Aan de ene kant van de tafel staat een Global South-leider op de top van zijn kunnen. Aan de andere kant verkoopt een mummie de illusie dat hij de ‘leider van de vrije wereld’ is, schrijft Pepe Escobar.
Dat beloofde een cliffhanger – voor, tijdens of na de cruciale bilaterale betrekkingen waarbij de twee grootste machten ter wereld betrokken waren. Al tijdens de inleidende opmerkingen was de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Tony Blinken, zittend aan de rechterkant van de mummie, net zo bang voor hoogtevrees als James Stewart in Hitchcocks “Vertigo” – hij voelde dat het onheil elk moment kon aanbreken.
🇺🇸🇨🇳 Joe shows dominance … pic.twitter.com/z2WdhNTvee
— Lord Bebo (@MyLordBebo) November 16, 2023
Toen gebeurde het – bij de laatste persing. Joe Biden, de acteur die The Mummy speelt, zei na een spreekwoordelijke grijns dat de Chinese president Xi Jinping “een dictator” is. Omdat hij de leider is van een communistisch land.
Al die eerdere uitgewerkte plannen ontrafelden zich in een flits. Een voorlopig rooskleurig scenario veranderde in een film noir. De reactie van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken was zo scherp als een oneliner van Dashiell Hammett – en gecontextualiseerd: dit was niet alleen “extreem verkeerd”, maar ook “een onverantwoordelijke politieke manipulatie”.
Al het bovenstaande ging er natuurlijk van uit dat The Mummy wist waar hij was en waar hij het over had, ‘uit de hand’, en niet gedicteerd door zijn alomtegenwoordige oortje.
Het Witte Huis geeft het complot prijs
Het Xi-Biden-drama, dat iets meer dan twee uur duurde, was niet bepaald een remake van ‘Vertigo’. Washington en Peking leken heel gezellig en beloofden samen de spreekwoordelijke bevordering en versterking van “dialoog en samenwerking op verschillende terreinen”; een intergouvernementele dialoog over AI; samenwerking op het gebied van drugsbestrijding; terug naar het gesprek tussen militairen op hoog niveau; een “mechanisme voor overleg over maritieme veiligheid”; aanzienlijk meer vluchten tegen begin 2024; en “uitbreidende uitwisselingen” in het onderwijs, internationale studenten, cultuur, sport en zakenkringen.
De Hegemon had Peking verre van een onbetaalbare Maltese Valk (“het spul waar dromen van gemaakt zijn”) te bieden. China is door PPP al uitgegroeid tot de grootste handelseconomie ter wereld. China maakt in razend tempo vorderingen in de technologierace, zelfs onder nare Amerikaanse sancties. De zachte macht van China in het Zuiden/de Mondiale Meerderheid neemt met de dag toe. China organiseert samen met Rusland het gezamenlijke streven naar multipolariteit.
De verklaring van het Witte Huis, zo saai als het lijkt, geeft eigenlijk het belangrijkste deel van de plot weg.
Biden – eigenlijk zijn oortje – onderstreepte “steun voor een vrije en open Indo-Pacific”; de verdediging van “onze Indo-Pacifische bondgenoten”; de “inzet voor de vrijheid van navigatie en overvliegen”; “naleving van het internationaal recht”; “het handhaven van vrede en stabiliteit in de Zuid-Chinese Zee en de Oost-Chinese Zee”; “steun aan “de verdediging van Oekraïne tegen Russische agressie”; en “ steun voor Israëls recht om zichzelf te verdedigen tegen terrorisme ”.
Peking begrijpt tot in detail de context en de geopolitieke ondertoon van elk van deze beloften.
Wat de verklaring niet zegt, is dat de handlangers van Biden ook probeerden de Chinezen te overtuigen om te stoppen met het kopen van olie van hun strategische partner Iran.
Dat gaat niet gebeuren. China importeerde in de eerste tien maanden van 2023 gemiddeld 1,05 miljoen vaten olie per dag uit Iran – en dat aantal stijgt nog steeds.
Het Amerikaanse Think Tankland, dat altijd uitblinkt in desinformatie, geloofde in hun eigen kinderlijke projectie waarin Xi een stoere jongen zou spelen tegen de VS in Azië, wetende dat Washington zich geen derde liefdesaffaire, sorry, oorlogsfront kan veroorloven bovenop Oekraïne en Israël /Palestina.
Feit is dat Xi alles weet wat er te weten valt over imperiale, roterende hybride oorlogsfronten, plus andere die met een druk op de knop kunnen worden ingeschakeld. De Hegemon blijft onrust veroorzaken, niet alleen in Taiwan , maar ook in de Filippijnen, Japan, Zuid-Korea en India, en blijft flirten met mogelijke kleurenrevoluties in Centraal-Azië.
Er heeft nog geen directe confrontatie tussen de VS en China plaatsgevonden dankzij duizenden jaren oude Chinese diplomatieke expertise en langetermijnvisie. Peking weet tot in detail hoe Washington zich tegelijkertijd in de Full Hybrid War-modus bevindt tegen BRI (het Belt and Road Initiative) en BRICS – dat binnenkort BRICS-11 zal worden.
Er zijn slechts twee opties voor China en de VS
Een Chinees-Amerikaanse verslaggever vroeg Xi na de inleidende opmerkingen in het Mandarijn of hij Biden vertrouwde. De Chinese president begreep de vraag perfect, keek haar aan en gaf geen antwoord.
Dat is een belangrijke plotwending. Immers, Xi wist vanaf het begin dat hij sprak met de handlers die een oortje bedienden. Bovendien was hij zich volledig bewust van het feit dat Biden, eigenlijk zijn begeleiders, Beijing kwalificeerden als een bedreiging voor de “op regels gebaseerde internationale orde”, om nog maar te zwijgen van de niet aflatende beschuldigingen van “genocide in Xinjiang” plus de insluitingstsunami.
Niet toevallig verklaarde Xi afgelopen maart in een toespraak voor notabelen van de Communistische Partij expliciet dat de VS bezig zijn met ‘alomvattende insluiting, omsingeling en onderdrukking van ons’.
De in Shanghai gevestigde wetenschapper Chen Dongxiao suggereert dat China en de VS zich moeten bezighouden met ‘ambitieus pragmatisme’. Dat was precies de toon van Xi’s belangrijkste boodschap in San Francisco:
“Er zijn twee opties voor China en de VS in het tijdperk van mondiale transformaties die in een eeuw ongezien zijn: de ene is het versterken van de solidariteit en samenwerking en het bundelen van de krachten om mondiale uitdagingen het hoofd te bieden en de mondiale veiligheid en welvaart te bevorderen; en de andere is het vasthouden aan de nulsommentaliteit, het uitlokken van rivaliteit en confrontatie , en het drijven van de wereld naar onrust en verdeeldheid. De twee keuzes wijzen op twee verschillende richtingen die de toekomst van de mensheid en de planeet Aarde zullen bepalen.”
Dat is zo ernstig als maar kan. Xi voegde context toe. China houdt zich niet bezig met koloniale plundering; is niet geïnteresseerd in ideologische confrontatie; het exporteert geen ideologie; en het heeft geen plannen om de VS te overtreffen of te vervangen. De VS moeten dus niet proberen China te onderdrukken of in bedwang te houden.
De begeleiders van Biden hebben Xi misschien verteld dat Washington nog steeds het Eén China-beleid volgt – ook al blijft het Taiwan bewapenen onder de verwrongen logica dat Peking zou kunnen ‘binnenvallen’. Xi gaf opnieuw de kern van de zaak: “China zal uiteindelijk onvermijdelijk herenigd worden” met Taiwan.
$ 40.000 voor een diner met Xi
Te midden van alle nauwelijks verborgen spanningen kwam de hulp in San Francisco in de vorm van zakendoen. Iedereen en zijn zakelijke buurman – Microsoft, Citigroup, ExxonMobil, Apple – wilden graag leiders uit verschillende APEC-landen ontmoeten. En vooral uit China.
APEC vertegenwoordigt immers bijna 40% van de wereldbevolking en bijna 50% van de wereldhandel. Dit gaat allemaal over Azië en de Stille Oceaan – niet over de ‘Indo-Pacific’, een lege ‘op regels gebaseerde internationale orde’-gambiet waar niemand iets vanaf weet, laat staan dat het overal in Azië wordt gebruikt. Azië-Pacific zal in 2023 minstens tweederde van de mondiale groei voor zijn rekening nemen – en dat zal nog steeds toenemen.
Vandaar het grote succes van een zakendiner in het Hyatt Regency, met kaartjes die tussen de $2.000 en $40.000 kosten, georganiseerd door het National Committee on United States-China Relations (NCUSCR) en de US-China Business Council (USCBC). Xi was onvermijdelijk de ster van de show.
Bedrijfsmensen wisten van tevoren heel goed dat de VS zich hadden teruggetrokken uit de Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership (CPTPP); en dat het nieuwe handelsverdrag, het zogenaamde Indo-Pacific Economic Framework (IPEF), feitelijk DOA is. IPEF behandelt weliswaar problemen met de toeleveringsketen, maar raakt niet de kern van de zaak: lagere tarieven en brede markttoegang.
Xi was er dus om niet alleen aan China, maar ook aan een groot deel van de regio Azië-Pacific te ‘verkopen’.
Eén dag na San Francisco verplaatste het hart van de actie zich naar Shanghai en een conferentie op hoog niveau tussen Rusland en China; dat is het soort bijeenkomst waar het strategische partnerschap de toekomstplannen formuleert in de Lange Mars naar Multipolariteit.
In San Francisco benadrukte Xi dat China de “historische, culturele en geografische positie” van de VS respecteert, terwijl hij hoopte dat de VS het “pad van het socialisme met Chinese kenmerken” zouden respecteren.
En hier nadert het plot van de film noir de laatste shootout. Wat Xi hoopt zal nooit gebeuren als Straussiaanse neoconservatieve psychologen het Amerikaanse buitenlandse beleid gaan leiden. En dat werd op grimmige wijze bevestigd door The Mummy, alias Joe “Dictator” Biden.
Tot zover realpolitik-beoefenaar Joseph ‘soft power’ Nye, een van de weinige realisten die gelooft dat China en de VS, zoals James Stewart en Kim Novak in ‘Vertigo’, elkaar nodig hebben en niet gescheiden mogen worden.
Helaas stort de heldin in “Vertigo” de afgrond in en sterft.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
President Xi legt zich nu toe op het vergroten van de welvaart voor het Chinese volk, en voor alle Euro-Aziatische volkeren, en dat is heel goed.
Maar wat nog oneindig veel belangrijker is, is dat hij kan voorkomen, dat de bloedzuigende duivelaanbidders, die op dit moment de Westerse wereld droogzuigen en vernietigen, binnenkort gaan overspringen naar China.
Die herken je onmiddelijk: ze hebben een overwegend rode kleur en dagen horentjes.
Maar alle gekheid op een stokje, ik denk dat er meer Chinezen in Amerika wonen dan dat er Amerikanen in China wonen.
De internationale samenzwering van bloedzuigende duivelaanbidders parasiteren nu op het Westen, dat wil zeggen, op de USA, de EU en nog wat Blanke landen waar ze over heersen.
Naarmate hun gastheer verder bezwijkt onder de permanente aderlating dat dit met zich meebrengt, gaan de bloedzuigers uitkijken naar een nieuwe gastheer, bij voorkeur een gastheer die sterk en gezond is, en die veel bloed kan geven.
China is zeker en vast het eerste slachtoffer op hun voorkeurlijstje.
President Xi moet beletten dat de bloedzuigers overspringen naar zijn land, anders is al het werk dat de laatste 50 jaar in China gedaan is, voor niets geweest.
De Chinezen zijn nog steeds heel naïef over wat er gebeurt in het buitenland, hopelijk leren ze snel bij.
Hopelijk is wat er nu gebeurt in Palestina een oogopener voor hen, dan zijn die Palestijnen toch niet voor niets gestorven.
Biden is ook op de top van zijn kunnen hoor.
Hij kan alleen niet zo heel veel.
Alle gekheid voorbij hoe moeilijk is het een Alzheimer patiënt te slim af te zijn?
Ik vertrouw die Xi ook voor geen millimeter en die Chinezen moet ik niet behalve als rijsttafel. Maar ik heb nog een grotere hekel aan die Amerikanen die het voor elkaar krijgen om hier het idee voort te laten bestaan dat wij door hen gered zijn in de vorige eeuw. Zonder de gigantische Russische inspanning waren we nu toch echt verloren.