Bijna 18.000 wetenschappelijke artikelen zijn sinds vorig jaar gepubliceerd over COVID-19 en vaccins, dus de taak om door het bewijsmateriaal te ziften om kritisch te helpen evalueren of vaccins het risico op overlijden verminderen lijkt ontmoedigend. Het blijkt echter dat twee studies zo ver boven de rest uitsteken in termen van zorgvuldigheid en kwaliteit dat zij bij uitstek geschikt zijn om ons te helpen de kwestie van vaccinbescherming te behandelen, meldt Brownstone.

Deze twee studies, die vorige maand in het New England Journal of Medicine zijn gepubliceerd, verschillen fundamenteel van de andere studies omdat zij de enige klinische studies zijn die tot nu toe zijn gerapporteerd waarbij volwassenen willekeurig ofwel een COVID-19-vaccin (Pfizer of Moderna) ofwel een placebo-injectie kregen en hen vervolgens in de loop van de tijd werden gevolgd. Waarom is dit belangrijk? Omdat de gerandomiseerde gecontroleerde studieopzet die zij gebruikten de gouden standaard en het meest rigoureuze wetenschappelijke instrument is dat beschikbaar is om oorzaak en gevolg relaties tussen een interventie en resultaat (vaccinatie en overlijden, in dit geval) te onderzoeken.

Deze opzet beperkt ook zoveel mogelijk de invloed van andere factoren, bekend of onbekend, die de uitkomst zouden kunnen beïnvloeden. Vele studies hebben andere ontwerpen gebruikt om te proberen te begrijpen hoe goed het COVID-19 vaccin beschermt tegen overlijden, maar hoe goed gepland of uitgevoerd ook, geen van deze studies benadert het niveau van wetenschappelijke nauwkeurigheid dat een goed uitgevoerde gerandomiseerde gecontroleerde trial biedt.

Dus hebben deze twee klinische studies gevonden dat vaccinatie het risico om te sterven aan COVID-19 vermindert? De Moderna studie rapporteerde één sterfgeval aan COVID-19 in de gevaccineerde groep en drie in de ongevaccineerde groep, veel te weinig om een statistische conclusie te trekken. De Pfizer studie was nog onduidelijker omdat de bevindingen gepubliceerd in het New England Journal rapport (één COVID-19 sterfgeval in de gevaccineerde groep en twee in de ongevaccineerde groep) verschilden van wat Pfizer later rapporteerde aan de Food and Drug Administration, en de FDA update specificeerde niet het aantal COVID-19 sterfgevallen.

Hoe dan ook, het meest relevante eindpunt van de studie is niet de dood door COVID-19 maar de sterfte door alle oorzaken, die elk sterfgeval telt dat zich voordeed tijdens de studieperiode. Sterfte door alle oorzaken is het belangrijkste resultaat van belang, niet alleen omdat het de vaak subjectieve beslissing omzeilt over waarom iemand stierf, maar ook omdat het alle mogelijke effecten van een COVID-19 vaccin, zowel goede als slechte, die het risico op overlijden zouden kunnen beïnvloeden, tegen elkaar afweegt. Met andere woorden, het stelt ons in staat om levens te kwantificeren die zijn gered door het COVID-19 vaccin terwijl we rekening houden met potentiële levens die verloren zijn gegaan door vaccin-gerelateerde hartziekten, bloedstolsels, ernstige allergische reacties, en misschien andere oorzaken.

Omdat de resultaten van de twee proeven zo vergelijkbaar waren, ongeacht het soort vaccin dat werd gebruikt, is het nuttig de resultaten samen te voegen. Na een gecombineerd totaal van 74.580 personen, waarvan de helft de COVID-19 vaccinatie kreeg en de andere helft een placebo-prik, gedurende zes tot zeven maanden, meldden de twee studies dat zevenendertig mensen die waren gevaccineerd stierven, vergeleken met drieëndertig mensen die een placebo kregen.

Eenvoudig gezegd, het allerbeste wetenschappelijke bewijs dat de mensheid momenteel ter beschikking staat, ondersteunt niet de wijdverspreide bewering dat COVID-19 vaccinatie met de merken Pfizer of Moderna het risico op overlijden verlaagt, althans niet gedurende het eerste half jaar na vaccinatie. Interessant is dat deze opvallende bevindingen niet in het hoofdgedeelte van de artikelen werden gerapporteerd, maar in de aanvullende hoofdstukken.

Er zijn verschillende bijkomende punten die moeten worden overwogen.

Ten eerste werden de bevindingen van de studies beperkt door het feit dat in hun opzet geen rekening werd gehouden met een eerdere infectie die tot een latere immuniteit voor COVID-19-infectie leidde, wat heel goed het risico op overlijden in een of beide studiegroepen zou kunnen hebben verlaagd.

Ten tweede is er ernstige bezorgdheid over vervalsing van gegevens en andere problemen met de integriteit van de gegevens in de Pfizer-studie, zodat dit ook de resultaten zou kunnen hebben beïnvloed. Belangrijk is dat, omdat beide studies meestal groepen uitsloten met het hoogste risico om te sterven aan COVID-19, zoals de kwetsbare ouderen, de zeer zwaarlijvige, of mensen met ernstige chronische ziekten, we niet kunnen aannemen dat de vaccins geen bescherming bieden tegen overlijden in deze populaties.

Op basis van mijn klinisch oordeel en ondersteunend bewijs van mindere kwaliteit ga ik er bij de behandeling van dergelijke patiënten in het algemeen van uit dat de voordelen van het vaccin groter zijn dan de risico’s en pleit ik dus voor het gebruik ervan, hoewel ik er niet absoluut zeker van kan zijn dat ze bescherming bieden tegen overlijden vanwege het gebrek aan gerandomiseerd gecontroleerd bewijs.

Tenslotte moeten de zeer lage sterftecijfers ten gevolge van COVID-19 die in beide studies werden waargenomen ons eraan herinneren hoe minimaal dit risico is in de algemene bevolking.

Misschien is de belangrijkste boodschap die we moeten onthouden wel dat absolutistische, rigide COVID-19 vaccinatiemandaten zoals die door OSHA naar voren zijn gebracht niet gebaseerd zijn op de beste wetenschap. Dergelijke mandaten druisen in tegen het universele medische dictaat van risicostratificatie, waarbij de behandeling wordt afgestemd op het individu op basis van individuele risico’s en voordelen die men wil behalen. Zij zijn ook in strijd met de overheersende filosofie van de evidence-based medicine, die het gebruik van de beste wetenschappelijke gegevens van het moment ondersteunt bij het nemen van beslissingen over patiëntenzorg.

De proeven van Pfizer en Moderna tonen aan dat bij bevolkingsgroepen met een lager risico (die het grootste deel van de samenleving uitmaken) COVID-19-vaccins de mortaliteit niet verminderen. Daarom zijn vaccinmandaten, die enorm duur zijn en vreselijk veel verdeeldheid zaaien, een middel dat erger is dan de kwaal.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/12/02/24411/