Frankrijk heeft zijn eerste troepen officieel naar Oekraïne gestuurd. Ze zijn ingezet ter ondersteuning van de Oekraïense 54e Onafhankelijke Gemechaniseerde Brigade in Slavjansk. De Franse soldaten zijn afkomstig uit het 3e Infanterieregiment van Frankrijk, een van de belangrijkste elementen van het Franse Vreemdelingenlegioen, schrijft Stephen Bryen.
In 2022 had Frankrijk een aantal Oekraïners en Russen in het Vreemdelingenlegioen. Ze mochten het Legioen verlaten en, in het geval van de Oekraïners, terugkeren naar Oekraïne om zich bij de Oekraïense strijdkrachten te voegen. Het is niet duidelijk of de Russen naar huis zijn teruggekeerd.
Het Legioen wordt tegenwoordig geleid door Franse officieren, maar de achterban bestaat allemaal uit buitenlanders. Vrijwilligers die zich bij het Legioen aansluiten, hebben de mogelijkheid om een nieuwe naam aan te nemen onder de regel van anonymat (anoniem zijn). Die oorspronkelijke vereiste is de afgelopen jaren gewijzigd, zodat een vrijwilliger kan beslissen of hij zijn voornaam wil behouden of een nieuwe wil adopteren. Legionairs dienen voor een termijn van drie jaar, waarna ze het Franse staatsburgerschap kunnen aanvragen. Als een legionair gewond raakt, heeft hij recht op het verkrijgen van het Franse staatsburgerschap zonder enige wachttijd. Er zijn geen vrouwen in het Vreemdelingenlegioen.
De aanvankelijke groep Franse troepen telt ongeveer 100. Dit is slechts de eerste tranche van ongeveer 1.500 Franse buitenlandse legionairs die naar Oekraïne zullen arriveren.
Deze troepen worden rechtstreeks in een heet gevechtsgebied geplaatst en zijn bedoeld om de Oekraïners te helpen de Russische opmars in de Donbas te weerstaan. De eerste honderd zijn artillerie- en surveillancespecialisten.
De Franse president Emanuel Macron dreigt al maanden Franse troepen naar Oekraïne te sturen. Hij heeft weinig of geen steun gevonden van de NAVO-landen, afgezien van de steun van Polen en de Baltische staten. Naar verluidt zijn de VS tegen het sturen van NAVO-soldaten naar Oekraïne (anders dan als adviseurs).
Een van de vragen die onmiddellijk opkomt bij het besluit van Frankrijk om soldaten van het 3e Infanterieregiment te sturen, is of dit de Russische rode lijn over de NAVO-betrokkenheid in Oekraïne overschrijdt? Zullen de Russen dit zien als het initiëren van een bredere oorlog buiten de grenzen van Oekraïne?
Frankrijk zelf heeft niet veel troepen om aan de Oekraïense gevechtslinies te zetten, mocht de Franse regering dat willen. Volgens rapporten kan Frankrijk momenteel een overzeese inzet van een volledige divisie niet ondersteunen en zal het land op zijn vroegst in 2027 over deze capaciteit beschikken.
Het besluit om buitenlandse legionairs te sturen is op zichzelf al een merkwaardig Frans compromis. Frankrijk zet zijn thuisleger niet in en, afgezien van het geringe aantal officieren, zijn alle andere gestuurde mannen geen Franse staatsburgers.
Het Franse besluit heeft twee betekenissen, naast de voor de hand liggende betekenis van het potentieel ontketenen van een pan-Europese oorlog.
In de eerste plaats stelt het Macron in staat troepen naar Oekraïne te sturen en zich als een stoere kerel te gedragen zonder op veel binnenlandse tegenstand te stuiten. Dat komt omdat er geen Franse legersoldaten worden gestuurd en er geen dienstplicht of andere maatregelen in het verschiet liggen. Dit vermindert duidelijk de potentiële woede van Macron’s politieke tegenstanders.
De tweede reden is Macrons woede over het feit dat Franse troepen, bijna allemaal van het Legioen, uit Sahel-Afrika worden geschopt en worden vervangen door Russen. De controle over Franstalig Afrika, en de rijkdom die het oplevert voor Franse politici, is gebroken door de opstand en revolutie in Afrika en een beslissende kanteling naar Rusland, rechtstreeks of via PMC Wagner (de Wagner Group) die nu duidelijk onder directe controle van Poetin staat. Deze “vernedering” wordt gevoeld in het Élysée-paleis en vooral door Macron, die volgens zijn tegenstanders de invloed van Frankrijk heeft verloren en de overzeese mijnbouw- en zakelijke belangen van Frankrijk heeft geschaad.
Een bijzondere klap valt in Niger, een belangrijke leverancier van uranium aan Frankrijk. Frankrijk haalt 70 procent van zijn elektrische energie uit kernenergiegeneratoren. De mondiale uraniumvoorraden worden krapper en de prijzen stijgen. Nu Rusland en Kazachstan, samen met Niger, aan de top staan als het gaat om de levering van uranium voor kernreactoren, heeft Frankrijk een economisch veiligheidsprobleem. Door het besluit van de VS om Russisch uranium te verbieden (maar waarschijnlijk niet realistisch in de komende jaren), zouden de Russen Frankrijk en de Verenigde Staten een zware slag kunnen toebrengen door de leveringen stop te zetten.
Gezien het risico de toegang tot uranium te verliezen, of in ieder geval genoeg ervan om de Franse reactoren te bevoorraden, moet Macron hopen dat zijn troepeninzet in Oekraïne geen Russisch embargo op de verkoop aan Frankrijk zal veroorzaken.
Het is niet duidelijk hoe de Legionairs de Oekraïners kunnen helpen. De Oekraïners weten hoe ze met artillerie moeten omgaan en ze hebben geavanceerde ondersteuning van inlichtingendiensten, deels gegenereerd door hun eigen FPV-drones en spionnen, en deels dankzij Amerikaanse en andere NAVO-inlichtingen- en bewakingsmiddelen die Oekraïne ondersteunen.
Hoe dan ook, de Oekraïense kwestie gaat niet over het gebruik van artillerie, maar over de vraag waar de munitie vandaan moet komen. Oekraïne blijft klagen dat het niet voldoende voorraden heeft voor 155 mm houwitsers.
Het besluit om de legioensoldaten in Slavjansk te plaatsen is uiterst provocerend en druist in tegen de verklaringen van Franse zijde, waaronder Macron, dat als Frankrijk troepen zou sturen, zij de Oekraïense legereenheden in West-Oekraïne zouden vervangen, die daardoor oostwaarts zouden kunnen worden verplaatst naar vechten tegen de Russen. Nu Slavjansk zich in de frontlinie bevindt, verandert dit Franse beeld van een zachte inzet direct in een oorlog met Rusland.
Een belangrijke vraag is hoe de NAVO zal reageren op het Franse besluit om in te zetten. Omdat Frankrijk op eigen kracht handelt zonder de steun van de NAVO, kunnen de Fransen geen aanspraak maken op steun van de NAVO op grond van haar beroemde Artikel 5, de collectieve veiligheidscomponent van het NAVO-Verdrag. Mochten de Russen Franse troepen buiten Oekraïne aanvallen, dan zou dit gerechtvaardigd zijn omdat Frankrijk besloot een strijder te zijn, en het afdwingen van een artikel 5-stemming moeilijk, zo niet onmogelijk lijkt. Uiteraard zouden de NAVO-leden de Fransen individueel kunnen steunen, hetzij door hun eigen strijdkrachten te sturen, hetzij door de Fransen logistiek en in de communicatie te ondersteunen. Er is bijvoorbeeld geen enkele manier waarop een enkele soldaat van het Vreemdelingenlegioen naar Oekraïne kan gaan zonder Polen te passeren. Zullen de Russen dit zien als bewijs dat ze in oorlog zijn met zowel Frankrijk als Polen?
Op dit moment kan niemand deze vragen met enige zekerheid beantwoorden. Het is onwaarschijnlijk dat de Russen een opeenhoping van Franse legertroepen nog lang zullen tolereren, ook al zijn het soldaten van het Vreemdelingenlegioen. Wat Rusland als reactie zal doen, is niet zeker.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Wat de Russen gaan doen is de legioensoldaten in een hoopje as veranderen zodra ze een goede kans krijgen.
Wat ze nu doen is vooral de ogen en oren openhouden.
Vooral blaffen maar niet bijten dus, een beetje lafjes ienie mienie balletjes showen.
Zoals altijd zetten de NAVO-duivels steeds kleine stapjes voorwaarts, op een geniepige en indirecte manier, zodat ze steeds kunnen ontkennen dat ze agressief zijn, en direct kunnen huilen om hun moeder, als de Russen reageren.
Deze bende sukkels beseft het natuurlijk niet, maar ze worden opzettelijk voorwaarts gestuurd, zodat de Russen hen kunnen afmaken, en dan kan Macron huilen en het slachtoffer uithangen, en hen allemaal postuum een medaille geven, waarna hij de oorlog verder kan escaleren.