Wearables – smartphones, fitnesstrackers, smartwatches, gehoorapparaten, Apple Air Tags, Ring-producten, enz. – maken allemaal gebruik van Bluetooth LE (lage energie) om een ​​onafhankelijk ‘mesh-netwerk’ te vormen dat niet op internet is gebaseerd. Al deze apparaten kunnen datapakketten en instructies ontvangen, verzenden en doorsturen naar andere apparaten. Vrijwel alle IoT-apparaten zullen worden uitgerust met BLE. De INFRASTRUCTUUR is dus compleet en wacht erop om overal haar tanden in de mensheid te zetten.

Zonder AI op enorme computers zou BLE tijdverspilling zijn. Laat me u een eenvoudig voorbeeld geven: CONTACTTRACING. Met BLE kunnen alle andere apparaten waarmee u in de buurt komt, de frequentie, de duur van het contact en andere daaropvolgende contacten die u maakt, herkennen en openbaar maken. De meeste BLE-apparaten kunnen niet worden uitgeschakeld, zoals bij Apple Air-Tags. Maar Apple- en Android-smartphones kunnen BLE-gegevens verzenden en ontvangen, zelfs als ze zijn uitgeschakeld. (Alleen een zak van Faraday kan de transmissie stoppen.)

Het eenvoudige concept van contacttracering kan dus worden geïmplementeerd tijdens een toekomstige pandemie, waarbij elke persoon aan wie u bent blootgesteld en iedereen aan wie u bent blootgesteld, wordt gedocumenteerd.

Mesh-netwerken ontstaan ​​spontaan en dynamisch, afhankelijk van hoeveel apparaten er in de buurt zijn. Met de nieuwste update, genaamd Bluetooth ‘long-range mode’, zijn afstanden van meer dan 1 kilometer mogelijk. Uiteindelijk zullen verzamelaars op internet pakketten doorsturen naar degene die er in de eerste plaats om heeft gevraagd. Terugkerende instructies kunnen worden teruggezet in het BLE mesh-netwerk voor uitvoering en controle van apparaten.

Erger nog, BLE-uitzendingen kunnen vanuit de ruimte worden uitgezonden dankzij systemen zoals het SpaceX mesh-netwerk van satellieten van Elon Musk. Nogmaals: BLE is niet afhankelijk van internet of internetadresadressen.

Kort gezegd: de minimale infrastructuur voor Skynet is nu aanwezig. Dit is een donkere dag voor de mensheid. ⁃ TN-editor

Web- en mobiele diensten proberen de wensen en doelen van gebruikers te begrijpen door te analyseren hoe zij omgaan met hun platforms. Smartphones verzamelen bijvoorbeeld op grote schaal en tegen lage kosten onlinegegevens van gebruikers.

Beleidsmakers hebben gereageerd door  mechanismen op te leggen om de risico’s te beperken die inherent zijn aan technologiebedrijven die de privé-informatie van hun burgers, zoals gezondheidsgegevens, opslaan en verwerken.

Draagbare apparaten worden nu een belangrijker element in deze discussie vanwege hun vermogen om continu gegevens te verzamelen, zonder dat de drager zich daar noodzakelijkerwijs van bewust is. Wearables zoals slimme horloges verzamelen een reeks metingen van uw welzijn, zoals slaappatronen, activiteitsniveaus en hartconditie.

Tegenwoordig zijn er draagbare apparaten om hoogwaardige gegevens te verkrijgen over  hersenactiviteit,  eye-trackers en de  huid (om temperatuur en zweet te detecteren). Consumenten kunnen kleine apparaten kopen om de reacties van het lichaam te meten, die enkele decennia geleden uitsluitend beschikbaar waren voor onderzoeksinstellingen.

Hoewel wearables commercieel gericht zijn op gezondheidsmonitoring, hebben onderzoekers zich al lang voorgesteld om  andere soorten gegevens over een gebruiker vast te leggen. Een computer die nuttige informatie zou kunnen verzamelen over iemands hersenactiviteit, hart- en huidfunctie, of zijn bewegingspatronen, zou enorm veel over de gebruiker kunnen begrijpen.

Maar het is AI die een gamechanger zou kunnen zijn. Kleinere wearables in combinatie met AI-algoritmen om de gegevens te verwerken, kunnen hulpmiddelen opleveren die onze doelen en prestaties in het leven versterken en vergroten. Maar er zijn ook nadelen aan al deze informatieverzameling.

Dagelijkse routines

Laten we ons een wereld voorstellen waarin wearables dagelijks een prominentere rol spelen. Slimme bedden kunnen ons op het perfecte moment wakker maken om ons uitgerust te voelen door onze lichaamstemperatuur, ademhaling en hersenactiviteit te meten. Intelligente keukens kunnen ons helpen gezonder te eten, door een dieet op maat voor te bereiden op basis van chemische signalen in onze bloedbaan (biomarkers). Een slimme fiets zou automatisch schakelen op basis van de veranderende helling van het terrein en op basis van onze conditieniveaus, om een ​​effectieve training te ondersteunen.

Een slimme bril zou de reacties van de pupillen in onze ogen en onze algehele oogbewegingen kunnen analyseren om ons inhoud te geven waar we waarschijnlijk van zullen genieten (ondersteund door AI-algoritmen). Videogesprekken kunnen evolueren naar 3D-hologrammen van het hele lichaam van vrienden en familie. Ten slotte zou meeslepend entertainment in onze huiskamers kunnen worden geprojecteerd of in headsets kunnen bestaan ​​om 360-graden-ervaringen te worden in plaats van zich te beperken tot platte schermen.

Hoewel het futuristisch lijkt, proberen hardwarefabrikanten nu al schermen en apparaten uit onze handen te halen. Op het Mobile World Congress 2024 werden bijvoorbeeld verschillende smartwatches tentoongesteld, een  AI-‘pin’-apparaat gemaakt door het bedrijf Humane  dat de noodzaak van een scherm kan wegnemen door afbeeldingen op de handen van de gebruiker te projecteren, of de  Air Glass 3 XR slimme bril.

Andere bedrijven hebben onlangs ook apparaten op het hoofd uitgebracht, zoals de  Ray-Ban Meta, de Apple Vision Pro of de Meta Quest 3. Een apparaat dat bekend staat als het Galea-project is een soort helm die aan XR-headsets kan worden bevestigd om beelden vast te leggen gegevens van gezichtsspieren, de hersenen, ogen, de huid en het hart.

Dit is duidelijk ingrijpender dan een slimme ring of slimme bril. Het stelt onderzoekers in staat te onderzoeken hoe toekomstige digitale diensten eruit zouden kunnen zien als computers toegang zouden krijgen tot een reeks gegevens van het menselijk lichaam. Deze gegevens zouden veel verder gaan dan waartoe ze momenteel toegang hebben – zoals wat we op onze smartphones doen.

Over het algemeen kunnen lichaamsgegevens van wearables de manier waarop we omgaan met computers en internet fundamenteel veranderen. In 2007 was het publiek bij een productlancering van Apple onder de indruk toen Steve Jobs voor het eerst op een iPhone scrolde en een intuïtieve interactie introduceerde die de hele wereld uiteindelijk als vanzelfsprekend zou beschouwen.

Op dezelfde manier zou het vervangen van smartphones door wearables en headsets onze handen vrijmaken en nieuwe vormen van interactie met technologie vereisen. Huidige prototypes stellen voor om de blik van onze ogen te gebruiken om te wijzen en handgebaren in de lucht om te klikken. Dit impliceert echter dat deze systemen voortdurend gegevens over het lichaam van de gebruiker moeten verzamelen.

Digitale soevereiniteit

Grote datasets gebaseerd op reacties van het menselijk lichaam zouden het ontwerp van digitale hulpmiddelen kunnen ontsluiten die naadloos in ons dagelijks leven passen met mogelijkheden die zeer persoonlijk zijn. Denk hierbij aan het slimme bed en de intelligente keuken die een dieet op maat kan voorstellen.

De volgende golf van internet wordt ontworpen rond datadecentralisatie – waarbij gebruikers mogelijk meer controle kunnen hebben over hoe hun gegevens worden gebruikt. Dit zou misbruik van persoonlijke informatie kunnen voorkomen.

De uitvinder van het World Wide Web, Tim Berners Lee, heeft  bijvoorbeeld  gewerkt aan iets dat Solid heet. Met dit open source-initiatief kunnen mensen hun gegevens op persoonlijke webservers verwerken en kiezen welke organisaties er toegang toe hebben.

In plaats van mensen een account te laten aanmaken voor elke dienst die ze willen gebruiken, zou Solid een protocol bieden om te bouwen wat het project persoonlijke online dataopslag noemt. Dit zou een manier zijn om gebruikers hun persoonlijke gegevens op hun eigen computer te laten hosten of, als alternatief, een vertrouwde provider te kiezen om deze te hosten op basis van hun reputatie en fysieke locatie.

Om deze initiatieven echt te versterken zou proactieve wetgeving op het gebied van digitale soevereiniteit  – het recht van een persoon om zijn eigen digitale gegevens te controleren – nodig zijn. Dit zou een internet garanderen dat privacy echt serieus neemt.

In het tijdperk van wearables en krachtige AI-systemen zou een gedecentraliseerde benadering van het internet van cruciaal belang zijn om burgers te laten genieten van de voordelen van deze technologische vooruitgang en tegelijkertijd eigenaar te blijven van hun gegevens. Dit zou ons in de richting brengen van het vermogen van burgers om actieve beslissingen te nemen over waar hun gegevens worden opgeslagen, wie er toegang toe heeft en voor welke doeleinden.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Digitale concentratiekampen: hoe biometrie onze huizen tot virtuele gevangenissen maakt ter voorbereiding op de volgende “lockdowns”

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over