In plaats van China en Rusland zitten nu de VS en de EU in een afhankelijkheidsval

1

Met als doel haar afhankelijkheid van China en Rusland te minimaliseren, vergroot de EU haar afhankelijkheid van de VS. Op veel terreinen wordt het kritische niveau al lang overschreden. Dit is kortzichtig en gevaarlijk, omdat de VS hun macht ook zullen gebruiken tegen hun partner, de EU.

In een artikel dat in Duitse vertaling op onze site verscheen, analyseert de Russische columnist Sergei Savtschuk waarschuwingen van de Noorse kunstmestfabrikant Yara International over de nieuwe afhankelijkheid van de EU van Rusland. Het argument is bekend. De Europese Unie wordt gevaarlijk afhankelijk van Russische meststoffen, beweert de directeur van het bedrijf, Svein Tore Holsether, in een interview met de Financial Times, schrijft Gert Ewen Ungar.

Sawtschuk stelt dat Holsether vanwege zijn opleiding in de VS een lakei is in dienst van het Amerikaanse establishment. Dit is de enige manier om uit te leggen waarom hij de EU oproept om af te zien van de aankoop van Russische meststoffen, wat alleen maar schadelijk zou kunnen zijn voor de Europese Unie. Dit is nu ook symptomatisch voor de EU. Er wordt een strategie gevolgd die schadelijk is voor de Europese soevereiniteit – zowel op kleine als op grote schaal. Dit zal hier op vier gebieden zichtbaar worden: de energiesector, digitalisering, economie en veiligheid.

Het Duitse afstand doen van Russisch gas, dat via Nord Stream werd geleverd, heeft verstrekkende negatieve gevolgen voor de EU. Niet alleen in Duitsland neemt de industriële productie af. Economisch gezien raakt de Europese Unie steeds verder achterop in de internationale vergelijking, de energieprijzen stijgen en bedrijven trekken weg. Na de Griekse crisis en de Corona-crisis wordt de EU bedreigd met nog een verloren decennium.

VS draait de gaskraan dicht

In Duitsland wordt de stap om af te stappen van Russisch gas als een succesverhaal verkocht. Al in maart 2023 vierde minister van Economische Zaken Robert Habeck dat de afhankelijkheid van de Russische gasvoorziening achter zich was gelaten. Habeck geeft zichzelf hiervoor graag publiekelijk een schouderklopje. De stap kwam echter tegen een zeer hoge prijs. Niet alleen de Bondsrepubliek heeft enorm aan concurrentiekracht ingeboet, maar ook de Europese Unie als geheel. Duitsland en de EU hebben hun afhankelijkheid niet verminderd, maar vergroot.

De EU, en Duitsland in het bijzonder, hebben hun afhankelijkheid van gasleveringen uit de VS vergroot als een soort spiegelbeeld van het afzien van Russisch gas. Toen de Amerikaanse president Biden eind januari aankondigde de LNG-aflevercapaciteit voorlopig niet verder uit te breiden en geen nieuwe exportvergunningen af ​​te geven, werd dit in de Duitse media gemeld. Gezien de omvang van het incident bleef het verrassend stil in het Duitse bos. Iedereen die zich nog de berichten herinnert over leveringsreducties door Rusland vanwege defecte gasturbines die in 2022 onderhoud nodig hebben, zal verbaasd zijn geweest over de mediastilte met het oog op de aankondiging van Biden. Niet Rusland, maar de VS draaien de gaskraan naar Duitsland dicht.

Lees meer
Biden overweegt een verbod op de export van aardgas om Europa de definitieve doodssteek te geven

De Verenigde Staten zijn simpelweg onbetrouwbaar als contractpartner. Washington heeft vele malen aangetoond dat het zich eenvoudigweg zal terugtrekken uit verdragen als het van mening is dat de uitvoering ervan de Amerikaanse belangen niet dient. De VS hebben talloze wapenbeheersings- en ontwapeningsverdragen met Rusland op onbeduidende gronden beëindigd – ten koste van de Europese veiligheid en zonder overleg met de Europese partners die rechtstreeks door deze stap worden getroffen.

Door af te zien van gas uit de Russische pijpleiding hebben de EU en vooral Duitsland hun afhankelijkheid van de VS gevaarlijk vergroot. Ze hebben zich opengesteld voor chantage, terwijl Rusland, in tegenstelling tot de VS, zijn contractuele verplichtingen al veertig jaar nauwgezet nakomt.

Blind vertrouwen in Amerikaanse internetgiganten

Op een ander gebied is de afhankelijkheid al gevaarlijk hoog. Dit verwijst naar de afhankelijkheid van de EU van Amerikaanse internetgiganten zoals Google’s moederbedrijf Alphabet, van Amerikaanse cloudserviceproviders en van bedrijven als Microsoft en Amazon. Deze afhankelijkheid wordt in Duitsland zelden besproken en als dat wel het geval is, dan is het altijd alleen met betrekking tot individuele bedrijven en met betrekking tot individuele aspecten.

Vorig jaar publiceerde Wirtschaftswoche een artikel over de afhankelijkheid van de Duitse autoriteiten van Microsoft. Het artikel concentreert zich op de kostenkwestie, maar gaat slechts marginaal in op het veiligheidsrisico. Maar dat laatste is veelzeggend. Amerikaanse bedrijven werken samen met de Amerikaanse overheid, hebben toegang tot gegevens en blokkeren de toegang op verzoek. Er zijn geen echte onafhankelijke Europese projecten.

Toen de toenmalige Amerikaanse president Donald Trump verordende dat Google het Chinese bedrijf Huawei in de toekomst de toegang tot de Google Play Store zou moeten ontzeggen, kreeg dit in Duitsland geen passende kritische erkenning. Iedereen die gelooft dat Duitsland of de EU als bondgenoot van de VS niet iets soortgelijks kan overkomen, is hopeloos naïef. De EU is gevaarlijk afhankelijk van de VS en bedrijven daar in de digitale sector en is daarom kwetsbaar voor chantage.

Advertisement

Europa onderneemt ook geen serieuze stappen om zichzelf te bevrijden van de afhankelijkheid van Amerikaanse internetgiganten. Het onderwerp wordt niet eens publiekelijk besproken op een manier die in overeenstemming is met het belang ervan. Feit is dat de VS door deze afhankelijkheid het vermogen hebben om de economie en het openbare leven in de EU binnen zeer korte tijd tot stilstand te brengen. Iedereen die gelooft dat ze hier in geval van twijfel geen gebruik van zouden maken, heeft geen kennis genomen van de gebeurtenissen van de afgelopen jaren.

Door de risico’s van China te verkleinen, nemen de risico’s van de VS toe

De economische afhankelijkheid van de EU en haar lidstaten van de VS zal in de nabije toekomst ook toenemen. De Europese Unie streeft naar het concept van de-risking, het verminderen van haar afhankelijkheid van Chinese producten en het ontvlechten van haar toeleveringsketens. China is de op een na belangrijkste handelspartner van Duitsland, maar het handelsvolume met het Middenrijk neemt al geruime tijd gestaag af. Dit betekent dat de afhankelijkheid op dit gebied steeds verder verschuift richting de VS.

Tegelijkertijd hebben maatregelen zoals het niet kopen van goedkope Russische energiebronnen een dempend effect op de vraag in de EU. De binnenlandse vraag stagneert. China wordt om politieke redenen steeds vaker gemeden als handelspartner. Het is twijfelachtig of de VS bereid zijn om de economische gevolgen van de zwakke vraag en het wegtrekken van China op te vangen door de import uit de EU te verhogen. Integendeel, de VS richten zich ook op het afsluiten van zichzelf van de EU. De koers voor de economische neergang van de Europese Unie is dus uitgezet.

Ten slotte moet het veiligheidsgebied worden benadrukt. Ook hier volgt de EU blindelings haar transatlantische bondgenootschapspartner en slaagt er niet in met eigen initiatieven te kunnen handelen. Wat de oorlog in Oekraïne betreft, laat Brussel alle initiatieven over aan de VS. Het implementeert eenvoudigweg de specificaties. Een aparte focus of zelfs een Europees vredesinitiatief ontbreekt volledig. Het veiligheidsbeleid van de EU wordt gemaakt in Washington en het Pentagon.

Het Europese veiligheidsbeleid wordt gemaakt in Washington

Het is duidelijk dat de belangen van het veiligheidsbeleid van de EU-landen niet overeenkomen met die van de VS. Als de oorlog bijvoorbeeld verder escaleert en Rusland daadwerkelijk kernwapens gebruikt, zullen de VS niet met kernwapens reageren, maakte Oskar Lafontaine onlangs duidelijk in een interview. Omdat een nucleaire reactie van de VS zou betekenen dat de nucleaire oorlog zich naar de Verenigde Staten zou verspreiden en Noord-Amerika zou vernietigen. Dit is niet in het belang van de VS.

Ondanks het aanzienlijk hogere risico voor de EU-landen formuleert Brussel geen eigen doelstellingen. Afgezien van het doel om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen, bestaat er binnen de Europese Unie geen idee hoe het conflict zou kunnen eindigen. Bovenal bestaat er geen idee hoe een Europese veiligheidsorde eruit moet zien die duurzame vrede garandeert en die daarom noodzakelijkerwijs ook de Russische veiligheidsbelangen moet omvatten.

Concreet betekent dit: vanwege de nauwe en onbetwiste banden met de VS op vier kritieke gebieden zal de EU minder belangrijk worden. Het land is economisch, energiepolitiek en militair afhankelijk van de Verenigde Staten en is niet bereid zijn eigen politieke doelen en belangen te formuleren. In plaats van een compromis met Rusland te zoeken, laat de EU zich in een nieuwe blokconfrontatie dwingen, waarin zij alleen maar kan verliezen.

De Europese Unie bevindt zich in een situatie waarin zij als creatieve kracht steeds onbelangrijker wordt, niet alleen mondiaal, maar ook op het Europese continent. Het schokkende is dat dit verlies aan invloed aan zichzelf te wijten is. Sawtschuk doet ook een poging om het fenomeen te verklaren waarom de elites in de EU beleid voeren dat ingaat tegen de belangen van de lidstaten: de politieke besluitvormers in de EU voelen zich meer betrokken bij Washington dan bij het welzijn van Europa. Dit is de enige manier om uit te leggen dat de ingeslagen weg niet op alle genoemde gebieden zal worden gecorrigeerd. Als het nog verder gaat, zullen de EU en haar lidstaten onvermijdelijk de laatste overblijfselen van onafhankelijkheid en soevereiniteit verliezen en een economisch en politiek geïsoleerd Amerikaans protectoraat worden.


Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
1 Comment
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
koddebeier
koddebeier
8 maanden geleden

Dat wordt einde oefening voor de hele EU. Einde welvaart einde vrijheid.