In vier jaar tijd verdiende Marius Gustavson £300.000 aan 22.800 abonnees die betaalden om ‘menselijke slachting’ op hun scherm te bekijken, meldt The Telegraph.
In zijn kelderflat in Noord-Londen castreerde en martelde Marius Gustavson tientallen mannen seksueel voor het plezier van betalende kijkers op zijn Eunuch Maker-website.
In vier jaar tijd verdiende Gustavson £300.000 aan de 22.800 abonnees die betaalden om de ‘menselijke slachting’ op hun schermen te zien ontvouwen.
In de Old Bailey werd donderdag de 46-jarige Noorse staatsburger tot levenslang veroordeeld met een minimum vrijheidsstraf van 22 jaar.
Bij zijn online volgers zorgde hij voor een ‘sekte-achtige’ sfeer, waarbij hij ‘gelijkgestemde’ achterafchirurgen rekruteerde om te helpen bij het runnen van wat een rechter de ‘grootschalige, gevaarlijke en uiterst verontrustende onderneming’ noemde.
Met de hulp van zijn zes medebeklaagden was hij betrokken bij minstens dertig verminkingen – onder meer bij een 16-jarige jongen – waarbij gebruik werd gemaakt van keukenmessen en landbouwwerktuigen die normaal gesproken bij vee worden gebruikt.
Veel slachtoffers waren kwetsbare mannen die hun eigen identiteit in twijfel trokken, wier onderzoek naar genderdysforie of lichaamsdysmorfie hen in Gustavsons ‘spinnenweb’ had geleid.
Een daarvan was Jacob Crimi-Appleby , een toen 17-jarige die later werd gemanipuleerd om te helpen bij het amputeren van Gustavsons been nadat hij “in een konijnenhol op internet was gevallen” terwijl hij online genderdysforie opzocht.
Een schermafbeelding van de Eunuch Maker-website
Caroline Carbery KC, de aanklager, zei dat het “opmerkelijk” was dat de website van Eunuch Maker “in het volle zicht functioneerde, niet op het dark web, toegankelijk voor iedereen die erop stuitte en de neiging en middelen had om te betalen om de gruwelijke beelden te bekijken” . Gebruikers kregen een “VIP”-jaarabonnement van £ 100 aangeboden, samen met gratis onbeperkt berichtenverkeer.
Gustavson probeerde zijn sado-masochistisch gedrag te wijten aan het uiteenvallen van zijn huwelijk in 2016, waarvan hij beweerde dat het zijn eerder “sluimerende” toestand van lichaamsintegriteit dysforie had gewekt, een zeldzame mentale gezondheidstoestand waarbij iemand het gevoel heeft dat een ledemaat of gezond lichaamsdeel geen deel van zijn lichaam zou moeten zijn.
Noch Gustavson, noch een van zijn medebeklaagden werd formeel gediagnosticeerd.
Veel van de ‘amateuristische en gevaarlijke’ operaties zijn uitgevoerd op mensen die zich identificeerden als ‘nullos’, een term voor mensen die zich niet als man of vrouw willen identificeren en, in de woorden van Gustavson, ‘eruit willen zien als een Ken-pop, met niets daar beneden”.
Gustavson is rolstoelgebonden nadat hij vrijwillig zijn penis, been en tepel heeft laten amputeren, en claimt £ 18.500 aan uitkeringen van het ministerie van Werk en Pensioenen voor zijn zelf toegebrachte handicap.
Toch denken velen van degenen die hem in zijn vorige leven kenden, als LHBT-liefdadigheidsactivist met een passie voor het Eurovisie Songfestival, dat hij ten onrechte is belasterd voor zijn misdaden.
“Hij is verre van een monster”, zei Gustavsons ex-man tegen The Telegraph, op voorwaarde van anonimiteit. “Ik wil dat mensen zijn achtergrond begrijpen en wie hij is.” Hij beweerde dat Gustavson veel ‘bewonderenswaardig werk’ had gedaan in zijn geboorteland Noorwegen, en dat er naar hem werd opgekeken door zijn collega-liefdadigheidswerkers.
Vrienden en voormalige collega’s beschreven een geïsoleerde eenling die al zijn vrije tijd wijdde aan homo-activisme in zijn geboortestad Drammen, 45 minuten rijden ten zuidwesten van Oslo.
Hij was regionaal voorzitter van de Noorse Nationale Vereniging voor Lesbische en Homobevrijding (LLH), ooit de grootste LGBT-groep van het land, en voerde campagne voor meer seksuele voorlichting op scholen.
Als voorzitter van LLH Buskerud tussen 2003 en 2008 organiseerde Gustavson vier opeenvolgende jaren ‘homoweekends’ in Drammen en klaagde hij over schoolboeken die ‘bijna niets over homoseksualiteit’ bevatten.
Hij verscheen regelmatig in zijn plaatselijke krant, de Drammens Tidende, die hij gebruikte om bekendheid te geven aan LGBT-evenementen georganiseerd door de LLH.
In 2007 werd hij gefotografeerd als gastheer van zo’n evenement, bijgewoond door schooldirecteuren en schoolpersoneel, in een hotel in Drammen. Hij zei destijds: “Deze beroepsgroepen hebben contact met mensen die homo of lesbisch zijn. Het is belangrijk om te weten hoe je jongeren met een andere seksuele geaardheid kunt ontmoeten.”
Camilla Lochen, een voormalig lid van LLH en mede-presentator van het evenement, omschreef Gustavson als een “grote teddybeer”. Mevrouw Lochen, assistent-manager bij een mijnmuseum, vertelde The Telegraph: “Hij leefde heel veel voor die zaak. Mijn gedachte was misschien dat hij zich een beetje ellendig voelde. Hij was een grote jongen. Hij moest iets hebben waar hij zijn tijd aan kon besteden.”
Ze zei dat het “verschrikkelijk” was om te horen van de misdaden van Gustavson in Groot-Brittannië, “omdat hij een aardige vent was”.
In april 2005 organiseerde Gustavson opnieuw een LLH-evenement op de grootste middelbare school van Drammen, waarin werd opgeroepen tot meer homoseksuele voorlichting in het curriculum.
‘Hij was een vaste collega’
Gustavson studeerde in 1996 af aan een business school in Drammen en studeerde kort daarna aan een talenschool in Hastings, East Sussex, waar hij een Engels certificaat behaalde. Hij verhuisde daarna een aantal jaren tussen Noorwegen en Groot-Brittannië en deed klusjes, onder meer als receptioniste bij het driesterren Abbey Lawn Hotel in Torquay in het jaar 2000.
Hij kwam in aanraking met de wet in zijn geboorteland, pleegde verschillende fraudemisdrijven, maar werd nooit gevangen gezet. Na een veroordeling in 2001 werkte hij tien jaar voor de Noorse postdienst. Een voormalige collega omschreef hem als een privéman die “gepassioneerd was door LHBT-doelen” en het Eurovisie Songfestival.
De collega, die anoniem wilde blijven, zei: “We waren gewoon collega’s en zagen elkaar niet in onze vrije tijd. Hij was een vaste collega, en ik denk dat de meesten van ons dachten dat het goed met hem ging. Ik denk niet dat hij vrije tijd doorbracht met zijn collega’s.”
Rond oktober 2011 emigreerde Gustavson naar Bournemouth, waar hij tot 2015 voor Xerox werkte als klantenservicemanager en later verhuisde naar Finsbury Park, Noord-Londen.
Zelfs op het hoogtepunt van zijn overtreding bood Gustavson zich vrijwillig aan om te helpen bij het coördineren van Pride-marsen door het centrum van Londen, waarbij hij tussen 2016 en 2019 optrad als senior steward en hielp bij het registreren van andere vrijwilligers. De aanklager gaf toe dat het “onmogelijk” was om de volledige omvang van zijn overtredingen tussen 2017 en 2021 te kennen.
De rechtbank hoorde hoe Gustavson afgehakte lichaamsdelen in zijn vriezer opsloeg en ze online veilde, met ‘duidelijk bewijs’ van kannibalisme en lichamelijke verminkingen.
Bij één gelegenheid grilde hij een paar menselijke testikels in een koekenpan als onderdeel van een ‘kunstig gearrangeerde’ lunchsalade met aardappelen, pistachenoten en cashewnoten.
Ingeprent ‘cult-achtige’ sfeer
Zijn misdaden kwamen pas aan het licht nadat een van zijn slachtoffers naar de politie ging en hen een USB-stick overhandigde met daarin 5.000 WhatsApp-berichten tussen hem, Gustavson en anderen, evenals een opgenomen interview. Gustavson werd ervan beschuldigd zijn ‘dwingende karakter’ op het slachtoffer te hebben gebruikt.
In een slachtofferverklaring die aan de rechtbank werd voorgelezen, zei de man, die om juridische redenen niet kan worden geïdentificeerd, dat hij “apolectisch van woede” was en Gustavson wilde vermoorden nadat hij zich bewust was van de blijvende schade aan zijn lichaam.
Gustavson had een ‘sekte-achtige’ sfeer ingeprent die zijn volgelingen ‘betoverde’, die hem als hun ‘onbetwistbare’ leider beschouwden, zei hij. Hij voegde eraan toe: “Als ik na de barbaarse ontmoetingen er te lang over nadenk, kan ik nog steeds de fysieke pijn voelen.”
Hoewel de slachtoffers van Gustavson “instemming” hadden gegeven met de procedures en hij – in de woorden van zijn advocaat – eenvoudigweg “een glimlach op hun gezicht wilde toveren”, kon dit niet als juridisch verweer worden aanvaard.
Volgens de Domestic Abuse Act 2021 kan een persoon er wettelijk niet mee instemmen dat hij ernstig wordt geschaad voor seksuele bevrediging.
Ondanks pogingen van de medebeklaagden van Gustavson om te beweren dat veel van de operaties uitsluitend voor het psychologische voordeel van de slachtoffers waren uitgevoerd, werd dit afgewezen door rechter Mark Lucraft KC, die zei: “Ik ben er volledig van overtuigd dat de motivaties van alle betrokkenen een mix waren van seksuele bevrediging en financiële beloning.”
Gustavson toonde weinig reactie tijdens de drie dagen durende hoorzitting over de veroordeling en besteedde het grootste deel van zijn tijd aan het maken van uitgebreide aantekeningen op stukjes papier vanuit de beslotenheid van HMP Wandsworth terwijl hij vrijdagochtend via een videoverbinding de procedure bekeek.
Zijn medebeklaagden – David Carruthers, 61, Janus Atkin, 39, Peter Wates, 67, Ion Valentin Ciucur, 30, Ashley Williams, 32 en Stefan Scharf, 61 – kregen gevangenisstraffen van tussen de vier en een half jaar en twaalf jaar wegens hun rol in het plot.
In januari werden Damien Byrnes, 36, en Crimi-Appleby, nu 23, gevangengezet wegens het amputeren van Gustavsons penis en been. Nathan Arnold, een 48-jarige verpleegster, werd de gevangenis bespaard omdat hij de tepel van Gustavson met een scalpel had verwijderd.
Gustavson, Carruthers, Atkin, Wates en Ciucur pleitten schuldig aan samenzwering om met opzet zwaar lichamelijk letsel toe te brengen.
Gustavson pleitte schuldig aan een reeks verdere misdrijven, waaronder vijf extra aanklachten wegens het met opzet veroorzaken van zwaar lichamelijk letsel, het maken van een onfatsoenlijk beeld van een kind, vier aanklachten wegens het verspreiden van onfatsoenlijke afbeeldingen van een kind, het bezit van extreme pornografische afbeeldingen en het bezit van crimineel eigendom.
Williams en Scharf pleitten schuldig aan het opzettelijk toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.
Kate Mulholland, een CPS-specialistische aanklager binnen de London Complex Casework Unit, zei: “Marius Gustavson negeerde de risico’s van het uitvoeren van onnodige operaties bij kwetsbare mannen voor seksuele bevrediging en financieel gewin. Hij rekruteerde actief deelnemers via zijn website en werd betaald om de beelden van deze barbaarse procedures te streamen.
“Hoewel de slachtoffers in deze zaak schijnbaar allemaal instemden met operaties en amputaties, uitte het slachtoffer dat moedig zijn mishandeling bij de politie had gemeld, ernstige spijt over zijn procedure en de blijvende impact die deze op hem heeft gehad. Dit benadrukt duidelijk waarom dergelijke praktijken onwettig zijn.
“De ernst van de straf van vandaag zou moeten fungeren als een waarschuwing voor anderen dat het uitvoeren van extreme lichaamsaanpassingen in strijd is met de wet, en de CPS zal niet aarzelen om deze gruwelijke misdaden te vervolgen.”
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Dit is zieke shit!🤮