Westerse media beginnen op te merken hoe de onwankelbare steun van hun politici aan Israël en Oekraïne de mondiale positie van hun landen aantast, schrijft Moon of Alabama.

Bij Naked Capitalism wijst Yves Smith op de verwoestende politieke gevolgen van de bomaanslag in Gaza op het buitenlands beleid van Biden:

Biden krijgt een Zelensky-behandeling in het Midden-Oosten terwijl Israël probeert te escaleren

De VS lijken, in een voortdurende demonstratie van de mate van verbrokkeling van wat doorgaat voor hun leiderschap, te geloven dat ze nog steeds over de kracht en de zachte macht beschikken om zich door middel van intimidatie uit hun geopolitieke problemen te praten.  Toch hebben we deze week verbluffende voorbeelden gezien van hoe cruciale spelers in de rest van de wereld niet langer geloven wat de VS verkoopt. De kloof tussen de verbinding van het Amerikaanse establishment met de realiteit en de feiten op de grond is een gapende kloof geworden met de Arabische wereld, zoals Jordanië dat een topontmoeting van Biden met zijn koning Abduallah II plus PLO-chef Mahmoud Abbas en de Egyptische president Abdel Fattah El-Sisi heeft afgezegd als reactie op de Israëlische beschieting van het Al-Ahli Arab-ziekenhuis. Ze verwerpen niet alleen de poging om de schuld voor de aanval op Hamas af te schuiven (we zullen binnenkort ingaan op de “afgezwaaide raket” claim), maar ook de grotere pretentie daarachter, namelijk dat de VS niet in staat is, in tegenstelling tot niet bereid is, om Israël aan de leiband te leggen.

Zelfs de westerse media zijn het niet zo eens met de Israëlische en Biden-regering die beweren dat Hamas het op de een of andere manier heeft gedaan, terwijl Israël heeft geprobeerd om Palestijnen uit het noorden van Gaza te verdrijven en specifiek heeft geprobeerd om de evacuatie van het ziekenhuis te bevelen. Oh, en dit volgt op het bevel van Israël aan de VN om binnen 24 uur te evacueren uit Gaza en vervolgens zijn opslagplaats daar te beschieten: …

Israël bombardeerde, waarschijnlijk met een door de VS gemaakte Hellfire-raket, de binnenplaats van het Baptist al-Ahli Arab-ziekenhuis waar duizenden hun toevlucht hadden gezocht. Een korte video van de onmiddellijke nasleep toont enkele tientallen, zo niet honderden doden en gewonden. Artsen hielden later een persconferentie terwijl ze tussen enkele slachtoffers stonden.

Net als andere ziekenhuizen had al-Ahli Arab van Israël de opdracht gekregen om te evacueren, maar kon dit niet doen omdat er geen andere plaatsen zijn waar zieken en gewonden, waaronder veel gevallen op de intensive care, konden worden verzorgd.

Drie dagen eerder, zo merkt de VN op, was hetzelfde ziekenhuis, net als andere, al gebombardeerd:

14 oktober 2023: In de stad en het gouvernement van Gaza werd het Ahli Arab Ziekenhuis getroffen door Israëlische luchtaanvallen, waarbij twee verdiepingen gedeeltelijk werden beschadigd en de echografie- en mammografiekamer werd beschadigd. Vier mensen raakten gewond. Bronnen: Al Jazeera V en Persoonlijke Communicatie

Om vervolgens te beweren, zoals Biden deed, dat ‘het andere team’ verantwoordelijk was voor de aanval, is ondoorgrondelijk.

Het was ook veel te laat, zegt een RUSI-fellow:

Ik ga dit herhalen, aangezien de situatie de afgelopen 16 uur meer is veranderd dan in de week ervoor.

De platen zijn radicaal verschoven. De periode voor Israëlische operaties is ingekort van meer dan een maand naar een paar dagen… of helemaal niet.

Dat is nu de realiteit van waar we staan.

Geen enkel land behalve de VS en een paar Europeanen zal ooit een dergelijke barbaarsheid verdedigen. Ze zullen gewoon ophouden met luisteren naar wat het ‘westen’ te zeggen heeft.

De Financial Times citeert een G7-functionaris die worstelt met deze mondiale kloof:

De stormloop door het Westen om Israël te steunen erodeert de steun van de ontwikkelingslanden aan Oekraïne ( gearchiveerd )

De westerse steun voor de aanval van Israël op Gaza heeft de pogingen vergiftigd om consensus te bereiken met belangrijke ontwikkelingslanden over het veroordelen van de Russische oorlog tegen Oekraïne, waarschuwen functionarissen en diplomaten.

De reactie op de aanval door Hamas op Israël op 7 oktober en op Israëls belofte om terug te slaan tegen Gaza heeft maanden werk om Moskou af te schilderen als een wereldwijde paria voor het schenden van het internationaal recht ongedaan gemaakt, zeiden ze, waardoor de VS, de EU en hun bondgenoten worden blootgesteld aan beschuldigingen van hypocrisie.

In de golf van diplomatieke noodbezoeken, videoconferenties en oproepen zijn westerse functionarissen ervan beschuldigd dat zij er niet in zijn geslaagd de belangen van 2,3 miljoen Palestijnen te verdedigen in hun haast om de Hamas-aanval te veroordelen en Israël te steunen.
…
Het verzet had de diepgewortelde standpunten in de ontwikkelingslanden over het Israëlisch-Palestijnse conflict versterkt, zeiden functionarissen. Zij waarschuwden dat dit toekomstige diplomatieke inspanningen tegen Oekraïne zou kunnen doen ontsporen.

“We hebben de strijd in het Zuiden definitief verloren”, zei een hoge diplomaat van de G7. “Al het werk dat we met het Mondiale Zuiden [over Oekraïne] hebben gedaan, is verloren gegaan. . . Vergeet de regels, vergeet de wereldorde. Ze zullen nooit meer naar ons luisteren.”
…
Sommige Amerikaanse diplomaten zijn persoonlijk bezorgd dat de reactie van de regering-Biden er niet in is geslaagd te erkennen hoe haar brede steun aan Israël een groot deel van het Zuiden kan vervreemden.

Kijkend naar de huidige BRI-jubileumbijeenkomst van zo’n 140 staten in Peking, uit de New York Times soortgelijke zorgen:

Nieuwe mondiale verdeeldheid zichtbaar nu Biden naar Israël gaat en Poetin naar China

Rusland en China kiezen de kant van een Palestijns volk dat op zoek is naar bevrijding en zelfbeschikking, terwijl zij in de ogen van Washington zelf diezelfde mogelijkheden ontzeggen aan de Oekraïners, de Tibetanen, de Oeigoeren en zelfs aan de Taiwanezen.

Maar in hun onwil om Hamas de schuld te geven en hun pogingen om zich met de Palestijnse zaak te associëren, doen zowel Rusland als China een beroep op een breder sentiment in het zogenaamde Mondiale Zuiden – en ook in grote delen van Europa. Voor hen is het Israël dat een kolonialistisch beleid voert door zijn bezetting van de Westelijke Jordaanoever, zijn aanmoediging van Joodse kolonisten op Palestijns land en zijn isolement van de 2,3 miljoen inwoners van Gaza, die zelfs in normale tijden onderworpen zijn aan scherpe beperkingen van hun vrijheden in de Palestijnse gebieden. .

Het Mondiale Zuiden, een term voor ontwikkelingslanden, is een essentieel gebied van de nieuwe concurrentie tussen het Westen en het Chinees-Russische alternatief, zegt Hanna Notte, directeur van een Eurazië-programma bij het James Martin Center for Nonproliferation Studies.

Vanuit het standpunt van velen in het Zuiden zegt ze: “De Verenigde Staten vechten tegen Rusland, de bezetter van Oekraïne, maar als het om Israël gaat, staan ​​de VS aan de kant van de bezetter, en Rusland maakt daar gebruik van.”

De redactie van de Washington Post verklaart ook het falen van het Amerikaanse beleid:

Het zou een morele en strategische fout zijn om de benarde situatie van Gaza te negeren

Toch wordt het lot van de Gazanen door de Verenigde Staten en de bredere internationale gemeenschap behandeld als een triest maar onveranderlijk feit in een onoplosbaar conflict. Dit was een morele en strategische fout, die de instabiliteit heeft bevorderd die tot nu toe de pogingen van Israël, de Verenigde Staten en de Arabische staten om een ​​duurzame diplomatieke regeling tussen de grote spelers in de regio tot stand te brengen, teniet heeft gedaan.

De Carnegie Council legt uit hoe de mondiale verdeeldheid een verandering in het westerse beleid noodzakelijk maakt. Het ziet vooral de noodzaak om het zogenaamde ‘waarde-’ of ‘op regels gebaseerde orde’-beleid achterwege te laten:

Een requiem voor de op regels gebaseerde orde.
Het pleidooi voor waardenneutrale ethiek in de internationale betrekkingen

Ongeacht hoe deze uiteindelijk afloopt, de Russisch-Oekraïense oorlog vertegenwoordigt een seismische gebeurtenis die wijst op diepgaande veranderingen in het mondiale landschap. Het unipolaire tijdperk loopt op zijn einde, grote landen zijn meer bezorgd over hun culturele soevereiniteit en strategische autonomie dan ze in decennia zijn geweest, en het lijkt onvermijdelijk dat de eens zo dominante westerse hegemonie geleidelijk moet wijken voor een diverser en multipolair systeem.

De periode na de Tweede Wereldoorlog was getuige van het overwicht van de Verenigde Staten en hun bondgenoten als architecten van een nieuwe internationale orde, gebaseerd op de institutionalisering van westerse waarden zoals democratie en mensenrechten. Deze op het Westen gerichte benadering van mondiaal bestuur – bekend als de ‘op regels gebaseerde orde’ – is op steeds meer uitdagingen gestuit. De opkomst van China, de geopolitieke subversieve houding van Rusland en de toenemende assertiviteit van opkomende machten uit het Zuiden hebben de westerse dominantie uitgehold. Het resultaat is een meer diverse wereld, gekenmerkt door meerdere naast elkaar bestaande machtscentra, die elke ideologie of reeks inhoudelijke waarden uitdagen.

Ons specifieke gevoel voor moraliteit in het Westen mag ons er niet van weerhouden te streven naar wat zowel verstandig als juist is. De evoluerende internationale orde, gekenmerkt door polycentrisme en multipolariteit, daagt de conventionele, door het Westen gedomineerde ‘op regels gebaseerde’ orde uit. Vanuit Nietzsche’s perspectief op waarden erkennen we dat waarden eerder contextafhankelijk zijn dan aangeboren, tijdloos of universeel. Op dezelfde manier betekent de teloorgang van ons ancien regime niet het einde van de internationale ethiek. Als de huidige transitie correct wordt begrepen, zou deze de geboorte kunnen beloven van een nieuw normatief systeem, gebaseerd op een functionele, waardeneutrale, situationele en diplomatieke ethiek, die als voornaamste zorg heeft het beheer van wederkerige relaties tussen wereldmachten.

In plaats van te proberen onze waarden aan anderen op te leggen (hoe goed of waar we ook denken dat ze zijn), moeten wij in het Westen prioriteit geven aan samenwerking met andere grootmachten op basis van gemeenschappelijke belangen en gedeelde doelstellingen. …
…
Kortom, binnen het intellectuele raamwerk dat wordt geboden door cultureel realisme, hebben we een alternatieve instrumentalistische en pragmatische ethiek nodig die 1) de realiteit van machtspolitiek en belangensferen accepteert zonder een manicheïstische mentaliteit te moraliseren en op de wereld te projecteren, en 2) is gegrondvest op principes die bevorderlijk zijn voor een pluralistische modus vivendi, waaronder wederzijdse en gelijke erkenning, staatsmanschap, niet-inmenging, nederigheid, strategische empathie en open dialoog.

Sommigen zullen misschien zeggen dat het Westen zijn gedrag nooit zal veranderen, maar dat geloof ik niet.

Het Westen ZAL zijn gedrag moeten veranderen, anders zal het op het kerkhof van de geschiedenis terechtkomen. Er is geen alternatief meer, omdat de ‘op regels gebaseerde orde’ een onverkoopbare doodlopende weg is gebleken.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over