Van Adenauer tot Merkel was de Bondsrepubliek Duitsland onderworpen aan Amerikaanse belangen. Om vrede, vrijheid en welvaart te behouden, is het echter noodzakelijk geworden om Europa te bevrijden van de overmacht van de VS.

Na Konrad Adenauer, de oprichtende kanselier van de Bondsrepubliek Duitsland, die werd afgedwongen door de VS, en de kanselier van de hereniging, Helmut Kohl, op 17 april 2023, ontving Angela Merkel de hoogste onderscheiding van de Duitse staat: de federale Kruis van Verdienste. Tot nu toe zijn alleen kanseliers van de Christen-Democratische Unie (CDU) op deze manier geëerd. Sociaaldemocratische kanseliers als Willy Brandt of Helmut Schmidt werden als dissidenten beschouwd en mochten daarom niet geëerd worden, schrijft Werner Rügemer.

Merkel’s bijdrage aan het Amerikaanse nationale belang

De bondskanselier en CDU-voorzitter, die in functie was van 2005 tot 2021, ontving een paar jaar eerder een nog belangrijkere onderscheiding: in 2011 overhandigde de Amerikaanse president Barack Obama haar de Presidential Medal of Freedom in de rozentuin van het Witte Huis . Deze Amerikaanse eer wordt gegeven aan mannen – en soms ook aan vrouwen – voor hun bijdrage “aan de veiligheid en nationale belangen van de Verenigde Staten”. Met andere woorden, Merkel ontving deze onderscheiding niet voor haar bijdrage aan de veiligheid en bescherming van de nationale belangen van de Bondsrepubliek Duitsland of Europa.

Merkel onderscheidde zich onder meer door onvoorwaardelijk en hartstochtelijk de Amerikaanse oorlog tegen Irak in 2002 onder president George W. Bush te steunen. De toenmalige sociaaldemocratische bondskanselier Gerhard Schröder (SPD) en zijn minister van Buitenlandse Zaken Joseph Fischer (Bündnis90/Groenen) wilden echter niet geloven dat de VS beweerden dat Irak onder president Saddam Hoessein over massavernietigingswapens beschikte en bereid was deze tegen Israël te gebruiken. . Bondskanselier Schröder weigerde vervolgens namens Duitsland deel te nemen aan deze oorlog.

Met Jezus voor de Amerikaanse oorlog in Irak

Op 13 september 2002 ging Angela Merkel, de toenmalige CDU-fractievoorzitter, in de plenaire vergadering van de Bondsdag tekeer tegen Schröder: “U hebt het internationale vertrouwen in Duitsland vernietigd. U speelt in op de angsten en gevoelens van de mensen. Deze unilaterale actie schaadt Duitsland als exportnatie. Duitsland heeft als grootste land van Europa een verantwoordelijkheid.” Merkel, aan de andere kant, prees de leugenaar Bush, met een verwijzing naar de Bergrede van Jezus, als de ware “vredestichter”, hoe ondoorgrondelijk dit achteraf ook mag klinken, terwijl de partijen CDU en FDP, gesponsord door de haute finance, uitzinnig applaudisseerden.

In november 2005 werd Angela Merkel gekozen tot bondskanselier van Duitsland en al op 13 januari 2006 betuigde ze haar respect aan Bush in Washington en beloofde ze haar steun aan de oorlog in Irak. Dat deze oorlog werd gerechtvaardigd op basis van leugens deed er voor de “Christelijke Bergprediker” niet toe, net zomin als de verwoestingen, de menselijke slachtoffers en de mislukte staten zoals Afghanistan.

Schäuble en Kohl moeten gaan !

De toenmalige senior adviseur van de president van de Verenigde Staten, Zbigniew Brzeziński, kondigde in 1997 publiekelijk de nieuwe fase van de wereldwijde strategie van de VS aan, na het verval van het communisme in Oost-Europa:

“Eurazië is het grootste continent op aarde en een geopolitieke as. Het strekt zich uit van Lissabon tot Vladivostok. Bovenal is Europa het onmisbare geopolitieke bruggenhoofd van Amerika op het Euraziatische continent. Daarom wordt bij elke uitbreiding van Europa’s invloedssfeer de directe invloedssfeer van de Verenigde Staten wordt ook uitgebreid. En voor suprematie in heel Eurazië, van Lissabon tot Vladivostok, is Oekraïne de sleutelstaat.”

Volgens Brzeziński verzwakt Europa zichzelf echter door zijn uitgestrekte sociale politiek en zijn extreem belastende sociale systeem, wat zijn economische macht verzwakt. Aan zichzelf overgelaten, zouden Europeanen het risico lopen volledig op te gaan in hun sociale problemen. “De VS moeten hier tegenmaatregelen nemen”, concludeerde Brzeziński destijds. En bovenal moet er volgens hem iets veranderen: “Met de huidige CDU-fractieleider Wolfgang Schäuble en de CDU-kanselier Helmut Kohl is Duitsland een geopolitiek niemandsland.” Met deze twee politici is Duitsland niet langer het westerse bolwerk tegen Rusland, maar een Midden-Europese macht die zich in gelijke mate heeft verbonden met het oosten en het westen. Als gevolg hiervan verliest Europa zijn functie als Euraziatisch bruggenhoofd voor de Amerikaanse machtsprojectie en zijn expansie op het Euraziatische continent. Brzeziński concludeerde daarom dat een enorme stimulans vanuit de VS nodig was.

Op de een of andere manier kwam deze impuls van verschillende bekende en onbekende actoren. Bijvoorbeeld, “de krant voor Duitsland”, de FAZ, de meest vooraanstaande spreekbuis van de VS uit Frankfurt, gaf de aspirant Angela Merkel, die net haar jeugdzonden van de FDJ had goedgepraat, prominente journalistieke ruimte om de corrupte Kohl aan te vallen en haalde daarbij de corrupte Schäuble door het slijk. In andere gevallen nam de FAZ de permanente corruptie in de CDU niet zo serieus. Maar nu was het opportuun. Merkel werd vervolgens voorzitster van de CDU, daarna voorzitster van de CDU-parlementsfractie en uiteindelijk CDU-kanselier.

Moord-drones bestuurd vanuit Duitsland

Sinds het begin van de jaren 2000 hebben de VS hun militaire activiteiten in Afrika steeds meer geïntensiveerd onder het voorwendsel van terrorismebestrijding. Ze richtten op dat continent enkele tientallen formele en informele militaire bases op. Daaronder viel ook de militaire logistiek, bijvoorbeeld in het kader van de oorlog tegen Irak. Daartoe wilden de VS een opperbevelcentrum in Afrika opzetten, een plan dat werd gepusht door de toenmalige Amerikaanse president Bush. Maar alle 56 Afrikaanse landen wezen dit af. Washington zocht toen naar een gelijkwaardig alternatief: welk NAVO-lid zou dit commandocentrum kunnen huisvesten? Alle regeringen die om een ​​keuze werden gevraagd, weigerden. Allen behalve een.

In het belang van de Amerikaanse nationale veiligheid schoot Angela Merkel, een aanhanger van Bush, Washington te hulp. In 2008 werd het United States Africa Command (AFRICOM) opgericht in Duitsland, in Stuttgart-Möhringen, waaraan ook andere Amerikaanse militaire bases in Italië en Duitsland zijn verbonden.

De locatie in Stuttgart werd aanvankelijk als voorlopig beschouwd, terwijl de Afrikaanse staat Liberia zich als locatie aanbood. Maar dit land was te klein en onveilig voor Big Brother USA. In 2013 besloot de opvolger van George W. Bush, de altijd vriendelijk grijnzende Barack Obama, die kort daarvoor Merkel eerde met de “Medal of Freedom”, dat AFRICOM in Stuttgart moest blijven. Sindsdien doden Amerikaanse drones, bestuurd vanuit Duitsland, mensen op andere continenten. Vanuit Stuttgart-Möhringen werd de vernietiging van Libië en de moord op Muammar al-Gaddafi gecoördineerd, waardoor dat land in een mislukte en gevaarlijke staat veranderde.

BlackRock’s lobbyist in de Kanselarij

Van 2011 tot het einde van Merkels kanselierschap was Lars-Hendrik Röller haar belangrijkste economische en financiële adviseur. Ze haalde de zoon van het voormalige hoofd van de Dresdner Bank naar de kanselarij als hoofd van de afdeling economie en financiën.

Onder Schröder en zijn programma om “Deutschland AG te ontvlechten” waren Amerikaanse hedgefunds vanaf ongeveer 2000 actief in Duitsland en kochten de beste, niet-beursgenoteerde Duitse middelgrote bedrijven op. Onder de bekendere bedrijven bevonden zich Siemens Nixdorf, Demag (industriële kraanconstructies) en Grohe (fittingen voor badkamers en vochtige ruimtes). Ook kochten deze “sprinkhanen” honderdduizenden vierkante meters woonruimte op voor spotprijzen.

Deze “sprinkhanen” verschenen al onder Schröder, maar onder Merkel en Röller staken de vertegenwoordigers van de topklasse onder Amerikaanse investeerders elkaar toen een handje toe. BlackRock, Vanguard, State Street en andere managers van grote bedrijven werden de belangrijkste aandeelhouders van de bedrijven die op de DAX en MDAX genoteerd staan, waaronder Rheinmetall, het grootste defensiebedrijf van Duitsland. BlackRock en zijn branchegenoten zijn nu ook grootaandeelhouders in de grootste woningcorporaties van Duitsland: Vonovia, Deutsche Wohnen, LEG enzovoort, wat de huren en nutsvoorzieningen heeft opgedreven. Had Brzeziński niet al verkondigd dat “te veel verzorgingsstaat” een “Europese ziekte” is?

De hoge winsten die de belangrijkste bedrijven in Duitsland hebben gemaakt, zelfs in tijden van crisis – zoals tijdens de Corona-pandemie – zijn sindsdien naar het buitenland gevloeid, vooral naar de VS. Met het einde van Merkels kanselierschap verliet ook haar adviseur Lars-Hendrik Röller de kanselarij. En waar ging hij vervolgens heen? Natuurlijk naar BlackRock. En van daaruit adviseert hij nu natuurlijk ook de CDU-politica Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie.

…

EU-brede arbeidsmigratie

Toen het aankwam op het ontmantelen van de welvaartsstaat en het vergroten van particuliere winsten, ondermijnde de fanatieke model-Europese Merkel ook de richtlijnen van de EU met behulp van zachte druk van de Federatie van Duitse Industrieën, het Verbond van Duitse Werkgeversverenigingen en haar CDU Economische Raad.

Zo bepaalt de EU dat uitzendkrachten hetzelfde loon moeten krijgen als vaste medewerkers. Sleutelwoord: gelijk loon. Maar de Merkel-bende besloot dat gelijke beloning kon worden ondermijnd door een collectieve overeenkomst met een vakbond. En ook dat gelijke beloning niet geldt in de eerste negen maanden van het dienstverband.

Onder Merkel werd de uitbuiting van arbeidsmigranten uit Oost-Europa uitgebreid en geïntensiveerd. Daarmee werd het vleesconcern Tönnies de grootste vleesverwerker van Europa. Vleesbedrijven uit Denemarken en Nederland zetten vestigingen op in Merkel Duitsland. Miljoenen laagbetaalde arbeiders uit verarmde Oost-Europese EU-landen pendelden legaal of illegaal naar Duitsland, maar ook uit niet-EU-land en zoals Georgië en Oekraïne, voor werk op bouwplaatsen, voor aspergeoogst, thuiszorg, vrachtwagentransport en beveiligingsdiensten. Tot vandaag.

Duitsland: “Het bordeel van Europa”

In 2002 erkende en liberaliseerde de regering Schröder/Fischer sekswerk als regulier werk met de Prostitutiewet. Maar de meerderheid van de sekswerkers bleef illegaal. Dit resulteerde in mensenhandel in maffia-achtige structuren, gedwongen prostitutie voor veelal arme jonge vrouwen uit de economisch zwakke nieuwe EU-staten zoals Roemenië, Bulgarije en ook van buitenaf, bijvoorbeeld uit Kosovo en Oekraïne, en sinds 2015 in toenemende mate ook voor vrouwelijke vluchtelingen . Duitsland heeft zich ontwikkeld tot een centrale locatie voor goedkope prostitutie binnen de EU.

In 2017 werd onder Merkel eindelijk de wet ter bescherming van prostituees aangenomen. Bordelen moesten opnieuw een vergunning aanvragen, terwijl prostituees zich officieel moesten laten registreren. Maar deze maatregelen bleven praktisch ondoeltreffend. In het jaar voor de pandemie waren er in Duitsland 40.000 prostituees geregistreerd. Maar in de illegale en duistere wereld van het Duitsland van Merkel bleven minstens een half miljoen vrouwen illegale prostitutie bedrijven. En natuurlijk kregen bordeel- en andere prostitutie-exploitanten toen ook Corona-hulp – want die was systeemrelevant.

Het vaak populistische “We hebben het allemaal goed in Duitsland”

Merkel was niet van plan om dit alles te doen en nog meer schade toe te brengen aan de veiligheid, soevereiniteit, vrijheid, welvaart en vooral de werkende bevolking van Duitsland. Ze werd daartoe aangezet door anderen: door de Amerikaanse regering, de NAVO, het gestaag groeiende aantal meestal Amerikaanse regeringsadviseurs, zoals McKinsey, Accenture, Freshfields, PricewaterhouseCoopers, Scholz & Friends en vele anderen, door de belangrijkste Amerikaanse aandeelhouders van grote bedrijven en, last but not least, door de Amerikaanse inlichtingendiensten, waardoor de kanselier zelf en haar kabinetscollega’s zich ook zonder verzet lieten afluisteren.

Merkel presenteerde zich ook als kanselier voor het milieu. Na de ramp in Fukushima zette ze de sluiting van kerncentrales in Duitsland door – maar de daarvoor benodigde vervangende energie werd nooit geleverd. In de Europese Unie was ze in staat om namens de fabrikanten van luxe SUV’s hoge vervuilende emissies door te drukken zoals toegestaan.

Een soortgelijk beeld ontstond bij de vluchtelingenstromen uit Afghanistan, Irak en Syrië die voortkwamen uit de Amerikaanse oorlogen in deze landen. Merkel trad op als wereldverbeteraar en liet na een telefoontje met haar goede vriend Obama de stroom vluchtelingen omleiden naar Duitsland – maar de noodzakelijke en blijvende voorzorgsmaatregelen om deze mensenstroom het hoofd te bieden werden niet genomen. Zo mochten sommige vluchtelingen verdrinken in de Middellandse Zee, terwijl anderen Duitsland binnentrokken en volledig werden verzorgd.

Bij de uitreiking van het Federale Kruis van Verdienste prees bondspresident Steinmeier de voormalige bondskanselier en benadrukte hij dat Merkel omhoog geklommen was ​​zonder pleegvaders of politieke netwerken. Die opmerking klonk indrukwekkend, maar het tegendeel was natuurlijk waar.

Merkels taak was om, als sterke vrouw en met de enige hulp van de eindeloos gedraaide gebedsmolen “Het gaat ons allemaal goed in Duitsland”, de besluiten uit te voeren die door andere actoren in de CDU en het regeringsbeleid waren voorbereid. Dit was en is veel bevorderlijker voor de kapitalisten dan de directheid van Merkels rivaal Friedrich Merz, met zijn motto destijds “durf meer kapitalisme”. Merz werd uiteindelijk een lobbyist die rechtstreeks door BlackRock werd betaald. Maar Merkels belangrijkste leidinggevende was het Kantoor van de Kanselier zelf, dat onder Merkel bleef groeien in termen van personeel. In stilte en onzichtbaar voor het publiek liet ze BlackRock-vertegenwoordigers infiltreren in Duitsland via de kanselarij. Merkels onzichtbare netwerk omvatte ook adviseurs van de Amerikaanse regering. Deze werkten namens Obama aan de vraag: hoe houd je een mogelijk ongerust electoraat ongemerkt rustig?

Nudging was de naam van het spel, d.w.z. iemand iets laten doen of laten op een min of meer subtiele manier, eenmalig of permanent, een methode die vooral tot wasdom werd gebracht door Cass R. Sunstein, die administrateur was van het Office of Information and Regulatory Affairs onder Barack Obama: nooit de waarheid vertellen, nooit de kapitalisten bij de naam noemen, altijd aardig en algemeen zijn, het stiekem opgelichte electoraat af en toe een zacht duwtje geven en altijd glimlachen.

Als een vrouw die gemakkelijk haar karaktereigenschappen kon gebruiken, goed gevormd in het christelijke patriarchaat, kon Merkel haar “vrouwenkracht” nog efficiënter gebruiken door middel van nudging. Die macht wist ze briljant uit te spelen in het Berlijnse politieke circus, bijvoorbeeld tegen haar corrupte voorganger patriarch Helmut Kohl. Daarmee diende ze het moderne patriarchaat van Bush, Obama en BlackRock-CEO Laurence Fink en zijn trawanten.

Feministisch buitenlands beleid

Merkel heeft niet alleen feministisch binnenlands beleid gevoerd met de systematische verarming van de meerderheid van vrouwen en gepensioneerden. Merkel voerde ook een feministisch buitenlands beleid, veel eerder dan de huidige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock dat zou voeren. En het is bekend dat een dergelijk buitenlands beleid organisch verenigbaar is met de promotie van patriarchen en oligarchen wereldwijd.

Dit is niet alleen omdat Merkel, bijna 20 jaar voor Baerbock, de vriendelijke sponsorbeurs van het World Economic Forum ontving. In de loop der jaren hebben de ideologen van Davos een goede neus ontwikkeld voor wie voor en met hen zou kunnen werken. Merkel werd geschikt om te regeren dankzij jonge “vrouwelijke macht” in dienst van het door de VS geleide kapitalisme, zowel in mondiale als in militaire dimensies. In welke EU-staat werd of wordt het ministerie van Defensie niet bezet door een vrouw? Welk hoofd van de Europese Centrale Bank, de Europese Commissie maakt nog geen deel uit van de door Steinmeier zo geprezen “vrouwelijke macht”?

Uitbreiding naar het oosten voorbij de EU en de NAVO

Merkel, als “de machtigste vrouw van Europa”, die vooral door de VS werd geprezen, promootte de gelijktijdige uitbreiding van de EU en de NAVO naar het oosten. Zo startte Merkel vanaf 2009 het “Oostelijk Partnerschap” in overleg met de toenmalige Amerikaanse president Obama en de Europese Commissie. Het betrof zes staten die vroeger tot de Sovjet-Unie behoorden en bijzonder geschikt leken voor anti-Russische strategieën. Ze waren en zijn nog steeds geen lid van de EU en de NAVO. Maar ze werden en zouden nu met zachte “duwtjes” aan beide organisaties moeten worden voorgesteld, voorzichtig, maar tegelijkertijd geëgaliseerd voor westerse bedrijven en, indien mogelijk, uitgerust voor gezamenlijke manoeuvres met de NAVO.

Deze staten omvatten (naast Armenië, Azerbeidzjan en Wit-Rusland) Moldavië, Georgië en, last but not least, Oekraïne. Van de Konrad Adenauer Stichting, die sterk gesubsidieerd wordt door de staat Merkel, is bekend dat ze in ieder geval sinds de Maidancoup van 2014 sterk betrokken is bij Oekraïne, zij het in een ondergeschikte rol. Merkels laatste belangrijke dienst voor de “nationale belangen van de VS” was, zoals bekend, het Minsk-akkoord, met haar als leidende figuur in deze, zoals later bleek, onhandige komedie, die alleen diende om het grootste leger van Europa in Oekraïne te bewapenen.

Van Adenauer tot Merkel

Adenauer garandeerde de onafhankelijke staat BRD als een nieuw VS-bastion in Europa tegen Rusland. Met de hulp van adviseurs uit de VS en de Treuhandanstalt zorgde Kohl voor de uitbreiding naar het oosten door de aansluiting met de DDR, terwijl Merkel de uitgebreide globale strategie van de VS veiligstelde, vooral die tegen Rusland. De doctrine van de eerste nucleaire aanval door de VS, aanvaard door Adenauer en vernieuwd door Obama, maakt een nucleaire oorlog mogelijk – in Europa. Na de Tweede Wereldoorlog verspreidden de VS het verhaal dat ze Europa hadden bevrijd. Maar voor het behoud van vrede, vrijheid en welvaart is nu op zijn laatst beslissende actie nodig: de bevrijding van Europa van de VS.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

De EU-staten zijn schatplichtige vazalstaten van de VS

Er wordt de eerste tijd streng gemodereerd op de nieuwe site tot iedereen het een beetje begrijpt.

Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over