeld 11,7 branden per jaar werden gemeld – maar in werkelijkheid braken er jaarlijks ruim 117 branden uit in windturbines. Wereldwijd stonden er toen ongeveer 200.000 windturbines.
Volgens de Global Wind Energy Council stonden er eind 2020 wereldwijd al 700.000 windturbines – en de uitbreiding vordert onophoudelijk. Wie in dit land naar het nieuws kijkt, komt altijd berichten tegen over brandende turbines: eind februari brandde er één af in Clausnitz in Saksen, begin februari vloog een windturbine in Brake in Nedersaksen in brand, en in januari vloog een installatie in brand bij Seelow (Brandenburg), één bij Greifswald (Mecklenburg-Voor-Pommeren), één bij Demmin (ook Mecklenburg-Voor-Pommeren) en nog een windturbine in de Eifel.
“Nare vezels”
Deze branden veroorzaken niet alleen enorme kosten, ze vormen ook een gezondheidsrisico waarvan de meeste burgers zich nauwelijks bewust zijn, gezien de voortdurende propaganda voor “ideale windenergie in de wereld”. Want: De meeste windturbines kunnen bij brand niet geblust worden en moeten daarom ‘gecontroleerd afbranden’. Dit maakt de koolstofvezels die worden gebruikt in rotorbladen, gondelbehuizingen en remblokken een reëel gevaar, omdat ze bij temperaturen boven de 600 graden Celsius afbreken en fragmenten vormen in zulke kleine afmetingen dat ze inadembaar zijn: ze kunnen worden ingeademd en de longblaasjes binnendringen. Het lichaam kan ze daar echter niet transporteren of afbreken. Als reactie kunnen ontstekingen en uiteindelijk bijzondere tumoren ontstaan, vergelijkbaar met asbestvergiftiging. Elke ingeademde vezel brengt het risico met zich mee de ontwikkeling van een kankercel te veroorzaken.
De brandweer zet in de regel binnen een straal van 500 meter het gebied rond windturbines die in brand vliegen af. Maar het is onduidelijk of dit voldoende is en of de resulterende vezelfragmenten zich door weer en wind nog verder zullen verspreiden. Brandweerlieden dragen speciale beschermingsmiddelen bij werkzaamheden aan brandende windturbines, maar andere hulpdiensten en omstanders blijven vaak onbeschermd voor de vezels.
Tegen deze achtergrond wordt de strijd van ideologiegedreven politici tegen de afstandsregels tussen windturbines en woningen explosiever. Zelfs buiten brandgevallen komen voortdurend koolstofvezeldeeltjes vrij als gevolg van slijtage van de rotorbladen. Het gevaar van deze deeltjes wordt vaak ontkend en er wordt betoogd dat ze voldoen aan de WHO-definitie van kritische vezels (“deeltjes met een lengte groter dan 5 µm, een diameter kleiner dan 3 µm en een lengte-diameterverhouding groter dan 3 µm). tot 1″): deze maat mag alleen worden bereikt in geval van brand. Maar over het algemeen is er een gebrek aan gegevens die zouden bewijzen dat het veilig is.
Jedes einzelne Windrad verliert im Betrieb über die Jahre durch Abrieb an den Flügelkanten hunderte Kilo Carbon-Mikrofasern, die sich in der Umgebung ablagern, in den Boden einregnen und so in das Trinkwasser und den Nahrungskreislauf gelangen. – Wusste ich bis vor kurzem nicht. pic.twitter.com/9GlGNoijUE
— Oliver Gorus (@olivergorus) March 10, 2024
Inadembare vezelfragmenten kunnen ontstaan tijdens een grote verscheidenheid aan koolstofvezelverwerkingsprocessen, dus de veiligheid van dit materiaal staat steeds meer ter discussie. We herinneren ons: het gebruik van asbest was lange tijd gebruikelijk – totdat het bouwmateriaal werd verboden vanwege de kankerverwekkende eigenschappen. Een ingenieur die dit probleem onderzocht, zei in 2022 tegen het Karlsruhe Institute of Technology : “Als de fragmenten inhaleerbaar, slecht oplosbaar en ook stijf zijn, heeft het immuunsysteem er moeite mee om ermee om te gaan. Het resultaat kan een ontsteking, fibrose en andere complicaties zijn, waaronder kanker. Feit is dat deze fysisch-chemische kenmerken voor het beoordelen van het toxische potentieel ook van toepassing zijn op koolstofvezelfragmenten.”
Wat vooral problematisch is, is dat dergelijke vragen de federale overheid in haar windenergiegekte niet lijken bezig te houden. Hoeveel ton koolstofvezels precies worden gebruikt en kunnen vrijkomen in verschillende windturbinemodellen is grotendeels onduidelijk. Als je bedenkt hoe terughoudend politici zijn om de bijwerkingen van bepaalde vaccins toe te geven, wordt het duidelijk dat potentiële gezondheidsrisico’s van het favoriete groene statussymbool ook moeten worden ontkend.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
