Het Westen heeft – ongetwijfeld – Rusland verloren, en verliest ook Eurazië

Is het doel van president Poetins bezoek aan Noord-Korea en Vietnam nu niet duidelijk in de context van het Euraziatische veiligheidsarchitectuurproject?

Misschien was er deze week in Washington even sprake van een sluimering toen ze het verslag lazen van Sergej Lavrovs demarche bij de Amerikaanse ambassadeur in Moskou: Rusland vertelde de VS: “We leven niet langer in vrede”!

Niet alleen ‘niet langer in vrede’, Rusland hield de VS verantwoordelijk voor de ‘clusteraanval’ op een strand op de Krim op de Pinkstervakantie van afgelopen zondag, waarbij meerdere mensen omkwamen (waaronder kinderen) en nog veel meer gewond raakten, schrijft Alastair Crooke.

De VS werd daardoor ‘partijgenoot’ in de proxy-oorlog in Oekraïne (het was een door Amerika geleverde ATACM; geprogrammeerd door Amerikaanse specialisten; en gebaseerd op Amerikaanse data), zo luidde de Russische verklaring; ‘ Vergeldingsmaatregelen zullen zeker volgen’.

Kennelijk flitste er ergens een amberkleurig licht in tinten roze en rood. Het Pentagon begreep dat er iets was gebeurd – ‘Er is geen ontkomen aan; dit kan ernstig escaleren’. De Amerikaanse minister van Defensie (na een pauze sinds maart 2023) pakte de telefoon om zijn Russische ambtgenoot te bellen: ‘De VS betreurden de burgerdoden; de Oekraïners hadden volledige discretie bij het kiezen van hun doelwitten’.

Het Russische publiek is echter woedend.

Het diplomatieke jargon van ‘er is nu een toestand van tussenheid; geen oorlog en geen vrede’ is slechts de ‘helft ervan’.

Het Westen heeft Rusland veel meer ‘verloren’ dan men beseft.

President Poetin – in zijn verklaring aan de Raad van Buitenlandse Zaken na het zwaardgekletter van de G7 – beschreef gedetailleerd hoe we op dit cruciale moment (van onvermijdelijke escalatie) waren beland. Poetin gaf aan dat de ernst van de situatie een ‘laatste kans’-aanbod aan het Westen vereiste, een aanbod dat Poetin nadrukkelijk zei te zijn: “Geen tijdelijk staakt-het-vuren voor Kiev om een ​​nieuw offensief voor te bereiden; noch een bevriezing van het conflict – maar eerder moest gaan over de uiteindelijke voltooiing van de oorlog”.

Het is algemeen bekend dat de enige geloofwaardige manier om de oorlog in Oekraïne te beëindigen een vredesakkoord zou zijn dat tot stand zou komen via onderhandelingen tussen Rusland en de VS.

Dit is echter geworteld in een bekende, op de VS gerichte visie: ‘Wachten op Washington …’.

Lavrov merkte treffend op (geparafraseerd) dat als iemand denkt dat we ‘wachten op Godot’ en ‘erop af zullen rennen’, hij het mis heeft.

Moskou heeft iets veel radicalers in gedachten – iets dat het Westen zal shockeren.

Moskou (en China) wachten niet simpelweg op de grillen van het Westen, maar zijn van plan om het paradigma van de veiligheidsarchitectuur volledig om te draaien: om een ‘Alt’-architectuur te creëren voor de ‘uitgestrekte ruimte’ van Eurazië.

Het is de bedoeling om de bestaande blok zero-sum confrontatie te verlaten. Een nieuwe confrontatie is niet voorzien; maar de nieuwe architectuur is niettemin bedoeld om ‘externe actoren’ te dwingen hun hegemonie over het continent in te perken.

In zijn toespraak tot het ministerie van Buitenlandse Zaken keek Poetin expliciet vooruit naar de ineenstorting van het Euro-Atlantische veiligheidssysteem en naar de opkomst van een nieuwe architectuur: “De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn”, zei hij.

Wat bedoelde hij?

Joeri Oesjakov, Poetins belangrijkste adviseur op het gebied van buitenlands beleid (bij het Primakov Readings Forum), verduidelijkte Poetins ‘zuinige’ toespeling:

Oesjakov zou hebben gezegd dat Rusland steeds meer tot het inzicht is gekomen dat er geen langdurige hervorming van het veiligheidssysteem in Europa zal komen. En zonder een grote hervorming zal er geen ‘definitieve voltooiing‘ (Poetins woorden) zijn van het conflict in Oekraïne.

Oesjakov legde uit dat dit uniforme en ondeelbare veiligheidssysteem in Eurazië de Euro-Atlantische en Eurocentrische modellen moet vervangen, die nu in de vergetelheid raken.

“Deze toespraak [van Poetin op het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken], zou ik zeggen, zet de koers uit voor verdere activiteiten van ons land op het internationale toneel, inclusief de bouw van een enkel en ondeelbaar veiligheidssysteem in Eurazië,” zei Oesjakov.

…

Tegenwoordig zijn de Amerikaanse en EU Security ‘Elite’ zo ‘succesvol’ met hun overdreven anti-Russ ische propaganda dat zij erdoor gevangen zitten. Zelfs als ze dat zouden willen (wat ze niet willen), kan een vervangende veiligheidsarchitectuur de komende jaren gewoon ‘ononderhandelbaar’ blijken.

Dus, zoals Lavrov benadrukte, zijn Euraziatische landen tot het besef gekomen dat veiligheid op het continent van binnenuit moet worden opgebouwd – vrij en ver van Amerikaanse invloed. In deze conceptualisering kan en moet het principe van ondeelbaarheid van veiligheid – een kwaliteit die niet is geïmplementeerd in het Euro-Atlantische project – het sleutelbegrip worden waar de Euraziatische structuur omheen kan worden gebouwd, specificeerde Lavrov.

In deze ‘ondeelbaarheid’ ligt de werkelijke en niet de nominale uitvoering van de bepalingen van het Handvest van de VN, met inbegrip van het beginsel van soevereine gelijkheid.

Euraziatische landen bundelen hun krachten om gezamenlijk de Amerikaanse aanspraken op wereldhegemonie en de inmenging van het Westen in de zaken van andere landen tegen te gaan, zei Lavrov woensdag tijdens het Primakov Readings Forum.

De VS en andere westerse landen “ proberen zich te bemoeien met de zaken ” van Eurazië; ze verplaatsen de infrastructuur van de NAVO naar Azië; houden gezamenlijke oefeningen en creëren nieuwe pacten. Lavrov voorspelde:

“Dit is een geopolitieke strijd. Dit is altijd zo geweest en zal misschien nog lang duren – en misschien zien we geen einde aan dit proces. Toch is het een feit dat de koers naar controle vanuit de oceaan van alles wat overal gebeurt – nu wordt tegengewerkt door de koers naar het verenigen van de inspanningen van Euraziatische landen”.

De start van de consultaties over een nieuwe veiligheidsstructuur duidt nog niet op de oprichting van een militair-politieke alliantie die vergelijkbaar is met de NAVO; “In eerste instantie kan het heel goed bestaan ​​in de vorm van een forum of consultatiemechanisme van geïnteresseerde landen, niet belast met buitensporige organisatorische en institutionele verplichtingen” , schrijft Ivan Timofeev.

De ‘parameters’ van dit systeem, zo legde Maria Zakharova uit,

“… zal niet alleen zorgen voor langdurige vrede, maar ook grote geopolitieke omwentelingen vermijden als gevolg van de crisis van de globalisering, gebouwd volgens westerse patronen. Het zal betrouwbare militair-politieke garanties creëren voor de bescherming van zowel de Russische Federatie als andere landen van de macroregio tegen externe bedreigingen, een ruimte creëren die vrij is van conflicten en gunstig is voor ontwikkeling – door de destabiliserende invloed van extra-regionale spelers op Euraziatische processen te elimineren. In de toekomst zal dit betekenen dat de militaire aanwezigheid van externe mogendheden in Eurazië wordt ingeperkt”.

De erevoorzitter van de Russische Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid , Sergej Karaganov, voegt (in een recent interview ) echter zijn meer nuchtere analyse toe:

“Helaas stevenen we af op een echte wereldoorlog, een regelrechte oorlog. Het fundament van het oude wereldsysteem puilt uit zijn voegen en er zullen conflicten uitbreken. Het is noodzakelijk om de weg naar zo’n oorlog te blokkeren … conflicten broeien al en vinden plaats op alle gebieden”.

“De VN is een uitstervend ras, opgezadeld met het westerse apparaat en daarom niet te hervormen. Nou, laat het dan maar zo. Maar we moeten parallelle structuren bouwen … Ik denk dat we parallelle systemen moeten bouwen door BRICS en de SCO uit te breiden, hun interactie met ASEAN, de Arabische Liga, de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid, Latijns-Amerikaanse Mercosur, etc.”.

“Over het algemeen zijn we geïnteresseerd in het opzetten van een multilateraal nucleair afschrikkingssysteem in de wereld. Dus ik maak me persoonlijk geen zorgen over de opkomst van nieuwe kernmachten en de versterking van oude, simpelweg omdat vertrouwen op de rede van mensen niet werkt. Er moet angst zijn. Er moet meer worden vertrouwd op een “nucleaire afschrikking-angst, inspirerend-ontnuchterend””.

Het aspect van het nucleaire beleid is een complex en omstreden onderwerp in Rusland vandaag de dag. Sommigen beweren dat een te restrictieve Russische nucleaire doctrine gevaarlijk kan zijn, als het tegenstanders te blasé maakt; dat wil zeggen, dat tegenstanders niet onder de indruk raken of onverschillig worden voor het afschrikkingseffect, om zo de realiteit ervan te ontkennen.

Anderen geven de voorkeur aan een houding van allerlaatste redmiddel. Allen zijn het er echter over eens dat er veel escalatiestadia beschikbaar zijn voor een Euraziatische veiligheidsarchitectuur, anders dan nucleair.

Toch is het duidelijk dat er een continentbrede nucleaire ‘veiligheidsvergrendeling’ mogelijk is in vergelijking met een NAVO met kernwapens: Rusland, China, India, Pakistan – en nu ook Noord-Korea – zijn allemaal kernwapenstaten, dus er is een zekere mate van afschrikking ingebouwd.

Andere ‘stappen van escalatie’ zullen ongetwijfeld centraal staan ​​in de discussies op de Khazan BRICS-top in oktober. Want een veiligheidsarchitectuur is conceptueel niet alleen ‘militair’. De agenda omvat kwesties op het gebied van handel, financiën en sancties.

De simpele logica van het omkeren van het militaire paradigma van de NAVO om een ​​’alternatief’ Euraziatisch veiligheidssysteem te creëren, lijkt alleen gebaseerd te zijn op de kracht van de logica. Het lijkt erop dat als het veiligheidsparadigma moet worden omgedraaid, de westerse financiële en handelshegemonie ook moet worden omgedraaid.

De-dollarisatie staat natuurlijk al op de agenda, met tastbare mechanismen die waarschijnlijk in oktober worden onthuld. Maar als het Westen zich nu vrij voelt om Eurazië naar believen te sanctioneren, is er ook potentieel voor Eurazië om wederkerig zowel de VS als Europa te sanctioneren – of beide.

Ja. We hebben Rusland ‘verloren’ (niet voor altijd). En we kunnen nog veel meer verliezen. Is het doel van president Poetin om Noord-Korea en Vietnam te bezoeken nu niet duidelijk in de context van het Euraziatische veiligheidsarchitectuurproject? Ze maken er deel van uit.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Poetin’s vredesvoorstel – ‘Aanvaard het of de totale vernietiging volgt’

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over