Ted Postol's analyse van de Iraanse raketaanval op Israël

23/04/2024

Artikelen

0

Ik heb toestemming gekregen van TED POSTOL om het volgende fragment te publiceren uit een e-mail die hij schreef in antwoord op een verzoek van een vriend die vroeg om zijn scherpzinnige analyse van Irans drone- en raketaanval op Israël, schrijft Larry Johnson.

Theodore Postol is hoogleraar Science, Technology and National Security Policy in the Program in Science, Technology, and Society aan het MIT.

BEGIN POSTOL-ANALYSE:

Mijn excuses dat ik niet eerder contact met u opneem met antwoorden op uw vragen. Ik heb tijd besteed aan het zoeken naar videogegevens van de Iraanse aanvallen op Israël die informatief zouden kunnen zijn.

Ik heb drie videoclips bijgevoegd die zijn afgeleid van enkele van de bronnen die ik heb gevonden en heb ze samengesteld op een manier die hopelijk nuttig zal zijn voor u en uw collega’s.

De eerste van deze videoclips is getiteld:

Real-Time & Slo Mo of Raw Video Clip of April 14, 2024 Iran Attack On Israel In Umm Al-Fahm P33_480_.mp4 (3.4 MB)

LINK

Deze clip toont twee Iraanse langeafstandsraketten die door de atmosfeer gaan, inslaan en exploderen in Israël. De binnenkomende raketten zijn lichtpuntjes in de video, omdat ze met een voldoende hoge snelheid reizen (10 tot 13 Mach) om gloeiend te zijn door atmosferische verwarming. Voorlopig geef ik je alleen enkele belangrijke hoogtepunten, maar er valt nog veel meer uit deze specifieke video af te leiden.

De video is in vier secties opgedeeld.

Het eerste gedeelte is eenvoudigweg de video zoals deze in realtime verschijnt. De tijdreeks is ongeveer 13 seconden lang. De soundtrack bevat vier scherpe geluiden, zoals ‘geweervuur’, wat eenvoudigweg de geluiden zijn van de grondexplosies die in de tijd zijn vertraagd omdat de geluidssnelheid veel langzamer is dan de snelheid van het licht. Merk op dat u slechts twee grondexplosies kunt zien, maar het geluid geeft aan dat er nog twee grondexplosies hebben plaatsgevonden buiten het gezichtsveld van de camera.

Het tweede deel is eenvoudigweg het eerste deel dat op een derde snelheid wordt herhaald, zodat je een grotere kans hebt om details waar te nemen.

De volgende twee secties zijn eenvoudigweg een herhaling van sectie 1 en sectie 2.

Er zijn nog veel meer video’s van ballistische raketten waar de luchtafweer niet op reageert die arriveren, maar ze worden allemaal afgebroken voordat de kernkoppen de grond bereiken. Dit is vrijwel zeker te wijten aan de Israëlische classificatieregels die de pers niet toestaan video’s van grondexplosies te publiceren.

De tweede videoclip getiteld:

Damage to Israeli Air Base In April 14, 2023 Iran Attack_480_.mp4 (2.8 MB)

Dit fragment toont een deel van de grondschade op een van de twee Israëlische vliegbases die het directe doelwit waren van deze ballistische raketaanvallen. De eerste reeks toont een krater die waarschijnlijk afkomstig is van een explosieve kernkop van 200 tot 400 kilogram. Er zijn ook foto’s van lagere schadeniveaus en kleinere kraters die mogelijk afkomstig zijn van drones die niet zijn onderschept. Het is bekend dat de drones kernkoppen van 50 kg hebben en daardoor veel minder grondschade en kleinere kraters zouden veroorzaken.

Een zeer interessant deel van de video laat zien hoe de Israëli’s een landingsbaan repareren, die getroffen moet zijn door munitie, waardoor de luchtmachtbasis de krater snel moet opvullen en bedekken met snel uithardend beton.

Alle militaire luchthavens beschikken over deze mogelijkheid, aangezien verwacht wordt dat start- en landingsbanen zullen worden aangevallen, waardoor de mogelijkheid voor de vliegbasis om gevechtsvliegtuigen af te handelen voor het opstijgen en landen wordt beperkt.

De laatste 10 seconden van de video laten zien dat er een ballistische raket aankomt, en dat er geen interceptors in de lucht zijn die proberen deze aan te vallen. Als je goed naar de donkere lucht kijkt, direct boven het gebouw waar de kernkop achter passeert, zou je een of meer zwakke flitsen in de lucht moeten kunnen zien. Deze zwakke flitsen zijn aanwijzingen voor intens licht van een grondexplosie dat wordt gereflecteerd door deeltjes in de lucht.

De derde video getiteld:

Israeli Drone Shootdowns on April 14, 2024 (Normal and Slo Mo-P35)240.mp4 (1.1 MB)

Deze video toont vliegtuigcamerabeelden van drones en kruisraketten die worden neergeschoten met lucht-luchtraketten.

De camerabeelden van het kanon tonen kruisraketten:

1.png 2.png
en drones:
3.png
De kruisraketten reizen met een snelheid van ongeveer 500 tot 600 km/u, terwijl de drones met een veel lagere snelheid reizen, ongeveer 220 tot 250 km/u.

De video’s laten een uiterst belangrijk feit zien.

Alle doelen, of het nu drones zijn of niet, worden neergeschoten door lucht-luchtraketten.

Het werkpaard lucht-luchtraket van de Amerikaanse luchtmacht is een AIM-9x Sidewinder.

De kosten van een enkele Sidewinder lucht-luchtraket bedragen ongeveer $ 500.000.

De kosten van een drone bedragen misschien 10.000 of 20.000 dollar, en de kosten van een Iraanse kruisraket bedragen waarschijnlijk ongeveer 100.000 dollar.

Een uiterst belangrijk feit dat door de Israëlische regering is vrijgegeven, is dat de kosten voor de verdediging van Israël tegen deze specifieke Iraanse aanval ongeveer 1,3 miljard dollar bedroegen!

De implicaties van dit enkele getal zijn aanzienlijk.

Dit geeft aan dat de kosten van de verdediging tegen dit soort aanvalsgolven zeer waarschijnlijk onhoudbaar zullen zijn tegen een voldoende bewapende en vastberaden tegenstander.

De werkelijke omvang van de aanval is volgens CNN samengevat in de onderstaande afbeelding:

Het duidelijke en ondubbelzinnige bewijsmateriaal uit alle video’s van ballistische raketten die boven Israël arriveren, toont aan dat Iron Dome-onderscheppers in wezen niet werden gebruikt bij pogingen om de ballistische raketten aan te vallen.

De beslissing om zelfs niet te proberen de Iraanse ballistische langeafstandsraketten aan te vallen, is volkomen juist.

De Iron Dome onderschepper zou een goede kans hebben om een kruisraket of een drone te onderscheppen die door het zeer substantiële, door vliegtuigen geïmplementeerde luchtverdedigingssysteem was gelekt.

Dit betekent vrijwel zeker dat het grootste deel van de 1,3 miljard dollar aan defensiekosten vrijwel zeker is besteed aan het neerschieten van drones en kruisraketten, waarbij gevechtsvliegtuigen lucht-luchtraketten tegen doelen afvuurden.

Aangezien er in wezen geen bewijs is dat ballistische langeafstandsraketten zijn aangevallen door Iron Dome, kan dit alleen maar betekenen dat ze helemaal niet zijn aangevallen, of dat er pogingen waren om ze aan te vallen met de Arrow en David’s sling verdedigingssystemen.

Het feit dat men een zeer groot aantal niet-geëngageerde ballistische raketten kon zien gloeien als ze de atmosfeer weer binnenkwamen naar lagere hoogtes, geeft aan dat wat de effecten van David’s Sling en de Arrow raketafweer ook waren, ze niet bijzonder effectief waren.

Het bewijsmateriaal op dit punt toont dus aan dat vrijwel alle of de meeste van de aankomende ballistische langeafstandsraketten door geen enkel Israëlisch lucht- en raketverdedigingssysteem werden onderschept.

Een aanvullende observatie die relevant is voor de situatie van Israël ten opzichte van Zuid-Korea wordt geïllustreerd in de twee onderstaande kaarten:

De kaarten geven aan dat de drones en kruisraketten afstanden van 1300 tot 1500 km moesten afleggen van Iran naar Israël, en ongeveer 2000 km van Jemen naar Israël.

Deze doortocht duurt vele uren waardoor gevechtsvliegtuigen drones en kruisraketten kunnen aanvallen. Er zijn nu berichten dat de Amerikaanse marine waarschuwings- en controlesystemen in de lucht (AWACS, meer bepaald Navy E-2 Hawkeyes) leverde die uiterst effectief waren in het richten van gevechtsvliegtuigen naar doelen die ze dan snel konden identificeren en vernietigen.

Een dergelijke mogelijkheid zou veel beperkter zijn in het geval van soortgelijke massale aanvallen van Noord-Korea op Zuid-Korea. AWACS zal zeker enorm nuttig zijn in het geval van de verdediging van Zuid-Korea tegen dit soort aanvallen, maar de beperkingen van gevechtsvliegtuigen ten opzichte van zeer grote aantallen drones en kruisraketten zou de effectiviteit van dit soort luchtverdediging veel lager maken dan het geval was bij de Israëlische verdediging tegen Iran.

Een ander zeer ernstig probleem waar analisten rekening mee zullen moeten houden, is dat commercieel verkrijgbare technologie nu goed genoeg is voor de constructie van kruisraketten en drones die beperkte maar nuttige mogelijkheden hebben om hun doelen te ‘herkennen’ en zich daarop te richten.

Op 14 september 2019 werden door Iran geproduceerde kruisraketten gebruikt om de Abqaiq-oliefaciliteit in Saoedi-Arabië aan te vallen. De aard van de schade aan de faciliteit gaf aan dat de kruisraketten een effectieve nauwkeurigheid hadden van misschien een paar meter, veel nauwkeuriger dan met GPS-geleiding kon worden bereikt.

Ik heb de situatie geanalyseerd en ben tot de conclusie gekomen dat commercieel verkrijgbare optische en computertechnologie meer dan geschikt is om te worden aangepast aan een geleidingssysteem voor kruisraketten om het een zeer hoge nauwkeurigheid te geven. Het bewijs van deze conclusie staat op de onderstaande satellietfoto:

zoals te zien is op dit satellietbeeld, geproduceerd door het bedrijf Digital Globe en betaald en vrijgegeven door de Amerikaanse overheid, blijkt hieruit dat vier kruisraketten vier olieverwerkingstanks bij Abqaiq hebben getroffen, op vrijwel hetzelfde punt op elk van de tanks. Een dergelijke nauwkeurigheid kan onmogelijk worden bereikt met alleen GPS-geleiding.

Om mezelf ervan te overtuigen dat mijn conclusie dat de optische homing gedaan kon worden met niets anders dan satellietgegevens, stimuleerde ik het homing-proces door het satellietbeeld te nemen van een enkele geïsoleerde olieverwerkingstank,

Vervolgens voerde ik een bekende procedure uit, genaamd ‘image cross-correlation’, op de originele satellietbeelden van de tanks.

De correlatie-“functies” die door dit zeer eenvoudige computerexperiment werden geproduceerd, worden hieronder weergegeven:

En de resultaten worden geprojecteerd op een daadwerkelijke satellietfoto van de tanks, wat aantoont dat de correlatiemethodologie een zeer hoge nauwkeurigheid biedt bij het identificeren van de centrale locatie op een tank die zal worden geraakt.

Aangezien de optische en computationele systemen die nodig zijn om deze correlaties in bijna realtime uit te voeren op een doelzoekende raket ruimschoots binnen de mogelijkheden van commerciële camera’s en computerchips vallen (NVidia-chips zijn goed opgewassen tegen deze taak), is mijn conclusie dat de Iraniërs al nauwkeurig geleide kruisraketten en drones hebben ontwikkeld.

De implicaties hiervan zijn duidelijk.

De kosten voor het neerschieten van kruisraketten en drones zullen zeer hoog zijn en zouden wel eens onhoudbaar kunnen zijn, tenzij uiterst goedkope en effectieve luchtafweersystemen kunnen worden geïmplementeerd.

Het is zeker mogelijk om drones en kruisraketten neer te halen met luchtafweergeschut, hoewel deze systemen een beperkt bereik zullen hebben en relatief dicht bij de doelen die ze verdedigen zullen moeten zijn.

Op dit moment heeft niemand een kosteneffectief verdedigingssysteem gedemonstreerd dat ballistische raketten met enige betrouwbaarheid kan onderscheppen. Tot nu toe is zelfs Iron Dome een mislukking gebleken tegen artillerierraketten, die een vrij kort bereik hebben en vrij eenvoudig en goedkoop zijn.

De Israëliërs beweren dat de kosten per Iron Dome-onderscheppingsschip buitensporig hoog zijn: tussen de 60.000 en 80.000 dollar per onderschepper. Het lijkt erop dat deze bewering onwaar moet zijn.

Soortgelijke geavanceerde interceptors, of het nu de Javelin-antitankraket is, die elk ongeveer $ 200.000 kost, of de AIM-9x lucht-luchtraket, zijn enorm duurder.

Het Israëlische Iron Dome-systeem is bij benadering volledig gefinancierd door de Amerikaanse overheid. Elke overweging om het systeem aan te schaffen moet vergezeld gaan van bewijs dat het kan werken in de strijd en van nauwkeurige kostenramingen van de verschillende onderdelen.

Alleen dan moet worden overwogen om Iron Dome wel of niet aan te schaffen.

Ik kan nog veel meer over deze kwesties zeggen, maar ik vrees dat ik u waarschijnlijk al heb overweldigd met details die nog veel meer vragen oproepen waarvan ik niet zeker weet of ik ze kan beantwoorden.

De mensen die pleiten voor het kopen van deze actieve verdedigingsmechanismen moeten worden gevraagd om gegevens te verstrekken waaruit blijkt dat wat ik hier en elders heb verzameld, niet door de feiten wordt ondersteund.

Iedereen die een defensieaanpak voor zijn land bepleit, moet kunnen aantonen dat hij of zij over een volledig beredeneerd argument beschikt, inclusief informatie over de effectiviteit van de strategie en de betaalbaarheid ervan.

Wensdenken, zoals wat er in Oekraïne is gebeurd, zal op zijn best een recept zijn voor enorme uitgaven voor weinig capaciteit.

Ik zou graag de argumenten willen horen van degenen die dergelijke aankopen willen doen. Ik sta open om te leren en om gegevens te verkrijgen die mij tot een andere conclusie kunnen leiden.