Tegenwoordig herdenken de Duitse media over de hele linie het bloedbad op het Tiananmenplein, 35 jaar geleden. Het probleem is dat er geen bloedbad op het plein heeft plaatsgevonden en dat er geen enkele persoon is omgekomen.
In 1989 was ik 17 jaar oud, het was een tijd van grote euforie, schrijft Thomas Röper. Gorbatsjov was de populairste politicus in de westerse wereld, de Koude Oorlog kwam ten einde, de socialistische dictaturen stortten in, DDR-burgers vluchtten via Tsjechië en Hongarije naar het Westen. En te midden van deze euforie barstte het nieuws van het Chinese bloedbad met duizenden doden los. En Honecker prees in zijn bevende falsetstem de Chinezen voor hun resoluut optreden tegen de ‘contrarevolutie’. We waren allemaal geschokt.
Ik heb het toen bewaard en was er nooit meer echt in geïnteresseerd. Je kunt er gemakkelijk achter komen dat het anders was dan wat de media vandaag de dag overal melden. Kom langs voor een klein en eenvoudig onderzoek.
Nu is het weer de verjaardag van het vermeende bloedbad en de Spiegel heeft vandaag bijvoorbeeld een artikel met de kop “35 jaar na het bloedbad – Wat weten de Chinezen over het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede?” gepubliceerd, wat grappig is omdat het de waarheid precies verdraait. De vraag is niet wat de Chinezen niet weten over het “Tiananmen-bloedbad”, maar veeleer waarom het Westen elk jaar een vermeend bloedbad herdenkt dat – volgens westerse bronnen! – er nooit was.
Ik heb vijf jaar geleden over dit onderwerp gerapporteerd, maar ik denk dat het goed is om het nog eens in gedachten te houden, omdat vandaag de dag weer artikelen over het vermeende bloedbad op het Tiananmen-plein in 1989 in veel Duitse media verschijnen, maar nooit hebben bestaan.
Check altijd de bronnen!
Ik begin met een google-zoekopdracht en daar vind ik het artikel erover op Wikipedia. Dat men voorzichtig moet zijn met Wikipedia is in ieder geval bekend sinds Markus Fiedler’s films “The Dark Side of Wikipedia” en “Censorship – the Organised Manipulation of Wikipedia and Other Media“, evenals zijn serie “wikihausen“.
Bij het onderzoeken van veel onderwerpen, ontdekte ik dat Wikipedia-artikelen over een onderwerp in verschillende talen enorm verschillen, niet alleen zijn ze van verschillende lengte, ze hebben vaak een heel andere inhoud. Maar dat is niet alles, ik heb vaak ontdekt dat je op Wikipedia een zin tegenkomt met een citaat als bijlage, maar als je op die bron klikt en deze onderzoekt, zul je ontdekken dat het het tegenovergestelde zegt van wat het is beweerd in het artikel.
Dit is ook het geval met het Duitse artikel op Wikipedia “Tian’anmen Massacre“. In de inleiding staat de volgende zin met verwijzing naar bron nummer vier:
“Persberichten, die bronnen van het Chinese Rode Kruis citeren, lieten de hele week 2.600 opstandelingen en militairen doden en ongeveer 7.000 gewonden door Peking.”
Iedereen die deze bron opent, vindt echter alleen een eerder geclassificeerd bericht van de Amerikaanse ambassade in Peking aan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, dat sindsdien is vrijgegeven. De gebeurtenissen worden daar beschreven, maar cijfers over de doden en gewonden worden niet gegeven. Dus Wikipedia maakt een claim en geeft een bron die die claim niet ondersteunt. Dat is volkomen dubieus, maar wie controleert eigenlijk de bronnen bij het lezen van een artikel op Wikipedia?
De slachtoffercijfers waren fictief
Dus waar komt dit cijfer van 2.600 doden vandaan? Men vindt het in een artikel in de New York Times van 21 juni 1989, waarnaar wordt
Dus kwamen sommige media met het aantal. Toch spookt het 30 jaar later nog steeds door de media.
En de CBS-correspondent die destijds ter plekke melding maakte van het “bloedbad” schreef een artikel met de titel “Er was geen “bloedbad op het Tiananmenplein” op de 20e verjaardag van het “bloedbad” en vertelt over zijn ervaringen. De soldaten ontruimden het gebied en schoten, maar alleen in de lucht. Niemand stierf op het plein zelf.
Aan het einde van het artikel zegt hij dat er geen twijfel over bestaat dat veel mensen zijn omgekomen in de buurt van het plein, maar tot op de dag van vandaag weet niemand hoeveel. En dat is precies de officiële Chinese versie van de gebeurtenissen: het plein werd ontruimd en er waren botsingen in delen van Peking waarbij tussen de 200 en 400 doden vielen, waaronder politieagenten en soldaten.
Begrijp me niet verkeerd: elke dode is er een te veel! Maar de berichten over duizenden doden die nog steeds rondzweven, zijn duidelijk onjuist, zelfs als de BBC ooit 10.000 doden meldde, daarbij verwijzend naar een diplomaat. Deze informatie wordt door geen enkele neutrale bron ondersteund.
Vervalsing van de geschiedenis
China is een land dat toen al een miljard inwoners telde. Als daar 10.000 mensen zouden demonstreren, zou dat hetzelfde zijn als wanneer 1.000 mensen zouden demonstreren in Duitsland. Hoewel dit interessant is, zou het er nauwelijks toe leiden dat de regering haar beleid wijzigt of aftreedt, of zelfs de grondwettelijke orde in Duitsland verandert, zoals destijds van China werd geëist. Dat dit geen loze beweringen van mijn kant zijn, bleek tijdens Corona, toen landelijke demonstraties tegen het overheidsbeleid simpelweg werden verboden in plaats van op zijn minst te reageren op de protesten van honderdduizenden mensen.
Ik wil op geen enkele manier de Chinese acties van 1989 verdedigen, maar ik zou graag zien dat de media en de geschiedenisboeken correct rapporteren. Dan zou het ongeveer zo moeten klinken: “Na weken van protesten met duizenden deelnemers, maakte de Chinese regering op 4 juni een gewelddadig einde aan de protesten toen de politie en het leger de plaats ontruimden. Als gevolg daarvan waren er arrestaties en ook botsingen in Peking, waarbij meer dan 100 honderd mensen omkwamen. Het exacte aantal is niet bekend. Een onafhankelijk onderzoek naar de gebeurtenissen heeft niet plaatsgevonden.”
Wat er in Beijing plaatsvond werd later de blauwdruk voor de vele kleurenrevoluties die de Verenigde Staten hebben gelanceerd: jonge mensen bezetten het centrale plein in de hoofdstad van een land en eisen het ontslag van de regering en de verandering van de constitutionele orde van het land. Negeer instructies van politie. Als ze uiteindelijk het plein verlaten, zullen de westerse media een concert organiseren waarin ze verslag zullen doen van ‘bloedbaden’.
Ze doen dit zelfs als – zoals in het geval van het ‘Tiananmen-bloedbad’ – er helemaal geen bloedbad heeft plaatsgevonden.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
was twintig jaar toen..zag hoe die tankbemanning hun best deed om te voorkomen dat de protester onder de rupsbanden zou verdwijnen…
de man is eventueel later opgegaan in de bevolking….
wat er met die man gebeurd is…weet niemand…
men zegt dat ie later opgepakt is en ‘verdwenen’…, maar of dit klopt?
Mijn ex heeft deelgenomen aan het Tian Amen event. Haar vader liep vooraan in de mars naar het plein omwille van zijn faam. Het aanvankelijke doel van de mars was een aanklacht tegen de corruptie van de kinderen van vooraanstaande politici die de macht van hun ouders misbruikten voor persoonlijke doelstellingen. Er hebben na enkele dagen dan ook gesprekken hierover plaatsgevonden tussen regeringsleiders en studenten. Mijn ex is gebleven tot ze amokmakers ‘het vrijheidsbeeld’ zag maken. Velen zijn toen vertrokken omdat dit te politiek werd en niks meer te maken met de opzet van het evenement. Mogelijk was dit een voorbode van wat vandaag NGO’s doen om kleurenrevoluties te verkrijgen. Indien u meer wil weten over het verdere verloop mag u mij contacteren.