Denk eens aan de Poolse boer die foto’s nam van een raketwrak – waarvan later bleek dat het van een Oekraïense S-300 was. Dus een Poolse boer, met zijn voetstappen echoënd in ons collectieve geheugen, kan de wereld hebben gered van WO III – ontketend via een smakeloos complot bedacht door Anglo-Amerikaanse “inlichtingendiensten”, schrijft Pepe Escobar.

Die smakeloosheid werd nog verergerd door een belachelijke doofpot: de Oekraïners vuurden op Russische raketten vanuit een richting waar ze onmogelijk vandaan konden komen. Dat wil zeggen: Polen. En toen veroordeelde de Amerikaanse minister van Defensie, wapenhandelaar Lloyd “Raytheon” Austin, dat Rusland toch schuld had, omdat zijn Kievse vazallen op Russische raketten schoten die niet in de lucht hadden mogen zijn (en dat waren ze ook niet).

Noem het het Pentagon dat klakkeloos liegen tot een nogal armoedige kunst verheft.

Het Anglo-Amerikaanse doel van deze truc was een “wereldcrisis” tegen Rusland op te wekken. Het is ontmaskerd – deze keer. Dat betekent niet dat de gebruikelijke verdachten het niet opnieuw zullen proberen. Binnenkort.

De belangrijkste reden is paniek. Collectieve Westerse info ziet hoe Moskou eindelijk zijn leger mobiliseert – klaar om volgende maand toe te slaan – terwijl het de Oekraïense elektriciteitsinfrastructuur uitschakelt als een vorm van Chinese marteling.

Die februaridagen waarin slechts 100.000 troepen werden gestuurd – en de DPR- en LPR-milities plus Wagner-commando’s en Kadyrov’s Tsjetsjenen het zware werk deden – zijn allang voorbij. De Russen en Russofonen werden geconfronteerd met hordes Oekraïense militairen – misschien wel 1 miljoen. Het “wonder” van dit alles is dat de Russen het vrij goed deden.

Elke militaire analist kent de basisregel: een invasiemacht moet drie keer zo groot zijn als de verdedigende macht. Het Russische leger aan het begin van de SMO zat op een kleine fractie van die regel. De Russische strijdkrachten hebben aantoonbaar een staand leger van 1,3 miljoen manschappen. Ze hadden zeker enkele tienduizenden meer kunnen sparen dan de aanvankelijke 100.000. Maar dat deden ze niet. Het was een politieke beslissing.

Maar nu is de SMO voorbij: dit is CTO (Counter-Terrorist Operation) terrein. Een reeks terroristische aanslagen – gericht op de Nord Streams, de Krimbrug, de Zwarte Zeevloot – toonde uiteindelijk aan dat het onvermijdelijk was om verder te gaan dan een louter “militaire operatie”.

En dat brengt ons bij De Elektrische oorlog

De Elektrische Oorlog wordt in wezen als een tactiek behandeld – die leidt tot het uiteindelijk opleggen van Ruslands voorwaarden in een mogelijke wapenstilstand (die de Anglo-Amerikaanse intel en vazal NAVO niet willen).

Zelfs als er een wapenstilstand zou komen – waar nu al een paar weken op wordt gehamerd – zou dat nog geen einde maken aan de oorlog. Omdat de diepere, stilzwijgende Russische voorwaarden – beëindiging van de NAVO-uitbreiding en “ondeelbaarheid van de veiligheid” – afgelopen december volledig aan zowel Washington als Brussel zijn uitgelegd en vervolgens zijn verworpen.

Aangezien er sindsdien – conceptueel – niets is veranderd, en de westerse bewapening van Oekraïne tot razernij is gekomen, kon het Stavka-tijdperk van Poetin niet anders dan het oorspronkelijke mandaat van de SMO uitbreiden, dat denazificatie en demilitarisering blijft. Maar nu zal het mandaat ook Kiev en Lviv moeten omvatten.

En dat begint met de huidige de-electrificatiecampagne – die veel verder gaat dan het oosten van de Dnjepr en langs de Zwarte Zeekust naar Odessa.

Dat brengt ons bij de belangrijke kwestie van het bereik en de diepte van Electric War, in termen van het opzetten van een DMZ – compleet met niemandsland – ten westen van de Dnjepr om Russische gebieden te beschermen tegen NAVO artillerie, HIMARS en raketaanvallen.

Hoe diep? 100 km? Niet genoeg. Eerder 300 km – want Kiev heeft al om artillerie met dat bereik gevraagd.

Cruciaal is dat dit al in juli op het hoogste Stavka-niveau in Moskou uitvoerig werd besproken.

In een uitgebreid interview in juli liet minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov de kat – diplomatiek – uit de zak:

De implicaties zijn duidelijk.

Hoezeer Washington en de NAVO ook “wanhopig zijn om de situatie zoveel mogelijk te verergeren” (en dat is Plan A: er is geen Plan B), geo-economisch gezien intensiveren de Amerikanen het New Great Game: wanhoop geldt hier voor het proberen te controleren van energiecorridors en het bepalen van de prijs ervan.

Rusland blijft onaangedaan, want het blijft investeren in Pipelineistan (richting Azië), het verstevigt de multimodale Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INTSC), met belangrijke partners India en Iran, en het bepaalt de energieprijs via OPEC+.

Een paradijs voor oligarchische plunderaars

De Straussianen/neo-cons en neoliberalen die het Anglo-Amerikaanse intel/veiligheidsapparaat doordringen – de facto gewapende virussen – zullen niet opgeven. Zij kunnen het zich eenvoudigweg niet veroorloven nog een NAVO-oorlog te verliezen – en dan ook nog tegen de “existentiële bedreiging” Rusland.

Terwijl het nieuws van de Oekraïense slagvelden nog grimmiger belooft te worden onder Generaal Winter, kan er tenminste troost worden gevonden in de culturele sfeer. De groene transitie racket, gekruid in een giftige gemengde salade met het eugenistische Silicon Valley ethos, blijft een bijgerecht dat wordt aangeboden bij het hoofdgerecht: de Davos “Great Narrative”, voormalige Great Reset, die zijn lelijke kop weer opstak, op de G20 in Bali.

Dat betekent dat alles goed gaat wat betreft het project voor de vernietiging van Europa. De-industrialiseren en gelukkig zijn; regenboogdansen op elk woke deuntje op de markt; en bevriezen en hout verbranden terwijl je “hernieuwbare energiebronnen” zegent op het altaar van de Europese waarden.

Een korte terugblik om de context te schetsen is altijd nuttig.

Oekraïne maakte bijna vier eeuwen lang deel uit van Rusland. Het idee van onafhankelijkheid werd tijdens WO I in Oostenrijk bedacht om het Russische leger te ondermijnen – en dat is zeker gebeurd. De huidige “onafhankelijkheid” werd bedacht zodat lokale trotskistische (Joodse) oligarchen het land konden plunderen toen een aan Rusland gelieerde regering op het punt stond zich tegen die oligarchen te verzetten.

De coup in Kiev in 2014 was in wezen opgezet door Zbig “Grand Chessboard” Brzezinski om Rusland in een nieuwe partizanenoorlog te betrekken – net als in Afghanistan – en werd gevolgd door orders aan de oliehaciënda’s in de Golf om de olieprijs te laten crashen. Moskou moest de Russofonen op de Krim en Donbass beschermen – en dat leidde tot meer westerse sancties. Het was allemaal opgezet spel.

Acht jaar lang weigerde Moskou zijn legers zelfs naar Donbass ten oosten van de Dnjepr (historisch gezien deel van Moeder Rusland) te sturen. De reden: niet te verzanden in nog een partizanenoorlog. De rest van Oekraïne werd ondertussen geplunderd door oligarchen die door het Westen werden gesteund, en in een financieel zwart gat gestort.

Het collectieve Westen koos er bewust voor het zwarte gat niet te financieren. Het grootste deel van de IMF-injecties werd gewoon door de oligarchen gestolen, en de buit werd uit het land weggevoerd. Deze oligarchische plunderaars werden natuurlijk “beschermd” door de gebruikelijke verdachten.

Het is altijd cruciaal om te onthouden dat tussen 1991 en 1999 het equivalent van het huidige gehele huishoudelijke vermogen van Rusland werd gestolen en naar het buitenland werd overgebracht, meestal naar Londen. Nu proberen dezelfde usual suspects Rusland te ruïneren met sancties, omdat de “nieuwe Hitler” Poetin de plundering heeft gestopt.

Het verschil is dat het plan om Oekraïne als pion in hun spel te gebruiken niet werkt.

Op de grond zijn er tot nu toe vooral schermutselingen geweest, en een paar echte gevechten. Maar nu Moskou nieuwe troepen verzamelt voor een winteroffensief, zou het Oekraïense leger wel eens volledig verslagen kunnen worden.

Rusland zag er nog niet zo slecht uit – gezien de effectiviteit van zijn gehaktmolen artillerieaanvallen op Oekraïense versterkte posities, en de recente geplande terugtochten of positieoorlog, waarbij het aantal slachtoffers laag bleef en de Oekraïense vuurkracht werd vernietigd.

Het collectieve Westen denkt dat het de kaart van de Oekraïense proxy-oorlog in handen heeft. Rusland zet in op de realiteit, waar de economische kaarten voedsel, energie, grondstoffen, grondstoffenzekerheid en een stabiele economie zijn.

Ondertussen, alsof de EU met haar energiezucht geen piramide van beproevingen onder ogen hoefde te zien, kunnen ze zeker verwachten dat er minstens 15 miljoen wanhopige Oekraïners op hun deur zullen kloppen die vluchten uit dorpen en steden zonder stroom.

Het treinstation in het – tijdelijk bezette – Kherson is een grafisch voorbeeld: er komen voortdurend mensen opdagen om zich op te warmen en hun smartphones op te laden. De stad heeft geen elektriciteit, geen warmte en geen water.

De huidige Russische tactiek is het absolute tegendeel van de door Napoleon ontwikkelde militaire theorie van geconcentreerde kracht. Daarom vergaart Rusland ernstige voordelen terwijl het “het stof in een kom rozenbladeren verstoort”.

En natuurlijk, “zijn we nog niet eens begonnen.”

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/10/25/alles-bouwt-op-naar-een-grote-krachtmeting/