Opzienbarende spiegelbeelden wervelen deze week rond twee belangrijke ontwikkelingen die rechtstreeks zijn ingebouwd in het Grote Verhaal dat vorm geeft aan mijn nieuwste boek, Eurasia v. NATOstan, dat onlangs in de VS is gepubliceerd: het bezoek van Xi Jinping aan Parijs en de inauguratie van de nieuwe ambtstermijn van Vladimir Poetin in Moskou, schrijft Pepe Escobar.
Het is onvermijdelijk dat dit een contrasterend verhaal is van soevereinen – het alomvattende strategische partnerschap tussen Rusland en China – en lakeien: de NAVOstan/EU-vazallen.
Xi, de typische hermetische gast, is behoorlijk scherp in het lezen van een tafel – en dan hebben we het niet over Gallische gastronomische finesse. Zodra hij aan de Parijse tafel zat, kreeg hij het grote plaatje. Dit was geen tête-a-tête met Le Petit Roi, Emmanuel Macron. Dit was een trio omdat de giftige Medusa Ursula von der Leyen, beter gedefinieerd als Pustula von der Lugen, zichzelf in het complot had ingevoegd.
Voor Xi ging niets verloren in de vertaling: dit was een grafische illustratie dat Le Petit Roi, de leider van een derderangs voormalige westerse koloniale macht, geen ‘strategische autonomie’ geniet. De beslissingen die ertoe doen, komen van de kafkaëske eurocratie van de Europese Commissie (EC), geleid door zijn oppas, de Medusa, en rechtstreeks doorgegeven door de hegemon.
The Sovereign, the Lackey and the Nanny. pic.twitter.com/oXsr99qyiL
— Pepe Escobar (@RealPepeEscobar) May 6, 2024
Le Petit Roi bracht de hele Gallische tijd van Xi door met kletsen als een kind over de “destabilisaties” van Poetin en proberen “China erbij te betrekken, dat objectief gezien over voldoende hefbomen beschikt om de calculus van Moskou in zijn oorlog in Oekraïne te veranderen”.
Het is duidelijk dat geen enkele puberende adviseur in het Elyseepaleis – en er is nogal wat publiek – het aandurfde om het nieuws aan Le Petit Roi te vertellen over de kracht, diepgang en reikwijdte van het strategische partnerschap tussen Rusland en China.
Het was dus aan zijn oppas om als vrijwilliger de kleine lettertjes van het avontuur “Monsieur Xi komt naar Frankrijk” hardop uit te spreken.
De Nanny, die de minister van Financiën Janet Yellen trouw napraatte tijdens haar recente, rampzalige inval in Peking, bedreigde rechtstreeks de superkrachtige hermetische gast: je overtreft de “overcapaciteit”, je produceert overproductie; en als je het niet tegenhoudt, zullen we je ter dood straffen.
Omdat de EU niet meer concurrerend is, eist Von der Leyen dat China minder gaat produceren. https://t.co/T1MTgK9ds3
— DissidentNL (@DissidentNl) May 7, 2024
Tot zover de Europese “strategische autonomie”. Bovendien heeft het geen zin om stil te staan bij wat alleen kan worden omschreven als suïcidale domheid.
Standvastig een debacle verdedigen
Laten we nu overgaan tot wat er echt toe doet: de reeks gebeurtenissen die leidde tot Poetins weelderige vijfde inauguratie in het Kremlin.
We beginnen met het hoofd van de GRU (belangrijkste inlichtingenafdeling) van de generale staf van de Russische strijdkrachten, admiraal Igor Kostyukov.
Kostyukov bevestigde feitelijk opnieuw dat het Westen, aan de vooravond van de Speciale Militaire Operatie (SMO), in februari 2022, klaar was om Rusland in de Donbass een ‘strategische nederlaag’ toe te brengen.
Vervolgens werden de ambassadeurs van Groot-Brittannië en Frankrijk bij het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken opgeroepen. Ze brachten elk ongeveer een half uur afzonderlijk door en vertrokken zonder de media toe te spreken. Er waren geen lekken over de redenen voor beide bezoeken.
Toch was dat meer dan duidelijk. Het ministerie van Buitenlandse Zaken overhandigde de Britten een serieus briefje als reactie op het gebabbel van David Cameron over het gebruik van Britse langeafstandsraketten om het grondgebied van de Russische Federatie aan te vallen. En voor de Fransen nog een serieuze opmerking over het gebabbel van Le Petit Roi over het sturen van Franse troepen naar Oekraïne.
Onmiddellijk na dit verergerde NAVO-gebrabbel begon de Russische Federatie met oefeningen in het gebruik van tactische kernwapens.
Dus wat begon als een verbale escalatie van de NAVO werd niet alleen beantwoord met strenge berichten, maar ook met een extra, duidelijke, strenge waarschuwing: Moskou zal elke F-16 die Oekraïne binnenkomt beschouwen als een potentiële drager van kernwapens – ongeacht het specifieke ontwerp ervan. F-16’s in Oekraïne zullen worden behandeld als een duidelijk en aanwezig gevaar.
En er is meer: Moskou zal reageren met symmetrische maatregelen als Washington grondgebaseerde kernraketten voor de middellange afstand (INF) inzet in Oekraïne – of elders. Er zal een tegenstoot zijn.
Dat gebeurde allemaal in het kader van de verbazingwekkende Oekraïense verliezen op het slagveld van de afgelopen twee maanden. De enige parallellen zijn die met de oorlog tussen Iran en Irak in de jaren tachtig en de eerste Golfoorlog. Kiev verliest, tussen doden, gewonden en vermisten, misschien wel 10.000 soldaten per week: het equivalent van drie divisies, negen brigades of dertig bataljons.
Geen enkele verplichte mobilisatie, ongeacht de omvang ervan, kan een dergelijk debacle tegengaan. En het veelbesproken Russische offensief is nog niet eens begonnen.
Het is onmogelijk dat de huidige Amerikaanse regering, onder leiding van een kadaver in het Witte Huis, in een verkiezingsjaar troepen naar een oorlog zal sturen die vanaf het begin tot de laatste Oekraïener zou worden uitgevochten. En het is onmogelijk dat de NAVO officieel troepen naar deze proxy-oorlog zal sturen, omdat ze binnen enkele uren tot steak tartaar zullen worden gehakt.
Elke serieuze militaire analist weet dat de NAVO minder dan nul mogelijkheden heeft om aanzienlijke troepen en middelen naar Oekraïne over te dragen – ongeacht de huidige, hoogdravende Steadfast Defender-‘oefeningen’ in combinatie met Macrons mini-Napoleon-retoriek.
Het is dus weer Ouroboros, de slang die in zijn eigen spijtige staart bijt: er was nooit een plan B voor de proxy-oorlog. En met de huidige situatie op het slagveld, plus de mogelijke uitkomsten, zijn we terug bij wat iedereen, van Poetin tot Nebenzya bij de VN, heeft gezegd: het is pas voorbij als wij zeggen dat het voorbij is. Het enige waarover moet worden onderhandeld, is de wijze van overgave.
En natuurlijk zal er in Kiev geen snuivende, zweterige kliek bestaan: Zelenski is al een ‘gezochte’ entiteit in Rusland, en over een paar dagen zal zijn regering, vanuit juridisch oogpunt bezien, totaal onwettig zijn.
Rusland sluit zich aan bij de wereldmeerderheid
Moskou moet zich er volledig van bewust zijn dat er ernstige dreigingen blijven bestaan: wat NAVOstan wil is het testen van het strategische vermogen om Russische militaire, productie- of energie-installaties diep in de Russische Federatie te raken. Dit kan gemakkelijk worden geïnterpreteerd als een laatste shot bourbon aan de balie voordat de 404 sedan in vlammen opgaat.
De reactie van Moskou zal immers verwoestend moeten zijn, zoals Medvedev Unplugged al heeft gecommuniceerd: “Geen van hen zal zich kunnen verstoppen op Capitol Hill, noch in het Elyseepaleis, noch op Downing Street 10. Er zal een wereldcatastrofe plaatsvinden.”
Poetin was bij de inauguratie koel, kalm en beheerst, onaangedaan door alle hysterische ophef in de NAVO-sfeer.
Dit zijn zijn belangrijkste conclusies:
Rusland en alleen Rusland zal zijn eigen lot bepalen.
Rusland zal deze moeilijke mijlpaalperiode waardig doorkomen en nog sterker worden. Het land moet zelfvoorzienend en concurrerend zijn.
De belangrijkste prioriteit voor Rusland is het beschermen van het volk en het behoud van zijn eeuwenoude waarden en tradities.
Rusland is bereid de goede betrekkingen met alle landen en met de meerderheid in de wereld te versterken.
Rusland zal met zijn partners blijven samenwerken aan de vorming van een multipolaire wereldorde.
Rusland wijst de dialoog met het Westen niet af; het is klaar voor een dialoog over veiligheid en strategische stabiliteit, maar alleen op voet van gelijkheid.
Dat is allemaal uiterst rationeel. Het probleem is dat de andere kant uiterst irrationeel is.
Toch zal er binnen enkele dagen een nieuwe Russische regering aantreden. De nieuwe premier zal door de president worden benoemd nadat de Doema de kandidatuur heeft goedgekeurd.
Het nieuwe kabinetschef moet aan de president en de Doema kandidaten voordragen voor vice-premiers en ministers – met uitzondering van de hoofden van het veiligheidsblok en het ministerie van Buitenlandse Zaken.
De hoofden van het Ministerie van Defensie, de FSB, het Ministerie van Binnenlandse Zaken, het Ministerie van Justitie, het Ministerie van Noodsituaties en het Ministerie van Buitenlandse Zaken zullen door de president worden benoemd na overleg met de Federatieraad.
Alle ministerskandidaten worden vóór 15 mei ingediend en beoordeeld.
En dat zal allemaal gebeuren vóór de belangrijke ontmoeting: Poetin en Xi ontmoeten elkaar op 17 mei in Peking. Alles zal op het spel staan – en op tafel liggen. Dan begint een nieuw tijdperk – dat het pad uitstippelt naar de BRICS+-top in oktober volgend jaar in Kazan, en de daaropvolgende multipolaire stappen.
De lakeien van NAVOstan zullen versuft, verward – en hysterisch blijven. Dus; lakeien missen strategische diepgang, ze wentelen zich alleen maar in de ondiepe wateren van irrelevantie.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
suïcidale domheid! dat is het inderdaad. Maar bovendien dronken van arrogantie.