In december vorig jaar kondigde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) plannen aan voor een “internationaal verdrag inzake preventie van en paraatheid voor pandemieën”, schrijft Kit Knightly.
Volgens de website van de Raad van Europa is een “intergouvernementele onderhandelingsgroep” gevormd, die volgende week, op 1 maart, voor het eerst bijeen zal komen.
Het is de bedoeling “een voortgangsverslag in te dienen bij de 76e Algemene Vergadering van de Wereldgezondheidsorganisatie in 2023” en het voorgestelde instrument dan klaar te hebben voor wettelijke uitvoering in 2024.
Dit alles mag niet als een verrassing komen, de tekenen waren er al. Als u goed hebt opgelet, hebt u waarschijnlijk bijna alles kunnen voorspellen wat in deze nieuwe wetgeving zal staan.
Een document getiteld “Multilateralisme in tijden van wereldwijde pandemie: Lessons learned and the way forward” is in december 2020 gepubliceerd door de G20.
Daarin wordt gedetailleerd ingegaan op alle problemen waarmee internationale multilaterale organisaties tijdens de “pandemie” werden geconfronteerd:
Afzonderlijke staten kunnen mondiale bedreigingen zoals de COVID-19-pandemie niet alleen het hoofd bieden […] de huidige gezondheidscrisis overwinnen en de middelen van bestaan herstellen kan alleen door multilaterale actie op zowel economisch als sociaal gebied […] De COVID-19-pandemie en de economische gevolgen ervan hebben de zwakte van de huidige regelingen voor multilaterale samenwerking aan het licht gebracht. Internationale organisaties met het mandaat om een leidende rol te spelen bij het aanpakken van internationale crises hebben niet doeltreffend gefunctioneerd.
En stelt vervolgens verschillende oplossingen voor, waaronder…
De G20 moet de capaciteit van de Wereldgezondheidsorganisatie versterken. Een sterkere en meer slagvaardige WHO kan de internationale gemeenschap helpen pandemieën en andere gezondheidsproblemen doeltreffender aan te pakken. Zij kan zorgen voor systemen voor vroegtijdige waarschuwing en snelle wereldwijde reacties op noodsituaties op gezondheidsgebied coördineren.
In januari 2021 publiceerde de EU-denktank Foundation for European Progressive Studies een 268 pagina’s tellend document getiteld “Reforming Multilateralism in Post Covid Times”, waarin werd opgeroepen tot een “meer legitieme en bindende Verenigde Naties”, werd voorgesteld dat de EU lid zou worden van de VN-Veiligheidsraad, en werd gevraagd:
Is nationale soevereiniteit verenigbaar met multilateralisme?”
Een paar maanden later publiceerde de Verenigde Naties haar eigen variatie op dit thema: “Reimagining multilateralism for a post-Covid future”
In mei 2021 bracht het International Panel on Pandemic Preparedness zijn verslag uit over de manier waarop de wereld met Covid omging, waarin het G20-document hier en daar bijna woordelijk wordt herhaald. We hebben er hier een gedetailleerde analyse van gemaakt.
Voormalig premier van Nieuw-Zeeland Helen Clark, voorzitter van het panel, vertelde de Guardian…
[De pandemie werd verergerd door een gebrek aan mondiaal leiderschap en coördinatie van geopolitieke spanningen en nationalisme, waardoor het multilaterale systeem, dat de wereld veilig moet houden, werd verzwakt”.
Eerder deze maand kwam de VN-commissie voor sociale ontwikkeling voor het eerst in 2022 bijeen, met de nadruk op “Versterking van het multilateralisme”.
Vervolgens publiceerde Robert Dworkin van de European Council on Foreign Relation op 17 februari dit artikel, Health of nations: How Europe can fight future pandemics, waarin ook bezorgdheid wordt geuit over “the failures of international cooperation during the pandemic” en wordt voorgesteld :
De EU moet aandringen op hervorming van en meer financiële middelen voor de WHO en steun verlenen voor een nieuw fonds voor noodsituaties op gezondheidsgebied, waarop toezicht wordt gehouden door een representatieve groep landen.
Het gaat maar door en door…de boodschap is meer dan duidelijk.
Zelfs vorige week nog, tijdens een toespraak in een panel op de veiligheidsconferentie in München, waarschuwde de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Anne Linde dat Covid “gaten” in de internationale orde heeft blootgelegd, en dat de VN, de WHO en de EU niet voldoende bevoegdheden hebben om passende maatregelen te nemen.
De tekenen zijn er allemaal, en ze flitsen al maanden als neonlichten: Nieuwe internationale wetgeving om “toekomstige pandemieën aan te pakken”.
We wisten allemaal dat het eraan zat te komen. Nu hebben we een tijdschema, en het begint op 1 maart.
Is het niet verbazingwekkend wat je bijna mist als je wordt afgeleid door een oorlog?
Nu we het toch over de oorlog hebben, de houding die de WHO tijdens dit proces tegenover Rusland aanneemt, zal een zeer interessante barometer zijn. Of Rusland het voorgestelde verdrag opzegt, of wordt uitgesloten van onderhandelingen, zal ons veel vertellen over hoe reëel het conflict in Oekraïne werkelijk is, en welke richting de Grote Reset nu zal uitgaan.
Als de oorlog zelf wordt gebruikt om verder te argumenteren dat we “sterkere multilaterale instellingen” of “belangrijke hervormingen in de veiligheidsraad” nodig hebben, kan dat de grotere agenda wel eens duidelijk maken.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/02/18/28166/?swcfpc=1
