… Een ‘verbazingwekkend verhaal’ volgens schrijver Roger Pielke Jnr., ‘een verhaal van hoe rijkdom en macht de klimaatwetenschap probeerden vorm te geven bij het nastreven van politieke doelen’.

De hoofdschuldige in dit verbazingwekkende verhaal zal de vaste lezers van de Daily Skeptic niet onbekend zijn en het is het onwaarschijnlijke scenario van RCP8.5. Dit is gepromoot als een ‘business as usual’-reeks van wetenschappelijke, economische en maatschappelijke aannames en suggereert dat de temperatuur in minder dan 80 jaar tot 4°C zal stijgen. Hoewel het de laatste tijd door het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering van de VN is gedegradeerd tot ‘lage waarschijnlijkheid‘, wordt geschat dat het nog steeds verantwoordelijk is voor ongeveer 50% van de door het klimaat gemodelleerde ‘effecten’ die in de gehele wetenschappelijke literatuur naar voren worden gebracht. Bijna alle beweringen over klimaatarmageddon en economische rampen die worden verkondigd, zijn gebaseerd op input van RCP8.5. Het is een verhaal over hoe drie rijke mannen een project financierden om een ​​extreem scenario te promoten om te garanderen dat de economische impact van de klimaatverandering die zij in de toekomst projecteerden “oogverblindend groot” zou zijn, schrijft Chris Morrison.

Het zal ook geen verrassing zijn om te horen dat de miljardair Michael Bloomberg, een groene activist, de afgelopen tien jaar een sleutelrol heeft gespeeld in het op de kaart zetten van dit ongeloofwaardige pad. Pielke merkt op: “Het is een verhaal van voorrecht en verwaandheid – het voorrecht in de Amerikaanse democratie dat gepaard gaat met verbijsterend rijk zijn, en de verwaandheid dat klimaatbeleid het beste kan worden nagestreefd door de wetenschappelijke literatuur over klimaatverandering te corrumperen.”

In 2012 hebben drie rijke mannen, Bloomberg (jood), hedgefondsmanager Tom Steyer (jood) en voormalig CEO van Goldman Sachs (joodse bank) Hank Paulson, elk $500.000 bijgedragen aan de financiering van een project “waardoor de klimaatdreiging voor het bedrijfsleven echt, onmiddellijk en mogelijk verwoestend voelt”. Een vroeg gefinancierd rapport had de gedeeltelijke titel ‘Risky Business’ en richtte zich op RCP8.5 “als het pad dat het dichtst in de buurt komt van een business-as-usual traject”. Er werd gezegd dat dit traject “het dichtst in de buurt komt van een toekomst zonder gezamenlijke actie om de opwarming in de toekomst te verminderen”.

Volgens Pielke maakten de auteurs van het rapport ‘Risky Business’ twee belangrijke methodologische fouten. Ze karakteriseerden het extreme RCP8.5 scenario als ‘business as usual’ en suggereerden dat de wereld van het ene scenario naar het andere zou kunnen gaan. Zoals Pielke opmerkt, zijn de vier verschillende scenario’s onafhankelijk van elkaar, waarbij RCP2.5 bijvoorbeeld uitgaat van een wereld met drie miljard mensen minder dan RCP8.5. Van beide verkeerde methodologische keuzes werd gezegd dat ze in strijd waren met het juiste gebruik dat was vastgesteld door de mensen die ze hadden gemaakt.

Het “geniale” van ‘Risky Business’ was dat het een “geraffineerde campagne” ondernam om zijn methodologische ideeën in de reguliere wetenschappelijke literatuur te introduceren, “waar ze een eigen leven zouden gaan leiden”. In 2016 werd een artikel van het ‘Risky Business’-project gepubliceerd in het prestigieuze tijdschrift Science met het foutieve idee om van het ene RCP-scenario naar het andere te gaan. Ondanks de overduidelijke methodologische fout, merkt Pielke op, doorstond het artikel de peer-review met weinig of geen kritiek en werd het tot op heden meer dan 1100 keer geciteerd. “Honderden, misschien wel duizenden artikelen volgden op dezelfde manier en namen dezelfde aanname aan van het bewegen tussen onverenigbare scenario’s”, merkt Pielke op.

Een jaar later publiceerde Science nog een studie van ‘Risky Business’ met de bizarre suggestie dat de economie van de Verenigde Staten een klap van 10% zou krijgen onder de meest extreme versie van RCP8.5, met een ongelofelijke temperatuurstijging van 8°C tegen het einde van de eeuw. Dit prominente artikel is meer dan 1100 keer geciteerd in andere studies en, merkte Piekle op, het verlies van 10% van het BBP zou het jaar daarop de belangrijkste conclusie worden van het Amerikaanse National Climate Assessment.

“Het publiceren van artikelen in de academische literatuur op basis van de gebrekkige ‘Risky Business’-methoden was een formule die keer op keer werd herhaald. Net als bij de introductie van een virus breidde de misleidende herinterpretatie van klimaatscenario’s zich uit in de hele klimaatwetenschap”, zegt Pielke.

Het werk dat door Bloomberg-Steyer-Paulson was begonnen, werd vervolgens overgenomen door een groep genaamd Climate Impact Lab, een samenwerkingsverband van ‘Risky Business’-leiders en verschillende universiteiten. Volgens Pielke heeft Climate Impact Lab geprofiteerd van het gebruik van RCP8.5 om een ​​gestage reeks mediavriendelijke onderzoeken te genereren die extreme klimaateffecten projecteren. Daaronder bevinden zich verhalen die erop wijzen dat de stijgende zeespiegel grote steden zou kunnen overspoelen en bijna 200 miljoen mensen zou kunnen ontheemden, terwijl een stijging van het aantal klimaatgerelateerde sterfgevallen alle besmettelijke ziekten zal overstijgen. Dit alles uiteraard ondersteund door ‘wetenschappers zeggen’.

Pielke concludeert dat er geen sprake is van een verborgen samenzwering – “dit alles vindt plaats in het volle zicht”. De politieke belangenbehartiging was “absoluut geniaal” – een goed gefinancierde poging om de manier waarop klimaatwetenschap in de media wordt gerapporteerd fundamenteel te veranderen, en uiteindelijk de manier waarop politieke discussies en beleidsopties worden vormgegeven.

“Deze inspanning is fenomenaal succesvol geweest”, zegt Pielke – of zoals we het zouden kunnen zeggen: de volledige Dale-ificatie van het meeste klimaat- en Net Zero-debat is bereikt.

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over