Washington positioneert zijn bezittingen op middelen in Centraal-Azië om cruciale spoorwegcorridors te blokkeren die Peking met Europa verbinden. Het maakt deel uit van een Amerikaans plan om China te isoleren van de westerse markten na een uitbraak van vijandelijkheden in Taiwan.

De vernietiging van Nordstream is de sleutel om te begrijpen hoe Washington van plan is met China om te gaan, schrijft Mike Whitney. De pijpleiding wiste effectief de geografische grenzen tussen Rusland en Duitsland uit, waardoor een de facto vrijhandelszone ontstond die de continenten omspande en de welvaart van beide handelspartners verhoogde. De regeling voorzag in een veel groter gemeenschapsgebied dat zich zou uitstrekken van “Lissabon tot Vladivostok”, sterker nog, dat was het expliciete doel van Vladimir Poetin. Washington zag dit als een bedreiging voor zijn regionale hegemonie en begon het partnerschap en de pijplijn kapot te maken. Zoals we in een eerder artikel al aangaven:

In een wereld waar Duitsland en Rusland vrienden en handelspartners zijn, is er geen behoefte aan Amerikaanse militaire bases, geen behoefte aan dure, door de VS gemaakte wapens en raketsystemen, en geen behoefte aan de NAVO. Het is ook niet nodig energietransacties in Amerikaanse dollars af te handelen of Amerikaanse staatsobligaties aan te leggen om de rekeningen in evenwicht te brengen. Transacties tussen zakenpartners kunnen in hun eigen valuta worden uitgevoerd, wat ongetwijfeld een scherpe daling van de waarde van de dollar en een dramatische verschuiving in de economische macht zal veroorzaken. Dit is de reden waarom de regering-Biden besloot Nordstream te vernietigen, omdat Nordstream de belangrijkste verkeersader was die de twee continenten met elkaar verbond in een wederzijds voordelige relatie die onafhankelijk van de Verenigde Staten opereerde. Nordstream vormde dus een duidelijke bedreiging voor de unipolaire wereld en de ‘op regels gebaseerde orde’.

Kort gezegd: Nordstream moest worden vernietigd.

De vraag is: wat vertelt het Nordstream-incident ons over de plannen van Washington voor China?

Wat we hebben laten zien is dat Washington bereid is radicale actie te ondernemen om zijn hegemonie in Europa te verdedigen. Maar Duitsland was uiteraard niet het enige slachtoffer van de aanval van Biden. Het was ook een klap voor Rusland, dat niet alleen ernstige economische verliezen leed, maar ook effectief werd geblokkeerd voor de westerse markten. Rusland was duidelijk het belangrijkste doelwit van de twee doelwitten, omdat het Rusland was dat het centrale uitgangspunt van het Amerikaanse buitenlandse beleid ter discussie stelde, namelijk ‘het voorkomen van de heropkomst van een nieuwe rivaal, hetzij op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie, hetzij elders, dat een bedreiging van dezelfde orde vormt als die welke vroeger door de Sovjet-Unie werd geuit.”

Het bovenstaande citaat is ontleend aan de Wolfowitz-doctrine die is verschenen in tal van documenten over het buitenlands beleid, waaronder de Nationale Veiligheidsstrategie van president Biden voor 2022. De woorden zijn in nieuwere iteraties enigszins aangepast, maar de betekenis blijft hetzelfde. De VS gaan voorkomen dat enige “vijandige macht een regio domineert waarvan de hulpbronnen, onder geconsolideerde controle, voldoende zouden zijn om mondiale macht te genereren.”In de praktijk betekent dit dat Rusland zich niet kan bezighouden met commerciële activiteiten met zijn buurlanden als die activiteiten een bedreiging vormen voor de regionale superioriteit van de VS. In het geval van Nordstream was de regering-Biden er vrij duidelijk over dat zij dachten dat de pijpleiding een probleem was; dat gaven ze zelfs toe. En de enige betrouwbare manier om het probleem op te lossen was door het op te blazen. Dit is de logica die de sabotage van Nordstream heeft versneld.

Maar wat vertelt dit ons over het “China-beleid” van Washington?

Het vertelt ons dat Amerikaanse machtsmakelaars opkomende dreigingen in Centraal-Azië gaan identificeren en die dreigingen vervolgens met een trucje wegnemen. En hoewel China geen grote voorraden aardgas en olie heeft om aan Europa te verkopen, creëert het een uitgebreid netwerk van goederencorridors tussen China en Europa, die de Euraziatische landmassa economisch hebben geïntegreerd en tegelijkertijd zijn verbonden met grote hoofdsteden in de hele EU. Dit wijdverspreide spinnenweb van nieuw aangelegde routes heeft Peking een duidelijke voorsprong gegeven op de VS in de lokale concurrentie en versterkt snel zijn positie als regionale hegemon. We moeten nogmaals bedenken dat de Verenigde Staten zich volledig inzetten om de heropkomst van een rivaal te voorkomen in de regio die zij van vitaal belang achten voor hun nationale veiligheid, namelijk Centraal-Azië. En toch creëert China’s snel groeiende goederenspoorsysteem precies zo’n rivaal. Kijk maar eens:

De goederentrein China-Europa (CEFT)

De China-Europe Freight Train (CEFT), een cruciale voorloper van het Belt and Road Initiative (BRI), en misschien wel het meest prominente vlaggenschipproject, heeft zijn eerste decennium van 2011-2021 al achter de rug. Met 82 routes die momenteel bijna 100 Chinese steden verbinden met ongeveer 200 steden in 24 Europese landen en meer dan een dozijn Centraal-, Oost- en Zuidoost-Aziatische landen, heeft de CEFT een uitgebreid transcontinentaal vrachtsysteem gevormd dat beide uiteinden van Eurazië omspant. Terwijl er in het eerste jaar van de CEFT, 2011, slechts 17 goederentreinen van China naar Europa reden, zullen op 16 oktober 2022 in totaal 60.000 treinen de Euraziatische landmassa en de maritieme marges ervan hebben doorkruist.

Eurasia’s Freight Infrastructure vs. Russia’s War in Ukraine, Global Affairs

Hier is meer:

Elk grootschalig transportsysteem heeft veel tijd nodig om zich te ontwikkelen en volwassen te worden. De CEFT kan hierop een uitzondering zijn, omdat het zich in slechts tien jaar tijd snel heeft uitgebreid, van een paar plaatsen tot misschien wel het grootste logistieke netwerk ter wereld dat honderden steden over het uitgestrekte continent van Eurazië met elkaar verbindt, als het meest prominente vlaggenschipproject van de Chinese Belt en Road Initiatief (BRI), gelanceerd in 2013….

Nu de CEFT zijn tweede decennium ingaat, heeft het in oktober 2022 al ongeveer 60.000 treinen in totaal tussen Europa, China en delen van Oost-Azië en Zuidoost-Azië verzonden. Elke dag vervoeren ongeveer 40 goederentreinen honderden containers en andere vormen van transport. Vrachtzendingen lopen van oost naar west door Eurazië, met uitgebreide intermodale spoor-zee- en spoor-riviervaart over de Kaspische, Zwarte en Middellandse Zee en langs de Rijn en de Yangtze.

Connection Meets Disruption: The China-Europe Freight Train and the War in Ukraine, The European Financial Review

Dus terwijl de Verenigde Staten oorlogen voerden in het Midden-Oosten en Centraal-Azië, opende China een ultramoderne spoorwegcorridor die de afstanden tussen hoofdsteden verkortte, de totale prijs van geproduceerde goederen verlaagde, de winsten van zijn handelspartners verhoogde en goodwill opbouwde onder zijn buren. En ja, goederentreinen zijn een eeuwenoude technologie, maar – zoals we hebben gezien – kan die oude technologie een dramatische impact hebben op de economische ontwikkeling als ze goed wordt gebruikt. Belangrijker nog is dat het de verdeling van de mondiale macht aanzienlijk kan beïnvloeden, wat een ernstige bedreiging vormt voor de bestaande orde. En daarom is Washington zo bezorgd.

Wat kunnen we dus verwachten van de regering-Biden? Ze zullen zich zeker niet omdraaien en voor dood spelen. Er moet een plan zijn om de snelle overname van Azië door China en de indrukwekkende penetratie van de Europese markt tegen te gaan, maar wat is dat? Dit is van Politico:

De Russische oorlog in Oekraïne ontspoort het vlaggenschip van Peking, de Nieuwe Zijderoute. De infrastructuurstrategie is erop gericht goederentreinen te bevorderen die vanuit China, door Rusland en vervolgens via Oekraïne of Wit-Rusland naar de Europese Unie rijden. Nu is Oekraïne in een bloedige oorlog verwikkeld, terwijl Wit-Rusland en Rusland zwaar getroffen zijn door sancties.

“De oorlog in Oekraïne heeft het fenomeen spoorvervoer tussen China en Europa voorlopig volledig tenietgedaan”, zegt Jacob Mardell, een analist die zich richt op het grote Chinese infrastructuurplan, bekend als het Belt and Road Initiative, voor het Mercator Institute for China Studies.

De groeivertraging is voor een groot deel te wijten aan het feit dat handelaren niet langer willen dat hun goederen via de noordelijke route van de Zijderoute door Rusland gaan, uit angst dat ze in juridische problemen komen. De Russische spoorwegen staan ​​onder financiële sancties van de EU en de VS , en het is lastig om producten die door Rusland worden vervoerd te verzekeren vanwege het “huiveringwekkende effect” van de oorlog en de sancties, aldus Kristian Schmidt, die het landtransportbeleid leidt bij de Europese Commissie.

Maar er is een spooralternatief dat China met Europa verbindt en Rusland omzeilt: een corridor die ten zuiden van Rusland loopt, van China naar Kazachstan, over de Kaspische Zee en vervolgens door Azerbeidzjan en Georgië, bekend als de Middencorridor .

In mei kondigde Maersk aan dat het nieuwe diensten zou lanceren op de Middle Corridor. De Deense logistieke gigant, die de vrachtdiensten door Rusland heeft stopgezet, verzendt nu goederen per spoor vanuit China, via Kazachstan, vervolgens over de Kaspische Zee naar Azerbeidzjan en vervolgens naar de Georgische havenstad Poti aan de Zwarte Zee. Van daaruit wordt de vracht geladen op het netwerk van feederschepen die de vracht naar Constanța in Roemenië kunnen vervoeren….

De Middencorridor is nu “het enige echte alternatief” voor de route door Rusland, zei DG MOVE-chef Henrik Hololei tijdens een evenement in juni.

Ukraine war shakes up China-Europe railway express, Politico

Laten we eens kijken of ik het goed heb: een aanzienlijk deel van de Chinese vracht (langs de noordelijke corridor) is geblokkeerd vanwege sancties (tegen Rusland). Het enige haalbare alternatief is dus de “Middencorridor” ..”over de Kaspische Zee naar Azerbeidzjan”, die momenteel een toename van het geweld tussen Azerbeidzjan en Armenië ervaart. Nog verdachter is het feit dat diehard neoconservatieve Samantha Power op 25 september onverwachts Jerevan, de hoofdstad van Armenië, bezocht en een verklaring aflegde waarin ze de steun van de Biden-regering voor het land benadrukte. Het is niet verrassend dat ze ook opriep tot een ‘internationale aanwezigheid’ ter plaatse wat duidt op een gretigheid van de kant van de VS en de NAVO om betrokken te raken bij nog een buitenlands territoriaal geschil. Kijk:

Samantha Power, beheerder van het United States Agency for International Development, zei maandag in Jerevan dat er internationale aanwezigheid in Nagorno-Karabach moet zijn om te beoordelen of Azerbeidzjan zijn verplichtingen nakomt…

“Alle partijen moeten toestaan ​​dat er een internationale humanitaire beoordeling en humanitaire aanwezigheid plaatsvindt, om te zien of Azerbeidzjan zijn verplichtingen nakomt, en dat deze organisaties verslag kunnen uitbrengen aan de internationale gemeenschap”, voegde ze eraan toe .

Power arriveerde maandag in Armenië met de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Yuri Kim op missie om ‘een boodschap van president Biden over te brengen’, zei ze, eraan toevoegend dat ze een brief van de Amerikaanse president aan premier Nikol Pashinyan overhandigde toen de twee elkaar eerder in de ochtend ontmoetten.

Top U.S. Official Calls for International Presence in Artsakh, Asbarez

De ervaren geopolitieke analist Pepe Escobar vatte het als volgt samen:

De betrekkingen met Moskou verslechteren snel. Yerevan – een sappig strategisch doelwit – wordt overgenomen door de Hegemon (Washington) en zijn vazallen. Het is geen toeval dat Jerevan de op één na grootste Amerikaanse ambassade ter wereld huisvest.

Er is dus maar één ding zeker: de Transkaukasus zal in brand blijven staan….

Wij zijn ervan overtuigd dat het Armeense leiderschap een grote fout maakt door doelbewust te proberen de veelzijdige en eeuwenoude banden van Armenië met Rusland te verbreken, waardoor het land een gijzelaar wordt van westerse geopolitieke spelletjes. Wij hebben er vertrouwen in dat de overgrote meerderheid van de Armeense bevolking dit ook beseft.”

Nagorno-Karabach bestaat niet meer, Pepe Escobar, Strategic Culture

Wat betekent het allemaal?

Het betekent dat de VS al partij hebben gekozen in ingewikkelde, regionale geschillen, omdat ze zich willen wortelen in het Centraal-Aziatische theater. Het betekent ook dat de VS gevechtstroepen willen inzetten in een gebied dat kan dienen als knelpunt voor de Chinese vrachtdienst naar Europa. Nogmaals: de VS kunnen in hun oorlog tegen China niet zegevieren, tenzij ze China kunnen verzwakken via sancties, isolatie en misschien een militaire confrontatie. Dat is de manier waarop de VS deze zaken doorgaans benaderen. (RE: Cuba, Iran, Venezuela, Noord-Korea) Washington positioneert zichzelf om de handelsstromen van China naar Europa te blokkeren of te saboteren, net zoals het de stroom van Russisch gas naar Europa heeft gesaboteerd. Het is hetzelfde beleid.

En dat is nog maar ‘om te beginnen’, want het uiteindelijke doel van het beleid is om China volledig “los te koppelen”, wat rampzalige gevolgen zal hebben voor de wereldeconomie, maar (zogenaamd) het primaat van de westerse elites en hun verheven “op regels gebaseerde orde” zal behouden. Dit is een fragment uit een artikel op Freight Ways:

In 2022 waarschuwde de Wereldhandelsorganisatie (WTO) voor een worstcasescenario dat zij ‘ontkoppeling op de lange termijn’ noemde en dat ‘het uiteenvallen van de wereldeconomie in twee afzonderlijke blokken’ met zich meebracht….

De geopolitiek splitst de mondiale scheepvaartsystemen in tweeën, waarbij de VS en de EU de ene kant leiden en China en Rusland de andere kant, en sommige landen proberen in het midden te blijven, beide kanten te bespelen en hun opties open te houden.

De geopolitiek heeft ook een tweedeling in de tankervloot veroorzaakt, een fysieke manifestatie van het ontkoppelingsscenario van de WTO. De splitsing van de vloot in de tankvaart is ook zichtbaar, zij het in veel mindere mate, in de containervaart.

“Hoe kun je het aandeel van de wereldhandel dat vandaag de dag door de Zuid-Chinese Zee beweegt, nemen en zeggen: ‘Oké, we gaan daar gewoon mee stoppen omdat er een echte oorlog gaande is?’” aldus Paul Bingham, directeur van Transportation Consulting bij S&P Global, in een interview met FreightWaves vorig jaar.

Amerika blijft extreem afhankelijk van import in containers uit China. Uit gegevens van de Amerikaanse douane blijkt dat de import uit China in 2022 30% van de totale Amerikaanse import vertegenwoordigde.

…. Tel dit allemaal bij elkaar op en het lijkt erop dat de vrachtstromen en de scheepvaartvloten op weg zijn naar fragmentatie. Zoals de WTO waarschuwde in haar nieuwe wereldhandelsvooruitzichten, die woensdag werden vrijgegeven: “Fragmentatie … blijft een aanzienlijke bedreiging, die de economische groei zou kunnen belemmeren en de levensstandaard op de lange termijn zou kunnen verlagen.”

China-Russia vs. US-EU: How global shipping is slowly splitting in two, Freight Waves

Dit fragment zou de lezers een goed idee moeten geven van wat ze in de toekomst kunnen verwachten als de VS een oorlog in Taiwan uitlokken, zoals ze dat in Oekraïne hebben gedaan. De domino-effecten zullen niet bestaan ​​uit een lichte stijging van de inflatie, die gepaard gaat met gematigd hogere rentetarieven, maar uit een sterk versnelde mondiale herschikking, weg van de Verenigde Staten, gevolgd door het instorten van de aandelenmarkten, het verlies van de status van reservevaluta, een ernstig en langdurige economische inzinking, en een catastrofale daling van de levensstandaard .

Lezers die het nieuws over China op de voet volgen, weten dat elite-machtsmakelaars in het Westen al hebben besloten dat de enige manier om hun greep op de wereldmacht te behouden, is door China ertoe aan te zetten Taiwan aan te vallen, zodat zij de risicovollere elementen van hun strategie kunnen implementeren.

En wat zijn de risicovollere elementen van hun strategie?

Om te voorkomen dat China toegang krijgt tot westerse markten of zaken doet in westerse valuta. Om China’s buitenlandse reserves in beslag te nemen en zijn rekeningen bij buitenlandse centrale banken te bevriezen. Om alle buitenlandse investeringen te verbieden en de toegang van China tot contant geld te blokkeren. Het opzetten van knelpunten in de Zuid-Chinese Zee, de Straat van Taiwan en Centraal-Azië, die allemaal zouden worden gebruikt om de stroom van geproduceerde goederen naar de handelspartners van China te stoppen. En ten slotte alle olietransporten van het Midden-Oosten naar China blokkeren. Kijk eens:

Als dominante macht in het Midden-Oosten hebben de Verenigde Staten een grote invloed op China, dat voor zijn energiebehoeften afhankelijk is van de regio. In het geval van een conflict tussen China en de Verenigde Staten zou het Amerikaanse Centrale Commando (CENTCOM) de Amerikaanse strijdkrachten opdracht kunnen geven de energietransporten naar China te blokkeren, waardoor het land geen toegang meer heeft tot hulpbronnen om zijn economie en strijdkrachten van brandstof te voorzien. ..

Er zijn verschillende knelpunten voor de maritieme oliedoorvoer in de regio, waaronder het Suezkanaal, de Bab al-Mandab en de Straat van Hormuz. Elke verstoring van deze knelpunten zou aanzienlijke gevolgen kunnen hebben voor landen die afhankelijk zijn van de olie in de regio.

“Tweeënzeventig procent van alle Chinese olie wordt geïmporteerd”, legde Kurilla uit. “Dat kan ze kwetsbaar maken. ”

Van de Chinese olie-import komt ongeveer de helft uit het Midden-Oosten. Saoedi-Arabië is al enige tijd China’s grootste bron van olie-import, maar werd onlangs overtroffen door Rusland.

Tijdens eerdere tijdperken van concurrentie tussen de grote machten waren de Verenigde Staten bereid in actie te komen tegen olie-afhankelijke rivalen. Eén precedent voor de huidige situatie is het Amerikaanse optreden tegen Japan in de maanden voorafgaand aan de Amerikaanse deelname aan de Tweede Wereldoorlog. Maanden voordat Japan zijn aanval op de Verenigde Staten bij Pearl Harbor lanceerde, stopten de Verenigde Staten de olie-export naar Japan, waardoor de economie en de militaire macht van het land in gevaar kwamen. Amerikaanse functionarissen maakten deze stap in de wetenschap dat dit tot oorlog zou kunnen leiden….

Een bijzondere focus van iedere Amerikaanse militaire actie zou de Straat van Hormuz zijn, het belangrijkste oliedoorvoer-knelpunt in de regio. Bijna alle Chinese energie-import uit het Midden-Oosten wordt via de zeestraat verscheept.

‘Achtennegentig procent gaat per schip,’ zei Kurilla. “Dat maakt ze kwetsbaar.”…

“Ik geloof dat CENTCOM letterlijk en figuurlijk centraal staat in de concurrentie met China en Rusland”, zei Kurilla. “We zijn er in het verleden geweest… We zijn er vandaag, en we zullen er in de toekomst zijn.”

How the US could cut off Middle East oil to China if it wanted, Responsible Statecraft

“Strategische ontkenning”?

Het buitenlands beleid BrainTrust heeft een plan opgesteld dat geactiveerd zal worden na elke Chinese vergelding tegen Amerikaanse provocaties in Taiwan. Noodgedwongen zal het plan de ontzegging van de toegang tot de westerse markten en het blokkeren van cruciale hulpbronnen voor China omvatten. Westerse machtsmakelaars geloven dat ze het expansionistische Belt and Road-project van China kunnen doen ontsporen en de Chinese economie een vernietigende slag kunnen toebrengen zonder een nucleaire brand te ontketenen. Dat valt uiteraard nog te bezien.

Hoe dan ook zal de transitie naar een multipolaire wereld niet vreedzaam verlopen. Daarom moet China zich op het ergste voorbereiden.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over