De Britse regering is van plan haar mensenrechtenwetgeving te herzien om meer nadruk te leggen op “persoonlijke verantwoordelijkheid” en “plichten tegenover de samenleving in het algemeen”, en om te voorkomen dat mensen “misbruik maken” van hun rechten, meldt Kit Knightly.
Klinkt behoorlijk afschuwelijk, nietwaar? Maar laten we teruggaan naar het begin.
In december 2020 kondigde de Britse regering aan dat zij zich in de nabije toekomst zou buigen over een hervorming van de mensenrechten.
Deze aankondigingen werden een jaar later concreter op 14 december 2021, toen de regering een “raadpleging” begon over de herstructurering van de Human Rights Act.
Het plan is om de huidige rechtenwetgeving te vervangen door een zogenaamde “UK Bill of Rights”, een beleid dat dateert van de regering Cameron. De nieuwe “bill of rights” zou de Human Rights Act actualiseren en vervangen.
Als een korte samenvatting van de Britse wetgeving inzake mensenrechten:
Sommige rechten zijn verankerd in het gewoonterecht uit de tijd van Magna Carta, maar wanneer we het in het VK over “mensenrechten” hebben, hebben we het meestal over de Human Rights Act 1998.
Deze wet is in wezen een letterlijke kopie van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens, dat in de jaren vijftig door de Raad van Europa is aangenomen.
Het doel van de omzetting van het internationale verdrag in nationale wetgeving was dat Britse burgers mensenrechtenzaken voor de nationale rechter konden brengen, in plaats van naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg te moeten stappen.
Zoals met de meeste mensenrechtenwetten, van de VN-Verklaring van de Rechten van de Mens tot de Amerikaanse Grondwet, wordt de Human Rights Act meestal ronduit genegeerd, of in het beste geval omzeild. Maar hij bestaat wel degelijk, en hij biedt enige bescherming van het individu tegen de macht van de staat.
Zal dat ook na deze “hervormingen” het geval zijn?
De huidige “raadpleging” van het VK over de “hervorming” van de mensenrechten loopt volgende maand af (maart 2022), en wat de uiteindelijke aanbevelingen ook zullen zijn, ze zullen waarschijnlijk pas enkele maanden daarna worden gepubliceerd. Maar, hoewel we nog niet zeker kunnen zijn wat ze precies zullen zeggen… kunnen we wel een paar ruwe ideeën opdoen uit wat ze tot nu toe hebben vrijgegeven.
Dominic Raab, de minister van Justitie die opdracht gaf voor de raadpleging, zei onlangs in een interview op LBC:
Onze plannen voor een Bill of Rights zullen typisch Britse rechten zoals vrijheid van meningsuiting en juryrechtspraak versterken, terwijl misbruik van het systeem wordt voorkomen en een gezonde dosis gezond verstand wordt toegevoegd”.
Als u op mij lijkt, hebben de zinsneden “misbruik van het systeem” en “gezond verstand” uw innerlijke cynicus een stuiptrekking gegeven, maar er zijn geen echte details.
Misschien denkt u nu, dat als u de hele briefing leest, er niets zal zijn dat paranoia rechtvaardigt.
…maar dat heb ik gedaan, en dat is er wel.
Als je door de vulling heen prikt, en door de bureaucratische taal heen leest, zwaaien er een paar behoorlijk verontrustende rode vlaggen rond, vooral in hun verklaarde doelen:
Onze hervormingen zullen een controle vormen op de uitbreiding en inflatie van rechten zonder democratisch toezicht en democratische instemming, en zullen meer rechtszekerheid bieden.
[De Bill of Rights zal] meer duidelijkheid verschaffen over de interpretatie van bepaalde rechten, zoals het recht op eerbiediging van het privé-leven en het familie- en gezinsleven, door de Britse rechtbanken een leidraad te bieden bij de interpretatie van de rechten en een afweging te maken tussen deze rechten en de belangen van onze samenleving als geheel.
[De Bill of Rights zal] overheidsinstanties meer zekerheid bieden om de taken uit te voeren die het Parlement hun heeft gegeven, zonder de vrees dat dit hen zal blootstellen aan kostbare rechtszaken op het gebied van mensenrechten.
De regering wil ervoor zorgen dat de grootste socialemediabedrijven gebruikers beschermen tegen misbruik en schade, en er zo voor zorgen dat iedereen kan genieten van zijn recht op vrijheid van meningsuiting, zonder angst voor misbruik.
Autoriteiten beschermen tegen juridische gevolgen, “misbruik” online uitroeien, privacy ondergeschikt maken aan nationale veiligheid… dit zijn tegenwoordig vrij routinematige doelstellingen van nieuwe wetgeving. Ze worden verwacht, zijn bijna clichématig.
Het grootste en meest recente waarschuwingsteken is het grote aantal vermeldingen van “plicht” of “verantwoordelijkheid” of “de bredere samenleving”.
Bijvoorbeeld, deze zin uit het voorwoord geschreven door Raab zelf:
Ons systeem moet het juiste evenwicht vinden tussen rechten en plichten, individuele vrijheid en het algemeen belang,
En in punt 6 van de samenvatting…
De Bill of Rights zal zorgen voor een goed evenwicht tussen de rechten van het individu, persoonlijke verantwoordelijkheid en het bredere publieke belang.
…en dan punt 9 ook:
[De Bill of Rights zal erkennen dat verantwoordelijkheden bestaan naast rechten, en dat deze moeten worden weerspiegeld in de benadering van het balanceren tussen gekwalificeerde rechten en de beschikbare rechtsmiddelen voor mensenrechtenclaims.
De kop bovenaan hoofdstuk 3, “The Case for Reforming UK Human Rights Law”, klaagt over:
de groei van een ‘rechtencultuur’ die de aandacht voor persoonlijke verantwoordelijkheid en het algemeen belang heeft verdrongen […] de bescherming van het publiek [wordt] in gevaar gebracht door de exponentiële uitbreiding van rechten
Verderop in deze tekst wordt hierop nader ingegaan:
Het internationale mensenrechtenkader erkent dat niet alle rechten absoluut zijn en dat de rechten van een individu mogelijk moeten worden afgewogen, hetzij tegen de rechten van anderen, hetzij tegen het bredere algemeen belang. Veel van de rechten in het Verdrag zijn “gekwalificeerd”, waarbij expliciet wordt erkend dat de rechten van anderen en de bredere behoeften van de samenleving moeten worden geëerbiedigd […] Het idee dat rechten samengaan met plichten en verantwoordelijkheden is diep geworteld in de Britse traditie van vrijheid
En dan nog eens in de eerste alinea van hoofdstuk IV “Benadrukking van de rol van verantwoordelijkheden binnen het kader van de mensenrechten” [cursivering toegevoegd]:
Wij hebben allemaal verantwoordelijkheden in onze samenleving: tegenover de maatschappij (zoals de wet naleven en belasting betalen), tegenover onze gezinnen en tegenover de mensen om ons heen. Iedereen heeft mensenrechten, of hij nu wel of niet zijn verantwoordelijkheden neemt, met name de absolute rechten in het Verdrag, zoals het verbod op foltering. Niettemin is de regering van mening dat ons nieuwe kader voor de mensenrechten het belang van verantwoordelijkheden moet weerspiegelen.
Het gaat op even zorgwekkende wijze verder…
wanneer een rechter de evenredigheid van een inmenging in iemands gekwalificeerde rechten beoordeelt, zal hij nagaan in hoeverre de betrokkene zijn eigen relevante verantwoordelijkheden heeft vervuld.
De algemene boodschap is duidelijk: Mensenrechten kunnen worden getemperd met “verantwoordelijkheden” en wie zijn “verantwoordelijkheden” niet nakomt, verdient minder wettelijke bescherming van zijn rechten.
Dit is geen nieuwe manier van denken en ook geen nieuw taalgebruik. Gedurende de hele “Covid-tijd” hebben we gezien hoe het spreken over vrijheid werd gepareerd met het spreken over plichten, maar het dateert ook van vóór Covid.
Jarenlang is de vrijheid van meningsuiting getemperd door te spreken van “beledigend zijn” of “verspreiden van verkeerde informatie”. Het recht op privacy is lange tijd ondergeschikt geweest aan “nationale veiligheid” en “de veiligheid van mensen waarborgen”.
De wet op de mensenrechten wordt regelmatig overtroefd door de Patriot Act of de Investigatory Powers Act of een dozijn even afschuwelijke stukken wetgeving van beide zijden van de Atlantische Oceaan.
Maar nu gaat deze regering, in plaats van de mensenrechtenwetten te omzeilen, ze – om Raab te citeren – “opnieuw opbouwen“. Dat wil zeggen, de bestaande versnipperen en nieuwe schrijven. Wetten die “gezond verstand” gebruiken om ervoor te zorgen dat mensen “verantwoordelijk” zijn en hun rechten niet “misbruiken“.
Binnen de reikwijdte van deze zogenaamde “hervorming” is de wens om voorwaarden toe te voegen aan de fundamentele menselijke vrijheden. Het inruilen van “vanzelfsprekende” waarheden, “aan de mens geschonken bij zijn schepping“, voor een quid-pro-quo overeenkomst met de staat.
Dit is een seismische verschuiving in de definitie zelf van “rechten”.
Het hele punt van mensenrechten is dat zij aangeboren en onvervreemdbaar zijn, dat zij overal en voor iedereen gelden en dat zij niet in handen zijn van enige autoriteit.
Maar nu beweert de regering van het Verenigd Koninkrijk dat uw rechten u in hun opdracht worden gegeven, en dat ze ten koste gaan van verwachte plichten.
En gezien al het gepraat tijdens de “pandemie” over “anderen beschermen” en “verantwoordelijk” zijn – met maskers, lockdowns en vooral vaccins – is het niet moeilijk te zien hoe deze nieuwe “plichten” in de toekomst zouden kunnen worden toegepast.
Er is nog niet direct sprake van verplichte vaccinatie, maar als deze nieuwe “mensenrechten”-wetten werkelijkheid worden, zou de volgende pandemie wel eens veel moeilijker te bestrijden kunnen zijn.
U kunt de volledige raadpleging over de hervorming van de mensenrechten hier lezen, als u daar behoefte aan hebt.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/01/15/26653/
