Hoeveel medicijnen denkt u dat die door farmaceutische bedrijven ter goedkeuring zijn ingediend bij autoriteiten zoals het Europees Geneesmiddelenbureau, de Amerikaanse FDA of de Britse MHRA, daadwerkelijk zijn goedgekeurd?

En welk percentage van de begroting van het Europees Geneesmiddelenbureau, EMA, dat verantwoordelijk is voor alle geneesmiddelen die in de EU zijn toegelaten, is volgens u afkomstig van farmaceutische bedrijven?

Wat schat u?

We komen zo op de antwoorden, schrijft Science Files.

Eerst een stukje geschiedenis en de opmerking dat de gegevens zoals we die in dit bericht presenteren afkomstig zijn van het British Medical Journal. Het BMJ, dat eigenlijk een wetenschappelijk tijdschrift is, doet nu het werk van journalisten, namelijk ONDERZOEK doen. Zijn er eigenlijk nog mensen in de systeemmedia die niet alleen het woord “onderzoek” kennen, maar het ook correct kunnen spellen, afgezien van de conciërge?

Hoe dan ook, als je rechtstreeks uit het BMJ wilt lezen wat we nu melden, kun je de bijdrage van Maryanne Demasi hier vinden.

Het moment waarop de dam brak was in 1992. Terwijl George W. Bush nog in functie was, nadat hij in november van datzelfde jaar was weggestemd, gevolgd door Bill Clinton, werd de Prescription Drug User Fee Act door het Amerikaanse Congres aangenomen en werd begin oktober 1992 van kracht. Met de Prescription Drug User Fee Act is het in de VS nu mogelijk voor de FDA om vergoedingen te vragen aan aanvragende bedrijven voor de kosten die gemaakt worden voor het testen van een geneesmiddel of medische toepassing of hulpmiddel. Zoals altijd in dit soort gevallen volgt Europa op de hielen.

Dertien jaar later komt de Gezondheidscommissie van het Lagerhuis tot de conclusie dat het toestaan van vergoedingen aan farmaceutische bedrijven ertoe kan leiden dat de betreffende regelgevende instanties meer geïnteresseerd zijn in het genereren van vergoedingen dan in het beschermen van consumenten tegen gevaarlijke medische producten, het doel waarvoor ze eigenlijk in het leven zijn geroepen.

House of Commons Health Committee (2005). The Influence of the Pharmaceutical Industry. Fourth Report of Session 2004–05.

Het is verbazingwekkend om zo’n eufemistische uitspraak te lezen in het rapport van een commissie die de “invloed van de farmaceutische industrie” onderzocht…, Want met de nieuwe mogelijkheid om geld te genereren, stijgt het eigen inkomen, met het eigen inkomen stijgt het aantal werknemers, met het aantal werknemers stijgt de noodzaak om het eigen inkomen te genereren en uiteindelijk zijn er organisaties zoals het Europees Geneesmiddelenbureau, de FDA of de Britse MHRA waarvan het belang op geen enkele manier verenigbaar is met het belang van de mensen die ze geacht worden te beschermen.

Dit is basiskennis, basiskennis die zijn bevestiging vindt in een groei van inkomsten die via farmaceutische bedrijven worden gegenereerd door de genoemde organisaties. In 1993 genereerde de FDA 29 miljoen US dollar via vergoedingen die werden geëist door farmaceutische bedrijven. In 2016 had het al 884 miljoen US dollar gegenereerd. Het duurde dus niet eens 30 jaar voordat de inkomsten van de FDA, gegenereerd door farmaceutische bedrijven, waren verdrievoudigd.

De gegevens zien er niet beter uit voor de EMA. In 1995 haalde de EMA 20% van zijn eigen inkomsten uit vergoedingen die werden gevraagd door farmaceutische bedrijven. In 2010 was dat al 75% en nu is het, en dat is het antwoord op een van de vragen die hierboven zijn gesteld: 89%. Het EMA zit in de zak van farmaceutische bedrijven omdat: Wiens liedje denken ze dat een organisatie die voor 89% betaald wordt door A, die voor 89% afhankelijk is van A zingt: een liedje dat A schaadt, tegen de belangen van A ingaat?

Zeker niet.

Wat we weken geleden al schreven, wordt bevestigd door het onderzoek van Demasi. Regelgevende instanties zijn niets meer dan window dressing, een enscenering waarmee farmaceutische bedrijven extra legitimiteit voor hun medicijnen proberen te kopen. Public relations. Regelgevende instanties zijn niets meer dan een onderdeel van de marketing van farmaceutische bedrijven. En deze verklaring wordt ook bevestigd in de BMJ-gegevens.

Bij de EMA krijgt 88% van de aanvragen voor een vergunning voor het in de handel brengen hetzelfde, bij de Britse MHRA is dat zelfs 98,5%. De hypothese dat procedures voor vergunningen voor het in de handel brengen puur cosmetisch zijn, puur een marketingberekening om eindgebruikers te laten geloven dat een product ongevaarlijk is, wordt door dergelijke cijfers bevestigd. Cijfers die tot stand komen door versnelde procedures, zoals die zijn ingevoerd door de EMA, de FDA of de MHRA, waarbij vermoedelijk rekening wordt gehouden met het feit dat het testen toch alleen maar een publiciteitsstunt is. Als aanvragen voor een vergunning voor het in de handel brengen in de meeste gevallen toch al worden doorgewuifd, dan is het ook mogelijk om het goedkeuringsproces te versnellen om meer aanvragen te kunnen verwerken, ze door te laten wuiven en er vergoedingen voor te vragen. Nu al wordt 50% van de EMA-besluiten over de goedkeuring van een nieuw medisch product genomen in een versnelde procedure. Waarschijnlijk als gevolg hiervan is het aantal geneesmiddelen dat van de markt moet worden gehaald omdat ze gevaarlijk blijken te zijn, de afgelopen jaren toegenomen.

Al in 2014 werd een artikel gepubliceerd in “The Milbank Quarterly” dat de meeste vermeende wetenschappers vandaag de dag niet zouden durven schrijven of publiceren uit angst voor de gevolgen:

PHAM‐KANTER, Genevieve (2014) Revisiting financial conflicts of interest in FDA advisory committees. The Milbank Quarterly 92(3): 446-470.

Dit artikel beschrijft een ander probleem, een andere manier voor farmaceutische bedrijven om regelgevende instanties te corrumperen: Het probleem dat ontstaat door belangenverstrengeling tussen leden van de zogenaamd wetenschappelijke en onafhankelijke “panels”. De EMA, bijvoorbeeld, presenteert het Committee for Medicinal Products for Human Use (CHMP) heel zorgvuldig als een “onafhankelijk” orgaan, door te suggereren dat het bestaat uit pure vertegenwoordigers van op feiten gebaseerde wetenschap die uiteindelijk beslissen over de goedkeuring van medicijnen op basis van een intensieve beoordeling van gegevens over veiligheid en werkzaamheid.

Nog een misleiding, zoals blijkt uit het onderzoek dat in 2014 werd gepubliceerd voor de leden van het adviescomité van het Center for Drug Evaluation and Research (CDER) van de FDA, een onderzoek dat alleen rekening hield met de belangenconflicten die de leden van het comité eerlijk genoeg opgaven. De praktijk van farmaceutische bedrijven om leden van deze commissies een goedbetaalde baan te geven zodra ze hun inzet voor de openbare veiligheid opgeven, suggereert echter dat de relevante belangenverstrengelingen ook “zwart” zijn, misschien vooral “zwart”, zoals wordt geïllustreerd door het geval van Jonathan van Tam, die de Britse regering adviseerde als plaatsvervangend medisch hoofdambtenaar tijdens de vermeende Corona pandemie. Als tweede in de hiërarchie van medische adviseurs van de regering was hij een van degenen die de COVID-19 injecties zwaar promootten en verspreidden. Van Tam heeft nu een lucratievere baan… bij Moderna.

Het gaat ook anders. Op dit moment is Emer Cooke CEO van het Europees Geneesmiddelenbureau. Ze wordt onder meer als volgt op de website van het EMA weergegeven:

“Mevrouw Cooke werkte voor de European Federation of Pharmaceutical industries and Associations (EFPIA) als Manager Scientific and Regulatory Affairs van 1992 tot 1995 en parttime van 1996 tot 1998. Van 1996 tot 1998 werkte ze ook parttime als onafhankelijk farmaceutisch beleidsadviseur in Tsjechië.”

De EFPIA is niet zomaar iemand, het is de LOBBY GROEP van de farmaceutische industrie in Europa. Eén blik op het EFPIA-bestuur is voldoende om te weten wiens lied hier wordt gezongen. Het leest als Wie is wie in Big Pharma. Het is duidelijk dat het EMA geen enkel probleem van vooringenomenheid of belangenverstrengeling ziet als gevolg van dergelijke ‘connecties’ van zijn eigen CEO, omdat het niet tegelijkertijd de belangen van de farmaceutische industrie en de belangen van de klanten (of slachtoffers) van de farmaceutische industrie kan vertegenwoordigen. Dat alleen al laat zien hoe corrupt de hele plaats is.

Het is duidelijk dat alle mogelijke middelen worden gebruikt, dus de gegevens die Pham-Kanter heeft gepubliceerd beschrijven waarschijnlijk het minimale niveau van corruptie. Pham-Kanter onderzocht 15.739 stemmen uit 379 FDA-vergaderingen over 1.168 producten om de invloed van de financiële belangen van farmaceutische bedrijven op het stemgedrag van commissieleden te onderzoeken. Het resultaat is duidelijk:

Leden die in het verleden financiële banden hebben gehad met het bedrijf over wiens product wordt gestemd, stemmen vaker voor het product van het bedrijf dan leden zonder financiële banden.

De volgende tabel bevat de genoemde BMJ-gegevens voor de verschillende keuringsinstanties. COI [= Conflict of Interest] blijkt een bijzonder gevoelige maatregel te zijn, want hoe kun je anders verklaren dat de Australische regelgevende instantie, de Therapeutic Goods Administration (TGA), de gegevens over belangenconflicten geheim houdt van degenen die beslissen over de goedkeuring van medicijnen.

Het is allemaal een enorme oplichterij. De socioloog Donald Light, die al jaren vergunningsautoriteiten bestudeert, vat alle corruptie als volgt samen:

“Het is het tegenovergestelde van een betrouwbare organisatie die medicijnen onafhankelijk en rigoureus beoordeelt. Ze zijn niet rigoureus, ze zijn niet onafhankelijk, ze zijn selectief en ze houden gegevens achter. Artsen en patiënten moeten beseffen hoezeer en uitgebreid medicijnregulators niet te vertrouwen zijn zolang ze door de industrie worden gefinancierd.”

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over