Misschien heb je wel eens gehoord van de dood van de vrouw die werd gedood door haar Tesla toen ze hem per ongeluk achteruit in een vijver liet rijden en vervolgens ontdekte – terwijl hij langzaam in de vijver zonk – dat ze de deur niet kon openen om eruit te komen, schrijft Eric Peters.

Ze verdronk uiteindelijk.

De vrouw – die toevallig de miljardair-schoonzus was van Mitch ‘vuile schildpad’ McConnell, de glitchen-frontman van de andere helft van de Uniparty in de Senaat – maakte de fout een elektronisch bestuurde auto te kopen. Haar Tesla had geen mechanische deurgrepen; in plaats daarvan worden de deuren geopend en gesloten door elektrische actuatoren met drukknoppen en computers die elektriciteit nodig hebben om te werken. Computergestuurde elektronica werkt niet zo goed als deze wordt ondergedompeld; probeer het met uw smartphone en zie.

Dus toen Agenla Chao – de inmiddels overleden vrouw – haar auto achteruit de vijver in reed, maakte het water kortsluiting in de deurbedieningen en konden ze niet worden ontgrendeld of geopend. Dit resulteerde in haar langzame dood door verdrinking, aangezien het een tijdje duurde voordat de Tesla volledig ten onder ging. In de tussentijd had ze naar verluidt tijd om om hulp te bellen/sms’en – wat ruim op tijd kwam – om haar te zien verdrinken. Als ze met vrijwel elke andere auto achteruit de vijver in was gereden, hadden de mensen die haar te hulp kwamen ruimschoots de tijd gehad om een ​​deur open te krijgen – en haar eruit te krijgen.

Maar dat lukte niet, omdat het een Tesla was.

Deze elektronisch gestuurde apparaten werken ook niet zo goed als ze droog zijn.

Blijkbaar vond het ongeval zelf plaats als gevolg van het feit dat Chao per ongeluk op Reverse tikte toen ze Drive wilde. Cursief gedrukt om de aandacht te vestigen op het feit dat er – in Chao’s Tesla – geen keuzehendel is in de gebruikelijke/fysieke zin van een hendel die heen en weer beweegt van Parkeren via Achteruit, vervolgens Neutraal en Rijden, enz. In plaats daarvan is er een pictogram op het touchscreen waarop de gebruiker – deze persoon een chauffeur noemen is net zo dwaas als de persoon die op een carrouselpaard in een pretpark rijdt een ruiter noemt – tikt om vooruit, achteruit enzovoort te selecteren.

Het is gemakkelijk om een ​​fout te maken, omdat er geen gevoel is, behalve het gevoel van tikken op het scherm. Het is niet zoiets als een hendel naar achteren trekken – en voorbij Reverse to Drive, wat een duidelijk gevoel geeft – hoewel dat bij de meeste moderne auto’s minder het geval is, omdat de keuzeschakelaar nu ook een elektronische bediening is. Toch is er een hogere mate van lichamelijkheid. Veel meer dan het tikken op wat in feite apps zijn. Hoe vaak maak je een fout als je op het scherm van je smartphone tikt?

Chao’s was fataal.

Haar echte fout was natuurlijk dat ze zo’n gevaarlijk apparaat kocht. Een Pinto uit de jaren 70 was mogelijk kwetsbaar voor ontploffing – als hij van achteren heel hard werd geraakt, met voldoende kracht om de brandstofvulopening van de benzinetank af te snijden, wat zou kunnen resulteren in zowel een lek als een vonk die brand zou kunnen veroorzaken ( en mogelijk een explosie). Maar de Pinto was verder geen onveilige auto. Tijdens het parkeren vloog de auto niet spontaan in brand. Het vatte geen vlam toen het werd bijgetankt. Hij reed niet tegen andere auto’s – of tegen mensen – aan. En als het je lukte om er een achteruit in een vijver te zetten, konden de deuren handmatig worden geopend. Ook de (meestal) handmatige, neerklapbare ramen.

Geen elektriciteit – of computers – nodig.

Toch is ‘Pinto’ bijna synoniem geworden met ‘onveilig’. Alleen al de naam van de auto is het mikpunt van grappen. Het was het voorwerp van een massale terugroepactie en enorm dure (voor Ford) rechtszaken. Hoewel het individuele risico op brand/explosie uiterst klein was (er werden ruim drie miljoen geproduceerd tijdens de tienjarige productieperiode, terwijl het totale aantal bevestigde branden minder dan 30 bedroeg; als je geïnteresseerd bent in een interessant verhaal over de Pinto, zie hier ) de kleine Ford werd gepariaiseerd door de media en grotendeels achtervolgd door het ‘veiligheidsapparaat’.

Daar schuilt een interessante ongerijmdheid in.

Apparaten die op batterijen werken – en niet alleen die van Tesla – hebben een ingebouwd risico om spontaan te ontbranden. Het is niet nodig om er met hoge snelheid eentje tegen te komen. Ze kunnen – en hebben – vlam gevat terwijl ze geparkeerd stonden. En opladen, vanwege de zeer hoge spanning en de daarmee gepaard gaande hitte . Als de lithium-ionbatterij wordt ondergedompeld (vooral in brak/zout water), kan deze vlam vatten. Water zal een Pinto-vuur doven. Het kan een EV-brand veroorzaken. Aangezien het vaak hevig regent – ​​en het niet ongewoon is dat er hoog water op de weg staat – is dit zeker een veiligheidsprobleem.

Als het om veiligheid zou gaan natuurlijk.

Maar dat is niet het geval, wat inmiddels duidelijk zou moeten zijn. Tenminste als het gaat om elektronische apparaten die op batterijen werken, zoals Tesla’s – maar dat geldt niet alleen voor hen. Het zijn ze allemaal. Het “veiligheids”-apparaat kijkt met interessante onverschilligheid naar hun veiligheidsproblemen. Alsof veiligheid veel minder belangrijk is – voor het apparaat – dan iets anders.

Wat natuurlijk veel belangrijker is, is het promoten van deze apparaten – en ervoor zorgen dat het publiek ze accepteert.

Het is al moeilijk om de meeste mensen zover te krijgen dat ze ze accepteren, vanwege hun beperkingen en vanwege de kosten. Slechts een relatief handjevol mensen zal ervoor kiezen een inferieur apparaat te kopen als er een goedkoper en superieur alternatief beschikbaar is. Maar bijna niemand zal er bewust voor kiezen om een ​​gevaarlijk apparaat te kopen – en erin te stappen.

Ergo, het apparaat moet doen alsof hij niet ziet dat deze apparaten precies dat zijn. Precies hetzelfde als het apparaat deed alsof ze niet inzag dat de mRNA-medicijnen waarvan mensen werden misleid te geloven dat ze ‘vaccins’ waren, gevaarlijk waren – en ook ineffectief.

Dit spreekt over de werkelijke motieven van het apparaat.

Ze hebben net zoveel te maken met ‘ons veilig houden’ als de kalmerende veegoten ontworpen door Temple Grandin te maken hadden met het in leven houden van het vee. Lang genoeg om rustig die laatste 20 meter of zo te lopen voor hun afspraak met de knock-on-the-head.

En dat is – zoals het liedje luidt – hoe we hamburger krijgen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Rechtszaak bepaalt dat Tesla gratis het gifafval van zijn smerige batterijen in Californië mag dumpen

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over