Duitse media gaan nauwelijks in op de ambities van de Poolse regering. Omdat Polen Duitsland als leidende Europese macht wil verdrijven, is het de moeite waard om eens naar de Poolse ambities te kijken, die blijkbaar zelfs de radicale transatlantici in Berlijn nog niet hebben begrepen.

De Poolse regering is duidelijk nationalistisch en heeft overeenkomstig ambitieuze doelstellingen, schrijft Thomas Röper. Poolse politici zijn zeer historisch, zij het tamelijk selectief. Ze rouwen nog steeds om de dagen dat Polen een grote Europese macht was, eerst als de Pools-Litouwse Unie en vervolgens als de Rzeczpospolita, van de 14e eeuw tot 1795, die de landen tussen de Baltische en de Zwarte Zee controleerde. De Poolse nationalisten willen die tijd terug en daarom dromen ze er openlijk van om de westelijke gebieden van Wit-Rusland en Oekraïne, die vroeger deel uitmaakten van het door Polen gedomineerde imperium, te annexeren.

Polen, dat na de Eerste Wereldoorlog onafhankelijk werd, droomde al van deze dromen en voerde gedurende de twintig jaar van zijn onafhankelijkheid oorlogen over land met bijna al zijn buurlanden, zolang de buurlanden duidelijk zwakker waren dan Polen. Dit beleid leverde Polen de bijnaam “Hyena van Europa” op, naar verluidt bedacht door Churchill.

Nog in 1938 bezette Polen, samen met Duitsland na het Akkoord van München, delen van Tsjechoslowakije iets wat in de Duitse geschiedenisboeken meestal niet wordt vermeld. Toen er in 1939 een openlijk dispuut ontstond met Duitsland, accepteerde Polen een alliantieaanbod van de Britten, dat, zoals bekend, waardeloos was omdat noch de Britten, noch de Fransen Polen te hulp kwamen nadat Polen de Duitse aanval uitgelokt had. Hoewel er nauwelijks militairen aan de westgrens van Duitsland waren gestationeerd, ondernamen de Britten en Fransen geen pogingen om een ​​tweede front te openen om delen van de Wehrmacht te dwingen zich terug te trekken uit Polen, maar lieten ze hun Poolse ‘bondgenoten’ aan hun lot over. (Ook verklaarden ze Rusland niet de oorlog dat ook Polen binnen was gevallen).

Door deze historische les in hun plannen om hun doelen te verwezenlijken te negeren, herhalen Poolse nationalisten hun oude fout door opnieuw te vertrouwen op een “beschermende macht”, dit keer de VS, om hun plannen uit te voeren.

Ik begon dit artikel met deze kleine historische uitweiding, omdat ik denk dat de politiek van de huidige Poolse regering beter kan worden begrepen tegen een historische achtergrond. Als je de geschiedenis in gedachten hebt, kun je bepaalde parallellen met vroegere tijden zien. Laten we het beleid van de Poolse regering tegen deze achtergrond dus eens nader bekijken.

De dromen van de Poolse regering

De Poolse regering droomt ervan opnieuw de leidende macht in Europa te worden. Dit betekent echter dat het Duitsland, dat tot nu toe die plek heeft bezet, van die plek zal moeten verdrijven.

Bovendien wil de Poolse regering haar voormalige ‘oostelijke gebieden’, die tegenwoordig tot Wit-Rusland en Oekraïne behoren, terugkrijgen. Tot de Rzeczpospolita behoorden vroeger de volgende gebieden: het huidige West-Oekraïne tot bijna Kiev, het hele huidige Wit-Rusland en zelfs de Russische stad Smolensk, de huidige Baltische staten Letland en Litouwen en het zuidelijke deel van het huidige Estland. Het huidige Russische Kaliningrad behoorde ook tot de Rzeczpospolita en Polen heeft zojuist op de straatnaamborden de naam Kaliningrad hernoemd; het draagt ​​nu officieel weer de naam “Królewiec” in Polen , die het droeg ten tijde van de Poolse overheersing.

Overigens is het niet alleen de Poolse regering die fantasieën van grote macht heeft; ook in Litouwen doen ze niet onder voor de Polen. Ook daar verwijzen ze naar hun eigen verleden als Groothertogdom Litouwen, dat amper honderd jaar als onafhankelijke staat heeft bestaan (van ongeveer 1263 tot 1386) en daarna effectief werd gedomineerd door Poolse edelen in de Pools-Litouwse Unie. Verwijzend naar deze periode van bijna 800 jaar als onafhankelijke grootmacht, is er een serieuze discussie in het Litouwse parlement om Rusland officieel de naam “Moskovië” te geven en om deze hernoeming aan de hele EU voor te stellen.

Polen en Duitsland

Als mijn bewering dat de Poolse regering Duitsland als oppermacht in Europa wil verdrijven waar is, dan moeten er aanwijzingen in de Poolse politiek zijn dat de Poolse regering Duitsland wil verzwakken.

De politieke macht van Duitsland in Europa heeft twee basispijlers: Ten eerste de economische kracht van Duitsland en ten tweede de rol van Duitsland als militair knooppunt voor de VS in Europa. Dit laatste laat overigens zien dat Europese staten vazallen van de VS zijn als hun invloed in Europa afhankelijk is van de VS.

De Poolse regering heeft beide in de gaten gehouden. Al onder Trump smeekte de Poolse regering praktisch om de stationering van grote contingenten Amerikaanse troepen en bood ze zelfs aan om de noodzakelijke basis voor een miljard dollar te bouwen. De officiële reden was natuurlijk dat Polen zo bang is voor de kwaadaardige Russen en daarom Amerikaanse bescherming nodig heeft. In werkelijkheid is het veel banaler: Polen probeert geleidelijk Duitsland te vervangen als het Amerikaanse militaire centrum in Europa en zo zijn politieke gewicht in de EU en de NAVO te vergroten.

Bovendien bevindt een deel van de zogenaamde Amerikaanse antiraketverdediging zich in Polen, hoewel deze “antiraketverdediging” in feite een nucleair aanvalssysteem is. Waarom dit zo is, leest u hier, maar het laat zien dat Polen ook graag Duitsland wil inhalen als locatie voor Amerikaanse kernwapens.

Poolse eisen voor herstelbetalingen

Economisch gezien staat Polen vijandig tegenover Duitsland. Ten eerste is er de Poolse eis dat Duitsland Polen ongeveer 1,5 biljoen dollar aan herstelbetalingen zal betalen voor de Tweede Wereldoorlog, wat Duitsland onvermijdelijk economisch zou verzwakken en Polen zou versterken.

De Duitse regering wuift het weg en wil er niet over praten, maar Polen neemt de eis serieus en heeft al aangekondigd dat het Duitsland in alle internationale organisaties problemen zal bezorgen totdat Duitsland uiteindelijk toegeeft. Het onderwerp is dus niet van tafel en de Polen hebben tijd.

Een verklaring uit december 2022 van Jaroslaw Kaczynski, leider van de Poolse regerende partij Wet en Rechtvaardigheid, over dit onderwerp liet zien hoe de Poolse regering over Duitsland en de Duitsers denkt . Volgens Kaczynski werd Duitsland na de oorlog ‘te zacht’ behandeld. Als de zaken anders waren gedaan, zei Kaczynski, zou Duitsland ‘een heel, heel arm land zijn met een veel kleinere bevolking.’ En hij voegde eraan toe:

“Ze werden uiterst vriendelijk behandeld. Ze zouden God moeten danken dat het precies zo was. Je bent ons iets schuldig, je moet betalen”

De economische oorlog van Polen tegen Duitsland

Polen heeft Duitsland op zijn minst een gedeeltelijke olieblokkade opgelegd, die de Duitse media consequent verborgen hebben gehouden. De Oost-Duitse raffinaderij in Schwedt verwerkte vroeger Russische olie. Toen de federale regering besloot te stoppen met het importeren van Russische olie, gokte ze erop dat de raffinaderij voldoende olie uit de Poolse haven Gdansk zou halen om op volle capaciteit te kunnen blijven werken. In Polen weigeren ze echter schepen van olie voor Duitsland te voorzien.

Duitsland was vroeger een knooppunt voor energiedragers en kreeg via Nord Stream rechtstreeks goedkoop gas uit Rusland en verdiende bovendien doorvoervergoedingen voor het verzenden van het gas via Duitsland naar andere landen. Dat is voorbij, want zoals bekend zijn de Nord Streams op 26 september 2022 opgeblazen.

Toeval of niet, maar slechts enkele uren later, op 27 september 2022, werd de Baltic Pipe-pijpleiding, die Noors gas naar Polen pompt, plechtig geopend. Als Duitsland gas wil, moet het nu in Polen bedelen, omdat de tijdelijke LNG-terminals die Duitsland in haast en tegen hoge kosten heeft geopend, niet in de Duitse gasbehoefte kunnen voorzien.

Zoals u kunt zien doet de Poolse regering precies wat ik in het begin aannam: zij probeert Duitsland zowel economisch als politiek (militair) te verzwakken met maatregelen die Polen versterken ten koste van Duitsland. De Poolse regering onderneemt zeer gerichte actie tegen Duitsland, maar noch de Duitse media, noch de Duitse regering willen daar iets van weten.

De energie impasse

In plaats daarvan houdt de Duitse regering vast aan de groene fantasieën van de energietransitie, die in werkelijkheid een doodlopende weg op energiegebied is. Overstappen op groene energiebronnen is tergend duur en groene energie is duurder dan conventionele energiebronnen. Daarom kan de energietransitie alleen met gigantische subsidies worden bevorderd.

Als de energietransitie economisch levensvatbaar zou zijn, zou deze ook zonder de enorme subsidies door de economie worden aangestuurd, omdat de economie er winst mee zou willen maken. Een simpele vergelijking laat dit zien: Niemand heeft overheidssubsidies nodig om een ​​olieveld te ontwikkelen, omdat je geld kunt verdienen met de olie. Dit geldt niet voor groene energie, die alleen werkt met enorme staatssubsidies.

De Poolse regering was slimmer en heeft, ondanks alle klachten uit Brussel, de mijnbouw noch de kolencentrales stopgezet. Duitsland daarentegen moet steenkool importeren. Duitsland importeerde de afgelopen jaren steenkool ter waarde van vier tot vijf miljard euro.

Door het krankzinnige Duitse beleid explodeerde de waarde van de door Duitsland geïmporteerde steenkool in 2022, na de weigering van Russisch aardgas, tot ruim elf (!) miljard euro. Aangezien tegelijkertijd – opnieuw vanwege het ‘wijze’ besluit van de Duitse regering – de Russische steenkool niet langer gewenst was, welk land profiteerde het meest van de gigantische Duitse vraag naar steenkool in 2022 ? Nee, niet Polen, maar de VS, wat uiteraard absoluut niets te maken heeft met het opblazen van de Nord Stream.

Terwijl het Duitse economische wonder, dat vooral mogelijk werd gemaakt door goedkope energiebronnen uit Rusland, tot een einde is gekomen, verheugt Polen zich omdat de energievoorziening van Duitsland nu op zijn minst gedeeltelijk afhangt van de goede wil van Polen. En de Poolse regering is niet erg welwillend tegenover Duitsland.

Wie is de favoriet in de Europese harem?

Laten we vanuit de economie terugkeren naar de politiek. Duitsland is vandaag de dag een onzekere partner voor de VS, omdat Duitsland politiek verdeeld is. Grote delen van de Duitse bevolking steunen de steun aan Oekraïne en de anti-Russische koers niet. Bovendien beschouwt de Amerikaanse regering Duitsland, als gevolg van de massa-immigratie, niet langer als een stabiel en veilig land.

De VS kent vier reiswaarschuwingsniveaus (variërend van 1 ‘Neem normale voorzorgsmaatregelen’ tot 4 ‘Reis niet’). Voor Duitsland geldt niveau 2, “buitensporige voorzichtigheid vereist” en de opgegeven reden is het risico op terrorisme. Of we het nu leuk vinden of niet, maar de terroristische aanslagen in Duitsland van de afgelopen jaren hadden allemaal een islamistische achtergrond, en waren dus een gevolg van ongecontroleerde massa-immigratie, die volgens de Duitse media en regering niet bestaat, of die je niet zo mag noemen als je niet voor rechtsextremist wilt worden uitgemaakt. Of die door de regering en de media aan Duitsers wordt verkocht als iets positiefs, omdat geschoolde arbeiders zogenaamd naar Duitsland immigreren.

Voor Polen geldt daarentegen geen reiswaarschuwing van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Polen heeft niveau 1

En dat is begrijpelijk, want laten we eerlijk zijn: als jij de blanke Amerikaanse heer en meester was, wie van de Europese harem zou je dan uitkiezen als de “favoriet” om je militaire bases en politieke gunst te krijgen omdat ze zo gehoorzaam is: het dynamische, consequent anti-Russische en ambitieuze Polen (maar volledig afhankelijk van jou om haar ambities waar te maken), of het economisch kwijnende, politiek verdeelde en steeds onzekerder wordende Duitsland vanwege de langetermijnrisico’s van massa-immigratie? De keuze zou niet moeilijk moeten zijn voor de in Washington gevestigde eigenaar van de Europese harem.

En de Polen beoefenen anticiperende gehoorzaamheid, omdat de Poolse president Duda onlangs in een gesprek met Amerikaanse journalisten zei dat Polen veel redenen had om wapens aan de Oekraïners te leveren. Een ander citaat van Duda aan de Amerikaanse media laat zien hoe cynisch deze verklaring is jegens de Oekraïense “bondgenoten”:

“Op dit moment kan het Russische imperialisme goedkoop worden gestopt omdat er geen Amerikaanse soldaten sterven.”

In gewone taal luidde de verklaring dat Polen blij is dat de Oekraïners zo bereid zijn te sterven voor de geopolitieke doelstellingen van de VS en Polen. Hij had ook kunnen zeggen: “Mijn Heer en Meester, steun onze plannen en we zullen ervoor blijven zorgen dat de geradicaliseerde Oekraïense dwazen sterven voor onze gemeenschappelijke doelen.”

Polen en Oekraïne

Polen komt naar voren als de beste vriend en supporter van Oekraïne. Maar dit is geenszins onbaatzuchtig, omdat Polen vorig jaar al speciale rechten had gekregen van Oekraïne . Poolse burgers hebben nu dezelfde rechten in Oekraïne als Oekraïners en kunnen zelfs de hoogste regeringsposten bekleden. Formeel geldt het omgekeerde ook, maar alleen op papier en niet in de praktijk. Selenski kondigde enthousiast aan dat er geen grens meer zou zijn tussen Polen en Oekraïne, maar deze openstelling van de grens is feitelijk slechts eenzijdig.

In Polen is de steun voor Oekraïense vluchtelingen al ernstig verminderd, waardoor Oekraïners in Polen goedkope arbeidskrachten zijn geworden, die steeds impopulairer worden bij de Polen, omdat er sprake is van “Oekraïnisering”. En Poolse vrouwen zijn helemaal niet enthousiast over het geïmporteerde overschot aan Oekraïense vrouwen, die bovendien in financiële moeilijkheden verkeren.

Dat is ook duidelijk te zien, want in Warschau zijn de Oekraïense kleuren uit overheidsgebouwen verdwenen. Bij het Poolse parlement werd de Oekraïense vlag gestreken en werd de blauw-gele verlichting op de gevel van de Poolse Centrale Bank weer uitgeschakeld.

De Poolse regering bereidt een overname van Oekraïne voor, die doet denken aan de eenwording van Polen en Litouwen 600 jaar geleden: formeel lijkt het op een unie tussen Polen en Oekraïne, maar in werkelijkheid nemen de Polen het roer over.

Het verbod van de Poolse regering op de import van Oekraïens graan in de EU laat zien dat zij haar eigen belangen nastreeft en zich niets aantrekt van de behoeften van Kiev. De Poolse regering stelde het lot van haar eigen boeren boven steun aan de ‘broeders’ in Kiev, voor wier ongebreidelde steun Warschau altijd het meest uitgesproken is. Warschau wil dat anderen voor deze steun betalen, vooral Duitsland.

Kijkend naar het gedrag van de Poolse regering kan men niet anders dan Churchills formulering van de “hyena van Europa” in herinnering brengen.

Polen en West-Oekraïne

Zelfs als de Duitse media het niet melden, bereidt Warschau zich voor om West-Oekraïne te bezetten onder het voorwendsel van “het waarborgen van de veiligheid in het licht van de Russische agressie”. Polen had het idee al in maart vorig jaar, maar het werd toen nog afgeblazen door de VS omdat Polen er dan alleen voor zou staan in de oorlog met Rusland. Washington maakte toen duidelijk dat Polen welkom was om Kiev militair te hulp te schieten, maar dat dit geen probleem zou zijn van de NAVO. Polen zou alleen staan tegenover Rusland en dat wilde Warschau niet.

In maart 2022 wilde Polen “NAVO-vredeshandhavers” naar Oekraïne sturen, wat de VS – zoals ik al zei – afwees. Nu heeft de Poolse regering een nieuw idee, want het vormt een “Pools-Oekraïense eenheid” uit Oekraïners die voor de mobilisatie in Oekraïne naar Polen zijn gevlucht en uit Polen, met als doel Poolse soldaten naar Oekraïne te sturen zonder dat het officiële Poolse leger erbij betrokken is.

Deze eenheid moet de veiligheid in West-Oekraïne garanderen en zal, volgens de plannen van de Poolse regering, waarschijnlijk naar Oekraïne verhuizen als de Russische overwinning niet langer kan worden voorkomen en de Oekraïense staat verdwijnt. Dan zouden de voorwaarden aanwezig zijn om deze militaire bezetting van West-Oekraïne door Polen publiekelijk te rechtvaardigen. De naam “Pools-Oekraïense eenheid” is slechts een façade, want uiteraard staat de eenheid onder bevel van Polen, de Oekraïners zijn er alleen om de operatie een formele rechtvaardiging te geven.

Voor het zover is, moet Polen wachten op de definitieve mislukking van het Oekraïense tegenoffensief en het daaropvolgende offensief van het Russische leger. Als het Russische leger Kiev nadert, zullen de Oekraïense staatsstructuren waarschijnlijk desintegreren, omdat het voor iedereen in Kiev duidelijk is dat de Russen zich deze keer niet opnieuw zullen terugtrekken, maar achter Kiev aan zullen gaan. Aangezien Rusland de leiders van het regime in Kiev als oorlogsmisdadigers zal aanklagen als het hen in handen krijgt, zal er waarschijnlijk een golf van vluchtende Oekraïense leiders op gang komen, waardoor de Oekraïense staat waarschijnlijk zal instorten.

Dat zou, als de Polen hun zin krijgen, het signaal zijn voor de invasie van de “Pools-Oekraïense eenheid”, die officieel tot taak zou hebben de orde te handhaven in West-Oekraïne, maar die de facto delen van Oekraïne zou bezetten.

Poolse dromen en de reactie van Moskou

Natuurlijk speculeer ik, maar de signalen uit Polen zijn zo duidelijk dat er nauwelijks een andere interpretatie mogelijk is. Mocht Rusland in de aanval gaan en richting Kiev marcheren, dan zou het beschreven scenario zich kunnen voordoen.

Laten we de dromen van de Poolse regering over het terugnemen van hun “oostelijke gebieden” in gedachten houden. De beschreven ontwikkeling zou een unieke kans zijn om dit te verwezenlijken. Het is niet onredelijk dat de Poolse regering dit risico zou kunnen nemen in de hoop op Amerikaanse steun.

De Poolse regering negeert niet alleen haar eigen geschiedenis van 1939, toen er geen Britse of Franse soldaten te zien waren die Polen hielpen tijdens de oorlog tegen Duitsland. De VS hebben ook bij verschillende gelegenheden laten zien dat ze graag anderen zouden laten sterven in de strijd tegen Rusland. Zo hebben ze Georgië in 2008 in de oorlog tegen Rusland geduwd, en zo hebben ze Kiev toegejuicht bij de provocaties tegen Rusland die aan de Russische militaire operatie voorafgingen.

De voormalige Georgische president Saakachvili en Zelenski hebben één ding gemeen: ze verwachtten allebei solide militaire steun van de VS en de NAVO, en stonden plotseling alleen tegenover Rusland. Het lijkt niet bij de Poolse regering op te komen dat hetzelfde met hen zal gebeuren.

Aan de andere kant zou Warschau kunnen hopen dat “Operatie West-Oekraïne” zonder confrontatie met Rusland zal verlopen, aangezien Rusland er waarschijnlijk geen belang bij heeft om het anti-Russische West-Oekraïne binnen te trekken. Vanuit dit gezichtspunt zou Warschau kunnen denken dat Moskou geen bezwaar zal hebben tegen het creëren van een “veiligheidszone” in de gebieden die historisch gezien veel langer dan ze deel uitmaakten van de Sovjet-Unie hebben toebehoord aan de Pools-Litouwse Unie, de Rzeczpospolita en het Oostenrijks-Hongaarse Rijk.

De tijd erna

Mocht dat gebeuren, dan zou het hete conflict in Oekraïne voorbij zijn, maar het Oost-West-conflict uiteraard niet. Polen zou dus de nieuwe “frontlijnstaat” tegen Rusland zijn, die zou kunnen rekenen op massale financiële steun van het collectieve Westen, wat zijn politieke gewicht verder zou vergroten.

Als dit zou gebeuren, zou het hete conflict in Oekraïne voorbij zijn, maar het Oost-West-conflict natuurlijk niet. Polen zou zo de nieuwe “frontlijnstaat” tegen Rusland worden, die zou kunnen rekenen op massale financiële steun van het collectieve Westen, wat zijn politieke gewicht nog zou vergroten.

Bovendien verzamelt het Westen fondsen voor de wederopbouw van Oekraïne. Natuurlijk is het onwaarschijnlijk dat dit de bedragen zal opleveren waarover vandaag wordt gesproken, maar we hebben het zeker nog steeds over tientallen miljarden. Aangezien Polen de Oekraïense gebieden die het Westen wil helpen dan effectief zou hebben opgeslokt, zou Polen onvermijdelijk controle hebben over deze geldstromen.

Aangezien het anti-Russische beleid, inclusief sancties en alle andere maatregelen, zou worden voortgezet, zou Polen een grote kans hebben om de jackpot te winnen: Het zou dan daadwerkelijk de leidende rol in Europa kunnen overnemen en Duitsland kunnen vervangen.

Ik geef toe dat de ontwikkeling die ik heb beschreven gebaseerd is op veel speculatieve aannames, die ook deels op elkaar voortbouwen. Als dingen zich op enig moment anders ontwikkelen dan ik heb beschreven, zal het hele scenario veranderen.

Ik wilde hier echter geen voorspelling doen, maar de ambities van de Poolse regering beschrijven. In Warschau dromen ze waarschijnlijk van de ontwikkeling die ik heb beschreven en proberen ze de gebeurtenissen in die richting te sturen.

Of dat zal lukken is een andere zaak.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over