Elk van de laatste vijf presidenten, zowel Democraten als Republikeinen, heeft ons dichter bij de afgrond gebracht. We hebben dringend behoefte aan leiders met een talent voor vrede, die de natie en de wereld naar een veiligere en minder gevaarlijke toekomst kunnen sturen, schrijft Jeffrey D. Sachs.
De belangrijkste taak van elke Amerikaanse president is het veilig houden van de natie. In het nucleaire tijdperk betekent dat vooral het vermijden van nucleair Armageddon. Het roekeloze en incompetente buitenlandse beleid van Joe Biden brengt ons dichter bij de vernietiging. Hij sluit zich aan bij een lange en onuitwisbare lijst van presidenten die met Armageddon hebben gegokt, waaronder zijn directe voorganger en rivaal Donald Trump.
Er wordt momenteel overal gesproken over een nucleaire oorlog. Leiders van de NAVO-landen roepen op tot de nederlaag en zelfs het uiteenvallen van Rusland, terwijl ze ons vertellen dat we ons geen zorgen moeten maken over de 6.000 Russische kernkoppen. Oekraïne gebruikt door de NAVO geleverde raketten om delen van het Russische systeem voor vroegtijdige waarschuwing bij nucleaire aanvallen in Rusland uit te schakelen. Rusland houdt zich ondertussen bezig met nucleaire oefeningen nabij de grens met Oekraïne. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg geven Oekraïne groen licht om NAVO-wapens te gebruiken om Russisch grondgebied te raken, zoals een steeds wanhopiger en extremistischer Oekraïens regime dat passend acht.
Deze leiders veronachtzamen in ons grootste gevaar de meest fundamentele les van de nucleaire confrontatie tussen de VS en de Sovjet-Unie in de Cubaanse Raketcrisis, zoals verteld door president John F. Kennedy, een van de weinige Amerikaanse presidenten in het nucleaire tijdperk die onze overleving serieus nam. In de nasleep van de crisis zei Kennedy tegen ons en zijn opvolgers:
Bovenal moeten kernmachten, terwijl ze onze eigen vitale belangen verdedigen, confrontaties afwenden die een tegenstander voor de keuze brengen tussen een vernederende terugtocht of een nucleaire oorlog. Het volgen van een dergelijke koers in het nucleaire tijdperk zou slechts een bewijs zijn van het bankroet van ons beleid – of van een collectieve doodswens voor de wereld.
Toch is dit precies wat Biden vandaag de dag doet: een failliet en roekeloos beleid voeren.
Een kernoorlog kan gemakkelijk ontstaan uit een escalatie van een niet-nucleaire oorlog, of doordat een heethoofd met toegang tot kernwapens besluit tot een verrassingsaanval, of door een grove misrekening. Het laatste gebeurde bijna nadat Kennedy en zijn Sovjet-tegenhanger Nikita Chroesjtsjov hadden onderhandeld over het einde van de Cubaanse Raketcrisis, toen een kapotte Sovjet-onderzeeër op een haar na een nucleaire torpedo lanceerde.
De Doemsdag klok stond op 17 minuten voor middernacht toen Clinton zijn ambt aanvaardde, maar op slechts 9 minuten toen hij het verliet. Bush zette de klok op slechts 5 minuten, Obama op 3 minuten en Trump op slechts 100 seconden. Nu heeft Biden de klok naar 90 seconden gebracht.
De meeste presidenten, en de meeste Amerikanen, hebben er weinig idee van hoe dicht we bij de afgrond zijn. Het Bulletin of Atomic Scientists, dat in 1947 gedeeltelijk werd opgericht om de wereld te helpen nucleaire vernietiging te voorkomen, heeft de Doomsday Clock opgericht om het publiek te helpen de ernst te begrijpen van de risico’s waarmee we worden geconfronteerd. Nationale veiligheidsexperts passen de klok aan, afhankelijk van hoe ver of hoe dicht we bij ‘middernacht’ zijn, wat uitsterven betekent. Ze hebben de klok vandaag op slechts 90 seconden vóór middernacht gezet, het dichtst bij dat het ooit in het nucleaire tijdperk is geweest.
De klok is een nuttige maatstaf om te bepalen welke presidenten ‘het hebben begrepen’ en welke niet. Het trieste feit is dat de meeste presidenten roekeloos met onze overleving hebben gegokt in naam van de nationale eer, of om hun persoonlijke kracht te bewijzen, of om politieke aanvallen van oorlogszuchters te vermijden, of als gevolg van pure incompetentie. Door een eenvoudige en ongecompliceerde telling hebben vijf presidenten het bij het juiste eind gehad door de klok van middernacht af te halen, terwijl negen ons dichter bij Armageddon hebben gebracht, inclusief de meest recente vijf.
Truman was president toen de Doomsday Clock in 1947, om zeven minuten voor middernacht, werd onthuld. Truman stookte de kernwapenwedloop op en verliet zijn kantoor met de klok op slechts drie minuten voor middernacht. Eisenhower zette de kernwapenwedloop voort, maar begon ook de allereerste onderhandelingen met de Sovjet-Unie over nucleaire ontwapening. Tegen de tijd dat hij zijn kantoor verliet, werd de klok teruggezet op zeven minuten voor middernacht.
Kennedy redde de wereld door koeltjes door de Cubaanse rakettencrisis heen te redeneren, in plaats van het advies op te volgen van heethoofdige adviseurs die tot oorlog opriepen (zie voor een gedetailleerd verslag Martin Sherwin’s magistrale Gambling with Armageddon, 2020). Vervolgens onderhandelde hij in 1963 met Chroesjtsjov over het Gedeeltelijk Kernstopverdrag. Tegen de tijd van zijn dood, wat heel goed een staatsgreep zou kunnen zijn geweest als gevolg van Kennedy’s vredesinitiatief, had JFK de klok teruggezet naar twaalf minuten voor middernacht, een schitterend en historische prestatie.
Het zou niet blijven duren. Lyndon Johnson escaleerde al snel in Vietnam en duwde de klok weer terug naar slechts 7 minuten voor middernacht. Richard Nixon verlichtte de spanningen met zowel de Sovjet-Unie als China en sloot het Strategic Arms Limitation Treaty (SALT I), waarmee hij de klok opnieuw op twaalf minuten voor middernacht zette. Toch slaagden Gerald Ford en Jimmy Carter er niet in om SALT II veilig te stellen, en Carter gaf op noodlottige en onverstandige wijze in 1979 groen licht aan de CIA om Afghanistan te destabiliseren. Tegen de tijd dat Ronald Reagan aantrad, stond de klok nog maar vier minuten voor middernacht.
De daaropvolgende twaalf jaar markeerden het einde van de Koude Oorlog. Een groot deel van de eer komt toe aan Michail Gorbatsjov, die tot doel had de Sovjet-Unie politiek en economisch te hervormen en een einde te maken aan de confrontatie met het Westen. Toch komt ook de eer toe aan Reagan en zijn opvolger George Bush sr., die met succes samenwerkten met Gorbatsjov om een einde te maken aan de Koude Oorlog, die op zijn beurt werd gevolgd door het einde van de Sovjet-Unie zelf in december 1991. Tegen de tijd dat Bush zijn ambt verliet stond de Doomsday-klok op 17 minuten voor middernacht, de veiligste sinds het begin van het nucleaire tijdperk.
Helaas kon het Amerikaanse veiligheidsapparaat geen “Ja” accepteren toen Rusland nadrukkelijk “Ja” zei tegen vreedzame en coöperatieve relaties. De VS moesten de Koude Oorlog “winnen”, niet alleen beëindigen. Ze moesten zichzelf uitroepen en bewijzen dat ze de enige supermacht van de wereld waren, degene die eenzijdig de regels van een nieuwe door de VS geleide “op regels gebaseerde orde” zou schrijven. De VS begonnen daarom na 1992 oorlogen en breidden hun uitgebreide netwerk van militaire bases naar eigen goeddunken uit, waarbij ze de rode lijnen van andere landen standvastig en opzichtig negeerden en er zelfs naar streefden om hun nucleaire tegenstanders tot vernederende terugtochten te dwingen.
Sinds 1992 heeft iedere president de VS en de wereld dichter bij een nucleaire vernietiging gebracht dan zijn voorganger. De Doomsday Clock stond op 17 minuten voor middernacht toen Clinton aantrad, maar slechts 9 minuten toen hij de klok verliet. Bush duwde de klok naar slechts 5 minuten, Obama naar 3 minuten en Trump naar slechts 100 seconden. Nu heeft Biden de klok op 90 seconden gezet.
Biden heeft de VS in drie fulminante crises geleid, die allemaal in Armageddon zouden kunnen eindigen. Door aan te dringen op uitbreiding van de NAVO met Oekraïne, tegen de rode lijn van Rusland in, heeft Biden herhaaldelijk aangedrongen op de vernederende terugtocht van Rusland. Door de kant van het genocidale Israël te kiezen, heeft hij een nieuwe wapenwedloop in het Midden-Oosten en een gevaarlijk uitbreidend conflict in het Midden-Oosten aangewakkerd. Door China te treiteren over Taiwan, dat de VS ogenschijnlijk erkennen als onderdeel van één China, nodigt hij uit tot een oorlog met China. Trump bracht op soortgelijke wijze de nucleaire pot op verschillende fronten in beroering, het meest flagrant met China en Iran.
Washington lijkt tegenwoordig eensgezind: meer geld voor oorlogen in Oekraïne en Gaza, meer bewapening voor Taiwan. We slenteren steeds dichter richting Armageddon. Uit peilingen blijkt dat het Amerikaanse volk het Amerikaanse buitenlandse beleid in overweldigende mate afkeurt, maar hun mening doet er weinig toe. We moeten vanaf elke heuveltop om vrede schreeuwen. Het voortbestaan van onze kinderen en kleinkinderen hangt ervan af.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Oekraïne lokt een nucleaire oorlog uit met Rusland in Europa
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
