Dit is de gecombineerde balans van de vier belangrijkste centrale banken ter wereld: de Fed, de Europese Centrale Bank (ECB), de Bank of Japan (BOJ) en de People’s Bank of China (PBOC), meldt International Man.

Aan de vooravond van de grote financiële crisis in 2007 bedroegen hun gezamenlijke balansen slechts $5 biljoen. Vandaag is dat 31,5 biljoen dollar.

Moeten we nog meer zeggen?

De rode lijn in de grafiek hieronder toont de recente parabolische stijging van de inflatie in de eurozone. De blauwe stippellijn daarentegen vertegenwoordigt de wijsheid van de ECB van slechts drie maanden geleden over de richting waarin de inflatie zich zou ontwikkelen, terwijl de ononderbroken blauwe lijn haar huidige wishful thinking weerspiegelt. Namelijk dat de inflatie tegen volgend jaar terug zal zijn in het heilige kader van 2,00%.

Wij zouden zeggen: “Veel succes daarmee!”

Voor alle duidelijkheid, hier is de recente inflatie-explosie in de nuchtere Nederlandse economie. Met 11,7% in de afgelopen maand is het jaar op jaar percentage gewoon verticaal gestegen. En dan is nog niet eens het volledige effect meegerekend van de krankzinnige sanctieoorlog van de NAVO tegen ‘s werelds grootste grondstofproducent, Rusland.

Maar toch, wat hadden deze malloten verwacht nadat ze het grootste deel van de twee decennia de drukpersen hadden laten draaien alsof er geen morgen was?

Zoals hieronder te zien is, overschreed de balans van de ECB in oktober 2005 voor het eerst de grens van € 1,0 biljoen, maar staat nu op € 8,7 biljoen.

Dat komt overeen met een groeipercentage van 14,1% op jaarbasis, jaar in jaar uit, gedurende 16,5 jaar achtereen. Toch hebben zij, net als hun Fed-verwanten, de hele tijd over “lowflation” lopen zeuren.

Nog nooit heeft een overheidsinstelling het zo drastisch bij het verkeerde eind gehad als de leidende centrale banken gedurende de hele eeuw tot nu toe. Zij hebben de wereld nu overspoeld met een overtollige vraag, net nu de kunstmatige en onhoudbare op China gebaseerde toeleveringsketen, die tijdelijk de schijn van lage inflatie oplever de, volledig uit elkaar is gevallen.

Voor alle duidelijkheid: hier is het nominale en reële BBP in de eurozone voor dezelfde periode van 16 jaar. In plaats van de door de ECB genoemde stijging van 8.700% ten opzichte van het uitgangsniveau, is het nominale BBP met slechts 49% gestegen en het reële BBP met slechts 17%. In termen van groei op jaarbasis komt dit neer op vrij zwakke cijfers:  2,48% en 1,00%, respectievelijk voor het nominale en het reële BBP.

Dat is juist. Een groei van 14,1% van de ECB-balans resulteerde in een nominale BBP-groei van minder dan een vijfde van die omvang en een reële outputgroei van slechts 7% van het groeipercentage van het centralebankkrediet.

Anders gezegd: in het derde kwartaal van 2005 bedroeg de balans van de ECB al 11,8% van het nominale bbp van de eurozone, maar nu bedraagt hij een krankzinnige 69% van het nominale bbp.

“Wat dachten deze mensen wel niet?” is zeker de vraag van het uur.

Aan de andere kant kan niemand de BOJ bijbenen als het gaat om het vruchteloos drukken van geld. Aangezien de BOJ zijn drukpersen eerder dan de Fed en de ECB in hyperaandrijving heeft gezet, tonen wij hieronder een periode vanaf het tweede kwartaal van 1998.

Verandering in Japan’s nominale en reële BBP Versus BOJ’s Balans sinds Q2 1998

Hier zijn de samengestelde jaarlijkse groeipercentages voor dat interval van 23,5 jaar:

• BOJ Balans: 1%;
• Japan Nominaal BBP: 05%;
• Japan reëel BBP: 6%.

Dit kun je niet verzinnen. In de afgelopen bijna kwart eeuw is de balans van de BOJ (paarse lijn in de grafiek hierboven) 202 keer sneller gegroeid dan het nominale BBP van Japan (bruine lijn)!

Het is niet verrassend dat deze enorme kloof ervoor heeft gezorgd dat de balans van de BOJ is opgelopen tot 570 biljoen yen, dat is 106% van het 540 biljoen yen nominale bbp van Japan. Om dat te bereiken moest natuurlijk een groot deel van de gigantische Japanse staatsschuld worden geabsorbeerd.

Momenteel bedraagt die schuld 1,22 quadriljoen yen – ja, dat is quadriljoen met een Q. Zij bedraagt 227% van het BBP en is alleen beheersbaar omdat de BOJ meer dan 44% van het totaal te gelde heeft gemaakt, terwijl het ministerie van Financiën in de praktijk banken, verzekeringsmaatschappijen en pensioenen dwingt om het grootste deel van de rest te absorberen, ondanks microscopisch lage rendementen.

Rendement op 10-jaars Japanse staatsobligaties, 1989-2022

De grote centrale banken van de wereld zijn in een race naar de bodem verwikkeld – een dynamiek die allerlei afgeleide financiële en economische ontwrichtingen veroorzaakt.

Aan het eind van de dag hebben de belangrijkste centrale banken van de wereld zichzelf in een helse hoek gedrukt. De vier grote centrale banken – de Fed, de ECB, de BOJ en de PBOC – hebben nu voor 31,1 biljoen dollar aan activa, tegen slechts 5 biljoen dollar eind 2006; en als je de kleinere centrale banken erbij optelt, bedragen de gecombineerde balansen meer dan 35 biljoen dollar.

Anders gezegd, de centrale banken van de wereld hebben in de afgelopen 16 jaar meer dan $30 biljoen aan fiatkredieten bijgedrukt, met de Fed op kop. En toch hebben de knuckleheads die hen leiden zich verbaasd over de uitbarsting van inflatie in de afgelopen maanden en kwartalen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/12/16/25180/?swcfpc=1