De politieke macht van Polen over Oekraïne is geconsolideerd nadat Kiev Polen vrijwel dezelfde rechten heeft gegeven als zijn eigen burgers. Het is dus niet nodig dat Polen officieel troepen naar Oekraïne stuurt – maar dat betekent niet dat het niet kan gebeuren.

De gevolmachtigde van Polen voor de Pools-Oekraïense ontwikkelingssamenwerking Jadwiga Emilewicz opende op 17 juli het eerste kantoor van Polen voor de “Oekraïense Wederopbouwdienst (SOU)” in Lvov. Dit was een gebeurtenis die buiten de twee betrokken landen weinig media-aandacht trok, schrijft Andrew Korybko. De door de overheid gefinancierde Polskie Radio deed verslag van een seminar dat op dezelfde dag werd gehouden onder auspiciën van het Warsaw Enterprise Institute , evenals een seminar de volgende dag in Lutsk, de naburige regionale hoofdstad van de regio Wolhynië.

Samenvattend kondigde Emilewicz aan dat er binnenkort meer van dergelijke kantoren in Oekraïne zullen worden geopend en dat “we verzekerings- en kredietinstrumenten voor Poolse bedrijven voorbereiden”. Ze voegde eraan toe: “We willen lokaal aanwezig zijn om Poolse ondernemers te ondersteunen bij het leggen van contacten en het monitoren van investeringsbehoeften. We creëren een dialoogplatform tussen Poolse en Oekraïense bedrijven en betrekken zowel nationale als lokale instellingen en autoriteiten.”

Aan beide seminars namen invloedrijke persoonlijkheden deel. Het evenement in Lviv werd bijgewoond door de regionale gouverneur Maxim Kosizki, die details over de activiteiten van de WDU in deze regio op zijn Telegram-kanaal deelde. Het seminar in Lutsk werd ook bijgewoond door het hoofd van de militaire administratie van de naburige regio Rovno, Vitaly Koval, die Poolse bedrijven uitnodigde om binnenkort in deze regio te investeren. Het is belangrijk op te merken dat alle drie de regio’s – Lvov, Wolhynië en Rovno – voor de Tweede Wereldoorlog Pools grondgebied waren.

Twee gerelateerde ontwikkelingen

De activiteiten van de SOU in die delen van West-Oekraïne, die door de meeste Polen nog steeds worden beschouwd als een onafscheidelijk onderdeel van hun eigen millennia-oude beschaving, zijn het natuurlijke resultaat van twee onderling verbonden ontwikkelingen die in mei 2022 begonnen. De Poolse president Andrzej Duda bezocht vervolgens Kiev op 22 mei 2022, waar hij de Oekraïense Rada toesprak en samen met zijn Oekraïense tegenhanger Vladimir Zelensky de gelofte deed om de alomvattende integratie van beide landen te versnellen.

De volledige Engelstalige transcripties van de toespraken zijn hier en hier te vinden op de respectieve officiële websites van de twee presidenten. In de context van deze analyse was de belangrijkste conclusie uit de toespraak van Duda dat hij plannen presenteerde om weg-, spoor- en andere industriële verbindingen te optimaliseren. Zelensky daarentegen zei dat er gezamenlijke grens- en douanecontroles zouden komen. Hij verklaarde ook dat Oekraïne Poolse burgers praktisch dezelfde rechten zal geven als Oekraïense burgers.

Bovendien suggereren Duda’s opmerkingen dat “de Pools-Oekraïense grens moet verenigen en niet verdelen” en Zelenskiy’s dat “er geen grenzen of barrières tussen ons mogen zijn” sterk de intentie op dat moment dat beide landen uiteindelijk zullen opgaan in een de facto confederatie . . De volgende dag, 23 mei 2022, woonde Zelensky het jaarlijkse World Economic Forum (WEF) in Davos bij via videoconferentie en hield daar een toespraak, die ook volledig in het Engels te lezen is op zijn officiële website.

Het is veelbetekenend dat Zelensky aankondigde dat “we een speciaal – historisch belangrijk – model van wederopbouw aanbieden door partnerlanden, zustersteden of zusterbedrijven de kans te geven beschermheer te worden van een specifieke regio van Oekraïne, stad, gemeente of industrie”. Kortom, Kiev is van plan zijn westerse beschermheren te beantwoorden door hen privileges te beloven in het naoorlogse Oekraïne, in hun voorkeursregio’s – in het geval van Polen de regio’s van West-Oekraïne die ooit deel uitmaakten van die staat.

Het perfectioneren van de economische plannen van de de facto Confederatie

Deze twee onderling verbonden ontwikkelingen, die in mei 2022 van start gingen, leidden er uiteindelijk toe dat Polen 14 maanden later zijn eerste SOU-kantoor in Lvov opende. Er is dus tastbare vooruitgang geboekt met de nauwelijks verhulde plannen om een ​​confederatie te vormen via het “speciale – historisch belangrijke – model” waar Zelensky over sprak op het WEF. Hoewel Kiev Polen daarmee de “beschermende heerschappij” over West-Oekraïne verleende, duurde het meer dan een jaar voordat Warschau het bijbehorende economische mechanisme in gang zette.

Deze vertraging kan worden verklaard door de noodzaak om studies uit te voeren en alle belanghebbenden samen te brengen, zodat alles snel kan gaan na de opening van het eerste SOU-kantoor. De eerder genoemde Telegram-post van Kosizki beschreef drie specifieke infrastructuurprojecten om tegemoet te komen aan Duda’s visie om de Pools-Oekraïense banden aan te halen. In verband met de plannen om een ​​gemeenschappelijke douaneruimte te creëren, komt dit in wezen overeen met de economische dimensie van hun de facto confederatie.

De eisen van Polen voor militaire hulp en veiligheidsgaranties

Ook het veiligheidsaspect van deze plannen vordert. De Poolse minister van Financiën kondigde in maart van dit jaar aan dat Warschau in 2022 ongeveer € 6,2 miljard aan militaire hulp aan Oekraïne had verstrekt, waarmee Polen de op twee na grootste staatsdonor werd in de proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland in Oekraïne. Sinds het begin van de speciale militaire operatie van Rusland circuleren er ook berichten over Poolse huurlingen die aan Oekraïense zij de vechten. Het “Poolse Vrijwilligerskorps” bevestigde

De herhaalde eisen van Polen voor “veiligheidsgaranties” voor Oekraïne zouden voor Warschau een aanleiding kunnen zijn om formeel reguliere troepen naar West-Oekraïne te sturen, hetzij multilateraal met de deelname van Warschau, hetzij bilateraal in samenspanning met Kiev, zelfs als laatstgenoemde in het geheim samenspant.  Politico ‘s rapport afgelopen november over de ongekende militaire opbouw van Polen suggereert dat het land plannen heeft om op een bepaald moment in de toekomst over de overtollige militaire capaciteiten te beschikken die nodig zijn voor een grootschalige buitenlandse inzet.

Op weg naar een Poolse militaire interventie in Oekraïne

Met name Polen zal de defensie-uitgaven verhogen tot vijf procent van het bbp, het Poolse leger moet tegen 2035 300.000 soldaten in actieve dienst hebben en het koopt voor miljarden dollars aan modern militair materieel van de VS en Zuid-Korea. Polen is echter lid van de NAVO en geniet dus defensiegaranties van de Amerikaanse nucleaire grootmacht op grond van artikel 5 van het NAVO-handvest, dus alle bovenstaande maatregelen lijken buitensporig als Polen alleen maar probeert zichzelf te beschermen tegen een speculatieve Russische aanval. Deze observatie suggereert eerder dat Polen zich inderdaad voorbereidt op een militaire interventie in Oekraïne.

Hoewel het vele jaren zal duren voordat Polen zijn ambitieuze militaire plannen uitvoert, betekent het NAVO-lidmaatschap dat Polen in theorie alles wat het op dit moment tot zijn beschikking heeft, kan verplaatsen naar aangrenzende Oekraïense landen zonder bang te hoeven zijn voor een aanval door Rusland, omdat het Amerikaanse nucleaire schild dit verhindert. De Russische en Wit-Russische leiders nemen dit scenario zeer serieus, zoals vertegenwoordigers van beide landen eind juli benadrukten, slechts enkele dagen nadat Polen zijn eerste SOU-kantoor in Lvov opende.

Rusland en Wit-Rusland waarschuwen voor mogelijke Poolse plannen voor Oekraïne

Tijdens een bijeenkomst van de Russische Veiligheidsraad op 21 juli waarschuwde het hoofd van de Russische buitenlandse inlichtingendienst, Sergei Naryshkin, voor de militaire opbouw van Polen nabij de Oekraïense grens. “We hebben de plannen van Polen openbaar gemaakt om te voorkomen dat ze proberen ze uit te voeren.” Hij zei echter ook: “Als ze [in Kiev] iets willen afstaan ​​of verkopen [aan Polen] om hun schulden aan hun weldoeners af te betalen, zoals verraders gewoonlijk doen, dan is dat hun zaak. We zullen niet tussenbeide komen.”

De enige rode lijn in dit opzicht is dat Polen ook Wit-Rusland aanvalt, aangezien dit “neerkomt op agressie tegen de Russische Federatie en we zullen erop reageren met alle middelen die ons ter beschikking staan”. Wat Wit-Rusland betreft, zijn president Alexander Loekasjenko bezocht Sint-Petersburg twee dagen later, op 23 juli – minder dan een week nadat Polen zijn eerste SOU-kantoor had geopend. Volgens de officiële website van het Kremlin gaf Loekasjenko tijdens zijn verblijf een krachtige waarschuwing over de mogelijke plannen van Polen.

De Wit-Russische president beoordeelde dit scenario echter anders dan zijn Russische tegenhanger en noemde deze plannen “onaanvaardbaar” vanwege de potentiële veiligheidsdreigingen aan de zuidgrens van de Unie. Afgezien van de verschillende beoordelingen, bevestigen deze verklaringen dat beide leiders – de Russische en de Wit-Russische – ervan uitgaan dat Polen binnenkort een militaire interventie in Oekraïne zou kunnen beginnen om zijn economische controle over het westelijke deel van het buurland veilig te stellen.

Het voorwendsel dat Polen zou kunnen gebruiken om zijn hegemonische  plannen uit te voeren, zou een Russische doorbraak kunnen zijn aan het huidige front in Oost-Oekraïne. Of een operatie onder valse vlag tegen Poolse objecten in West-Oekraïne, waarvoor men de momenteel in Wit-Rusland gestationeerde Wagner-groep de schuld zou geven, hoewel er ook andere “uitlokkende gebeurtenissen” denkbaar zijn. Er is zelfs een mogelijkheid dat Kiev tijdens of na het schijnbaar  onvermijdelijke staakt-het-vuren en/of vredesbesprekingen Polen openlijk zal uitnodigen om in te grijpen – als onderdeel van een bilaterale “veiligheidsgarantie”.

Samenvattende gedachten

Op dit moment heeft Polen al heimelijk de controle over West-Oekraïne overgenomen zonder een schot te hebben gelost. De politieke macht van Polen werd afgelopen zomer geconsolideerd nadat de Rada de Polen vrijwel dezelfde rechten toekende als de Oekraïners, in overeenstemming met de belofte van Selensky aan Duda in mei 2022, terwijl het economische aspect werd bevorderd door de opening van het eerste SOU-kantoor in Lvov medio juli. In dit geval is het, afgezien van prestige, voor Polen niet eens nodig om officieel troepen naar Oekraïne te sturen.

Om de tot nu toe beschreven redenen is dat echter precies wat er zou kunnen gebeuren. Hoewel militaire interventie in Oekraïne de vooruitzichten van de regerende partij bij de verkiezingen in het najaar zou kunnen verbeteren, zou het de wereld laten zien dat Polen zijn lang verloren verleden als grootmacht aan het herstellen is. De formele integratie van West-Oekraïne in Polen is echter geen voldongen feit. Zelfs als dat zou gebeuren, bestond er een risico op gewelddadige onrust onder nationalistische krachten aan beide kanten.

Gezien deze zorgen, die zeer ernstige politieke en zelfs latente veiligheidsimplicaties hebben, is het scenario van de op een dag geformaliseerde Pools-Oekraïense de facto confederatie veel realistischer dan het scenario dat Warschau het westelijk deel van Oekraïne helemaal afsplitst. Een confederatie zou hetzelfde strategische doel bereiken door de invloedssfeer van Polen uit te breiden tot een deel van zijn voormalige grondgebied zonder een grote tegenslag te riskeren. Eerlijk gezegd zou zo’n scenario zelfs onvermijdelijk kunnen worden.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over