Vaat- en orgaanschade veroorzaakt door mRNA-vaccins: onweerlegbaar bewijs van causaliteit

0

Dit artikel geeft een samenvatting van bewijsmateriaal uit experimentele studies en uit autopsies van patiënten die na vaccinatie zijn overleden, meldt Doctors for Covid Ethics. De gezamenlijke bevindingen tonen aan dat

  1. mRNA-vaccins niet op de injectieplaats blijven, maar zich door het hele lichaam verspreiden en zich in verschillende organen ophopen,
  2. mRNA-gebaseerde COVID-vaccins induceren langdurige expressie van het SARS-CoV-2 spike-eiwit in vele organen,
  3. door het vaccin geïnduceerde expressie van het spike-eiwit induceert auto-immuunachtige ontsteking
  4. door vaccin veroorzaakte ontsteking kan ernstige orgaanschade veroorzaken, vooral in de vaten, soms met dodelijke afloop.

Wij merken op dat het beschadigingsmechanisme dat uit de autopsiestudies naar voren komt, niet beperkt is tot uitsluitend COVID-19-vaccins, maar volkomen algemeen is – verwacht moet worden dat het op soortgelijke wijze optreedt bij mRNA-vaccins tegen alle infectieuze pathogenen. Deze technologie heeft gefaald en moet worden opgegeven.

Hoewel klinische gevalsbeschrijvingen (b.v. [1,2]) en statistische analyses van geaccumuleerde meldingen van ongewenste voorvallen (b.v. [3,4]) waardevol bewijs leveren van schade veroorzaakt door mRNA-gebaseerde COVID-19 vaccins, is het belangrijk om een oorzakelijk verband vast te stellen in individuele gevallen. Pathologie blijft de gouden standaard voor het bewijs van ziekteveroorzaking. Dit korte artikel zal enkele belangrijke bevindingen bespreken van autopsiemateriaal van patiënten die binnen enkele dagen tot enkele maanden na vaccinatie stierven. Voor de context worden ook enkele experimentele studies kort besproken.

1. Het meeste bewijsmateriaal dat hier wordt gepresenteerd is afkomstig van het werk van patholoog Prof. Arne Burkhardt, MD

  • Dr. Burkhardt werd benaderd door de families van patiënten die overleden waren na “vaccinatie”
  • Autopsie materiaal werd onderzocht door standaard histopathologie en immunohistochemie
  • Gebaseerd op de bevindingen, werden de meeste sterfgevallen toegeschreven aan “vaccinatie” met een hoge tot zeer hoge mate van waarschijnlijkheid

Prof. Burkhardt is een zeer ervaren patholoog uit Reutlingen, Duitsland. Met de hulp van zijn collega, Prof. Walter Lang, heeft hij talrijke gevallen bestudeerd van sterfgevallen die zich voordeden binnen enkele dagen tot enkele maanden na de vaccinatie. In elk van deze gevallen was de doodsoorzaak “natuurlijk” of “onbekend” verklaard. Burkhardt werd er alleen bij betrokken omdat de nabestaanden twijfelden aan deze uitspraken en een second opinion zochten. Het is dan ook opmerkelijk dat Burkhardt niet slechts een paar, maar de meerderheid van deze sterfgevallen te wijten vond aan vaccinatie.

Hoewel alle vier grote fabrikanten van op genen gebaseerde vaccins vertegenwoordigd waren in de steekproef van patiënten die door Burkhardt en Lang werden bestudeerd, hadden de meeste patiënten een mRNA-vaccin van Pfizer of Moderna gekregen. Sommige van de overleden patiënten hadden bij verschillende gelegenheden zowel mRNA-vaccins als vaccins op basis van virale vectoren gekregen.

2. Pfizer’s eigen dierproeven tonen aan dat het vaccin zich snel door het lichaam verdeelt

Om potentieel dodelijke schade te kunnen veroorzaken, moeten de mRNA-vaccins zich eerst van de injectieplaats naar andere organen verspreiden. Dat een dergelijke verspreiding plaatsvindt, blijkt uit dierproeven die Pfizer aan de Japanse autoriteiten heeft gemeld bij zijn aanvraag om goedkeuring van het vaccin in dat land [5]. Ratten werden intramusculair geïnjecteerd met een radioactief gelabeld model-mRNA-vaccin, en de verplaatsing van het radiolabel eerst naar de bloedbaan en vervolgens naar verschillende organen werd gedurende maximaal 48 uur gevolgd.

Het eerste dat moet worden opgemerkt is dat het gelabelde vaccin al na zeer korte tijd – binnen slechts een kwartier – in het bloedplasma opduikt. Twee uur na de injectie bereikt het plasmaniveau een piek. Naarmate het daalt, stapelt het modelvaccin zich op in verschillende andere organen. De snelste en hoogste stijging wordt waargenomen in de lever en de milt. Een zeer hoge opname wordt ook waargenomen bij de eierstokken en de bijnieren. Andere organen (waaronder de testes) nemen aanzienlijk lagere niveaus van het modelvaccin op. Wij merken echter op dat ten minste de bloedvaten in elk orgaan en in elk weefsel worden blootgesteld en aangetast.

De snelle en wijdverspreide verspreiding van het modelvaccin impliceert dat we expressie van het spike-eiwit in het hele lichaam moeten verwachten. Voor een meer diepgaande bespreking van deze biodistributiestudie, zie Palmer2021b.

3. Expressie van virale proteïnen kan worden gedetecteerd met immunohistochemie

Hoewel de verspreiding van het modelvaccin ons doet verwachten dat het spike-eiwit op grote schaal tot expressie komt, zijn wij hier op zoek naar solide bewijs. Dergelijk bewijs kan worden verkregen met behulp van immunohistochemie, welke methode in deze dia wordt geïllustreerd voor het door het vaccin gecodeerde spike-eiwit.

Als een vaccindeeltje – bestaande uit het spike-coderende mRNA, omhuld met lipiden – een lichaamscel binnendringt, zal dit ertoe leiden dat het spike-eiwit in de cel wordt gesynthetiseerd en vervolgens naar het celoppervlak wordt gebracht. Daar kan het worden herkend door een spike-specifiek antilichaam. Na het wassen van het weefselmonster om ongebonden antilichaammoleculen te verwijderen, kunnen de gebonden moleculen worden gedetecteerd met een secundair antilichaam dat gekoppeld is aan een enzym, vaak mierikswortelperoxidase. Na nog een wasstap wordt het monster geïncubeerd met een in water oplosbare precursorkleurstof die door het enzym wordt omgezet in een onoplosbaar bruin pigment. Elk enzymmolecuul kan snel een groot aantal kleurstofmoleculen omzetten, waardoor het signaal sterk wordt versterkt.

Lees meer
De wereldwijde Covid-inentingscampagne is een misdaad tegen de menselijkheid

Rechtsboven in de afbeelding zijn twee cellen te zien die aan het Pfizer-vaccin zijn blootgesteld en vervolgens het hierboven geschetste protocol hebben ondergaan. De intens bruine vlek geeft aan dat de cellen inderdaad het spike-eiwit produceerden.

Kortom, overal waar het bruine pigment is afgezet, moet het oorspronkelijke antigeen – in dit voorbeeld het spike-eiwit – aanwezig zijn geweest. Immunohistochemie wordt op grote schaal gebruikt, niet alleen in de klinische pathologie maar ook in het onderzoek; het had gemakkelijk kunnen worden gebruikt om wijdverspreide expressie van spike-eiwit te detecteren in dierproeven tijdens de preklinische ontwikkeling. Het lijkt er echter op dat de FDA en andere regelgevende instanties nooit dergelijke experimentele gegevens hebben ontvangen of geëist [6].

4. Expressie van spike-eiwit in de schouderspier na injectie van het vaccin

Deze dia (van Dr. Burkhardt) toont deltaspiervezels in dwarsdoorsnede. Verschillende (maar niet alle) vezels vertonen een sterke bruine pigmentatie, wat opnieuw wijst op de expressie van spike proteïne.

Hoewel de expressie van spike-eiwit in de buurt van de injectieplaats natuurlijk te verwachten en zeer suggestief is, willen wij er zeker van zijn dat een dergelijke expressie inderdaad wordt veroorzaakt door het vaccin en niet door een gelijktijdige infectie met het SARS-CoV-2-virus. Dit is bijzonder belangrijk met betrekking tot andere weefsels en organen die zich ver van de injectieplaats bevinden.

5. Coronavirusdeeltjes bevatten twee prominente eiwitten: spike (S) en nucleocapsid (N)

Om een onderscheid te maken tussen infectie en injectie kunnen we opnieuw gebruik maken van immunohistochemie, maar deze keer toegepast op een ander SARS-CoV-2 eiwit, namelijk het nucleocapside, dat zich binnenin het virusdeeltje bevindt, waar het het RNA-genoom omhult en beschermt. De opzet van dit experiment is eenvoudig: cellen die met het virus zijn geïnfecteerd, brengen alle virale eiwitten tot expressie, met inbegrip van de spike en het nucleocapside. De op mRNA gebaseerde COVID-vaccins (en de door AstraZeneca en Janssen geproduceerde vaccins op basis van een adenovirusvector) zullen daarentegen alleen de spike tot expressie brengen.

6. Geïnfecteerde personen brengen het nucleocapsideproteïne (en ook het spike-eiwit) tot expressie

Deze dia illustreert eenvoudig dat de methode werkt: longweefsel of cellen van een neusswab van een met SARS-CoV-2 besmet persoon kleuren positief voor nucleocapside-expressie, terwijl gekweekte cellen die aan het vaccin zijn blootgesteld dat niet doen (maar zij kleuren sterk positief voor het spike-eiwit; zie de inzet rechtsboven in dia 3).

7. Geïnjecteerde personen brengen alleen het spike-eiwit tot expressie, hetgeen impliceert dat het vaccin

Hier zien we immunohistochemie toegepast op hartspierweefsel van een geïnjecteerde persoon. Kleuring voor de aanwezigheid van spike-eiwit veroorzaakt een sterke afzetting van bruin pigment. Daarentegen wordt slechts een zeer zwakke, niet-specifieke kleuring waargenomen met het antilichaam dat het nucleocapside-eiwit herkent. De afwezigheid van nucleocapsid geeft aan dat de expressie van het spike-eiwit moet worden toegeschreven aan het vaccin en niet aan een infectie met SARS-CoV-2.

We zullen binnenkort zien dat de sterke expressie van spike-eiwit in de hartspier na vaccinatie correleert met aanzienlijke ontsteking en weefselvernietiging.

8. Expressie van spike-eiwit binnen de wanden van kleine bloedvaten

We zien spikeiwit-expressie in arteriolen (kleine slagaders; links) en in venulen (kleine aders) en haarvaten (rechts). Expressie is het meest prominent in de binnenste cellaag, het endotheel. Dit maakt de endotheelcellen “sitting ducks” voor een aanval door het immuunsysteem.

9. Endotheelstripping en vernietiging van een klein bloedvat na vaccinatie

We gaan nu over tot het bewijs van een immuunaanval op de endotheelcellen die het spike-eiwit produceren. Links, een normale venule, afgebakend door een intact endotheel en met enkele rode bloedcellen en enkele witte bloedcellen (blauw gekleurd) binnenin.

Het beeld in het midden toont een venule die wordt aangevallen en vernietigd door het immuunsysteem. De omtrek is al aan het oplossen, en de spilvormige (en gezwollen) endotheelcellen hebben zich losgemaakt van de vaatwand. Verder zien we lymfocyten – kleine cellen met donkere, ronde kernen en met zeer weinig cytoplasma eromheen; een enkele lymfocyt (bij veel sterkere vergroting) is rechts afgebeeld.

Lymfocyten vormen de ruggengraat van het specifieke immuunsysteem – wanneer antigenen worden herkend en antilichamen worden aangemaakt, gebeurt dit door lymfocyten. Onder de lymfocyten vinden we ook cytotoxische T-cellen en natural killer cellen, die dienen om virus-geïnfecteerde cellen te doden – of cellen die er voor hen uitzien alsof ze geïnfecteerd zijn, omdat ze door een zogenaamd vaccin gedwongen zijn een viraal eiwit te produceren.

Lees meer
Het Amerikaanse leger controleert in het geheim de Australische gezondheidsinstellingen en de uitrol van het COVID-vaccin
Advertisement

Een cruciale functie van het endotheel is het voorkomen van bloedstolling. Als het endotheel beschadigd is, zoals op deze foto, en de weefsels daarachter in contact komen met het bloed, zal dit dus automatisch leiden tot bloedstolling.

10. Een scheur in de wand van de aorta, bekleed met clusters van lymfocyten, leidend tot een aortabreuk

Links, een doorsnede van de wand van een aorta. Deze foto is genomen bij een nog lagere vergroting dan de vorige; de lymfocyten lijken nu niet meer dan een wolk van kleine blauwe vlekjes. Links van deze blauwe wolk zien we een verticale scheur die door het weefsel loopt. Een dergelijke scheur is ook macroscopisch zichtbaar in het uitgesneden exemplaar van een aorta dat rechts is afgebeeld.

De aorta is het grootste bloedvat van het lichaam. Het ontvangt het bloed onder hoge druk dat door de linkerkamer van het hart wordt uitgeworpen, en staat dus bloot aan intense mechanische spanning. Als de wand van de aorta verzwakt is door een ontsteking, zoals hier het geval is, kan hij barsten en scheuren. Aortabreuken zijn normaal vrij zeldzaam, maar Prof. Burkhardt vond meerdere gevallen in zijn beperkte aantal autopsies. Sommige van de aangetaste aorta’s bleken ook het spike-eiwit tot expressie te hebben gebracht.

11. Gezond hartspierweefsel, en lymfocytaire myocarditis

In dia 7 zagen we dat hartspiercellen het spike-eiwit sterk tot expressie brachten na injectie van het vaccin. Hier zien we de gevolgen. Op de foto zien we een monster van gezond hartspierweefsel, met regelmatig georiënteerde en uitgelijnde hartspiervezels. Rechts zien we een hartspiermonster van een van de autopsies. De spiervezels zijn onsamenhangend en uiteengevallen, en ze zijn omgeven door binnendringende lymfocyten. Burkhardt vond myocarditis bij meerdere van zijn overleden patiënten.

12. Lymfocytaire infiltratie en proliferatieve ontsteking in longweefsel

Links zien we gezond longweefsel, met lucht gevulde ruimten (de alveoli), afgebakend door fijne alveolaire septa met ingebedde, met bloed gevulde haarvaten. We zien ook enkele grotere bloedvaten.

Aan de rechterkant zien we longweefsel dat overspoeld wordt door lymfocyten. De met lucht gevulde ruimten zijn grotendeels verdwenen en opgevuld met littekenweefsel (bindweefsel). Deze met vaccin geïnjecteerde patiënt zou duidelijk zeer grote moeite hebben gehad met ademhalen.

Lymfocytaire infiltratie, ontsteking en vernietiging werden ook waargenomen in vele andere organen, waaronder de hersenen, de lever, de milt, en meerdere klieren. Maar in plaats van ze allemaal te illustreren, zullen we het pathologisch bewijsmateriaal besluiten met een ander immunohistochemisch resultaat, dat op treffende wijze de lange duur van de spike-eiwitexpressie aantoont.

13. Vaccin-geïnduceerde expressie van spike-eiwit in een bronchiale biopsie negen maanden na vaccinatie

De dia toont een monster van bronchiaal slijmvlies, van een patiënt die nog in leven is, maar die ademhalingssymptomen vertoont sinds hij gevaccineerd is. We zien verschillende cellen in de bovenste cellaag die het spike-eiwit sterk tot expressie brengen – en dit zelfs negen maanden na zijn meest recente vaccininjectie! Hoewel dit inderdaad het meest extreme geval is van langdurige expressie, zijn er zowel uit Burkhardt’s autopsies als uit gepubliceerde studies van bloedmonsters [7] of lymfeklierbiopsies [8] aanwijzingen dat expressie wel degelijk verscheidene maanden aanhoudt.

14. Het mRNA van het Pfizer-vaccin wordt gekopieerd (“reverse-transcribeerd”) naar DNA en opgenomen in het cellulaire genoom

In het officiële verhaal over mRNA-vaccins wordt gesteld dat het gemodificeerde mRNA in het vaccin niet in vivo zal worden gerepliceerd; de expressie van het spike-eiwit zou derhalve moeten ophouden zodra de geïnjecteerde RNA-moleculen zijn afgebroken.

De beperkte beschikbare experimentele studies [9,10] suggereren dat het geïnjecteerde gemodificeerde mRNA binnen enkele dagen tot enkele weken na de injectie zou moeten worden afgebroken. Dit is uiteraard moeilijk te rijmen met de waargenomen langdurige expressie; in een of andere vorm lijkt de genetische informatie in vivo te worden bestendigd.

Een recente experimentele studie uit Zweden [11] heeft aangetoond dat cellen van menselijke oorsprong het mRNA-vaccin van Pfizer in DNA kunnen kopiëren en vervolgens in hun eigen chromosomale DNA kunnen opnemen. De afbeelding toont het belangrijkste bewijs uit deze studie. De cellen werden gedurende de aangegeven tijdsduur blootgesteld aan het vaccin. Vervolgens werd het cel-DNA geïsoleerd en werden de ingebrachte DNA-kopieën van het mRNA van het vaccin opgespoord door PCR-amplificatie van een fragment met een lengte van 444 basisparen (bp).

Lees meer
Eindeloze injecties: Canada heeft net 7 doses Covid-vaccins besteld voor iedere man, vrouw en kind

Alle met “BNT” gemerkte monsters waren met het vaccin behandeld en vertonen allemaal een PCR-product van de verwachte lengte, zoals blijkt uit vergelijking met een standaard DNA-fragmentlengte (“L”). Monsters gelabeld met “Ctrl n” waren controles: Ctrl 1- 4 bevatten DNA van cellen die niet met vaccin waren geïncubeerd, Ctrl 5 bevatte RNA (geen DNA) van cellen die met vaccin waren behandeld; Ctrl 6 bevatte hetzelfde maar was bovendien behandeld met RNAse, welke stap ook was uitgevoerd bij de zuivering van de DNA-monsters. Zoals verwacht bevat geen van de controlemonsters het PCR-product.

Gezien Aldén’s waarneming van DNA insertie in elk experimenteel monster, lijkt het zeer waarschijnlijk dat dit ook in vivo zal gebeuren. Naast een plausibel mechanisme voor het bestendigen van de expressie van spike-eiwit, houdt DNA-invoeging ook risico’s in op genetische schade, wat kan leiden tot kanker en leukemie.

15. Samenvatting

Het hier gepresenteerde bewijs toont duidelijk een causale keten aan van injectie van het vaccin tot

  • snelle verspreiding van het vaccin door de bloedbaan,
  • wijdverspreide spike proteïne expressie, prominent in bloedvaten, en
  • autoimmuun-achtige ontsteking en orgaanbeschadiging.

Vaccin-geïnduceerde vasculaire schade zal bloedstolling bevorderen, en stollingsgerelateerde ziekten zoals hartaanval, beroerte, longembolie komen zeer vaak voor in de databases met ongewenste voorvallen [4,12].

Naast auto-immuun-achtige ontsteking zijn andere ziektemechanismen, waaronder prion-gemedieerde CZS-degeneratie [13], afwijkende afzetting van vasculaire eiwitten (amyloïdose) [14,15], en toxiciteit van lipiden-nanopartikels [16], aannemelijk maar moeten verder worden bestudeerd en bevestigd. Over het geheel genomen kunnen deze vaccins niet langer als experimenteel worden beschouwd – het “experiment” heeft geleid tot de ramp die veel artsen en wetenschappers vanaf het begin hebben voorspeld [17]. De vaccinatie moet worden stopgezet, en alle goedkeuringen en toelatingen voor het gebruik ervan moeten worden ingetrokken.

Referenties

  1. Bozkurt, B. et al. (2021) Myocarditis With COVID-19 mRNA VaccinesCirculation 144:471-484
  2. Ehrlich, P. et al. (2021) Biopsy-proven lymphocytic myocarditis following first mRNA COVID-19 vaccination in a 40-year-old male: case reportClinical research in cardiology official journal of the German Cardiac Society 110:1855-1859
  3. Rose, J. and McCullough, P.A. (2021) A Report on Myocarditis Adverse Events in the U.S. Vaccine Adverse Events Reporting System (VAERS) in Association with COVID-19 Injectable Biological ProductsCurrent problems in cardiology p. 101011
  4. Shilhavy, B. (2022) 43,898 Dead, 4,190,493 Injured Following COVID Vaccines in European Database of Adverse Reactions.
  5. Anonymous, (2020) SARS-CoV-2 mRNA Vaccine (BNT162, PF-07302048) 2.6.4 Summary statement of the pharmacokinetic study [English translation].
  6. Latyopva, A. (2022) Did Pfizer Perform Adequate Safety Testing for its Covid-19 mRNA Vaccine in Preclinical Studies? Evidence of Scientific and Regulatory Fraud.
  7. Bansal, S. et al. (2021) Cutting Edge: Circulating Exosomes with COVID Spike Protein Are Induced by BNT162b2 (Pfizer-BioNTech) Vaccination prior to Development of Antibodies: A Novel Mechanism for Immune Activation by mRNA VaccinesJ. Immunol. 207:2405-2410
  8. Röltgen, K. et al. (2022) Immune imprinting, breadth of variant recognition and germinal center response in human SARS-CoV-2 infection and vaccinationCell (preprint)
  9. Andries, O. et al. (2015) N1-methylpseudouridine-incorporated mRNA outperforms pseudouridine-incorporated mRNA by providing enhanced protein expression and reduced immunogenicity in mammalian cell lines and miceJ. Control. Release 217:337-344
  10. Pardi, N. et al. (2018) Nucleoside-modified mRNA vaccines induce potent T follicular helper and germinal center B cell responsesJ. Exp. Med. 215:1571-1588
  11. Aldén, M. et al. (2022) Intracellular Reverse Transcription of Pfizer BioNTech COVID-19 mRNA Vaccine BNT162b2 In Vitro in Human Liver Cell LineCurr. Issues Mol. Biol. 44:1115-1126
  12. Anonymous, (2021) OpenVAERS.
  13. Perez, J.C. et al. (2022) Towards the emergence of a new form of the neurodegenerative Creutzfeldt-Jakob disease: Twenty six cases of CJD declared a few days after a COVID-19 “vaccine” JabResearchGate (preprint)
  14. Charnley, M. et al. (2022) Neurotoxic amyloidogenic peptides in the proteome of SARS-COV2: potential implications for neurological symptoms in COVID-19Nat. Commun. 13:3387
  15. Nyström, S. and Hammarström, P. (2022) Amyloidogenesis of SARS-CoV-2 Spike ProteinJ. Am. Chem. Soc. 144:8945-8950
  16. Palmer, M. and Bhakdi, S. (2021) The Pfizer mRNA vaccine: Pharmacokinetics and Toxicity.
  17. Bhakdi, S. et al. (2021) Urgent Open Letter from Doctors and Scientists to the European Medicines Agency regarding COVID-19 Vaccine Safety Concerns.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]


https://dissident.one/2021/09/27/19960/

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties