Terwijl de Atlantici zich blijven inzetten voor een toekomst die wordt gevormd door energieschaarste, voedselschaarste en oorlog met hun nucleair capabele buren, zijn de meeste staten in de Perzische Golf die lang vertrouwde bondgenoten van het westen zijn geweest, snel tot het besef gekomen dat hun belangen het best worden gewaarborgd door samenwerking met Euraziatische staten als China en Rusland, die niet in die nulsom-termen denken, schrijft Matthew Erret.

Met het langverwachte driedaagse bezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Saoedi-Arabië wordt een krachtige verschuiving geconsolideerd van de meest strategische Arabische staat aan de Perzische Golf naar de multipolaire alliantie. Afhankelijk van aan welke kant van het ideologische hek je zit, wordt deze consolidatie met veel hoop of woede bekeken.

Het bezoek van Xi staat in schril contrast met de teleurstellende ‘boks’- bijeenkomst van de Amerikaanse president Joe Biden deze zomer, waarbij de zelfverklaarde leider van de vrije wereld in slaap viel aan een vergadertafel en meer Saoedische olieproductie eiste terwijl hij er niets duurzaams voor terugbood.

De aankomst van Xi werd daarentegen begroet met een saluut met meerdere kanonnen en Saudische straaljagers die de rode en gele kleuren van China’s vlag in het luchtruim boven Riyad schilderden. De delegatie van politieke en zakelijke elites van Peking zal de komende dagen verder vergaderen met Saudische tegenhangers om strategische langetermijnovereenkomsten te sluiten op cultureel, economisch en wetenschappelijk gebied.

Het bezoek zal culmineren in de allereerste China-Arabische top op vrijdag 9 december, waar Xi 30 staatshoofden zal ontmoeten. Het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken beschreef dit als “een baanbrekende mijlpaal in de geschiedenis van de ontwikkeling van de Chinees-Arabische betrekkingen”.

Hoewel er $ 30 miljard aan deals tussen Peking en Riyad zullen worden ondertekend, is er iets veel groters aan de hand dat te weinigen echt zijn gaan waarderen.

Riyadh’s stappen in de richting van de BRI sinds 2016

Xi Jinping bezocht het koninkrijk voor het laatst in 2016, om de deelname van Riyadh aan China’s onlangs onthulde Belt and Road Initiative (BRI) te bevorderen. Een beleidsrapport uit januari 2016 van de Chinese regering aan alle Arabische staten luidt:

Het was slechts drie maanden later dat kroonprins Mohammed bin Salman (MbS) Saudi Vision 2030 inhuldigde , waarin een nieuwe agenda voor het buitenlands beleid stevig werd geschetst, veel meer verenigbaar met China’s geest van “vreedzame ontwikkeling”.

Na tientallen jaren te hebben gediend als een Atlantische cliëntstaat zonder levensvatbare productievooruitzichten of autonomie buiten zijn rol bij het ondersteunen van door het westen geleide terreuroperaties, toonde Saudi Vision 2030 de eerste tekenen van creatief denken in jaren, met uitzicht op een post-olietijdperk.

Op het gebied van energie bouwt China Energy Corp een uitgestrekte zonne-energiecentrale van 2,6 GW in Saoedi-Arabië, en Chinese nucleaire ontwikkelaars helpen Riyadh bij het ontwikkelen van zijn enorme uraniumvoorraden en beheersen tegelijkertijd alle takken van de splijtstofcyclus.

In 2016 ondertekenden beide landen een MoU om gasgekoelde kernreactoren van de vierde generatie te bouwen. Dit volgt op de recente sprong van de VAE naar de 21e eeuw met  nu 2,7 GW aan energie gebouwd.

Begin 2017 had Riyadh zijn ticket op de Nieuwe Zijderoute stevig gekocht met een overeenkomst van $ 65 miljard waarin de Saudi Vision 2030 en BRI werden geïntegreerd met een focus op petrochemische integratie, engineering, raffinage, inkoop, constructie, koolstofafvang en upstream/downstream ontwikkeling.

In het nieuwe post-Amerikaanse tijdperk zijn tekenen van deze geest van samenwerking en het bouwen van bruggen steeds meer voelbaar geworden, ook al zijn de effecten ervan met geweld in toom gehouden – zoals miljoenen Jemenieten die lijden onder zeven jaar oorlog kunnen getuigen.

In tegenstelling tot de Atlanticistische fixatie op groene nieuwe deals die industrie en landbouw dreigen te vernietigen, zijn Riyadh’s post-olie-vooruitzichten veel meer synergetisch met China’s idee van “duurzame groei” die kernenergie, voortdurende koolwaterstoffen en robuuste agro-industriële ontwikkeling vereist.

De handel van China met Saoedi-Arabië steeg tot 87,3 miljard dollar in 2021, een stijging van 39 procent ten opzichte van 2020, terwijl de handel tussen de VS en Saoedi-Arabië is ingestort van 76 miljard dollar in 2012 tot slechts 29 miljard dollar in 2021.

Een deel van deze handel tussen Peking en Riyadh kan nu worden uitgevoerd in de Chinese Yuan, wat de relatie tussen de VS en Saoedi-Arabië alleen maar verder zal ondermijnen.

In de eerste 10 maanden van 2022 bedroeg de invoer van China uit Saoedi-Arabië 57 miljard dollar en de export naar het koninkrijk steeg tot 30,3 miljard dollar. China bouwt bovendien 5G-systemen en cultiveert een enorme technologiehub met een focus op de verkoop van elektronische goederen, terwijl het Saoedi-Arabië helpt bij het opbouwen van een inheemse productiesector.

Een trend van harmonisatie

Ondanks de aanhoudende chaos in Jemen en de economische verwoesting in Libanon, Syrië en Irak, is de subtiele trend van Peking er toch een van toenadering met Saudi-Arabië – en regionale macht Turkije.

Saudi-Arabië en Turkiye hebben vaak als rivalen gefungeerd en staan ​​aan de vooravond van twee verschillende buitenlandse agenda’s met brede regionale ambities die elkaar op veel fronten overlappen. Maar ondanks dit competitieve verleden hebben hogere behoeften beide landen ertoe aangezet om hun vooruitzichten op het gebied van het buitenlands beleid te harmoniseren met een nieuwe focus op het oosten.

Dit kwam tot uiting tijdens het bezoek van de Saoedische kroonprins aan Ankara in juni 2022, waar de twee staatshoofden in een gezamenlijk communiqué opriepen tot “een nieuw tijdperk van samenwerking”, met de nadruk op politieke, economische, militaire en culturele samenwerking.

Slechts enkele dagen na de terugkeer van MbS uit Turkije bezocht de toenmalige Iraakse premier Mustafa al-Kadhimi Jeddah om de regionale stabiliteit te bevorderen. In een persbericht verklaarde hij: “Zij wisselden van gedachten over een aantal kwesties die zouden bijdragen tot de ondersteuning en versterking van de regionale veiligheid en stabiliteit”.

Irak en Saoedi-Arabië hadden de diplomatieke banden pas in november 2020 hersteld vanwege de invasie van Saddam Hoessein in Koeweit 30 jaar eerder.

Tussen 2021-2022 had Irak hard gewerkt om bilaterale besprekingen tussen Saoedi-Arabië en Iran te organiseren met vijf gespreksrondes en Kadhimi verklaarde dat hij geloofde dat “verzoening nabij is”. De diplomatieke banden tussen Teheran en Riyad werden verbroken in de nasleep van de executie van de uitgesproken Saoedische sjiitische geestelijke Nimr al-Nimr in 2016, wat leidde tot de bestorming van de Saoedische ambassade in Teheran door boze demonstranten.

In maart 2022 verklaarde MbS  dat Iran en Saoedi-Arabië “voor altijd buren waren” en verklaarde dat het “voor ons allebei beter is om het uit te werken en te zoeken naar manieren waarop we naast elkaar kunnen bestaan”.

Op 23 augustus 2022 creëerden de VAE en Koeweit een nieuwe mijlpaal door de diplomatieke betrekkingen met Iran te hervatten. En hoewel bijna elke Perzische Golfstaat (plus Turkiye) jaren heeft besteed aan het ondersteunen van regimeverandering in Syrië, heeft zich een nieuwe realiteit opgelegd met alle Arabische partijen die neigen naar het Chinese BRI-model van regionale integratie en economische ontwikkeling.

De sleutelrol van Iran

Iran is niet alleen een belangrijke speler in het Groter Euraziatische Partnerschap en dient als strategisch knooppunt voor de zuidelijke route van China’s BRI, maar het is ook een hoeksteen van de door Rusland, Iran en India geleide Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC), die een belangrijke kracht is geworden die synergie tot stand brengt met de BRI.

Irak en Iran bevinden zich zelf in de laatste fase van de aanleg van de langverwachte Shalamcheh-Basra-spoorlijn , die de twee naties voor het eerst in decennia per spoor zal verenigen en tegelijkertijd een mogelijke uitbreiding zal bieden van de reeds bestaande 1500 km lange spoorlijn door Irak naar Syrië. grens.

Het klimaat voor samenwerking werd ongetwijfeld mogelijk gemaakt door de aanwezigheid van de Chinese economische diplomatie die een energie- en veiligheidsdeal van 25 jaar en $ 400 miljard met Iran sloot – maar ook Rusland, wiens vergelijkbare maar kleinere $ 25 miljard, twintigjarige deal met Teheran gemakkelijk kan worden uitgebreid tot $ 40 miljard aan Russische investeringen in de uitgestrekte olie- en aardgasvelden van Iran in de komende jaren.

De relatie van Saoedi-Arabië en Rusland met de OPEC+ heeft deze zomer zijn kracht bewezen toen Riyadh zich de woede van Washington op de hals haalde door niet alleen Biden’s verzoeken om verhoogde olieproductie te weigeren, maar ook door de totale olieproductie te verminderen en de wereldolieprijzen op te drijven. Saoedi-Arabië profiteerde van de enorm toegenomen invoer van afgeprijsde Russische olie, die vervolgens werd verkocht aan een wanhopig Europa.

Voorts hebben de Saudische plannen om toe te treden tot het mondiale centrum van de multipolariteit zelf, BRICS+ (naast Turkije, Egypte en Algerije), naast het feit dat het onlangs een volwaardige gesprekspartner van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) is geworden, zijn lot steeds dieper in de groeiende multipolaire alliantie geplaatst.

Met het toegenomen potentieel voor stabiliteit en harmonisatie van belangen tussen verschillende machtsblokken, presenteert zich eindelijk een sfeer die meer bevorderlijk is voor economische investeringen op de lange termijn voor Chinese investeerders die lange tijd met terechte schroom naar het door conflicten geteisterde West-Azië hadden gekeken.

In augustus 2022 ondertekenden het Saoedische staatsoliebedrijf Aramco en China’s Petroleum and Chemical Corporation Ltd een MOU ter uitbreiding van de eerder genoemde samenwerkingsovereenkomst van $ 65 miljard uit 2017, die de bouw omvat van Fujian Refining and Petrochemical Company (FREP) en Sinopec Senmei Petroleum Company ( SSPC) in Fujian, China, en Yanbu Aramco Sinopec Refining Company (YASREF) in Saoedi-Arabië.

Spoor en interconnectiviteit

Misschien wel het spannendst zijn de vooruitzichten voor interconnectiviteit die rechtstreeks inspelen op de ontwikkelingscorridors die verband houden met de BRI. In Saudi-Arabië is deze trein gestaag op gang gekomen met de 450 km lange hogesnelheidslijn Haramain Railway, gebouwd door China Railway Construction Company, die Mekka met Medina verbindt en in 2018 is voltooid.

De besprekingen zijn in volle gang om deze lijn uit te breiden tot de 2400 km lange North South Railway van Riyadh naar Al Haditha, voltooid in 2015. Ondertussen wordt momenteel 460 km spoor aangelegd dat alle leden van de Gulf Cooperation Council (GCC) met elkaar verbindt, wat hervormingen in engineering stimuleert , handelsscholen en productiecentra op het Arabische schiereiland.

In 2021 gaven alle GCC-staten hun volledige steun aan een hogesnelheidsspoorweg van $ 200 miljard tussen de Perzische Golf en de Rode Zee, genaamd “The Saudi Landbridge”, die ook aansluit bij een ander megaproject van $ 500 miljard met enorme Chinese investeringen, genaamd de futuristische NEOM-megastad aan de Rode Zee.

Terwijl de Atlanticisten zich blijven inzetten voor een toekomst die wordt gevormd door energieschaarste, voedselschaarste en oorlog met hun nucleair bekwame buren, zijn de meeste staten in de Perzische Golf, die al lang vertrouwde bondgenoten van het westen zijn, snel gaan beseffen dat hun belangen het beste zijn verzekerd door samen te werken met Euraziatische staten zoals China en Rusland die niet in die nulsomtermen denken.

Met het langverwachte driedaagse bezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Saoedi-Arabië wordt een krachtige verschuiving door de meest strategische Arabische staat van de Perzische Golf naar de multipolaire alliantie geconsolideerd. Afhankelijk van aan welke kant van het ideologische hek je zit, wordt deze consolidatie met grote hoop of woede van dichtbij bekeken.

Het bezoek van Xi staat in schril contrast met de teleurstellende ‘vuistbal’- bijeenkomst van de Amerikaanse president Joe Biden deze zomer, waarbij de zelfverklaarde leider van de vrije wereld in slaap viel aan een vergadertafel en meer Saoedische olieproductie eiste terwijl hij er niets duurzaams voor terugbood.

Xi’s komst daarentegen werd begroet met een saluutschot met meerdere kanonnen en Saoedische straaljagers schilderden de rode en gele kleuren van de Chinese vlag in de lucht boven Riyadh. Beijing’s delegatie van politieke en zakelijke elites zal de komende dagen doorgaan met het ontmoeten van Saoedische tegenhangers om strategische langetermijnovereenkomsten te sluiten op cultureel, economisch en wetenschappelijk gebied.

Het bezoek zal culmineren in de allereerste China-Arabische top op vrijdag 9 december, waar Xi 30 staatshoofden zal ontmoeten. Het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken beschreef dit als “een baanbrekende mijlpaal in de geschiedenis van de ontwikkeling van de Chinees-Arabische betrekkingen”.

Hoewel er $ 30 miljard aan deals tussen Peking en Riyad zullen worden ondertekend, is er iets veel groters aan de hand dat te weinigen echt zijn gaan waarderen.

Riyadh’s stappen in de richting van de BRI sinds 2016

Xi Jinping bezocht het koninkrijk voor het laatst in 2016, om de deelname van Riyadh aan China’s onlangs onthulde Belt and Road Initiative (BRI) te bevorderen. Een beleidsrapport uit januari 2016 van de Chinese regering aan alle Arabische staten luidt:

Het was slechts drie maanden later dat kroonprins Mohammed bin Salman (MbS) Saudi Vision 2030 inhuldigde , waarin een nieuwe agenda voor het buitenlands beleid stevig werd geschetst, veel meer verenigbaar met China’s geest van “vreedzame ontwikkeling”.

Na tientallen jaren te hebben gediend als een Atlantische klantstaat zonder levensvatbare productievooruitzichten of autonomie buiten zijn rol bij het ondersteunen van door het westen geleide terreuroperaties, toonde Saudi Vision 2030 de eerste tekenen van creatief denken in jaren, met uitzicht op een post-olietijdperk.

Op het gebied van energie bouwt China Energy Corp een uitgestrekte zonne-energiecentrale van 2,6 GW in Saoedi-Arabië, en Chinese nucleaire ontwikkelaars helpen Riyadh bij het ontwikkelen van zijn enorme uraniumvoorraden en beheersen tegelijkertijd alle takken van de splijtstofcyclus.

In 2016 ondertekenden beide landen een MoU om gasgekoelde kernreactoren van de vierde generatie te bouwen. Dit volgt op de recente sprong van de VAE naar de 21e eeuw met  nu 2,7 GW aan energie gebouwd.

Begin 2017 had Riyadh zijn ticket op de Nieuwe Zijderoute stevig gekocht met een overeenkomst van $ 65 miljard waarin de Saudi Vision 2030 en BRI werden geïntegreerd met een focus op petrochemische integratie, engineering, raffinage, inkoop, constructie, koolstofafvang en stroomopwaartse / stroomafwaartse ontwikkeling .

In het nieuwe post-Amerikaanse tijdperk zijn tekenen van deze geest van samenwerking en het bouwen van bruggen steeds meer voelbaar geworden, ook al zijn de effecten ervan met geweld in toom gehouden – zoals miljoenen Jemenieten die lijden onder zeven jaar oorlog kunnen getuigen.

In tegenstelling tot de Atlanticistische fixatie op groene nieuwe deals die industrie en landbouw dreigen te vernietigen, is Riyadh’s post-olie-vooruitzichten veel meer synergetisch met China’s idee van “duurzame groei” die kernenergie, voortdurende koolwaterstoffen en robuuste agro-industriële ontwikkeling vereist.

De handel van China met Saoedi-Arabië steeg tot 87,3 miljard dollar in 2021, een stijging van 39 procent ten opzichte van 2020, terwijl de handel tussen de VS en Saoedi-Arabië is ingestort van 76 miljard dollar in 2012 tot slechts 29 miljard dollar in 2021.

Een deel van deze handel tussen Peking en Riyadh kan nu worden uitgevoerd in de Chinese Yuan , wat de relatie tussen de VS en Saoedi-Arabië alleen maar verder zal ondermijnen.

In de eerste 10 maanden van 2022 bedroeg de invoer van China uit Saoedi-Arabië 57 miljard dollar en de export naar het koninkrijk steeg tot 30,3 miljard dollar. China bouwt bovendien 5G-systemen en cultiveert een enorme technologiehub met een focus op de verkoop van elektronische goederen, terwijl het Saoedi-Arabië helpt bij het opbouwen van een inheemse productiesector.

Een trend van harmonisatie

Ondanks de aanhoudende chaos in Jemen en de economische verwoesting in Libanon, Syrië en Irak, is Pekings subtiele trend er niettemin een geweest van genezing met Saoedi-Arabië – en de regionale macht Turkiye.

Saudi-Arabië en Turkiye hebben vaak als rivalen gefungeerd en staan ​​aan de vooravond van twee verschillende buitenlandse agenda’s met brede regionale ambities die elkaar op veel fronten overlappen. Maar ondanks dit competitieve verleden hebben hogere behoeften beide landen ertoe aangezet om hun vooruitzichten op het gebied van het buitenlands beleid te harmoniseren met een nieuwe focus op het oosten.

Dit kwam tot uiting tijdens het bezoek van de Saoedische kroonprins aan Ankara in juni 2022, waar de twee staatshoofden in een gezamenlijk communiqué opriepen tot “een nieuw tijdperk van samenwerking”, met de nadruk op politieke, economische, militaire en culturele samenwerking.

Slechts enkele dagen na de terugkeer van MbS uit Turkiye, bezocht de toenmalige Iraakse premier Mustafa al-Kadhimi Jeddah om de regionale stabiliteit te bevorderen en verklaarde in een persbericht “ze veranderden van standpunt over een aantal kwesties die zouden bijdragen aan het ondersteunen en versterken van de regionale veiligheid en stabiliteit .”

Irak en Saoedi-Arabië hadden de diplomatieke banden pas in november 2020 hersteld vanwege de invasie van Saddam Hoessein in Koeweit 30 jaar eerder.

Tussen 2021-2022 had Irak hard gewerkt om bilaterale besprekingen tussen Saoedi-Arabië en Iran te organiseren met vijf gespreksrondes en Kadhimi verklaarde dat hij geloofde dat “verzoening nabij is”. De diplomatieke banden tussen Teheran en Riyad werden verbroken in de nasleep van de executie van de uitgesproken Saoedische sjiitische geestelijke Nimr al-Nimr in 2016, wat leidde tot de bestorming van de Saoedische ambassade in Teheran door boze demonstranten.

In maart 2022 verklaarde MbS  dat Iran en Saoedi-Arabië “voor altijd buren waren” en verklaarde dat het “voor ons allebei beter is om het uit te werken en te zoeken naar manieren waarop we naast elkaar kunnen bestaan”.

Op 23 augustus 2022 creëerden de VAE en Koeweit een nieuwe mijlpaal door de diplomatieke betrekkingen met Iran te hervatten. En hoewel bijna elke Perzische Golfstaat (plus Turkiye) jaren heeft besteed aan het ondersteunen van regimeverandering in Syrië, heeft zich een nieuwe realiteit opgelegd met alle Arabische partijen die neigen naar het Chinese BRI-model van regionale integratie en economische ontwikkeling.

De sleutelrol van Iran

Iran is niet alleen een belangrijke speler in het Groter Euraziatische Partnerschap en dient als strategisch knooppunt voor de zuidelijke route van China’s BRI, maar het is ook een hoeksteen van de door Rusland, Iran en India geleide International North South Transportation Corridor (INSTC), die een belangrijke kracht worden die samenwerkt met de BRI.

Irak en Iran bevinden zich zelf in de laatste fase van de aanleg van de langverwachte Shalamcheh-Basra-spoorlijn , die de twee naties voor het eerst in decennia per spoor zal verenigen en tegelijkertijd een mogelijke uitbreiding zal bieden van de reeds bestaande 1500 km lange spoorlijn door Irak naar Syrië. grens.

Het klimaat voor samenwerking werd ongetwijfeld mogelijk gemaakt door de aanwezigheid van de Chinese economische diplomatie die een energie- en veiligheidsdeal van 25 jaar en $ 400 miljard met Iran sloot – maar ook Rusland, wiens vergelijkbare maar kleinere $ 25 miljard, twintigjarige deal met Teheran gemakkelijk kan worden uitgebreid tot $ 40 miljard aan Russische investeringen in de uitgestrekte olie- en aardgasvelden van Iran in de komende jaren.

De relatie van Saoedi-Arabië en Rusland met de OPEC+ heeft deze zomer zijn kracht bewezen toen Riyadh de woede van Washington won door niet alleen Biden’s verzoeken om verhoogde olieproductie te weigeren, maar ook door de totale olieproductie te verminderen en de wereldolieprijzen op te drijven. Saoedi-Arabië profiteerde van de enorm toegenomen invoer van afgeprijsde Russische olie, die vervolgens werd verkocht aan een wanhopig Europa.

Bovendien heeft Saoedi-Arabië plannen om zich aan te sluiten bij het wereldwijde knooppunt van multipolariteit zelf, BRICS+ ( naast Turkiye,  Egypte en Algerije ), naast het feit dat het onlangs een volwaardige dialoogpartner van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) is geworden, zijn lot steeds dieper in de groeiende Multipolaire Alliantie.

Met het toegenomen potentieel voor stabiliteit en harmonisatie van belangen tussen verschillende machtsblokken, presenteert zich eindelijk een sfeer die meer bevorderlijk is voor economische investeringen op de lange termijn voor Chinese investeerders die lange tijd met terechte schroom naar het door conflicten geteisterde West-Azië hadden gekeken.

In augustus 2022 ondertekenden het Saoedische staatsoliebedrijf Aramco en China’s Petroleum and Chemical Corporation Ltd een MOU ter uitbreiding van de eerder genoemde samenwerkingsovereenkomst van $ 65 miljard uit 2017, die de bouw omvat van Fujian Refining and Petrochemical Company (FREP) en Sinopec Senmei Petroleum Company ( SSPC) in Fujian, China, en Yanbu Aramco Sinopec Refining Company (YASREF) in Saoedi-Arabië.

Spoor en interconnectiviteit

Misschien wel het meest opwindend zijn de vooruitzichten voor interconnectiviteit die rechtstreeks inspelen op de ontwikkelingscorridors die aan de BRI zijn gekoppeld. In Saoedi-Arabië heeft deze trein gestaag voortbewogen met de 450 km hogesnelheidstrein Haramain, gebouwd door China Railway Construction Company die Mekka met Medina verbindt, voltooid in 2018.

De besprekingen zijn in volle gang om deze lijn uit te breiden tot de 2400 km lange North South Railway van Riyadh naar Al Haditha, voltooid in 2015. Ondertussen wordt momenteel 460 km spoor aangelegd dat alle leden van de Gulf Cooperation Council (GCC) met elkaar verbindt, wat hervormingen in engineering stimuleert , handelsscholen en productiecentra op het Arabische schiereiland.

In 2021 gaven alle GCC-staten hun volledige steun aan een hogesnelheidsspoorweg van $ 200 miljard tussen de Perzische Golf en de Rode Zee, genaamd “The Saudi Landbridge”, die ook aansluit bij een ander megaproject van $ 500 miljard met enorme Chinese investeringen, genaamd de futuristische NEOM-megastad aan de Rode Zee.

De Eurazianisten hebben er baat bij

Het kan alleen maar worden gehoopt dat deze nieuwe chemie van harmonisatie en win-win-samenwerking binnenkort de sleutel zal zijn om een ​​einde te maken aan de brandende conflicten in Jemen en andere regionale staten.

Verder, nu Rusland en China beide helpen om diplomatieke backchannels te bemiddelen, en Iran een actieve rol speelt in dit proces, kunnen misschien onderhandelingen voor wederopbouw beginnen in dit door oorlog verscheurde conflictgebied.

Het is geen extreme verbeeldingskracht om te zien hoe het nieuwe spoorwegproject tussen de Perzische Golf en de Rode Zee zich noordwaarts uitstrekt naar Egypte en zuidwaarts naar Jemen.

Op een kaart van de regio kan men zich de reactivering voorstellen van de “Brug van de Hoorn van Afrika“, die voor het eerst in 2009 werd onthuld en die het spoor over de 25 km lange Straat van Bab el Mandeb zou hebben verlengd en pijpleidingen en spoorlijnen naar Djibouti en meer in het algemeen Oost-Afrika zou hebben verbonden.

Terwijl een door het westen gemanipuleerde Arabische lente dat concept in 2011 deed ontsporen en de Saoedische oorlog tegen Jemen het sinds 2015 verder onder de grond dreef, kan deze nieuwe geest van samenwerking tussen beschavingen onder een nieuwe economische architectuur, bevrijd van het door Atlanticisten gedomineerde dollarsysteem, misschien bieden precies wat nodig is om het idee weer nieuw leven in te blazen.

Dit is wat Xi zelf over het bezoek te schrijven had:

"China zal dit bezoek aangrijpen als een kans om zijn alomvattende strategische partnerschap met Saoedi-Arabië te versterken. .. gezamenlijk pleiten voor onafhankelijkheid en ons verzetten tegen inmenging van buitenaf." – XI in SAhttps://t.co/Uqa0r9xvAz

— DissidentNL (@DissidentNl) December 10, 2022

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/10/21/vreedzame-modernisering-chinas-aanbod-aan-het-zuiden/