Op 4/5 juni lanceerde het Oekraïense leger zijn lang aangekondigde tegenoffensief in Zuidoost-Oekraïne. Tien dagen later is er geen significante vooruitgang geboekt, schrijft Moon of Alabama.

Dit is niet de uitkomst die de oorlogspropagandisten hadden verwacht:

[Generaal Petreus] sprak over de situatie in Oekraïne in het Today-programma van BBC Radio 4.

Over het tegenoffensief zei hij:

Ik denk dat dit tegenoffensief heel indrukwekkend gaat worden.

Ik heb het gevoel dat ze gecombineerde wapeneffecten zullen bereiken, met andere woorden, ze zullen met succes gecombineerde wapenoperaties uitvoeren waarbij je genieofficieren hebt die de hindernissen doorbreken en de mijnenvelden enzovoort verspreiden; pantsers die recht op hen afkomen, beschermd door infanterie tegen antitankraketten; luchtverdediging die de Russische vliegtuigen bij hen vandaan houdt; elektronische oorlogsvoering die hun radionetwerken stoort; logistiek vlak achter hen; artillerie en mortieren recht voor hen.

En het allerbelangrijkste … is dat als de voorste elementen onvermijdelijk na 72-96 uur tot een hoogtepunt komen, fysiek is dat ongeveer hoever je kunt gaan, en ze verliezen zullen hebben geleden … je opvolgende eenheden hebt die meteen doorzetten en profiteren van de vooruitgang en het momentum behouden en ik denk dat dat de hele Russische verdediging in dat gebied in beweging kan krijgen, dan denk ik dat er ook andere mogelijkheden ontstaan op de flanken.

Terug in de realiteit werden de leidende elementen van de Oekraïense aanval afgeslacht. Ze ‘culmineerden’, dwz verloren hun vermogen voor verdere aanvallen, in minder dan een dag:

De mannen van de 37e brigade van Oekraïne waren pas getraind en bewapend met door het westen geleverde wapens, belast met een eerste opmars door het door Rusland bezette gebied in de begindagen van een langverwacht tegenoffensief.

Ze zouden een hoge prijs betalen.

Binnen 20 minuten na hun opmars op 5 juni ten zuiden van Velyka Novosilka, in de zuidoostelijke regio Donetsk, ontploften overal om hen heen mortieren, zeiden soldaten. Een 30-jarige soldaat, bekend als Lumberjack, zag twee van de mannen in zijn voertuig hevig bloeden; een verloor een arm terwijl hij schreeuwde om zijn familie. Lumberjack kroop in een krater, maar de granaatscherven van een mortier gingen door de grond en doorboorden zijn schouder.

“We werden daar in het veld achtergelaten, zonder tanks of zware bepantsering”, zei Lumberjack, die tegen The Washington Post sprak op voorwaarde dat hij alleen met zijn roepnaam zou worden geïdentificeerd, omdat hij niet bevoegd was om over de strijd te praten. “We werden van drie kanten beschoten met mortieren. We konden niets doen.”

Er waren minder dan 50 man in de eenheid, zei hij, en 30 keerden niet terug – ze werden gedood, gewond of gevangen genomen door de vijand. Vijf van de gepantserde voertuigen van de eenheid werden binnen het eerste uur vernietigd.

Wie die eenheden ook heeft getraind, heeft ernstige fouten gemaakt:

Gedurende het eerste anderhalf uur van de aanval van het 37ste nabij Velyka Novosilka, bestookten de Russen de eenheid met non-stop beschietingen die hun AMX-10 RC pantservoertuigen binnendrongen, volgens Grey, een andere soldaat in het bataljon die sprak op voorwaarde dat hij alleen geïdentificeerd kon worden met zijn roepnaam. De pantservoertuigen, soms “lichte tanks” genoemd, waren niet zwaar genoeg om de soldaten te beschermen, zei Grey, en moesten achter hen worden opgesteld in plaats van ervoor.

De AMX-10 is geen tank en kan ook niet als tank gebruikt worden. Het is een licht verkenningsvoertuig op wielen dat 50 jaar geleden door Frankrijk werd gebouwd om de opstandelingen in zijn voormalige Afrikaanse koloniën te domineren. Een van de belangrijkste kenmerken is een goede snelheid in de achteruitversnelling. Dit om er vandoor te kunnen gaan zodra er serieuze tegenkrachten worden gedetecteerd.

De Oekraïense tegenaanval zit nu vast in de veiligheidszone van de Russische verdediging, mijlenver verwijderd van de echte verdedigingslinies. Dit was voorspelbaar.

Zoals de US Field Manual 100-2-1 het Sovjetleger ter verdediging beschreef (pag. 93ff):

Wanneer de verdediging is opgebouwd voordat er contact is met de vijand, vestigen de Sovjets een veiligheidsechelon tot 15 kilometer voor het belangrijkste verdedigingsgebied. De elementen waaruit het veiligheidsechelon bestaat, komen uit het tweede echelon van de divisie. Voor elk regiment van het eerste echelon kan een veiligheidsmacht tot bataljonsgrootte worden ingezet.

Er wordt een gedetailleerd en gecoördineerd vuurplan ontwikkeld. Wapens worden zo geplaatst dat de maximale hoeveelheid vuur direct voor de [Voorste rand van het gevechtsgebied] kan worden gericht. Vijandelijke penetraties worden afgestompt door artillerievuur te verleggen en door tegenaanvallen uit te voeren.

Het Oekraïense leger zette ten minste vier brigades in voor zijn aanval. Minstens twee daarvan waren afkomstig uit de reserve van 12 brigades die was opgebouwd voor de tegenaanval. Met verliezen van ongeveer 30% werden de betrokkenen ernstig toegetakeld voor weinig tot geen winst:

De Russen proberen zoveel mogelijk slachtoffers te maken en zoveel mogelijk voertuigen te vernietigen in een gevechtszone voor de hoofdverdedigingslinie, waarbij ze de Oekraïense troepen uitputten voordat ze die bereiken. In feite verandert het gebied voor de hoofdverdedigingslinie in een kill-zone.
…
Als de Russische strategie effectief blijkt te zijn, zou Oekraïne te veel van zijn nieuw opgeleide troepen kunnen verliezen – en dat zijn er tienduizenden – en te veel tanks en infanteriegevechtsvoertuigen om de hoofdlinie te doorbreken.

Zelfs als ze zo ver komen, zijn de strijdkrachten misschien te verzwakt om naar het zuiden te trekken en een belangrijk doel te helpen bereiken: het verbreken van de zogenaamde landbrug die Rusland verbindt met het bezette Krim-schiereiland. Dit zou worden gedaan door de Zee van Azov te bereiken, ongeveer 60 mijl verderop.

De Oekraïense strijdkrachten waren hier duidelijk niet voor opgeleid. Ze vielen ook op te veel plaatsen aan. De kaart bovenaan toont aanvalspijlen op 7 plaatsen en vier hoofdrichtingen. Een of twee aanvalsrichtingen, met meer geconcentreerde krachten, hadden wellicht betere resultaten opgeleverd.

De Russische president Poetin beschreef onlangs de Oekraïense slachtoffers:

Ik zal het aantal personeelsverliezen niet noemen. Dat laat ik aan het ministerie van Defensie over nadat het de cijfers heeft gecontroleerd, maar de structuur van de verliezen is ook voor hen ongunstig. Wat ik bedoel te zeggen is dat van alle personeelsverliezen – en ze naderen een aantal dat catastrofaal genoemd kan worden – de structuur van deze verliezen ongunstig voor hen is. Want zoals we weten, kunnen verliezen saneerbaar of onherstelbaar zijn. Normaal gesproken, ik ben bang dat ik er een beetje naast zit, maar onherstelbare verliezen liggen rond de 25 procent, maximaal 30 procent, terwijl hun verliezen bijna 50/50 zijn. Dit is mijn eerste punt.

Ten tweede, als we kijken naar onherstelbare verliezen, is het duidelijk dat de verdedigende partij minder verliezen lijdt, maar deze verhouding van 1 op 10 is in ons voordeel. Onze verliezen zijn een tiende van de verliezen van de Oekraïense strijdkrachten.

Sinds het begin van de tegenaanval zijn er volgens het Russische dagblad in totaal zo’n 10.500 Oekraïense slachtoffers gevallen.

Een tweede grote poging om de Forward Edge of the Battle Area (FEBA) over te steken met de resterende Oekraïense troepen wordt verwacht, maar zal waarschijnlijk geen beter resultaat hebben. De lang gepromote Oekraïense tegenaanval zal waarschijnlijk eindigen met hoge Oekraïense verliezen en geen winsten.

Dit wordt dan binnenkort een enorm politiek probleem:

Terwijl hij op weg is naar de herverkiezingscampagne van volgend jaar, heeft Biden een grote overwinning op het slagveld nodig om te laten zien dat zijn onvoorwaardelijke steun voor Oekraïne het wereldwijde leiderschap van de VS heeft opgepoetst, een sterk buitenlands beleid met tweepartijen steun nieuw leven heeft ingeblazen en het verstandige gebruik van Amerikaanse militaire kracht in het buitenland heeft aangetoond.

Een warrige uitkomst van beperkte overwinningen in Oekraïne zou koren op de molen zijn van al die kritiek en zou het toch al troebele debat binnen de NAVO en de Europese Unie over de toekomstige houding ten opzichte van zowel Oekraïne als Rusland verder vertroebelen. Een minder dan “overweldigend” succes zou waarschijnlijk ook de druk in het Westen opvoeren om Kiev onder druk te zetten om te onderhandelen over een territoriale regeling die misschien niet naar wens is.

De regering-Biden kan weinig doen om het grimmige beeld te veranderen. Het congres zal waarschijnlijk voorkomen dat het openlijk gebruikmaakt van het Amerikaanse leger in Oekraïne. De Europese NAVO-bondgenoten hebben nu gezien wat het Russische leger zijn vijanden kan aandoen. Ze zullen niet graag zien dat hetzelfde wordt gedaan met hun eigen troepen.

Dan blijven onderhandelingen de enige uitweg.

De vraag voor Rusland is wanneer en met wie. Gesprekken met alleen Oekraïne, slechts een Amerikaanse gevolmachtigde zonder echte zeggenschap, zouden onvoldoende zijn. Het is de Amerikaanse regering die moet instemmen met een nieuwe veiligheidsarchitectuur in Europa. De Russische voorwaarden voor vrede zullen hard zijn en het zal nog veel tijd kosten, en veel dode Oekraïners, voordat de VS ermee instemt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

Oekraïne Situatie Rapport: Vernietiging van het derde leger – Onderhandelingspunten

Er wordt de eerste tijd streng gemodereerd op de nieuwe site tot iedereen het een beetje begrijpt.

Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over