De oorlog in Oekraïne is de meest recente en meest dramatische en gewelddadige poging om globalisering, centralisatie en imperialisme verder te bevorderen. De uitkomst daarvan is nog zeer onzeker. Het is ook de laatste demonstratie van mondiale elites om met name Duitsland (maar ook West-Europa en de EU) te laten zien wie de baas is. Daarbij worden ze gesteund door elitaire Duitse collaborateurs en verraders, schrijft Hans-Hermann Hoppe.

Om te beginnen een korte, algemene opmerking over oorlog: In gewelddadige conflicten tussen individuen of rivaliserende straatbendes kunnen we normaal gesproken duidelijk onderscheid maken tussen de agressor en het slachtoffer, tussen agressief geweld en defensief geweld, tussen kwaad en schuldig en goed en onschuldig. Dit is echter onmogelijk in het geval van oorlog of geweld tussen staten: want alle staten zijn agressors en protectie rackets, die hun operatie, zij het offensief of defensief, uitvoeren met middelen, wapens en financiën gestolen van hun eigen “beschermde” bevolking – denk maar aan maffiabendes die proberen hun grondgebied of turf uit te breiden, of zich verdedigen en beschermen tegen dergelijke pogingen van een andere dergelijke bende.

Dit brengt mij tot het volgende eerste oordeel over de huidige oorlog: iedereen, Biden, Poetin, Zelensky, Johnson, Scholz, Macron, von der Leyen, etc., ja iedereen die bij de oorlog betrokken of verstrikt is met middelen of materialen die niet van hemzelf zijn, is een kwaadaardige oorlogszuchtige, en zij verdienen het allemaal in de gevangenis te rotten als medeplichtigen aan dood en verderf. Dit naast de agressie die zij begaan hebben tegen hun eigen binnenlandse slachtoffers.

Maar dit sluit het beoordelen of vergelijken van de relatieve schuld van de strijdende bendes in de huidige oorlog niet uit. En hier kom ik tot een vrij duidelijk oordeel.

Het zijn niet Poetin en zijn bende die streven naar wereldheerschappij, en die staatsgrepen hebben georganiseerd en troepen hebben gestationeerd in Canada of Mexico om de bende die de VS regeert te omsingelen en er een gevaar voor te vormen – daarvoor is Rusland een te grote economische lichtgewicht. Rusland wilde graag de controle houden over wat ze had (en niet steeds afhankelijker worden van het naburige, economisch steeds machtiger China).

Het zijn de heersende bendes van de VS, in samenwerking met hun Europese schoothondjes, die dit doel van wereldheerschappij hebben nagestreefd en nog steeds nastreven. Zij hebben het Rusland van Poetin – dat de VS-EU-West als decadent beschouwt en zich verzet tegen de westerse pogingen tot economische en culturele infiltratie – omsingeld met Amerikaanse (NAVO-)troepen in zijn onmiddellijke nabijheid.

https://t.co/KHhnQwA2yX

— DissidentNL (@DissidentNl) October 16, 2022

De VS en Oekraïne worden gescheiden door de Atlantische Oceaan en de afstand tussen Washington DC en Kiev bedraagt bijna 8000 kilometer. Anderzijds is Oekraïne een voormalig lid van de SU en heeft het een directe grens met Rusland van meer dan 2000 kilometer lang.

Overigens zouden deze opmerkingen ook moeten volstaan om de impliciete bewering van sommige zelfverklaarde libertariërs met hun retorische vraag “zou je niet liever in de VS of in Duitsland wonen dan in Rusland?” te weerleggen. Zou onze sympathie dan niet eerder moeten uitgaan naar de VS en Duitsland dan naar Rusland? En moeten we dan niet hopen op een succes van “onze” kant en niet van Rusland, wat “succes” in de huidige omstandigheden ook moge betekenen?”.

Hier is mijn korte antwoord: het is niet Poetin die onze eigendommen en onze vrijheden afpakt. En ongeacht de uiteindelijke uitkomst van de huidige oorlog, zal het naar alle waarschijnlijkheid niet Poetin zijn die dat in de toekomst zal doen. Het zijn onze heersende bendes die ons beroven en tot slaaf maken, en die ons zeer zeker nog harder zullen aanpakken als ze “winnen”, maar die een grote terugslag zouden ervaren in hun mars naar totalitaire overheersing als ze “verliezen”.

In ieder geval is het dan ook niet verwonderlijk dat Moskou de uitbreiding van de vijandige bende die Washington regeert tot in Oekraïne als een bedreiging of provocatie beschouwt. Poetin heeft dit herhaaldelijk gezegd en gewaarschuwd voor dergelijke pogingen. Moskou eiste in plaats daarvan dat Oekraïne neutraal blijft en niet toetreedt tot de NAVO of de EU. Dit lijkt alleszins redelijk. Zwitserland is ook neutraal en het is het rijkste land van heel Europa.

Maar de neocons die in de VS de lakens uitdelen waren niet voor rede vatbaar. Ondanks de waarschuwingen van Poetin organiseerden zij een staatsgreep – een van hun beruchte kleurenrevoluties – en hielpen zij een pro-NAVO-EU en anti-Russische regeringsbende te installeren – met de huidige bendeleider of stroman Zelensky – en begonnen zij het leger te bewapenen en te trainen. Zij negeerden of steunden zelfs in het geheim de militaire aanvallen van ultranationalistische/Banderistische brigades sinds 2014 op haar twee meest oostelijke, overwegend Russisch sprekende provincies die streefden naar een soort autonomiestatus (vooral nadat het Russisch als tweede officiële taal was verboden).

Gezien deze achtergrond lijkt het absurd en gespeend van enig gevoel voor proportie om Poetin en Rusland tot hoofd- of zelfs enige schuldige te verklaren in de huidige ramp, alleen omdat hij het eerste schot loste.

De hoofdschuldigen zijn daarentegen de heersende bende in Washington: omdat zij de huidige slachting en vernietiging gemakkelijk hadden kunnen voorkomen door hun Oekraïense schoothondjes, de clown Zelensky, simpelweg te vertellen dat zij neutraliteit moesten aanvaarden en de Donbass-regio een zekere mate van autonomie moesten verlenen.

Als Amerikaanse schoothondjes zouden ze onmiddellijk hebben toegegeven. Maar dat deden de VS niet, en zelfs nu zouden de VS de oorlog onmiddellijk kunnen beëindigen, als ze Zelensky en zijn bende maar zouden vertellen dat de oorlog voorbij is en alle westerse steun morgen zou stoppen.

Maar nee, niets van dat alles. US-NAVO heeft zich niet rechtstreeks in de oorlog gemengd, per slot van rekening is Rusland een atoommacht, en waarom Amerikaanse levens riskeren (vooral na de recente ramp in Afghanistan). In plaats daarvan hebben ze Rusland de meest ernstige, drastische economische en financiële sancties, boycots en embargo’s opgelegd. Ze bevroren en onteigenden Russische activa in het Westen, en ze voorzagen Oekraïne van wapens om de oorlog voort te zetten en te rekken en vredesonderhandelingen te verhinderen. Ze lieten toe dat Oekraïne werd vernietigd en Oekraïners stierven en werden opgeofferd, zolang dit alleen maar zou leiden tot een verzwakking van de Russische macht, terwijl ze natuurlijk zelf de moraal opeisten.

De politieke elites in heel Europa, waaronder zelfs zogenaamd neutrale landen als Zwitserland en Oostenrijk, volgden de bevelen van de VS op de voet. Ze probeerden zelfs elkaar te overtreffen in hun gretigheid om zogenaamd te helpen bij het sturen van geld en wapens naar de Oekraïense regeringsbendes, terwijl ze daarbij in feite steeds meer mensen lieten vermoorden – zoals te verwachten valt van een stelletje serviele schoothondjes.

Wat Duitsland in het bijzonder betreft: het had de nauwste economische banden met Rusland. Rusland is zijn belangrijkste leverancier van olie, gas en andere grondstoffen. Via diverse pijpleidingen zijn Rusland en Duitsland rechtstreeks en fysiek met elkaar verbonden. Duitsland is de belangrijkste buitenlandse investeerder en producent-fabrikant in Rusland. Niemand werd dan ook harder getroffen door de sancties en embargo’s die de VS en de EU aan Rusland oplegden dan Duitsland.

Interessant is dat deze nauwe Duitse betrekkingen met Rusland, met name de Duitse afhankelijkheid van Russische olie en gas, gebaseerd waren op zuiver economische gronden: ze waren daar goedkoper dan elders, en geen enkele Duitse partij had tot dan toe iets tegen dergelijke betrekkingen. Nu werd dit alles plotseling tot een no-no verklaard, een onvergeeflijke blunder.

En ondertussen kwam de gepensioneerde Merkel, die tot een jaar geleden door de heersende elite en de mainstream media vrijwel unaniem werd bejubeld als de grootste van de Duitse politici – zo niet van de hele wereld – plotseling onder steeds fellere aanvallen te liggen, ook van haar eigen partijleiders.

Was het aantal Russische pijpleidingen tijdens haar termijn niet aanzienlijk toegenomen? Sprak ze geen Russisch en had ze Poetin niet vele malen ontmoet? Werkte ze niet voor de Stasi, maar misschien ook voor de KGB? En was zij het niet die met enorme steun van met name de Groenen alle atoomreactoren in Duitsland had gesloten en daarmee de Duitse energieafhankelijkheid van Rusland had vergroot?

Hoe dan ook, terwijl het Westen al op de rand van een economische ramp stond, depressie en stagflatie als gevolg van de ongeëvenaarde monetaire expansie van de FED en de ECB, en nog verergerd door de economische vernietiging door de pandemische lockdown, kelderden de aandelenmarkten, stegen de prijzen van consumptiegoederen ongekend snel en ontstonden er tekorten aan basisgoederen. En het Duitse publiek kreeg van hun briljante leiders te horen dat ze de broekriem moesten aanhalen en zich moesten voorbereiden op enige bevriezing tijdens de volgende winter, om de Zelensky-bende te helpen warm te blijven en hun eigen bevolking te blijven opofferen.

Bovendien hadden de westerse maatregelen tegen Rusland belangrijke geopolitieke en strategische gevolgen.

Ongetwijfeld hebben de maatregelen de Russische economie geschaad, maar als ‘s werelds grootste leverancier van energie en grondstoffen kon Rusland zijn handelsroutes reorganiseren: de stroom olie, gas, tarwe, enz. werd verlegd in oostelijke en zuidelijke richting, waar er gretige kopers waren (China, India, enz.). De wereld buiten het Westen is immers veel groter dan het Westen zelf. De roebel steeg ten opzichte van de dollar en Duitsland bleek veel harder getroffen te worden door de sancties dan het gesanctioneerde Rusland zelf.

Vanuit het oogpunt van de neocon-strategen van de VS-NAVO had de economische schade die door de sancties in heel Europa, maar vooral in Duitsland, werd veroorzaakt, echter ook enkele zeer welkome neveneffecten.

Weliswaar hadden de genomen maatregelen ook in de VS enkele negatieve economische gevolgen. Maar per saldo werd de economische macht van Europa en de EU, en met name van Duitsland, systematisch verzwakt ten opzichte van die van de VS. De Europese en vooral de Duitse afhankelijkheid van de VS werd groter. Men moest olie, gas, enz. nu tegen veel hogere prijzen uit de VS kopen in plaats van uit Rusland. En de massale militaire herbewapening in heel Europa, en opnieuw vooral in Duitsland, die gepaard ging met de anti-Russische maatregelen kwam vooral ten goede aan de VS, als ‘s werelds grootste wapenproducent, en aan de beste vrienden en aanhangers van de neocons.

Met dit resultaat hadden de VS een belangrijk geostrategisch doel bereikt. Want volgens een zeer invloedrijke school van geopolitiek denken, gaande van Halford Mackinder aan het begin van de 20ste eeuw tot Brzezinski in onze tijd, zou wie, welke macht of machten dan ook, die de heerschappij over het Europees-Aziatische continent, het hart van de wereld, zou verwerven, in wezen, indirect ook de heerschappij over de rest van de wereld verwerven. En om dit te voorkomen en om de VS-Anglo suprematie te behouden, moest de opkomst van die macht(en) worden voorkomen.

En het enige gevaar, de enige potentiële bedreiging in dit opzicht voor de Amerikaanse suprematie zou of kon komen van een alliantie tussen Duitsland en Rusland, die derhalve met alle middelen moest worden ondermijnd.

En dit was inderdaad bereikt door de oorlog in de Oekraïne en de politieke gevolgen daarvan. Van een bondgenootschap of samenwerking tussen Rusland en Duitsland (want economisch zinvol en tot wederzijds voordeel!) was binnen afzienbare tijd geen sprake meer.

Deze overwinning voor de reeds lang bestaande Anglo-Amerikaanse alliantie zou ook de extra-belligerente houding van Johnson kunnen verklaren.

Onder de corrupte, gehersenspoelde en domme Duitse politieke elites en de mainstream media was er, niet verrassend, geen erkenning of besef van dit alles. En als er al iemand over sprak of op zinspeelde, werd hij als complottheoreticus bestempeld.

Om het publiek af te leiden, te kalmeren en te troosten van de economische tegenspoed die het moet ondergaan doordat Duitsland orders opvolgt en het voorbeeld van de VS volgt, hebben de super-top-leiders, de politieke elite en de mainstream media in Duitsland, bijna unisono, een openlijke “haat tegen Rusland en iedereen en alles wat Russisch is” campagne gevoerd.

Ik had natuurlijk al eerder gelezen en gehoord over soortgelijke haatcampagnes, hier en daar. Historisch gezien zijn ze niets nieuws. Maar zoiets had ik nog nooit persoonlijk meegemaakt. Ik was geschokt en walgde van wat er gebeurde.

Producten van Russische makelij werden uit de schappen gehaald en ingrediënten, specerijen, dranken en gerechten met een Russische naam kregen een andere naam. Restaurants weigerden Russen te bedienen. Huizen in Russisch bezit werden door buren gesignaleerd en bij de autoriteiten aangegeven voor mogelijke inbeslagname. Uitvoeringen van Russische muziek en ballet werden geannuleerd. Russische literatuur werd uit verschillende lesprogramma’s geschrapt. Uitnodigingen aan Russische atleten, kunstenaars, geleerden en burgerverenigingen werden ingetrokken. De chef-dirigent van de Philharmonie van München, de Rus Valery Gergiev, werd ontslagen omdat hij Poetin niet onmiddellijk veroordeelde. En alle engagementen van de wereldberoemde operazangeres Anna Netrebko werden geannuleerd, omdat zij ooit aardige dingen over Poetin had gezegd en herhaaldelijk zijn hand had geschud.

Vergelijk dit maar met de reactie van het publiek op de oorlogen van Clinton, Bush, Obama of Biden.

In ieder geval was deze anti-Russische hysterie het resultaat van een schandalig eenzijdige, ja zelfs gemene en slinkse propaganda-leugen verspreid door de Duitse politieke elites en de mainstream media, met de Groenen, die nu deel uitmaken van de Duitse regering, voorop.

Ooit begonnen als een soort Make-Love-Not-War pacifisten en voorstanders van universele ontwapening, maar vervolgens zorgvuldig gescreend, geselecteerd en het hof gemaakt door de eerder genoemde diverse internationalistisch-elitaire groepen (WEF, Bilderberger, enz.), was het leiderschap van de Groenen veranderd in de meest oorlogszuchtige, demente en waanzinnige oorlogsstokers, niet te overtreffen door welke andere partij dan ook. De meest gematigde partij binnen het grote Duitse koor van oorlogsstokers is de SPD.

Poetin werd in de media voorgesteld als een gestoorde despoot, die het grootste gevaar vormt voor de wereldvrede. Vooral zijn aanval op Oekraïne zou zonder enige rechtvaardiging zijn. Het zou een uiting zijn van pure machtswellust en imperialistische ambities. Zelden of nooit werd er gesproken over de voorgeschiedenis van de oorlog. En spreken over VS-NAVO provocaties was anathema. Oekraïne werd afgeschilderd als een volkomen onschuldige partij, een maagd die werd verkracht door een allesverzengend kwaad Rusland.

Er werd ook geen melding gemaakt van het feit dat, wat men ook anders over de oorlog mag denken, Oekraïne geen lid was van de NAVO of de EU, en dat Rusland dus niet de oorlog was begonnen of verklaard tegen de NAVO of de EU….in feite was Rusland, wat de NAVO- en EU-landen betrof, volledig in overeenstemming met alle bi- of multilaterale overeenkomsten en bereid alle contractuele verplichtingen na te komen betreffende de levering van olie, gas, kolen, enz. enz.

Integendeel: de VS en hun vazallen hebben met hun sancties en embargo’s en hun leveringen van wapens en militair materieel aan de Oekraïne (zelfs zonder rekening te houden met het feit dat er geen soldaten zijn gestuurd) in feite de oorlog verklaard aan Rusland.

En de economische gevolgen, de ontberingen in Duitsland en Europa als gevolg van deze maatregelen zijn dus uitsluitend de schuld van het Westen. Maar geen woord daarover.

Dan: wat betreft het verloop van de oorlog zelf: Er is nooit een oorlog geweest zonder vernietiging, dood en wreedheden. En het is zeker niet mijn bedoeling om de door Rusland gepleegde misdaden te bagatelliseren. Dag na dag berichtten de westerse media er uitvoerig en met zichtbaar enthousiasme over.

Maar in al hun berichtgeving volgden de Duitse media altijd strikt het verhaal zoals dat door de Oekraïense regeringsbende, van Zelensky en zijn spindoctors, werd verteld, en zelden of nooit werd de waarheidsgetrouwheid van dit verhaal onderzocht of in twijfel getrokken, wat vooral nodig is in elke oorlog.

Zelensky’s bewering, bijvoorbeeld, dat Rusland betrokken was bij een soort genocide, werd in de westerse media keer op keer herhaald zonder enige weerlegging, hoewel het duidelijk onjuist was. Als Rusland zijn oorlog tegen Oekraïne op dezelfde manier had gevoerd als de VS zijn oorlog tegen Irak, bijvoorbeeld, had het gemakkelijk Kiev, Odessa en Lemberg (Lwiw) tot de grond toe kunnen bombarderen en in puin kunnen veranderen, met honderdduizenden burgerslachtoffers.

Maar in tegenstelling tot de VS in Irak, die precies dat deden, probeerde Rusland het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken en zijn aanvallen te beperken tot militaire doelen. Deze pogingen werden echter in hoge mate ontkracht, ondermijnd en tegengewerkt door de militaire bevelen van de Zelensky-bende om de eigen burgerbevolking te gijzelen, te gebruiken als menselijk schild en zich terug te trekken en te verbergen in civiele faciliteiten, zoals scholen en ziekenhuizen, om de westerse verontwaardiging over de Russische barbarij te maximaliseren.

Ook is Zelensky’s beschuldiging van Russische genocide op Oekraïners ronduit absurd, omdat de meeste gevechtshandelingen plaatsvonden in de Donbas-regio, waar grotendeels Russisch wordt gesproken en die zijn afscheiding van en onafhankelijkheid van Oekraïne had uitgeroepen. En daar was het Oekraïense leger zelf druk bezig met het vermoorden van andere Oekraïners, een nogal vreemde vorm van genocide.

Al die tijd verguisden, hekelden en veroordeelden de media Rusland en in het bijzonder Poetin. Dezelfde media in Duitsland (en elders in het Westen) prezen en loofden Oekraïne en Zelensky de hemel in. En dat terwijl diezelfde media nog maar een paar jaar geleden een heel ander beeld van hen hadden geschetst. Maar je kunt er blijkbaar altijd op vertrouwen dat het historisch geheugen van de meeste mensen niet verder teruggaat dan een paar weken of maanden.

Oekraïne werd nu gepresenteerd als een bastion van het Westen en van westerse waarden. Wat dat tegenwoordig ook moge betekenen, behalve het overnemen van de gender-, antiracisme-, antidiscriminatie- en LBGQT-cultus. Terwijl in feite delen van West-Oekraïne, die lange tijd deel uitmaakten van het Oostenrijks-Hongaarse rijk of van Polen, in het beste geval als enigszins verwesterd konden worden omschreven.

De oorlog in Oekraïne gaat om het verspreiden van kontneukseks zegt de Britse MI6 Chef. Die zich in zijn Bio omschrijft als Hij/zij.

De Anti-Blanke, anti-Christelijke, anti-Goddelijke ideologie van de duivel heeft het Westen in zijn greep.

Dit is een strijd tussen Goed en Kwaad https://t.co/Vzbj5rWXIy

— DissidentNL (@DissidentNl) October 18, 2022

Ook dat Oekraïne tot de meest corrupte landen ter wereld behoorde, op één lijn met Rusland of nog erger, werd niet meer het vermelden waard gevonden.

Evenmin vond men het nog de moeite waard om in de media te vermelden dat Oekraïne een economische basket-case was. In feite waren de economische prestaties van Oekraïne sinds zijn onafhankelijkheid, zo’n 30 jaar geleden, de slechtste van alle voormalige Sovjetrepublieken en satellietlanden. Het Oekraïense BBP per hoofd van de bevolking bedroeg slechts ongeveer een derde van dat van Rusland. Het lag ver onder dat van Bulgarije, het armste land van de EU, en het werd zelfs overtroffen door Albanië. Hoera, er was weer een potentiële klant voor de Duitse betaalmeester.

Wat de professionele Joodse clown Zelensky betreft, de media presenteerden hem als redder en held, een bijna Jezus-achtige figuur. Hij kreeg bijna onbeperkte tijd om zijn acteerkunsten te vertonen op de westerse TV, op allerlei plaatsen en gelegenheden, waaronder het filmfestival van Cannes.

De meeste westerse regeringsleiders voelden zich verplicht een soort pelgrimstocht naar Kiev te maken om een selfie te nemen met dit menselijke wonder. Johnson, Macron, Draghi, Scholz, en ga zo maar door. In het geval van sommige vrouwelijke pelgrims, zoals Ursula von der Leyen, hoofd van de EU-commissie, en Annalena Baerbock, Duitslands groene minister van Buitenlandse Zaken, had ik zelfs de indruk dat Zelensky hen tot inspiratie diende voor enkele natte dromen. Maar misschien was dat precies wat de groene (geile) Baerbock bedoelde met het voeren van een “feministisch buitenlands beleid”.

De echte Zelensky was en is iemand heel anders. Dit was bekend voor het uitbreken van de huidige gewelddadige conflicten, maar lijkt sindsdien door de westerse media te zijn vergeten, genegeerd of onderdrukt.

Terwijl hij werd verkozen op basis van een anti-corruptie en vrede met Rusland en de twee naar autonomie strevende oostelijke provincies, in overeenstemming met de akkoorden van Minsk (ondertekend door Oekraïne, Rusland, Duitsland en Frankrijk), heeft Zelensky, in de gedaante van een echte politicus, zijn beloften vanaf het begin gelogenstraft en verraden.

De hele carrière van Zelensky, eerst als acteur en daarna als acteur die politicus werd, was een oefening in corruptie. Zijn belangrijkste sponsor en poppenspeler is multimiljardair Ihor Kolomoysky, een medejood en een van de invloedrijkste oligarchen van Oekraïne, die het meest profiteert van de welig tierende corruptie in Oekraïne. In 2021 zette de VS hem op de lijst van gesanctioneerde personen en bevroor zijn Amerikaanse tegoeden. Hij woont nu in Israël.

Interessant is dat Kolomoysky ook de belangrijkste eigenaar was van Burisma, de Oekraïense olie-holding die drugsverslaafde Hunter Biden, de zoon van slaapverwekkende Joe Biden, de toenmalige vice-president van de VS, de matige maandelijkse som van 50K USD betaalde voor het doen van niets in het bijzonder maar het verstrekken van “connecties”.

Zoals blijkt uit de zogenaamde Pandora Papers, ontdekt in 2021, had Kolomoysky Zelensky in de loop der jaren zo’n 40 miljoen USD betaald ter ondersteuning van zijn TV-carrière. En toen de politieke carrière van Zelensky eenmaal op gang was gekomen, heeft Kolomoysky via verschillende kanalen honderden miljoenen gesluisd naar verschillende off-shore rekeningen en geïnvesteerd in onroerend goed in Londen en Miami als betaling aan de Zelensky-clan – in naam van zijn broers en de vrouwen van Zelensky.

En ik durf te wedden dat de goede man nu ook een flink deel van de miljarden aan westerse financiële steun die momenteel naar Oekraïne vloeit, zal opstrijken.

Zodra Zelensky’s opoffering van het Oekraïense volk ten einde is, is er dus tenminste gezorgd voor een comfortabel pensioen voor hem en zijn familie.

Tot zover Z’s anti-corruptie kruistocht. En wat Zelensky’s liefde voor vrede en vrijheid betreft, ziet het plaatje er niet beter uit.

Hij heeft inderdaad een korte poging gedaan om de Donbas-regio te pacificeren. Maar zodra hij stuitte op de vijandige tegenstand van de verschillende ultranationalistische militaire of paramilitaire bendes, regimenten, bataljons, enz, die in de regio waren verzameld om de Rusland-vriendelijke separatisten te bestrijden – het beruchtste van deze bendes is het zogenaamde Asow-bataljon (opgericht en gefinancierd door Kolomoysky!), dat zijn laatste standplaats zou hebben in de Asowstal-staalfabriek in Mariupol, eigendom van de anti-Russische Rinat Ahmatov, de rijkste van alle Oekraïense oligarchen – gaf Zelensky toe om zijn greep op de macht te behouden.

Hij vouwde deze ultranationalistische groepen op in het reguliere leger en hielp hen om achtereenvolgens het hele Oekraïense veiligheidsapparaat te infiltreren en geleidelijk over te nemen.

Zodra de Russische invasie begon, verbood hij alle mannen tussen 18 en 60 jaar het land te verlaten. Zo werden ze gegijzeld en veroordeeld tot de strijd, of ze dat nu wilden of niet. Dit, terwijl de Oekraïense oligarchen natuurlijk vrij bleven rondzwerven in Europa.

Bovendien werden alle binnenlandse tegenstanders en oppositiekrachten gebrandmerkt als vijandige Russische collaborateurs en monddood gemaakt door bedreiging, gevangenneming of zelfs moord. Zelenski’s voorganger als president, Petro Porosjenko, zelf geen vriend van Rusland, werd beschuldigd van verraad. Alle oppositiepartijen werden verboden. Alle media die durfden af te wijken van het officiële regeringsverhaal werden gesloten, en mensen die enige pro-Russische sympathie vertoonden werden publiekelijk vernederd, mishandeld of zelfs vermoord.

Tot zover Jezus Zelensky.

Ik kom nu langzamerhand tot een conclusie: door uitvoerig in te gaan op Oekraïne en Zelensky is het natuurlijk niet mijn bedoeling geweest Poetin te vergoelijken of zijn misdaden goed te praten. Zoals eerder is benadrukt, is elke interstatelijke oorlog een conflict tussen rivaliserende criminele bendes over “hun” grondgebied.

Het was eerder mijn bedoeling om de systematische onevenwichtigheid en verdraaiing die in het westerse verhaal over het huidige conflict is gecreëerd en gepresenteerd, recht te zetten en te corrigeren.

En om de uiterste verdorvenheid aan te tonen van de Duitse (en niet alleen de Duitse) heersende elite, die zich onvoorwaardelijk solidair verklaart met de heersende bende in Oekraïne en hen zoveel geld en wapens stuurt “als nodig is”. Geld en wapens die niet van henzelf zijn, maar die van hun eigen volk zijn gestolen en geconfisqueerd, en die door hun eigen volk zullen moeten worden betaald door middel van massale inflatie en verarming, terwijl ze comfortabel blijven leven.

En ze sturen al deze buit naar een buitenlandse criminele bende die de hele ramp over zichzelf, of liever gezegd haar bevolking, heeft afgeroepen door te luisteren naar de criminele bende die het buitenlands beleid van de VS-NAVO voert. Een bende die – zoals keer op keer is aangetoond, in Vietnam, in Irak, in Syrië, Libië, enz. enz. – niets geeft om de Oekraïense bevolking en haar welzijn, maar alleen geïnteresseerd is in de uitbreiding en uitbreiding van haar eigen gebied en bereid is zoveel Oekraïense doden en vernietiging te accepteren “als nodig is” om Rusland ten val te brengen of op zijn minst te laten bloeden en dodelijk te verzwakken als een van de enige twee grote overgebleven struikelblokken op hun mars naar de uiteindelijke wereldheerschappij.

Bovendien was het mijn bedoeling aan te tonen hoe, na de wreedheden van de heersende elites in Duitsland tegen de eigen bevolking gedurende meer dan twee jaar, tijdens de kunstmatig gefabriceerde of verzonnen zogenaamde covid pandemie, met nog steeds geen einde in zicht, diezelfde bende, in een combinatie van lafheid en roekeloosheid, Duitsland, en daarmee heel Europa, op de rand van een Derde Wereldoorlog heeft gemanoeuvreerd.

Zelfs als de Duitse regeringsbende de Russische invasie in de Oekraïne niet had kunnen voorkomen, wat op zich twijfelachtig is, had zij de huidige conflicten zeker kunnen de-escaleren en veel sneller tot een einde kunnen brengen, als zij maar een beetje ruggengraat had getoond tegenover haar VS-meesters en, net als Orban en het kleine Hongarije, had afgezien van haar beleid van onvoorwaardelijke sancties en embargo’s tegen Rusland.

Als Europa’s dominante economische macht, en eventueel in samenwerking met Frankrijk, zou dit de nu nog voortdurende militair-financiële stroom in Zelensky’s richting van de EU en al haar leden een halt hebben toegeroepen. Zelensky en zijn heersende bende zouden waarschijnlijk snel omvergeworpen zijn; nog voor het uitbreken van het huidige conflict was zijn populariteit al gedaald van aanvankelijk meer dan 70% naar ongeveer 20%. Oekraïne had zijn twee oostelijke provincies moeten laten gaan en de Krim moeten erkennen als deel van Rusland en voor zichzelf de status van neutraal, gedemilitariseerd land moeten aanvaarden. Wat was daar zo erg aan? En hoe zou dat de Duitse belangen hebben geschaad?

Maar nee, zodra het oude en vermoeiende liedje van de onvergelijkbare Duitse historische schuld door de gebruikelijke verdachten in de VS werd gezongen, en weerklonk in Polen en andere oostelijke gebieden, viel alle aanvankelijke aarzeling weg, en de Duitse politieke elites, samen met de media, vielen snel in de pas en demonstreerden of onthulden hun status als gehoorzame en serviele schoothondjes.

En de hele parade van huurlingen, dwazen, neppers en bedriegers wordt aangevoerd door de Duitse Groenen, waarvan de leiding de slechtste figuren bevat die ooit in het Duitsland van na de Tweede Wereldoorlog de politieke top hebben bereikt. Zij zijn de meest onwetende en de minst bekwame, en tegelijkertijd de meest zelfverzekerde, fanatieke en megalomane mensen ooit, en dus: de gevaarlijkste mensen.

Duitsland wordt dus geleid door mensen die van plan zijn hun land op een koers van de-industrialisatie en naar een intellectueel stenen tijdperk te brengen, echter een politiek correcte, klimaat-, ras-, etniciteits- en genderneutrale nieuwe tijd, een wereld a la John Lennon, zonder land, zonder religie en zonder bezittingen.

En deze wezens worden door de meerderheid van het Duitse publiek beschouwd als de meest populaire politieke leiders.

Wat kun je hierop zeggen? Ik kan alleen maar huilen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/09/13/400-doden-in-96-uur-eerste-duitse-district-simuleert-stroomstoring/