Er is veel bekendheid gegeven aan het feit dat de Houston Public Library in Texas twee geregistreerde zedendelinquenten organiseerde voor Drag Queen Story Hour. Kort daarna deed een bibliotheek in Texas in Austin hetzelfde. Later werd onthuld dat de Austin Public Library, als beleidskwestie, geen antecedentenonderzoek uitvoert op zijn gastartiesten voor kinderprogramma’s, volgens een resolutie uit januari 2019 die werd aangenomen door de LGBTQ Quality of Life Advisory Commission van de stad, schrijft Russ Winter.
Iedereen die met kinderen werkt – of het nu verpleegkundigen, leraren, bibliothecarissen, touringcars of buschauffeurs zijn – moet een screeningsproces doorlopen. Voordat ze met kinderen in contact komen, moeten ze een antecedentenonderzoek van de FBI, een vingerafdrukcontrole, een drugsscreening en een training over kindermisbruik doorstaan. Maar blijkbaar zijn er geen regels voor volwassen mannen die kinderen boeken willen voorlezen over zogenaamde diversiteit – op voorwaarde dat de man een opzichtig dragkostuum draagt.
Uit een recente enquête van Sonia Poulton bleek dat 88% van de respondenten tegen Drag Queen Story Hour was. De overgrote meerderheid van de Amerikanen was van mening dat het idee alleen al dat dragqueens kinderen in openbare bibliotheken voorlezen ergens in het spectrum tussen moreel weerzinwekkend en absurd valt.
Infestatie en verovering van de American Library Association
De American Library Association (ALA) werd in 1876 opgericht om de publieke geletterdheid te bevorderen. Het heeft ongeveer 57.000 contributiebetalende leden. Mensen die zich geen boeken of formeel onderwijs konden veroorloven, konden zichzelf gratis onderwijzen via hun plaatselijke bibliotheek. Het bevrijdde kennis op vrijwel dezelfde manier als het internet dat vandaag de dag doet.
Dan komt Israël David Fishman (1938-2006), de oprichter van de Task Force on Gay Liberation, aan bod. Zijn vader was een gewijde rabbijn. Op 8-jarige leeftijd ging Fishman naar Yeshiva Torah Vodaath in Williamsburg, New York. Op 15-jarige leeftijd werd hij in het ziekenhuis opgenomen en behandeld met elektrische schoktherapie. Hij worstelde zijn hele leven met een psychische aandoening die hij toeschreef aan kindermisbruik en incest. Hoe dan ook, hij was nog steeds een zeer functionerende activist en speelde een belangrijke rol bij het vaststellen van een homoseksuele agenda binnen bibliotheken en bij het aannemen van bibliothecarissen.
In mei 1966 behaalde Fishman een masterdiploma in bibliotheekwetenschappen aan Columbia. In 1970 werd hij circulatiebibliothecaris aan het Upsala College in East Orange, New Jersey. Datzelfde jaar woonde hij een ALA-bijeenkomst in Detroit bij en vatte hij het idee op van een homoseksuele ‘bevrijdings’-groep binnen het bibliotheekvak.
Daarna werd Fishman de oprichter van de Task Force on Gay Liberation (TFGL) – een naam die later werd veranderd in de Gay and Lesbian Task Force Round Table (GLBRTT). Zijn groep richtte vervolgens de Social Responsibilities Round Table op. Uiteindelijk werden deze bewegingen gevormd binnen de ALA zelf.
De Social Responsibilities Round Table houdt momenteel toezicht op een aantal taskforces, waaronder de Feminist Task Force, de International Responsibilities Task Force, de Martin Luther King, Jr. Holiday Task Force (MLKTF), de Rainbow Project Task Force, de Task Force on the Milieu en het Over the Rainbow-comité.
In 2007 begon binnen de ALA de Rainbow Project Task Force met het bevorderen van de introductie van LGBTQ-literatuur voor kinderen en jongvolwassenen in bibliotheekcollecties. De groep houdt nu een geannoteerde bibliografie bij van LGBTQ-titels voor jongeren en tieners, evenals de jaarlijkse ‘Rainbow List’, met de beste LGBTQ-titels voor jongvolwassenen en kinderen.
In 2010 kondigde de GLBTRT een nieuwe commissie aan: de Over the Rainbow Committee. Deze commissie stelt jaarlijks een bibliografie samen van boeken die de LGBT-gemeenschap in een gunstig daglicht stellen. De bibliografieën bieden bibliotheken houvast bij de selectie van positieve GLBT-materialen. De bibliografieën zijn opgesplitst op leeftijd, waarbij de “Rainbow Book List” materiaal voor kinderen en tieners biedt, en de “Over the Rainbow Book List” titels voor volwassenen.
Volgens hun website heeft de Social Responsibilities Round Table (SRRT) gewerkt om de ALA ‘democratischer’ te maken. Hun primaire focus is activisme om ervoor te zorgen dat bibliotheken en bibliothecarissen werken aan het herkennen en oplossen van sociale problemen in hun gemeenschap.
In 1992 publiceerde het tijdschrift American Libraries een foto van de GLBTRT (toen bekend als de Gay and Lesbian Task Force) op de cover van het juli/augustusnummer, wat zowel kritiek als lof uit de bibliotheekwereld opriep. Sommige commentatoren noemden de omslag ‘van slechte smaak’ en beschuldigden Amerikaanse bibliotheken ervan ‘homoseksualiteit te verheerlijken’, terwijl anderen de stap steunden.
De ronde tafel is ook bedoeld voor bibliotheekprofessionals die LHBT zijn. Een van de kernwaarden van de ALA is het “bieden van een volledig spectrum aan middelen en diensten aan de gemeenschappen [die zij] dienen.” Daarom biedt de GLBTRT een online toolkit voor bibliotheekprofessionals die LHBT-materiaal willen promoten of tentoonstellen. De toolkit legt ook uit hoe om te gaan met klachten van burgers.
Het boek ‘Liberating Minds’ beschrijft de ‘movers en shakers’ achter de infiltratie van LHBT-bibliotheken. Om je wat context en perspectief te geven: deze kleine vocale LGBT-minderheid maakt volgens Gallup slechts 4,5% uit van de Amerikaanse bevolking. Bovendien worden we door een trouwe Winter Watch-lezer, die zich identificeert als homo, geïnformeerd dat een groot deel van die gemeenschap in dit stadium geen goeds ziet voortkomen uit deze activistische agenda.
Het stereotype dat bibliothecarissen vaak homoseksueel zijn, is zo sterk dat de ALA zich genoodzaakt voelde dit niet te ontkennen. In plaats daarvan ging het over de realiteit in het artikel ‘Genderstereotypes waar mannelijke bibliothecarissen vandaag de dag mee te maken hebben’.
De ALA heeft nu meer dan vijftig jaar ervaring in het opleggen van social engineering. De laatste tijd gaat het veel verder dan het aanpakken van het stereotype van de homobibliothecaris. Ja, een van hun laatste pogingen om de grenzen in de richting van ‘inclusiviteit’ te verleggen is Drag Queen Story Hour, waarbij eenvoudigweg vreemde vreemde mannen betrokken zijn bij het voorlezen van ‘Rainbow List’-verhalen aan kleine kinderen.
De openbare website van de ALA schetst de officiële steun van die organisatie duidelijk:
Veel bibliotheken in het hele land organiseren of nemen deel aan Drag Queen Story Hours. Enkelen hebben weerstand ondervonden van sommige leden van hun gemeenschap. Om bibliotheken te ondersteunen die met uitdagingen worden geconfronteerd, hebben we deze verzameling bronnen samengesteld. Wij zullen dit blijven uitbreiden en zijn blij met uw bijdragen.
In de sectie “Toolkit & Best Practices” van ALA staan artikelen zoals “When a Protestor Interrupts Drag Queen Storytime” en “Defend Pride at Your Library”
De inspiratie achter Drag Queen Storytime (ook bekend als Drag Queen Story Hour) is een lesbienne (goede link) uit Los Angeles, ene Michelle Tea (Tomasik) en RADAR Productions uit San Francisco. RADAR productions is een productiebedrijf uit de Bay Area waarvan de missie luidt: “RADAR is een organisatie voor queer literaire kunst in Bay Area die een gemeenschap van queer kunstenaars creëert en ondersteunt door het in opdracht geven, ontwikkelen en presenteren van baanbrekend literair werk.” Het lijkt op een grote onderneming.
De geldzakken achter RADAR en Drag Queen Story Hour zijn de California Arts Council, de San Francisco Public Libraries, de Horizons Foundation, de Zellerbach Foundation en, met name, de Walter en Elise Haas Foundation.
De Haas Foundation is een ‘filantropische’ organisatie uit de Bay Area, opgericht door Walter Haas, de zoon van Joods-Beierse immigranten. Walter trouwde met Elise Stern, de dochter en nicht van de oprichters van Levi Strauss Jeans. Haas is vooral bekend als president van Levi Strauss & Co. van 1928-1955.
Volgens haar website concentreert de Haas Foundation haar energie en kapitaal op vijf gebieden: kunst, economische veiligheid, onderwijs, Joods leven en internetveiligheid. Op de site staan prominent artikelen als “Hoe de wereld zou moeten zijn: Joden, sociale rechtvaardigheid en GLIDE” van rabbijn Michael Lezak.
De Zellerbach Family Foundation is de andere ‘filantropische’ organisatie in Bay Area die RADAR Productions en het Drag Queen Story Hour-project financiert. De Zellerbachs zijn een rijke familie van Joodse immigranten die bekend staan om hun bezit van een enorme papierfabriek en papierpulpconglomeraat, evenals enorme hout- en grondbezit in de Pacific Northwest. De Zellerbach Corporation profiteerde enorm tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Europese papierbedrijven hun producten niet naar de Verenigde Staten konden exporteren.
Naast het financieren en ondersteunen van LGBT-activisme en de rassen-industrie, wordt een groot deel van het operationele budget van de Zellerbach Family Foundation besteed aan het aanmoedigen van massa-immigratie en hervestiging van vluchtelingen in de Verenigde Staten.
Ondanks de diepe zakken van de primaire financiers, is Drag Queen Story Hour nog steeds op zoek naar donaties op Facebook en maakt het zijn aanwezigheid in 50 steden over de hele wereld bekend.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
