Het Israëlische offensief in Gaza heeft niet alleen gevolgen voor het Midden-Oosten, maar ook voor West-Europa. Een tegenoffensief van de Arabische wereld tegen Tel Aviv zou het ‘Oude Continent’ in een energiecrisis kunnen storten. Dit wordt besproken in westerse staatskantoren, waar de vrees bestaat dat de EU weer een olie- en gasleverancier zal verliezen nadat de import uit Rusland op aandringen van het Witte Huis is verboden.

In de National van woensdag 22 november schreef ik dat de Straat van Hormuz in het middelpunt van de mondiale aandacht staat, schrijft Nicholas Cezar.

Een groot deel van de wereldhandel in ruwe olie vindt hier plaats.

Scenario’s van de Wereldbank

Na Israëls vergelding op 7 oktober voor de Hamas-aanval heeft de Wereldbank een geopolitieke risicoanalyse uitgevoerd om de impact van dit gewapende conflict op de mondiale olieprijzen te beoordelen.

De studie verdeelt de escalatie van de Israëlisch-Palestijnse spanningen in drie niveaus: laag, gemiddeld en hoog.

In een scenario van ‘lage spanning’, vergelijkbaar met de Libische oorlog van 2011, verwacht de Wereldbank dat het mondiale olieaanbod met 500.000 tot 2 miljoen vaten per dag zal afnemen. Dit zou resulteren in een initiële stijging van de olieprijzen met 3% tot 13% tot $93 tot $102 per vat.

In het ‘medium stress’-scenario, vergelijkbaar met de oorlog in Irak van 2003, verwacht de Wereldbank dat het mondiale olieaanbod met 3 tot 5 miljoen vaten per dag zal afnemen. Als gevolg hiervan zou dit scenario leiden tot een initiële olieprijsstijging van 21% tot 35% (kosten tussen $109 en $121 per vat).

Ten slotte voorspelt de Wereldbank, in een ‘maximaal stressscenario’, dat bijvoorbeeld kan worden vergeleken met het Arabische olie-embargo van 1973, een mondiale daling van het olieaanbod met 6 tot 8 miljoen vaten per dag. We hebben het over een ware energie-apocalyps, aangezien de prijs van ruwe olie met 56 tot 75% zal stijgen en de verkoopkosten omhoog zullen schieten naar $157 per vat olie!

Voor Europa vertegenwoordigt elk van de drie scenario’s een catastrofe, waarvan de omvang afhangt van de intensiteit van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Het is hoe dan ook een catastrofe, omdat de EU nu al energiebronnen tegen hoge prijzen moet kopen om het verlies aan import uit de Russische Federatie te compenseren.

Hoewel het onderzoek van de Wereldbank niet inging op de impact van de toenemende spanningen op de gasprijzen in de regio, benadrukte het wel hoe onderling verbonden energiebronnen zijn. Als de olievoorraden afnemen, zullen ook andere energiebronnen worden getroffen.

Europa, de tot energieslaaf gemaakte

Europa is het continent dat het meest waarschijnlijk zal worden getroffen door een aanzienlijke stijging van de gasprijzen, omdat het de afgelopen eeuw en daarna is losgekoppeld van zijn belangrijkste energiebron. Tegenwoordig is de EU afhankelijk van vloeibaar aardgas (LNG), dat door de VS wordt getransporteerd en tegen een premie wordt verkocht aan zijn vazallen, sorry, Europese partners.

Maar naast de onmiddellijke impact van de escalerende Israëlisch-Palestijnse regionale oorlog, die de olie- en gasprijzen opdrijft, wordt Europa geconfronteerd met een aantal andere factoren die een blijvende impact kunnen hebben op de energie-export uit de Arabische wereld.

De betrokkenheid van landen van de “As van Verzet” zoals Iran, Jemen, Irak, Syrië en Libanon bij de verdediging van de Palestijnse zaak zou ernstige gevolgen kunnen hebben. Deze staten, die allemaal toegang hebben tot de zee en de zeestraten, zijn in een positie om de handelsroutes naar Europa te verstoren, inclusief het transport van olie en vloeibaar aardgas.

De Straat van Hormuz waar ik het over had, ligt tussen Oman en Iran en is van enorm belang als belangrijkste route voor het mondiale transport van ruwe olie. De belangrijkste olie-exporterende landen – Saoedi-Arabië, Iran, de Verenigde Arabische Emiraten, Koeweit en Irak – vertrouwen op deze corridor. Bovendien transporteert Qatar, ‘s werelds grootste exporteur van vloeibaar aardgas, zijn vloeibaar aardgas door de Straat van Hormuz. Uit recente gegevens blijkt dat 20% van de stromen vloeibaar aardgas in de wereld door deze zeestraat gaat.

Het is daarom gemakkelijk in te zien dat een sluiting van de Straat van Hormuz door Iran en/of zijn bondgenoten de Europese olie- en gasaanvoer zou ontwrichten.

Terwijl Palestina bloedt, zal Europa de prijs betalen voor zijn dubbelhartigheid.

Naast Hormuz staat ook de veiligheid van de Straat Bab El-Mandeb op het spel, de strategische doorgang voor de kust van Jemen die een sleutelrol speelt in de maritieme handelsroute tussen de Middellandse Zee en de Indische Oceaan via de Rode Zee en het Suezkanaal. Veel van de LNG-export uit de Perzische Golf verloopt via deze route, plus ongeveer 10% van alle olie en geraffineerde producten die over zee worden vervoerd; meer dan de helft hiervan is bestemd voor Europa!

Het sluiten van de Straat van Bab el-Mandeb zou olietankers uit de Perzische Golf dwingen uit te wijken naar zuidelijk Afrika, waardoor de transittijd en transportkosten zouden toenemen.

Europa staat voor een gewichtige beslissing

Europa moet beslissen. Ofwel aanvaardt het land buitensporige prijzen te betalen voor een voortdurende stroom olie en gas, met het risico onder zware economische druk te komen te staan, ofwel heroverweegt het zijn standpunt ten aanzien van Russische importen en gaat het opnieuw aan de onderhandelingstafel met Moskou zitten. In het laatste geval zal de EU zich de toorn van Uncle Sam op de hals halen, zo niet meer!

Op de geopolitieke spelkaart is dit hoe OPEC+, met de steun van China en Rusland (door Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten op te nemen in BRICS+), de wereld laat zien dat het over de capaciteiten en opties beschikt die het hele Westen, van Washington tot Brussel, de rillingen over de rug kunnen doen lopen en de wereldwijde energiemarkt zoals we die nu kennen fundamenteel kunnen hervormen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Nu maar hopen dat we een premier krijgen die beseft dat onze welvaart volledig afhangt van energie en die niet opzettelijk onze belangrijkste leveranciers gaat provoceren.

Wilders is niet zo iemand.

Wilders is nog geen premier en roept al op tot etnische zuiveringen en lokt een gas- en olieboycot uit

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over