Naast de reeds aan de gang zijnde oorlogen in Oekraïne, Gaza en de Rode Zee, staren we nu in de loop van nog een oorlog – die naar verluidt op handen is in Zuid-Libanon, schrijft Will Schryver.
Het lijdt geen twijfel dat Israël (net als zijn grote weldoener, de Verenigde Staten), in de context van een “grote oorlog”, in staat is om meerdere vernietigende aanvallen uit te voeren tegen een potentiële gelijke of bijna gelijke tegenstander.
Maar in het gehele imperiale domein bestaan er op dit moment fatale zwakheden, die op geen enkel moment op de korte of middellange termijn in sterke punten kunnen worden omgezet.
De eerste is wat militaire types “magazijndiepte” noemen: munitievoorraden die voldoende zijn om de vijand offensief te overweldigen, defensief te verslaan en strategisch te overtreffen.
Noch de Verenigde Staten, noch een van hun grotendeels machteloze cliëntlanden, beschikken over voldoende “magazinediepte” om ook maar iets meer dan een relatief korte campagne te voeren tegen hun potentiële gelijkwaardige tegenstanders: Rusland, China, Iran – en al hun minder sterke partners.
Het tweede probleem is een uitvloeisel van het eerste. Het is wat ik ‘schilden’ zal noemen: het vermogen om een beslissend deel van de aanvallen die de vijand tegen jou kan lanceren, te verslaan.
Noch de Verenigde Staten, noch enige van hun grotendeels machteloze cliëntlanden – naar eigen zeggen – beschikken over ook maar enige alomvattende en effectieve ‘schilden’ tegen de kwantiteit en kwaliteit van de soorten aanvalswapens die potentiële tegenstanders tegen hen kunnen lanceren.
NAVO-bronnen hebben onlangs zelf toegegeven dat zij slechts ongeveer 5% potentiële luchtverdedigingsdekking hebben tegen Russische raketaanvallen.
Nu zullen velen natuurlijk reflexmatig aanvoeren dat de VS met een massale “shock and awe” eerste luchtaanval de Russische tegenaanvalscapaciteiten effectief zouden kunnen uitschakelen.
Dit is ronduit belachelijk wensdenken.
Niemand die de parameters van de militaire vergelijking daadwerkelijk begrijpt, gelooft dat dit waar is. En je hoeft alleen maar de resultaten van de maandenlange campagne tegen de nederige Jemenieten te onderzoeken om de bevestiging van dit onweerlegbare feit te zien.
De Jemenieten hebben de Amerikaanse marine letterlijk uit de Rode Zee en haar omgeving verjaagd, terwijl hun vermogen om op kinetische wijze een selectieve blokkade van de regionale scheepvaartroutes op te leggen nu sterker is dan ooit tevoren.
Het is een verbluffende ontwikkeling.
Het plaatst de grimmige realiteit van een vermeende marinecampagne tegen China in de plaatselijke zeeën, of tegen Rusland in de Baltische Zee, het Noordpoolgebied of het oostelijke Middellandse Zeegebied in een adembenemende context.
Eerder dit jaar waren we er getuige van dat de Iraniërs een relatief bescheiden raketaanval lanceerden op Israël, waarvan de verdediging enorm werd versterkt door Amerikaanse lucht- en marinemiddelen.
Met misschien wel 300 verouderde langeafstandsdrones en kruisraketten als lokvogels werd de luchtverdedigingsreactie van zowel de VS als Israël enorm verzwakt. En toen, met slechts een tiental ballistische raketten met een serieuze capaciteit, bliezen de Iraniërs dwars door de onderscheppingspogingen van zowel de meerdere landgebaseerde Patriot-systemen als een Amerikaanse geleide-raketvernietiger die voor de oostelijke Middellandse Zeekust was opgesteld.
De Patriot-systemen waren een totale mislukking, en de Israëli’s hebben ze onmiddellijk met pensioen gestuurd in de onmiddellijke nasleep van de Iraanse aanval. (D: Ze gaan nu naar Oekraïne)
De Amerikaanse destroyer heeft naar verluidt acht topklasse SM-3 raketafweersystemen gelanceerd (waarschijnlijk het hele “magazijn”) op het inkomende Iraanse aanvalspakket.
Mogelijk hebben ze een van de twaalf tot vijftien binnenkomende Iraanse raketten beschadigd.
De andere troffen met een precisie die vergelijkbaar is met de 5-meter CEP die Iran bereikte in zijn 2020-aanvallen op de Amerikaanse luchtmachtbasis bij Ayn al-Asad in Irak. (D; na de moord op Soleimani)
Als Iran er op dat moment voor had gekozen om een nog grotere aanval uit te voeren, bestaande uit enkele honderden van zijn beste ballistische raketten, zou de Amerikaanse en Israëlische verdediging in overweldigende mate zijn doorgedrongen. Het zou de openingsshow van de Amerikaanse ‘shock and awe’-kruisraketaanval op Bagdad in 1991 te schande hebben gemaakt.
Gelukkig drongen de Iraniërs niet aan en lieten ze hun bescheiden maar indrukwekkende machtsvertoon voorlopig volstaan.
De afgelopen maanden is Irans nauwe partner Hezbollah – die naar verluidt minstens 100.000 raketten en drones van verschillende typen bezit – routinematig het Israëlische ‘Iron Dome’-raketverdedigingssysteem binnengedrongen.
Hezbollah lijkt soms bijna de spot te drijven met de onmacht van de Israëliërs.
In ieder geval is gebleken dat de Iron Dome acuut kwetsbaar is voor penetratie door drones en raketten van Hezbollah.
Het is niet precies bekend hoeveel raketten en drones van verschillende typen Iran bezit. Maar het is redelijk om aan te nemen dat hun ‘magazinediepte’ aanzienlijk groter is dan die van Hezbollah.
Het is ook niet precies bekend hoeveel raketten en drones van verschillende types Rusland bezit. Maar het is redelijk om aan te nemen dat hun “magazijnen” aanzienlijk groter – en veel krachtiger – zijn dan die van Hezbollah en Iran samen.
Nog belangrijker is dat de Russen in de loop van de oorlog in Oekraïne blijk hebben gegeven van een ongekend vermogen om routinematig de beste aanvalsraketten neer te schieten die de VS en hun NAVO-vazallen tegen hen hebben kunnen lanceren.
Tot slot is het niet precies bekend hoeveel raketten en drones van verschillende types China bezit. Maar het is redelijk om aan te nemen dat hun “magazijn” een veelvoud is van dat van Hezbollah, Iran en Rusland samen.
Natuurlijk heb ik nog geen melding gemaakt van Noord-Korea, dat nu formeel is opgenomen in het partnerschap voor wederzijdse defensie tussen Rusland, China en Iran.
Mensen houden ervan om Kim Jong-Un en zijn volk te bespotten. Karikaturen en propaganda zijn er in overvloed. Maar kernclublid Noord-Korea beschikt over een formidabel anti-scheepsvermogen, een intercontinentaal ballistisch bereik, en verfijnt nu de kunst van de MIRV (Multiple Independently Targetable Reentry Vehicle).
De Democratische Volksrepubliek Korea is geen macht die moet worden onderschat.
Het komt erop neer dat de snelle democratisering van de vuurkracht, waarover ik al een tijdje spreek, een revolutie teweeg heeft gebracht in de geopolitieke en militaire dynamiek van de wereld.
Er zijn geen gemakkelijke oorlogen meer om te voeren.
De Israëli’s kunnen hard praten over het voeren van oorlog tegen Hezbollah en zijn vrienden, maar als ze het daadwerkelijk proberen, zal het heel, heel slecht voor hen aflopen.
De Amerikanen en hun grotendeels machteloze bondgenoten kunnen hard praten over het voeren van oorlog tegen Rusland of China, maar als ze dat daadwerkelijk proberen, zal het voor hen catastrofaal eindigen.
Dan hebben we echt een gevaarlijke situatie.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Om te reageren op de laatste zin van dit artikel: dan is de kans groot op een escalatie met nucleaire bommen en raketten. Dan is de vraag of ze gaan voor nucleaire neutronen technologie, dan blijven de gebouwen staan maar is alles binnenin dood gestraald.
Er is nog een oorlog op komst.
Libië-Algerije.