Met een bedrag van $250 miljoen was Millennium Challenge 2002 het grootste en duurste oorlogsspel in de geschiedenis van het Pentagon.

Met ruim 13.500 deelnemers heeft de Amerikaanse overheid ruim twee jaar nodig gehad om het te ontwerpen, schrijft Nick Giambruno.

Bij de oefening stond Iran tegenover het Amerikaanse leger. Washington wilde laten zien hoe het Amerikaanse leger Iran met gemak zou kunnen verslaan.

Paul Van Riper, een driesterrengeneraal en 41-jarige veteraan van het Korps Mariniers, leidde de Iraanse strijdkrachten in het oorlogsspel. Zijn missie was om het op te nemen tegen de volledige kracht van het Amerikaanse leger, geleid door een vliegdekschip-gevechtsgroep en een grote amfibische landingsmacht in de Perzische Golf.

De uitslag schokte iedereen…

Van Riper wachtte tot de Amerikaanse marine door de ondiepe en smalle Straat van Hormuz zou trekken, waardoor ze de onconventionele en asymmetrische oorlogstechnieken van Iran onder de loep zouden nemen.

Het idee is om het speelveld tegen een superieure vijand gelijk te maken met zwermen met explosieven beladen zelfmoord-speedboten, laagvliegende vliegtuigen met anti-scheepsraketten, zeemijnen en op het land gestationeerde ballistische anti-scheepsraketten, naast andere goedkope, maar zeer effectieve maatregelen.

Binnen enkele minuten kwam Van Riper als overwinnaar tevoorschijn over zijn superieure tegenstander en bracht alle 19 schepen tot zinken. Als het in het echte leven was gebeurd, zouden 20.000 Amerikaanse matrozen en mariniers zijn omgekomen.

Millennium Challenge 2002 was een regelrechte ramp voor het Pentagon, dat een kwart miljard dollar had uitgegeven om het omvangrijke oorlogsspel op te zetten. Het leverde precies het tegenovergestelde resultaat op dat ze wilden.

Dus wat deed het Pentagon met deze vernederende resultaten?

Als een kind dat een videogame speelt, drukken ze op de resetknop. Vervolgens hebben ze het spel gemanipuleerd en herschreven, zodat de VS gegarandeerd zouden winnen.

Nadat hij zich realiseerde dat de integriteit van het oorlogsspel in gevaar was gebracht, liep een walgende Van Riper halverwege de wedstrijd weg. Hij zei toen:

“Hier is niets van geleerd. En een cultuur die niet bereid is om hard na te denken en zichzelf te testen, voorspelt niet veel goeds voor de toekomst.”

De belangrijkste les van de Millennium Challenge 2002 is dat vliegdekschepen – de grootste en duurste schepen ooit gebouwd – het geen dag vol zouden houden in de strijd tegen zelfs een regionale macht als Iran. Rusland en China zouden het zelfs nog gemakkelijker hebben om ze te zinken. Het zijn veel te dure speelgoedjes.

Dat betekent dat de VS ontelbare biljoenen hebben verspild aan militaire hardware die in een ernstig conflict waardeloos zou kunnen blijken te zijn.

Niettemin paradeert de Amerikaanse regering nog steeds van tijd tot tijd met vliegdekschepen over de hele wereld in een poging haar vijanden te intimideren.

Het is echter een gebrekkige strategie die tot catastrofale gevolgen kan leiden als iemand dit in de praktijk test.

Hoewel de Millennium Challenge 2002 meer dan twintig jaar geleden plaatsvond, is deze vandaag de dag van het allergrootste belang.

Iran heeft zijn asymmetrische en onconventionele oorlogscapaciteiten aanzienlijk verbeterd. Het valt te betwijfelen of het Amerikaanse leger het vandaag de dag veel beter zou doen dan twintig jaar geleden.

Kortom, de huidige oorlog met Iran zou zelfs nog rampzaliger kunnen zijn dan de simulatie van de Millennium Challenge 2002.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Er is niks rampzaligs aan. De wereldheerschappij van de kleine en de grote satan die omvolking en LGBTQ verspreiden wordt beëindigd. Het is betreurenswaardig dat Blanke landen niet zelf de kracht hadden om dit te doen.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over