Stel je voor dat een grote explosie bijvoorbeeld een energiecentrale in Duitsland zou verwoesten. Stel je voor dat snel duidelijk zou worden dat het om een aanslag gaat en dat vanwege de complexiteit van de daad alleen een statelijke actor de dader kan zijn. Hoe zouden de media en de federale regering reageren?
Je zou verwachten dat er protest zou komen, dat er een onderzoek zou komen en dat de eigenaren van de energiecentrale zouden eisen dat de dader die voor miljarden euro’s aan hun eigendommen heeft vernietigd, wordt geïdentificeerd om schadevergoeding te eisen bij internationale rechtbanken. Wat je niet zou verwachten, is dat niemand iets om de vraag zou geven en dat de politiek en de media hun gang zouden gaan alsof er niets was gebeurd, schrijft Thomas Röper.
Maar dat is precies wat er gebeurde bij Nord Streams. De federale overheid en de “kwaliteitsmedia” zijn het onderwerp vergeten, er worden geen vragen gesteld. En zelfs de Duitse mede-eigenaars van de pijpleidingen eisen niet publiekelijk dat de daders worden geïdentificeerd, zodat ze van de dader miljarden euro’s aan verliezen kunnen claimen voor de pijpleidingen zelf en voor de toekomstige winsten die te verwachten zijn van het gastransport en de verkoop – de dader was immers een staat, die voor internationale rechtbanken tot schadevergoeding kon worden gedagvaard – wordt vergoed.
De Groenen vierden zelfs openlijk het opblazen van de pijpleidingen – die immers gezamenlijk eigendom zijn van Duitse bedrijven . In Duitsland bestaat overigens paragraaf 140 van het Duitse Wetboek van Strafrecht, waarin “het belonen en goedkeuren van misdaden” strafbaar wordt gesteld. Volgens deze paragraaf wordt een strafrechtelijke procedure geopend tegen mensen die ervan worden beschuldigd de “Russische aanvalsoorlog” te steunen. Waarom trad het openbaar ministerie niet op tegen de Groenen, die publiekelijk een misdaad goedkeurden, namelijk de terroristische aanslag op Duitse infrastructuur ter waarde van vele miljarden euro’s?
“interesse in vertrouwelijkheid”
De federale regering zei in oktober openlijk dat ze geen belang had bij een openbare opheldering van de terroristische aanslag, en de onderzoeksresultaten geheim zou houden. Dit is een van de weinige beloftes die de federale regering is nagekomen.
Eind oktober stelden leden van de AfD de federale regering een kleine vragenlijst over de terroristische aanslag, waaronder 55 vragen. De Nachdenkseiten deden verslag van de reactie van de federale regering . De federale regering weigerde 18 vragen te beantwoorden met verwijzing naar “interesse in geheimhouding”. In de tekst staat:
“Het verstrekken van meer gedetailleerde informatie om de individuele vragen te beantwoorden, moet echter achterwege blijven. Want ondanks de fundamentele grondwettelijke verplichting om te voldoen aan de eisen van de Duitse Bondsdag om informatie, na zorgvuldige afweging van de betrokken belangen in individuele gevallen, komt het belang van het Parlement bij informatie op de tweede plaats ten opzichte van het legitieme belang van geheimhouding om de lopende onderzoeken te beschermen.”
Laten we eens kijken naar de vragen waarop de federale regering heeft geweigerd te antwoorden.
Wie waren het, de Russen of de Amerikanen?
De eerste vraag die de federale regering niet wilde beantwoorden is:
“Begrijpt de federale regering de verklaringen van prof. dr. Jeffrey Sachs, een professor aan Columbia University in New York, die in een live-interview met de internationale tv-nieuwszender Bloomberg zei dat er radaropnames waren waaruit bleek dat kort voor de sabotageactie “Amerikaanse militaire helikopters, die normaal in Gdansk staan, boven het gebied cirkelden” (waarin de vermeende aanslagen plaatsvonden), heeft zij hierover een standpunt ingenomen, zo ja, wat is dat en welke conclusies heeft zij daaruit eventueel getrokken?”
De federale regering weigert zelfs te zeggen of zij een eigen mening heeft – “een positionering” – over een interview. Wat is er geheim aan de mening van de federale regering als er geen Amerikaanse militaire helikopters waren? Het antwoord van de federale regering laat dus de conclusie toe dat er Amerikaanse helikopters waren en dat de federale regering er daarom niets over wil zeggen. Anders zou zij, zoals zij in het verleden met andere vragen heeft gedaan, hebben toegevoegd dat het antwoord niet impliceert of er al dan niet helikopters waren.
Dit zou ook het “belang van geheimhouding” verklaren, omdat de federale regering natuurlijk elke hint van Amerikaanse daderschap geheim zal willen houden, terwijl zij elke hint van Russische daderschap zou mogen publiceren.
De tweede vraag die de federale regering niet wil beantwoorden gaat in deze richting:
“Heeft de federale overheid enige kennis, en zo ja welke, over een mogelijke sabotage van Nord Stream door de Russische Marinebrigade 561?”
Als er bevindingen zouden zijn over een Russische dader, zou de federale overheid dit communiceren. Ze aarzelt immers nooit om Rusland van elke verontwaardiging te beschuldigen, zelfs als er ook maar de geringste hint is, hoe duidelijk geconstrueerd die ook mag zijn.
Daarnaast wordt het betreffende zeegebied goed gemonitord door de NAVO-landen. Het is onmogelijk dat Russische eenheden daar ongemerkt kunnen opereren. De NAVO publiceert daar misschien zelf geen inlichtingen over Russische eenheden, maar er is een bewezen hulpmiddel in het Westen voor dergelijke gevallen: de NAVO zou de informatie lekken en de media zouden het, onder verwijzing naar een “niet nader genoemde NAVO-bron”, rapporteren.
Wat zou het explosief onthullen?
De derde vraag die de federale regering niet wil beantwoorden is:
“Voor zover de federale regering weet, klopt het bericht in de media dat elk van de vier explosieven ongeveer 500 kilo TNT bevat?”
Wat zou er geheim moeten zijn over de hoeveelheid of het type explosieven? Het moet gezegd worden dat de federale overheid zich zou kunnen beroepen op de “derdenregel” als deze informatie afkomstig was van de Zweedse geheime dienst. In de regeling staat dat informatie die een overheid van buitenlandse inlichtingendiensten heeft verkregen niet openbaar mag worden gemaakt omdat dit de vertrouwensrelatie tussen de inlichtingendiensten kan verstoren en daarmee de toekomstige informatiestroom tussen de diensten in gevaar kan brengen.
In de praktijk is de regel zeker gerechtvaardigd, maar is het zo belangrijk dat mensen in Duitsland niet mogen achterhalen wie hun economie – en daarmee hun welvaart – permanent heeft vernietigd?
Wat is er vooral zo pikant aan de bevindingen over het type en de hoeveelheid explosieven dat Zweden de informatie geheim wil houden en de federale overheid er daarom niets over kan zeggen? Zou het kunnen dat deze informatie – bijvoorbeeld verwijzingen naar een speciaal explosief uit een NAVO-land – te onthullend zou zijn?
Bovendien verwijst de federale overheid hier meestal naar wanneer ze een beroep doet op de “derdenregel”. In dit geval niet, wat aangeeft dat dit geen informatie is die afkomstig is van de Zweedse geheime dienst en daarom onder de verordening valt.
De federale regering weigert simpelweg te antwoorden – in feite zonder enige concrete rechtvaardiging.
Zelfs het motief is geheim
De vierde vraag die de federale regering niet wil beantwoorden is:
“Heeft de federale regering een houding ontwikkeld ten aanzien van welke actor of actoren volgens u
a) een motief hebben voor dergelijke aanvallen en/of
b) over de technische en personele middelen beschikken voor dergelijke aanvallen,
en zo ja, welke? .?”
De federale regering wil niet antwoorden wie een motief zou kunnen hebben. De motieven zijn duidelijk: elke staat die de inkomsten van Rusland uit de gasverkoop aan Europa wil afsnijden en tegelijkertijd gas aan Duitsland wil verkopen, heeft één motief. De lijst van in aanmerking komende staten (en staten die hen daarbij willen ondersteunen) is dus vrij kort.
De VS hebben beide belangen, ze willen Rusland (financieel) schade toebrengen en hun frackgas aan Duitsland verkopen. Alle staten die de Europese gastoevoer uit Rusland willen afsluiten, kunnen als medestanders (en eventueel uitvoerders) worden beschouwd. De belangrijkste in aanmerking komende landen zijn het Verenigd Koninkrijk, Oekraïne en Polen, dat zich nu positioneert als hub voor geïmporteerd LNG en geld wil verdienen met de doorvoer van gas.
Rusland is uitgesloten van het onderzoek
De vijfde vraag die de federale regering niet wil beantwoorden is:
“Heeft de Duitse regering een standpunt ingenomen over het feit dat Gazprom of de Russische autoriteiten als benadeelde partijen niet bij het onderzoek zijn betrokken, is het de Duitse regering bekend waarom Gazprom of de Russische autoriteiten als benadeelde partijen niet bij het onderzoek zijn betrokken, of heeft de Duitse regering ervoor gepleit dit wel te doen of waarom niet (gelieve per geval te specificeren)?
Dat Rusland, als belangrijkste eigenaar van de pijpleiding en tenslotte het belangrijkste slachtoffer, werd uitgesloten van het onderzoek, is een historisch ongekende gebeurtenis. Bij internationale incidenten wordt altijd de benadeelde staat bij het onderzoek betrokken.
De federale regering weigert niet alleen uit te leggen waarom Rusland wordt uitgesloten, ze classificeert zelfs – volkomen onbegrijpelijk – haar eigen mening (” positionering “) over de vraag als zo geheim dat ze weigert het parlement te antwoorden. Ze weigerde elk antwoord omdat er nog twee andere vragen werden gesteld waarop de federale regering ook geen antwoord wilde geven.
De zesde vraag die de federale regering niet wil beantwoorden is:
“Hebben de Russische autoriteiten de federale regering of de Duitse autoriteiten benaderd om deel te nemen aan het onderzoek naar de vermeende aanvallen op de Nord Stream-lijnen?”
De zevende vraag die de federale regering niet wil beantwoorden is:
“Weet de federale regering in hoeverre de Russische autoriteiten de Deense of Zweedse regeringen of autoriteiten van de twee genoemde staten hebben benaderd om deel te nemen aan het onderzoek naar de vermeende aanvallen op de Nord Stream-lijnen en welk antwoord zij mogelijk hebben? werd goedgekeurd (zo ja, gelieve te specificeren)?”
Waarom zwijgen de benadeelde partijen?
De achtste vraag die de federale regering niet wil beantwoorden is bijzonder interessant. Het luidt:
“Is het de federale regering bekend of, en zo ja in welke mate, de exploitatiemaatschappijen voor Nord Stream 1 of 2 betrokken zijn of waren bij de onderzoeken (gelieve toe te lichten)?”
In gewone taal: de vraag is of de niet-Russische mede-eigenaren van de pijpleidingen, d.w.z. Duitse en Europese bedrijven, op enigerlei wijze bij het onderzoek betrokken zijn. Als dit niet het geval zou zijn, zou de Duitse regering de vraag met “nee” kunnen beantwoorden. Aangezien zij weigert te antwoorden, moet men aannemen dat de niet-Russische mede-eigenaars op een of andere manier betrokken zijn, bijvoorbeeld doordat hen achter gesloten deuren is verteld waarom zij beter geen publieke verklaringen kunnen afleggen over de vraag wie hun eigendommen ter waarde van miljarden euro’s heeft vernield.
We horen niks meer van de sabotage van de Nordstream pijpleidingen.
Als er onomstotelijk bewijs was dat de Russen er achter zaten, zouden we dat nu elke dag op alle Nederlandse staatsmedia horen.
Maar er is alleen oorverdovende stilte.
Het waren dus de Anglo's. pic.twitter.com/n6EN84ZqnV
— DissidentNL (@DissidentNl) December 9, 2022
Alles over het onderzoek is geheim
De negende vraag, die de federale regering niet wil beantwoorden, is:
“Welke onderzoeken zijn er, voor zover de federale regering weet, ter plaatse uitgevoerd in verband met de sabotagedaden door welke landen en op welke tijdstippen tot nu toe?”
Hier zou de federale regering zich kunnen verschuilen achter de derdenregel, maar ook hier doet zij dat niet. IOok niet voor de tiende vraag:
“Klopt het bericht in de media dat, voor zover de bondsregering weet, naast Duitsland, Zweden en Denemarken ook de VS een eigen onderzoek instellen?”
Of deze staten hun eigen onderzoek doen is iets wat de regering eigenlijk zou moeten beantwoorden. De kwestie van de resultaten van de onderzoeken zou hoogstens onder de derdenregel kunnen vallen.
Er zit echter een belangrijk addertje onder het gras: de derdenregel zou van toepassing zijn als het om inlichtingen gaat. Maar inlichtingendiensten zijn in dit geval geen onderzoeksinstanties, dat zouden officieren van justitie of voor de Oostzee verantwoordelijke autoriteiten zijn. Dat is waarschijnlijk de reden waarom de Duitse regering zich niet beroept op de derdenregel.
De regering werkt het onderzoek tegen, zoals ook blijkt uit vraag elf:
“Is de Bondsregering op de hoogte van onderzoeken door andere staten dan die genoemd in vraag 21 en Rusland (zo ja, specificeer)?”.
Het Parlement mag niet eens weten wie de zaak onderzoekt. En vraag twaalf laat zien dat werkelijk elke vraag hierover wordt afgewimpeld:
“Is de Bondsregering op de hoogte van de onderzoeken die Rusland uitvoert of weet zij of de regeringen van Denemarken of Zweden of de autoriteiten van de twee genoemde landen contact hebben met hun Russische tegenhangers of waarom niet, zo ja, en heeft de Bondsregering of de Duitse onderzoeksautoriteiten zelf contact met deze Russische tegenhangers?”.
De sporen uitwissen?
Vraag 13, waarop de regering evenmin heeft geantwoord, luidt als volgt:
“Klopt het bericht in de media dat er een echte wedloop is of is geweest om bewijsmateriaal te vinden dat zich op de bodem van de zee zou kunnen bevinden en welke conclusies heeft zij hieruit getrokken?”
Dit brengt ons terug bij de explosieven, want het zeegebied van de terroristische aanslagen was na de explosies enige tijd afgesloten, maar er waren wel NAVO-schepen aanwezig. Of ze bewijsmateriaal verzamelden voor onderzoek (dat vervolgens werd geclassificeerd) of dat ze sporen wilden uitwissen (bijvoorbeeld bewijs van NAVO-explosieven) is voor iedereen een raadsel. De federale regering weigert te antwoorden.
Niemand is geïnteresseerd in het oplossen van de grootste terroristische aanslag in de Europese geschiedenis
Vraag 14, waarop de regering ook niet heeft geantwoord, luidt:
“Heeft de federale regering een standpunt ontwikkeld over wat tot nu toe een snelle opheldering van de aanslagen in de weg staat en wat is dat standpunt eventueel?”
Goede vraag, zoals ik in het begin al schreef. Het is uiterst merkwaardig dat de media en de regering geen opheldering eisen, maar de kwestie willen vergeten en dat alle bevindingen geheim worden gehouden. Niemand is geïnteresseerd in de opheldering van de grootste terroristische aanslag – in termen van materiële schade – in de Europese geschiedenis.
En als je de federale regering vraagt waarom, weigeren ze te antwoorden met het argument “belang bij geheimhouding”. Wijst dit meer op Russische of Amerikaanse daders?
Wat is er geheim aan de rol van het BKA?
De vragen 15 tot en met 17 maken deel uit van een meerdelige vraag die luidt:
“Klopt het mediabericht dat in de 41e kalenderweek, dus ongeveer twee weken na de aanslagen, agenten van de federale politie in samenwerking met de federale marine naar de plaats van het misdrijf zijn gegaan en foto’s hebben gemaakt met behulp van een onderwaterdrone?
a) Zo ja, was dit het eerste bezoek van de Duitse onderzoekers aan de plaats delict of zijn er een of meer bezoeken aan voorafgegaan?
b) Wanneer zijn, voor zover de Bondsregering bekend is, alle plaatsen delict door Duitse onderzoekers bezocht?
c) Zo ja, welke autoriteiten waren bij elk geval betrokken (gelieve een uitsplitsing te geven)?
d) Zo ja, is het Bundeskriminalamt bij het onderzoek betrokken en zo ja, in welke mate?”
Wat is er geheim aan vragen of het BKA of andere autoriteiten bij het onderzoek betrokken zijn en wanneer Duitse onderzoekers voor het eerst op de plaats delict waren?
De regering geeft het parlement de vinger
In een andere vraag over het “mediabericht” werd gevraagd of de federale regering kan bevestigen dat het schip dat twee weken na de vermeende aanslagen ter plaatse werd gestuurd wel degelijk duikers en explosievendeskundigen aan boord had, maar dat deze niet konden worden ingezet omdat zij geen uitrusting hadden om op de diepte van de vernielde pijpleiding te duiken.
Het antwoord van de federale regering op een vraag hierover is brutaal:
“Er waren geen duikers of explosievendeskundigen van de Bundeswehr aan boord van de multifunctionele boot MITTELGRUND.”
Of de duikers van de Bundeswehr waren, was niet de vraag. Het was bekend dat de betrokken duikers en explosievendeskundigen van de federale politie waren, wat volkomen correct is in strafrechtelijke onderzoeken. De vraag verwijst ook naar een specifiek “mediabericht” als bron. Dit is een artikel in Neues Deutschland, waarin het werd geschreven:
“Kort daarna volgde de “Mittelgrund”. Het behoort tot de Wehrtechnische Dienststelle 71 in Eckernförde, een soort onderzoeks- en testfaciliteit van de Bundeswehr. Aan boord waren duikers en explosievendeskundigen van de federale politie, hoorde men, en ook dat zij niet werden ingezet omdat zij niet over de nodige uitrusting beschikten voor een duik tot 70 meter diepte. Je vraagt het je af.
Het antwoord van de federale regering dat “er geen duikers of explosievenexperts van de Bundeswehr aan boord waren” kan dan ook alleen maar worden opgevat als een opgestoken middelvinger naar het parlement.
De federale regering maakt een aanfluiting van de democratie
De laatste vraag, waarop de regering niet wil antwoorden vanwege “geheimhoudingsbelangen”, is:
“Kan de federale regering het bericht in de Zweedse krant “Expressen” bevestigen dat een deel van een pijpleiding van minstens 50 meter lang ontbreekt?”
Zelfs de omvang van de schade is geheim, volgens de federale overheid.
De formele juridische structuur van de Duitse “democratie” is dat de regering verantwoording verschuldigd is aan het parlement en dat het parlement de regering instructies geeft. Aangezien de federale regering het parlement openlijk bespot met haar weigering om zelfs maar te antwoorden op vragen over haar “standpunten”, moest ik het woord “democratie” tussen aanhalingstekens zetten aan het begin van deze paragraaf.
Ik verwijs uitdrukkelijk naar het hierboven gelinkte artikel van Nachdenkseiten over dit onderwerp, omdat het verdere interessante informatie bevat. Voor het overige ben ik het eens met de laatste alinea van het Nachdenkseiten-artikel, die luidt:
“Concluderend, blijft staan: Naast het ostentatieve gebrek aan belangstelling voor het onderzoek naar de vermeende sabotagedaad, is de volkomen inflatoire verwijzing naar een vermeend “belang bij geheimhouding” door de federale regering om geen legitieme vragen van gekozen vertegenwoordigers van twee oppositiepartijen te hoeven beantwoorden, een waar schandaal en een parlementaire democratie, waarop men zich zo beroemt, onwaardig.”
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/10/06/de-verenigde-staten-verklaren-rusland-duitsland-nederland-en-frankrijk-de-oorlog/
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
