Patiënten met psychische aandoeningen en leermoeilijkheden kregen tijdens de pandemie “niet reanimeren”-bevelen, zo onthult The Telegraph.

Familieleden, verzorgers en artsen hebben gezegd dat medici besloten dat patiënten met deze aandoeningen niet gereanimeerd mochten worden als hun hart stopte – een beslissing die in één geval lijkt te hebben geleid tot de dood van de patiënt.

Liefdadigheidsinstellingen zeiden dat ze op de hoogte waren van meerdere gevallen waarin DNAR-besluiten “ongepast” aan individuen werden gegeven, waarbij één organisatie zei dat ze er 20 in één maand hadden gezien.

In maart 2020 schreef NHS England een brief aan medici om hen te herinneren aan richtlijnen van het jaar daarvoor, waarin stond dat de term “leermoeilijkheden … nooit een reden mag zijn voor het afgeven van een DNAR-bevel of mag worden gebruikt om de onderliggende, of enige, doodsoorzaak te beschrijven”.

The Telegraph heeft echter bewijs gevonden dat deze aandoening op DNAR’s verscheen nadat de brief was verzonden.

Een familie vertelde The Telegraph dat hun zus – die in een verzorgingstehuis verbleef vanwege een leerstoornis en schizofrenie had – eind april een DNAR kreeg waarin de redenen voor de beslissing als deze aandoeningen waren opgenomen.

De vrouw, Sonia Deleon, 58, overleed vervolgens aan een hartaanval in het ziekenhuis van Southend en werd niet gereanimeerd als gevolg van de beslissing van een arts.

Een woordvoerder van de Trust zei dat de redenen die op het formulier werden gegeven “een vergissing” waren en dat eerdere documentatie waarin zaken als “broosheid” en “meerdere co-morbiditeiten” werden vermeld, werd gebruikt voor haar verzorging.

De familie van mevrouw Deleon zei dat ze vinden dat de woorden die in de documentatie worden gebruikt laten zien hoe hun zus werd “afgeschreven” vanwege haar aandoeningen vanwege veronderstellingen over de kwaliteit van leven.

“Toen ze mijn zus de DNAR gaven, schreven ze haar in feite af”, zei Sally-Rose Cyrille.

“Het is alsof ze zeiden: ‘ze heeft een leerstoornis, waarom doen we er eigenlijk moeite voor?'”.

Op woensdagavond veroordeelden parlementsleden en campagnevoerders de praktijk en een gezondheidswoordvoerder zei dat het “onaanvaardbaar was dat DNAR’s op wat voor manier dan ook worden toegepast”.

Jeremy Hunt, de voorzitter van het select committee voor gezondheid en voormalig minister, zei dat “dit soort verborgen vooroordelen moet worden uitgeroeid”.

De heer Hunt en een andere voorzitter van het select committee ondervragen momenteel getuigen in het kader van een onderzoek naar de manier waarop de pandemie is aangepakt.

Matt Hancock, de minister van Volksgezondheid, kwam woensdag ook tussenbeide. Hij zal donderdag voor het tweetal verschijnen en naar verwachting vragen krijgen over het gebruik van DNAR-besluiten voor zowel patiënten met leermoeilijkheden als ouderen.

Dominic Cummings heeft blijkbaar verzuimd bewijs te leveren dat de minister van Volksgezondheid heeft gelogen over het Covid-19-beleid – nadat parlementsleden hem hadden gevraagd dit op tijd te doen voor de verschijning van de heer Hancock.

De onthullingen over DNAR-bevelen zullen waarschijnlijk tot bezorgdheid leiden over het feit dat sommige van de meest kwetsbare leden van de samenleving tijdens de pandemie in de steek zijn gelaten, wat tot een hoog aantal sterfgevallen heeft geleid. Het roept ook vragen op over hoe sommige medici aankijken tegen patiënten met leermoeilijkheden en geestesziekten.

Uit cijfers van het Office of National Statistics van vorig jaar blijkt dat bijna zes op de tien mensen die in Engeland aan het coronavirus stierven, gehandicapt waren.

De voorschriften – ook bekend als DNACPR-opdrachten – verhinderen dat artsen cardiopulmonale reanimatie (CPR) toepassen om het hart van een patiënt weer op gang te brengen.

Tijdens de eerste golf van de pandemie bleek dat DNAR’s op algemene basis werden opgelegd – wat mogelijk onwettig is – maar de berichten hierover bleven grotendeels beperkt tot de manier waarop ze aan ouderen werden gegeven.

Een senior arts, gevestigd in Londen, vertelde The Telegraph dat ze tijdens de pandemie “een aanzienlijke toename” van DNR’s had gezien en dat ze een patiënt had gezien die blijkbaar een van deze bevelen had gekregen vanwege haar schizofrenie.

Dan Scorer, hoofd van het beleid van de liefdadigheidsinstelling voor leermoeilijkheden Mencap, zei dat de praktijk “letterlijk hun leven in gevaar bracht”.

Diane Sarkar, hoofdverpleegkundige van de Mid and South Essex NHS Foundation Trust, zei dat de DNACPR die “van kracht was gedurende [Sonia’s] zorg geen verwijzing bevatte naar leermoeilijkheden of schizofrenie, en dat ze op de juiste manier werd behandeld op basis van beoordelingen door clinici”.

Een woordvoerder van de NHS zei dat DNACPR-beslissingen “niet mogen worden genomen op basis van een leerstoornis, autisme en/of geestelijke gezondheid”.

Bij het doornemen van de medische aantekeningen van het ziekenhuis over het recente overlijden van haar zus als gevolg van een coronavirusinfectie, stuitte Sally-Rose Cyrille plotseling op iets volkomen onverwachts.

Het was een formulier met de titel “Geen cardiopulmonale reanimatie (DNACPR) uitvoeren”.

“Het bloed stroomde uit mijn lichaam en ik begon te trillen”, herinnert ze zich. “Ik was absoluut geschokt”.

Miss Cyrille zei dat ze eerder geen idee had gehad dat het ziekenhuis waar haar 58-jarige zus Sonia Deleon was behandeld voor de gevolgen van het virus een DNAR-order bij haar had geplaatst.

Deze bevelen worden alleen geacht te worden gegeven met instemming van de betrokkene of, indien deze daartoe niet geestelijk in staat is, na een bespreking met zijn naaste verwanten.

Op die manier wordt voorkomen dat mensen die al bijna aan het eind van hun leven zijn, door de ellende van een reanimatie worden getroffen terwijl hun levenskwaliteit en overlevingskansen op lange termijn zeer gering zijn. Toch leek mevrouw Deleon helemaal niet in die categorie te passen.

Toen juffrouw Cyrille de bladzijden van de notities doornam – die na het overlijden van mevrouw Deleon in april vorig jaar aan de familie werden vrijgegeven – zag zij tot haar grote verbazing dat op de formulieren stond vermeld dat zowel zij als haar moeder hadden ingestemd met de DNAR.

In feite was de zaak slechts kort ter sprake gekomen tijdens een telefoongesprek met een arts in opleiding, aldus mevrouw Cyrille. “De dokter zei alleen tegen me ‘je moet een gesprek hebben met je familie’ en daar bleef het bij.

“Ik had geen reden om te denken dat er een DNAR werd uitgevoerd. Ik vroeg het aan mijn moeder en ze zei dat niemand het er met haar over had gehad,” zei ze.

Mevrouw Deleon, bij haar familie en vrienden bekend als Sone, was naar het Southend University Hospital in Essex gebracht nadat ze koorts had gekregen in het verzorgingstehuis waar ze woonde.

Mevrouw Deleon leed sinds haar jeugd aan ernstige psychische aandoeningen. Zij bracht haar volwassen leven in de zorg door en werd gecategoriseerd als schizofreen en met een leerstoornis.

Mevrouw Deleon kreeg verschillende DNAR’s toen ze voor behandeling in het ziekenhuis werd opgenomen. Een van 10 april vermeldde “broosheid” en “slechte fysiologische reserve”. Een tweede, twee dagen later, vermeldde hetzelfde, plus “meerdere co-morbiditeiten”.

Maar de derde vermeldde haar schizofrenie en leermoeilijkheden als twee van de redenen voor het besluit om haar niet te reanimeren.

Op hetzelfde moment dat de DNAR werd ingevoerd, besloten de artsen dat mevrouw Deleon alleen op de afdeling mocht worden behandeld en niet in aanmerking mocht komen voor intensieve zorg, mocht dat nodig zijn.

De opname van haar psychische aandoening en leerstoornis roept vragen op over de manier waarop medici tegen patiënten met deze aandoeningen aankijken.

Slechts enkele weken voordat de woorden op het formulier werden geschreven, schreef NHS England een brief aan medici om hen eraan te herinneren dat “leermoeilijkheden nooit een reden mogen zijn voor het afgeven van een DNAR-opdracht of mogen worden gebruikt om de onderliggende of enige doodsoorzaak te beschrijven”.

Het besluit om een “niet reanimeren” bevel te geven lijkt het lot van mevrouw Deleon te hebben bezegeld.

In de loop van twee en een halve week werd mevrouw Deleon herhaaldelijk ontslagen en naar het verpleeghuis teruggebracht, om na elke keer te zijn verslechterd weer per ambulance naar het ziekenhuis te worden teruggebracht.

Een dag nadat een arts het derde DNAR-formulier had ingevuld, werd zij met haar gezicht omhoog op de vloer van de afdeling gevonden. Ze had daar wel een half uur onontdekt gelegen.

De tragedie voor mevrouw Deleon en haar familie is dat zij veel had om voor te leven.

Naast de psychische problemen, waardoor ze zich als een kind gedroeg en niet meer goed kon begrijpen, had ze diabetes en een hoge bloeddruk. Maar, en dat is cruciaal, haar algehele kwaliteit van leven voordat ze Covid kreeg was goed geweest, aldus haar familie.

“Ze was vol leven, ze was grappig, ze genoot er gewoon van om bij haar familie te zijn,” zei mevrouw Cyrille.

“Ze klaagde nooit over dingen. Ze woonde in een mooi woonhuis, we deden alle normale dingen die families doen”.

In een brief aan de familie zegt de Trust dat “in de medische aantekeningen staat dat de DNACPR tijdens een eerdere opname met uw familie is besproken, maar wij verontschuldigen ons als dit niet het geval was of voor het extra leed dat dit heeft veroorzaakt”.

Mevrouw Cyrille zei dat ze vindt dat “het ziekenhuis haar discriminerend heeft behandeld”.

“Ze hebben haar volledig afgeschreven, geloof ik, kijkend naar de medische aantekeningen, omdat ze een geestelijke ziekte had en ze had extra behoeften,” zei ze.

“Sone is er niet meer, maar we zullen voor haar blijven vechten. Ik wil gewoon niet dat iemand anders meemaakt wat wij hebben meegemaakt.’

Diane Sarkar, chief nursing officer voor Mid and South Essex NHS Foundation Trust zei dat hun “condoleances bij de familie van Miss Deleon zijn”.

“De DNACPR die was overeengekomen met de familie van Miss Deleon en van kracht was gedurende haar hele zorg, maakte geen melding van leerstoornissen of schizofrenie, en ze werd op de juiste manier behandeld op basis van beoordelingen door clinici.”

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/06/09/zijn-de-ouderen-vermoord-in-ziekenhuizen-tijdens-de-pandemie/?swcfpc=1