Het is een stad die door de tijd vergeten is; het is een geschiedenisles die we doelbewust overslaan; het is weer een herinnering dat “Manifest Destruction” (de grote migratie van zwarten vanuit het zuiden) de meest verwoestende gebeurtenis in de Amerikaanse geschiedenis was.

Met een bevolking die in 1920 bijna 100 procent blank was, zag Gary tussen 1920 en 1930 een migratie van 15.000 zwarte migranten. Op 18 procent van de bevolking van Gary in 1930 zouden tegen 1940 nog eens 20.000 zwarte mensen zich bij hen voegen – gelokt door werk in de staalfabrieken.

Door hoge vruchtbaarheidscijfers (handhaving van nauwe raciale solidariteit), zou het percentage zwarten langzaamaan de blanke bevolking beginnen te overweldigen; tegen 1967 zouden zwarte mensen Richard Gordon Hatcher kiezen als een van de eerste zwarte burgemeesters van een grote stad in de natie.

Time magazine zou melden dat de verkiezing van Hatcher een overwinning was, niet vanwege ras, maar vanwege de wens om het politieke proces te hervormen. Niettemin zou het tijdschrift berichtten:

“Schreeuwende, dansende negers zwierven wild door het centrum van Gary, Indiana.”

Vierjarig Blank jongetje geëxecuteerd in gerichte aanval in de Verenigde Staten https://t.co/zaEKgx9H8W via @DissidentNL

— DissidentNL (@DissidentNl) September 27, 2020

Tegenwoordig is Gary, Indiana 84 procent zwart. USA Today noemde het een “spookstad” in een artikel uit 2011 [Gary, Ind., struggles with population loss, by Judy Keen, 5-19-2011]:

De volkstelling van 2010 kristalliseerde Gary’s achteruitgang: de bevolking, die in 1960 een piek bereikte van 178.320, is nu 80.294. Van 2000 tot en met de telling van vorig jaar verloor Gary 22% van zijn inwoners. Het werkloosheidspercentage van de stad in februari was 9,8%.

Gary staat – net als Detroit, dat in de afgelopen tien jaar 25% van zijn inwoners verloor – voor moeilijke vragen: Wat is de beste manier om een stad in te krimpen? Hoe kan het stadsbestuur adequate diensten verlenen als de belastinggrondslag krimpt? Hoe kunnen nieuwe werkgevers en inwoners worden geworven in een plaats die meer bekend staat om zijn verloedering dan om zijn kansen?

De stad heeft op veel diensten bezuinigd en vorige maand besloten haar hoofdbibliotheek, die in 1964 werd geopend, te sluiten. Een staatsraad heeft deze maand de belastinglimieten verhoogd en de belastingheffing voor Gary vastgesteld op 40,8 miljoen dollar. Als de maxima niet waren verhoogd, zou Gary slechts $30 miljoen hebben mogen innen. Het was de derde en laatste keer dat de stad een dergelijke verlichting kan vragen.

Een plaag van leegstand: Gary werd in 1906 gesticht door U.S. Steel, dat hier nog steeds 4.727 mensen in dienst heeft. Vorig jaar kondigde het bedrijf een modernisering van de Gary-fabriek aan ter waarde van 220 miljoen dollar. Het verval van de stad begon in de jaren zestig toen de overzeese staalproductie de Amerikaanse fabrikanten in de verdrukking bracht en versnelde in de jaren zeventig toen de “witte vlucht” de snelle groei van de omliggende steden veroorzaakte. Meer dan 80% van de inwoners van Gary zijn zwart.

Wacht eens even: waarom kan de 84 procent zwarte bevolking de rijkdom die blanken hebben achtergelaten niet in stand houden? Waarom houden ze de bedrijven niet levend? Waarom kunnen ze de hoge vastgoedtaxaties niet behouden? Hoe komt het dat de migratie van zwarte mensen naar Gary leidde tot hoge niveaus van criminaliteit en geweld waardoor blanken de stad ontvluchtten? Waarom kan de zwarte meerderheidsbevolking die ondernemersgeest niet aanwakkeren, innoveren, externe investeringen aantrekken en de economie diversifiëren (zoals gebeurde in Pittsburgh – een andere stad gebouwd op staal)?

Het antwoord spreekt voor zich: omdat de bevolking minder dan 10 procent blank en 84 procent zwart is. Dit is de prijs van “Manifest Destruction.” Gary lijdt niet onder stedelijke vervuiling, dat is slechts een symptoom van het echte probleem. Het lijdt niet onder criminaliteit, hoge uitzettingspercentages, slechte scholen, of gebrek aan kapitaalinvesteringen van buitenaf in de infrastructuur (en mogelijke investeerders die bedrijven zouden kunnen openen die voor enige schijn van een commerciële belastingbasis zouden kunnen zorgen); het lijdt onder de onbespreekbare erfenis van de migratie van zwarte mensen en de overweldiging van een eens welvarende blanke stad.

Vragen die nooit en te nimmer zullen worden beantwoord. In plaats daarvan moeten miljarden en nog eens miljarden aan stimuleringsmaatregelen worden uitgegeven om te proberen steden als Detroit en Gary te “redden” – omdat de “Manifest Destruction” het sociale kapitaal, de gemeenschap en de infrastructuur heeft vernietigd die de blanken voor hun komst hadden gecreëerd.

Zonder beperkende maatregelen lijkt de toekomst van alle Amerikaanse steden op die van Detroit, Michigan of Gary, Indiana. Het is tenslotte de meest Amerikaanse van alle Amerikaanse steden: In Black-Run America (BRA) dat wil zeggen. En net als die ‘fistful of sand’ uit het lied van Rod Stewart, is de beschaving in Gary door de handen geglipt van de zwarte mensen die de stad hebben geërfd nadat de blanken waren vertrokken.

Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2020/11/01/black-lives-dont-matter-in-colombia-ohio-worden-82-van-de-moorden-gepleegd-door-zwarten/