Nadat minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock (Bündnis 90/die Grünen) onlangs in het openbaar haar bezorgdheid over volksopstanden heeft geuit en deze snel weer heeft gerelativeerd, moet men aan een ander scenario denken: Onderdrukking.

Wanneer het begon is moeilijk te zeggen, wanneer we vrijwillig onze vrijheid opgaven. Het begin van het neoliberalisme onder Gerhard Schröder (SPD) heeft echter zeker een aanzienlijke invloed gehad op de bereidheid om de eigen vrijheid in de handen van anderen te leggen. Het kan tegenstrijdig lijken dat juist de denkschool volgens welke iedereen de architect van zijn eigen geluk is, onderwerping bevordert, aangezien men het vrijheid moet noemen om zijn geluk in eigen handen te hebben. Maar het neoliberale denken is fundamenteel in strijd met de vrijheid, tenzij het een uitverkoren groep betreft, schrijft Tom J. Wellbrock.

Geconstrueerde vrijheid

Vrijheid heeft vele gezichten, evenals haar afwezigheid. Maar laten we nu eens een concreet beeld krijgen van vrijheid op basis van werk:

Een magazijnbediende in de jaren zeventig kon zijn gezin te eten geven, inclusief één keer per jaar vakantie. In de regel had hij een vaste baan, en ontslag kwam in dergelijke constellaties zelden voor, tenzij de arbeider zich ergens schuldig aan had gemaakt. In veel gevallen werkten zij in hetzelfde bedrijf tot aan hun pensioen.

Een magazijnbediende in 2022 kan gewoonlijk geen gezin onderhouden, hij moet al worstelen om als alleenstaande de eindjes aan elkaar te knopen. Afhankelijk van waar hij woont, kunnen de kosten van de huur alleen al pijnlijk zijn. Arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd zijn een zeldzaamheid, de kans dat men niet lang in het bedrijf blijft is groot.

De verschillen tussen deze constellaties zijn duidelijk. Het antwoord op de vraag naar de kwaliteit van de respectieve vrijheden is frappant. Vandaag de dag hebben nauwelijks nog mensen hun geluk in eigen hand; zij zijn veeleer afhankelijk van het verwerven van een plaats op de arbeidsmarkt, die echter slechts voor een beperkte tijd zoiets als zekerheid biedt. De onzekerheid breidt zich uit van de lagere naar de midden-bovenklasse, plannen voor de toekomst wordt steeds moeilijker, gedachten aan het bezitten van een eigen huis zijn voor steeds meer mensen onrealistisch omdat a) het inkomen te laag is en b) de beroepsomstandigheden financiering vrijwel onmogelijk maken.

Sinds het begin van de Corona-affaire zijn vele andere vrijheden ingeperkt, soms zelfs volledig afgeschaft. En in de nasleep van de energiecrisis, die is veroorzaakt door de reacties van Duitse politici op de confrontatie tussen Rusland en Oekraïne, wordt ook de vrijheid verder ingeperkt. Stijgende prijzen, stagnerende of dalende lonen, pensioenen en sociale uitkeringen die ver achterblijven bij de stijging van de kosten van levensonderhoud leiden tot steeds minder vrijheid en steeds meer druk op de bevolking.

De vraag die politici, de media en talrijke academische disciplines bezighoudt, is begrijpelijkerwijs die naar het antwoord van de bevolking. Had Baerbock gelijk met haar angst voor volksopstanden?

Moeten we opstanden vrezen?

Afhankelijk van hoe de politiek verder zal gaan en hoe hard de gevolgen voor de bevolking zullen zijn, moet worden gezegd dat de mogelijkheid van volksopstanden of soortgelijke verschijnselen niet bij voorbaat kan worden afgewezen. Zodra de druk van het lijden groot genoeg is en het besef dat er niets meer te verliezen valt in de mensen is gegroeid, zijn rellen niet uit te sluiten.

Maar men mag de Duitse mentaliteit niet veronachtzamen, en men mag niet vergeten dat het neoliberalisme veel potentiële wil tot verzet onder de bevolking heeft weggenomen. De Corona-episode laat dit heel duidelijk zien. Telkens wanneer men zou denken dat de volgende fase van escalatie de spreekwoordelijke druppel zou zijn die de emmer zou doen overlopen, reageerde de bevolking anders dan verwacht. Zelfs de meest absurde maatregelen werden aanvaard; in sommige gevallen namen delen van de bevolking ze zelfs uit eigen beweging over in anticiperende gehoorzaamheid. Ook nu nog zie je – en niet zo zelden – mensen op de fiets of in het bos alleen met maskers op, de “echt stoere” gaan zelfs zwemmen met maskers op.

Welnu, de bereidheid om maatregelen te steunen waarvan de nutteloosheid reeds lang bewezen is, is enerzijds een kwestie van informatie. Wie zich eenzijdig informeert en voor het nieuws uitsluitend vertrouwt op de mainstream media, krijgt een onvolledig, vertekend beeld waarin veel aspecten die belangrijk zouden zijn, worden genegeerd of niet aan bod komen, of meteen worden afgedaan als “nepnieuws” en “samenzweringstheorieën”. Hier – aangezien het falen van de gevestigde media wijdverbreid en overduidelijk is – is er vraag naar de mediacompetentie van de gebruikers. Wie vertrouwt op de grote, bekende bronnen, bevindt zich in een woestijn van manipulatie, leugens, lobbyen en een enorme nalatigheid.

De angst die onder de bevolking is ontstaan na de Corona-affaire mag niet worden onderschat, vooral omdat deze met de dag roekelozer en zonder empathie wordt opgevoerd. Zelfs nu, in de zomer, vermengt de vrees voor de gevolgen van het Rusland-beleid zich reeds met die voor de reeds meegedeelde opkomende Coronamaatregelen. De burger kan draaien en keren wat hij wil, hij ziet overal alleen maar slechte, angstaanjagende dingen die zijn geestelijke toestand bepalen. Dit leidt niet alleen tot een verzwakking van het immuunsysteem, dat op een dergelijke angstopwekking met verminderde weerstand reageert. Het gevoel van onzekerheid, angst en voortdurende bezorgdheid over wat zal volgen, wordt erdoor opgeblazen tot een niveau dat moeilijk te dragen is.

Onderwerping als laatste middel

Zoals gezegd hangt het van de politiek af of opstanden een realistische optie zijn om rekening mee te houden. Indien er niet een of andere vorm van politieke tegenactie komt en de wanhoop van de burgers een kritiek niveau bereikt, zullen volksopstanden nauwelijks te vermijden zijn. Het hangt dus af van de bereidheid van de federale regering om te escaleren of, vanuit een bepaald oogpunt van lijden, burgeroorlog-achtige toestanden nog vermijdbaar zijn of niet. Door het gevaarlijke zelfvertrouwen van de leidende politici moet men ernstig betwijfelen of zij het gevaar wel op een verstandige en vooruitziende manier inschatten.

Ervan uitgaande dat politici hun verantwoordelijkheid niet nemen en verdere escalatie toestaan in de vorm van een economische ramp die een groot deel van de Duitse particuliere huishoudens en bedrijven in een staat van existentiële bedreiging brengt, zal verzet ontstaan. De vraag zal dan zijn hoe snel het zal ontstaan en hoe snel het zal groeien.

Als dit punt is bereikt, volgt er een race. In dat geval zal de politiek het verzet zo snel en zo drastisch mogelijk in de kiem moeten smoren. Dit zal waarschijnlijk gebeuren via massale en gewelddadige politie- (en mogelijk Bundeswehr-) operaties om verdere potentiële deelnemers af te schrikken. Maar het zal in veel grotere mate worden georganiseerd met de hulp van de media, die reeds veel ervaring hebben met het belasteren, het opbouwen van vijandbeelden en het verdraaien van feiten.

{…}

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/12/01/24279/