De bedrijfsmedia hebben een gevestigde reputatie in het promoten van zelfmoord als oplossing voor klimaatverandering, naast andere trendy politieke problemen, meldt The Daily Bell.
Sociale ingenieurs hernoemen eufemistisch door de staat gefaciliteerde zelfmoord als “medische hulp bij het sterven” (MAID). De Canadese regering produceert zelfs educatieve “activiteitenboeken” om kinderen vroegtijdig te indoctrineren in het nieuwe paradigma, zoals deze van Canadian Virtual Hospice:
Voorstanders van deze praktijk beschouwen door de staat gefaciliteerde zelfdoding als een eigenaardige vorm van zelfbevrijding, waarbij je het recht terugneemt om je leven te beëindigen op je eigen voorwaarden in plaats van “iemand anders”:
“Van Zwitserland, dat de praktijk al vroeg heeft ingevoerd, tot Australië, dat als laatste aan de beurt is, legaliseren steeds meer landen de praktijk. Het is nu beschikbaar voor meer dan 280 miljoen mensen in 11 landen over de hele wereld. Het werd aangeboden aan mijn moeder, die onlangs (en dankbaar) gebruik maakte van Canada’s wetgeving om haar eigen wijze overlijden te orkestreren … Als we het ontwerp van onze eigen dood niet opeisen, zal iemand anders dat waarschijnlijk wel doen …”.
Alle social engineering programma’s zijn glibberige hellingen, die voorspelbaar overgaan van de meest redelijke en aantrekkelijke argumenten gebaseerd op rationaliteit naar de meest extreme, ideologisch gedreven argumenten.
In dit geval begint het meer redelijke zelfmoordargument van de overheid met oudere volwassenen die het einde van hun leven naderen, in ondraaglijke fysieke angst als gevolg van een of andere ziekte. Zo wordt het aanvankelijk verkocht.
Dan, in 2021, wijzigt Bill C-7 het Canadese Wetboek van Strafrecht om “de bepaling te schrappen dat de natuurlijke dood van een persoon redelijkerwijs te voorzien is om in aanmerking te komen voor MAID”. Bijgevolg werden de parameters waaronder een patiënt wettelijk kan vragen dat de staat hem doodt, uitgebreid met geestesziekten.
Het “pleeg zelfmoord omdat je depressief bent” verhaal is een stilzwijgende erkenning van het falen van de psychiatrische beroepsgroep.
Sinds de jaren ’80 pompte de medische industrie “antidepressieve” selectieve serotonine heropname remmers in de bloedbaan van tientallen miljoenen Amerikanen. De hele farmacologische premisse van deze medicijnen, dat depressie wordt veroorzaakt door een neurochemische onbalans, is onlangs ontkracht. Ze verdienden miljarden terwijl de depressie verergerde.
Dan hebben we “anti-angst” benzodiazepinen zoals Valium en Xanax die eigenlijk gewoon een neurochemisch jachtgeweer op je hersenen loslaten en je 10 uur lang in een emotionele zombie veranderen. Die werkten ook niet om de geestelijke gezondheid op lange termijn te verbeteren.
Dus gooien ze nu hun handen in de lucht: “F**k het, pleeg gewoon zelfmoord.”
Dit is niet theoretisch. De Belgische regering heeft dit jaar al een overigens fysiek gezonde 23-jarige gedood om redenen van geestelijke gezondheid:
“Een 23-jarige vrouw die als tiener een terreuraanslag had overleefd, is overleden nadat ze voor euthanasie had gekozen… Hoewel Shanti fysiek ongedeerd aan de explosie ontsnapte, leed ze sindsdien elke dag geestelijk… Shanti zocht hulp bij een psychiatrische instelling in haar woonplaats Antwerpen en kreeg zelfs antidepressiva. Het psychologische trauma was echter te zwaar en ze deed tweemaal een zelfmoordpoging; eenmaal in 2018 en eenmaal in 2020. Uiteindelijk koos ze in mei van dit jaar voor euthanasie.”
Nu de grens van de geestelijke gezondheid is overschreden, zoals vanaf het begin de bedoeling was, gaat de agenda naar de heilige graal: het doden van kinderen. Zo komen we bij de Canadian Paediatric Society’s (toepasselijk afgekort als CPS) verhandeling over het onderwerp, “Medical Assistance in Dying: A Paediatric Perspective“:
“Ervoor zorgen dat pasgeborenen, kinderen en jongeren de hoogst mogelijke zorg krijgen tijdens hun sterven is een voorrecht en een verantwoordelijkheid voor artsen en andere professionals. Een doordachte, respectvolle en persoonlijke benadering van elke levenseinde situatie is een essentiële en evoluerende zorgplicht, en het proces moet voldoen aan de unieke sociale, culturele en spirituele behoeften van elke patiënt (en familie).”
Advertisement
Dus het medische systeem krijgt officiële toestemming van de Volksgezondheid© autoriteiten (het CPS is de belangrijkste autoriteit op het gebied van kindergeneeskunde) om kinderen te doden… zolang hun besluitvorming “respectvol” is ten opzichte van “sociale, culturele en spirituele behoeften”.
De Canadian Paediatric Society verwijst naar de kinderen die ze wil doden uit barmhartigheid als “volwassen minderjarigen”, een Orwelliaanse term die blijkbaar bedoeld is om aan te geven dat ze intellectueel ontwikkeld genoeg zijn om te beslissen zichzelf te doden:
Maar het CPS zet nu al de deur open voor het doden van kinderen van alle leeftijden, onder vermelding van “de noodzaak om verzoeken om en houdingen rond MAID voor minderjarigen van alle leeftijden te onderzoeken”.
Dit omvat, verbazingwekkend genoeg, baby’s:
“Canadese gezondheidswerkers worden in toenemende mate benaderd door de ouders van “nooit-competente” zuigelingen en kinderen, met inbegrip van degenen die te jong zijn om een beredeneerde beslissing te nemen, en door de jongeren zelf, om kwesties in verband met MAID te bespreken. Resultaten van een Canadese enquête van het Pediatric Surveillance Program (CPSP), die hieronder worden besproken, geven aan dat ouders dergelijke vragen vaker aan kinderartsen stellen dan minderjarigen…
In de nabije toekomst kunnen ouders beslissingen in de gezondheidszorg aanvechten bij de rechtbank op grond van het feit dat voortzetting van het leven, zoals ervaren door hun stervende of ernstig gehandicapte kind, niet in het belang van dat kind is.”
(Tot haar eer heeft tenminste één hooggeplaatste Canadese ambtenaar, de minister van Invaliditeit, zich verzet tegen het voorstel om baby’s te doden – voorlopig).
***
De staat heeft niet de functionele macht, en zou dat misschien ook niet moeten hebben, om zelfmoord te voorkomen, ook al is het technisch gezien illegaal. Waar de staat niet bij betrokken moet zijn, is het actief faciliteren van zelfmoord.
Zoals we hebben gezien, zal inertie de staat ertoe aanzetten meer en meer moordkracht voor zichzelf op te eisen.
Als de bevolking zich niet effectief verzet, is dit het volgende: naarmate de ontworpen implosie van de Westerse beschaving door een cabal van multinationale technocraten (onder leiding van het WEF) sneller verloopt, zullen de middelen afnemen.
Er zal niet genoeg water of voedsel zijn voor iedereen, en conflicten over de toegang tot deze kostbare materialen zullen exploderen.
Als verantwoordelijke bestuurders zullen regeringen adviesraden oprichten om te beslissen welke mensen de trauma’s van ontbering bespaard moeten blijven – voor hun eigen bestwil.
Als de dood de meest humane uitkomst is, zal de staat hen van hun hemelse last bevrijden met euthanasie – een barmhartige dood.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
Zoals eerder gemeld heeft het Canadese regime een project omarmd om inflatie, dakloosheid, torenhoge criminaliteit en voedseltekorten op te lossen door de armen te euthanaseren.
En omdat het Trudeau regime ook zeer toegewijd is aan het ‘klimaat’ behoeft het geen verbazing dat het ook aanstuurt op de euthanasie van blanke baby’s. Blanken zijn tenslotte het allerschadelijkst en Blanke baby’s hebben nog een heel vervuilend leven voor zich. Het zet daarom veel meer klimaatzoden aan de dijk om baby’s te euthanaseren dan oudjes die toch al bijna sterven.
https://dissident.one/2022/11/19/canadese-vrouw-wordt-geeuthanaseerd-omdat-ze-haar-huur-niet-kan-betalen/