Te midden van het voortdurende solidariteitsgejank van de westerse media wordt het geleidelijk aan steeds duidelijker wat het o zo soevereine en o zo neutrale Oekraïne eigenlijk is: gekocht. Spreekwoordelijk en lichamelijk gekocht. Het land. De grond. Verkocht door de “dienaren van het volk” daar – aan oligarchen en enorme, agro-industriële complexen voornamelijk uit de VS. Dat verklaart veel van het solidariteitsgejammer in het Westen, meldt JouWatch.
Na de staatsgreep
Vrij snel na de door de VS geleide en door de EU gesteunde staatsgreep tegen de gekozen Oekraïense president Janoekovitsj rond de jaarwisseling van 2013/2014, begon de uitverkoop van Oekraïense grond. Het was alleen de vraag hoe dit te regelen met het oog op een Oekraïense wet die de verkoop van Oekraïense grond aan buitenlanders verbiedt. Een mogelijkheid was de oprichting van Oekraïense landbouw-holdings, naamloze vennootschappen en dergelijke, waardoor westerse financiers op de begane grond zouden kunnen instappen en aldus de winsten van de Oekraïense grond in handen zouden krijgen. Een andere mogelijkheid is “landleasing” in Oekraïne met contracttermijnen tot 50 jaar.
Oekraïne is altijd beschouwd als de broodmand van de Sovjet-Unie en stond ook bekend als bijzonder vruchtbaar en productief vanwege zijn enorme afzettingen van zwarte aarde. Er is 32 miljoen hectare landbouwgrond in Oekraïne. Dat is meer dan tweemaal zoveel bouwland als in Duitsland. Oekraïense en buitenlandse landbouwholdings controleren reeds de helft van de landbouwgrond van Oekraïne. We hebben het over ongeveer 17 miljoen hectare. De Oekraïense oligarchen en hun westerse financiers, alsmede westerse beursgenoteerde agro-industriële ondernemingen en niet-westerse staten, hebben uitgebreid gebruik gemaakt van de mogelijkheid om grond te pachten.
Oekraïne is immers, zelfs tijdens de oorlog, nog steeds de vijfde grootste tarwe-exporteur ter wereld. De landbouw draagt voor 10% bij aan het bruto binnenlands product (BBP). Al in 2013 schatte de Amerikaanse Food and Agriculture Administration dat Oekraïne ‘s werelds op een na grootste graanexporteur zou kunnen worden, na de VS. De opkomst van de Oekraïense landbouw in de afgelopen 20 jaar is inderdaad spectaculair, na een eerste decennium als “soevereine neutrale natie” als gevolg van wanbeheer, zelfs na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, waardoor de opbrengsten in 2000 nog niet eens voldoende waren om 44 miljoen Oekraïners te voeden.
Grote Amerikaanse landbouwbedrijven doen al jaren zaken in Oekraïne. Onder hen bevinden zich Monsanto, dat bekritiseerd is wegens zijn activiteiten met genetisch gemodificeerde zaden, het landbouwbedrijf Cargill en het chemiebedrijf DuPont. De grootste investeerder in Oekraïense grond is het Amerikaanse pensioenfonds NCH Capital. Het heeft 450.000 hectare gepacht. De bekendste Europese onderneming is waarschijnlijk de Zwitserse grondstoffengroep GlencoreXstrata – met 80.000 hectare onder contract. Er zijn ook investeerders uit Rusland – 250.000 hectare, en Saudi-Arabië met 33.000 hectare. Al met al zijn Oost en West in de Oekraïense landbouw niet meer zo gemakkelijk van elkaar te scheiden. En zoals ABBA ooit zong: The Winner takes it all. Als Rusland de winnaar is, hebben Oekraïense holdings die op westerse beurzen genoteerd staan, pech. Zij zijn gedeeltelijk in handen van westerse investeerders – en als zij hun investeringen zouden verliezen, zou dat een menselijke tragedie zijn voor de arme Oekraïners die zo heldhaftig de westerse waarden en onze democratie verdedigen. Sarcasme uit.
In 2015 werd nog steeds verwacht dat de marktconcentratie in de zaaizaadsector zou blijven toenemen. Op dat moment was 60 procent van de markt al in handen van de vier grote ondernemingen Bayer/Monsanto, Corteva, BASF en Syngenta/Chem-China. Marktleider op het gebied van nieuwe gentechnologie was het Corteva-concern, dat was ontstaan uit de fusie van de groepen Dow AgroSciences en DuPont/Pioneer. Financieel werden deze vier reusachtige bedrijven beheerd door Vanguard en BlackRock. Geen wonder dat een Duitse “oppositieleider” met de naam Friedrich Merz de moraalkaart trekt om de Duitse “oorlogsmoeheid” tegen te gaan, net zo min als de transatlanticistisch ingestelde groen-feministische buitenlandadministrateur of de defensiegezinde Marie-Agnes Strack-Zimmermann. Zij hebben allen geen belangen in Oekraïne, maar zijn slechts dodelijk bedroefd over het arme Oekraïense “het volk” dat volkomen nietsvermoedend in handen is gevallen van de kwaadaardige heer Poetin, omdat hij zich eenvoudigweg niet kan beheersen in zijn giftige mannelijke mannelijkheid, waarmee hij ten prooi is gevallen aan zijn eigen imperiale verlangens.
Maar goed, landbouw is niet alles, naast de Oekraïense democratie, de Europese vrijheid, de verdedigbare – en de mensenrechten. Er zijn ook zeldzame grondstoffen en ook – geloof het of niet – energiebedrijven in Oekraïne.
Biden’s Burisma Energiebaby
Het is nu een oud verhaal, maar het kan niet vaak genoeg herhaald worden. Hunter Biden, zoon van de toenmalige vice-president van de VS en vermoedelijke president van de VS van vandaag, kreeg de leiding over de juridische afdeling van de particuliere onderneming Burisma – op dat moment naar verluidt de grootste onafhankelijke gasleverancier van Oekraïne. De nu 52-jarige was sinds april 2014 een van de directeuren, aldus het bedrijf. Een vroegere kamergenoot van de stiefzoon van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, “werkte” er ook als directeur. Zowel Joe Biden als John Kerry waren als Amerikaanse regeringsfunctionarissen nauw betrokken bij de politieke gebeurtenissen in Oekraïne.
De linkse afgevaardigde Dağdelen in 2015: “Het is duidelijk dat het conflict in Oekraïne van de kant van de VS in de eerste plaats gaat om een tastbaar geschil over middelen en kapitaal. In ieder geval, Joe Biden is in diskrediet gebracht voor verdere bemiddelingspogingen“. Zij verwees naar de Amerikaanse bemiddelingspogingen in de oorlog van de Oekraïense regering tegen die Russische landgenoten in de Donbass, die toen alleen maar aandrongen op de hun toegekende autonomiestatus en door de westerse media al werden afgeschilderd als “separatisten”, wat zij in 2015 helemaal niet waren. Uitgerekend de vermeende Amerikaanse president Biden heeft het vandaag over “steun” aan Oekraïne in 2022. Het gaat hier om de bescherming van Westerse belangen in het algemeen en Amerikaanse belangen in het bijzonder. De Oekraïners – d.w.z. het volk – zijn even onverschillig tegenover het Westen en de VS als altijd.
Dit buitensporige gemoraliseer in het Westen dient alleen om te verhullen wat er werkelijk op het spel staat in Oekraïne: de westerse economische belangen, het veiligstellen van gedane investeringen. Tegelijkertijd worden de Russische deviezenreserves in het Westen bevroren, Russische tegoeden bij Westerse banken en Russisch onroerend goed in beslag genomen, Russische dirigenten en zangers ontslagen, Russische winkeliers lastiggevallen en de kinderen van Russen op school gepest.
Geen gas meer uit het Oosten?
De Verenigde Staten zijn naar verluidt de grootste exporteur van vloeibaar aardgas (LNG) ter wereld geworden. De Amerikaanse “Energy Information Administration” (EIA) verwijst naar gegevens van de NGO Cedigaz. Volgens de gegevens is de uitvoer van vloeibaar aardgas uit de VS in de eerste helft van het jaar met 12 procent gestegen tot een gemiddelde van 11,2 miljard kubieke voet per dag (bcfd) in vergelijking met de tweede helft van 2021. Van begin januari tot eind mei van dit jaar ging ongeveer 71 procent van deze uitvoer naar de EU en het VK, zei hij.
Na knelpunten in de aanvoer via Nord-Stream 1 als gevolg van de reparatie van de beruchte gasturbine van Siemens in Canada, verklaarde Duitsland dat de reparatie slechts een voorwendsel van noodzaak was. Rusland wilde de Duitsers “chanteren” vanwege hun sancties. De gereviseerde turbine kwam echter terug uit Canada, werd weer in bedrijf gesteld, het gas stroomde weer normaal gedurende een paar dagen – en nu is het leveringsvolume via Nord Stream 1 weer teruggebracht tot slechts 20 procent van het gebruikelijke volume. Gazprom noemt verdere onderhoudswerkzaamheden als reden. Weer hetzelfde spelletje: In Duitsland wordt gezegd dat nu kan worden gezien dat de Russen bedriegers en “chanteurs” zijn. En weer is het een valse verdachtmaking in het voordeel van de Amerikanen.
De “Berliner Zeitung” berichtte vandaag, 27 juli: “Volgens de pijpleidingexploitant Eugas heeft het Russische energiebedrijf Gazprom woensdag aanzienlijk meer capaciteit op de Transgas-pijpleiding door Slowakije geboekt dan in de voorgaande dagen. Transgas is een uitbreiding van de Soyuz-pijpleiding, die aardgas uit Rusland via Oekraïne, Tsjechië en Slowakije naar Oostenrijk en Duitsland transporteert. In de Slowaakse grensstad Veľké Kapušany, het beginpunt van het Slowaakse traject, werd de doorvoer van 68,6 miljoen kubieke meter gas geregistreerd. De dag ervoor was het 36,8 miljoen kubieke meter.” – Dus toch nog meer onderhoudswerkzaamheden aan Nord Stream 1. Dus toch nog meer laster tegen Rusland door de westerse media en de Duitse “volksvertegenwoordigers”. Ze zouden Amerikaans vloeibaar gas moeten kopen!
Het is geen gevolg van de Russische aanval op Oekraïne dat de lidstaten van de EU proberen hun gas- en olieaankopen van Rusland te verminderen of stop te zetten, maar een gevolg van een Amerikaans dictaat! Duitsland is niet alleen voornemens de invoer van Amerikaans LNG verder op te voeren, maar ook verschillende terminals te bouwen waarlangs het gas kan worden aangevoerd en vervolgens gedistribueerd. Tegen exorbitant hogere kosten voor de Duitse consument en ondanks exorbitant hogere “milieuschade”.
Dit is hoe het “voor de gek houden” van de westerse soeverein werkt: een vuile economische oorlog wordt propagandistisch via de media verborgen achter het zielige verhaal van de slechte agressor en het arme onschuldige slachtoffer.
De waarheid is dat het o zo soevereine en o zo neutrale Oekraïne, dat sinds 1991 alle tijd van de wereld zou hebben gehad om het Zwitserland van Oost-Europa te worden vanwege zijn natuurlijke rijkdommen – als het trots had vastgehouden aan zijn neutrale soevereiniteit ten bate van het Oekraïense volk – door kleptocraten aan het Westen is verkocht, om het iets bondiger uit te drukken. Het idee dat Oekraïne ook zou kunnen worden omgevormd tot een zone met veel munitie tegen Rusland was toen te veel voor de westerse hebzucht en arrogantie. Hoewel het in het Westen zeker werd geacht dat met het Oekraïense leger buiten de NAVO een de facto NAVO-leger was gecreëerd dat superieur is aan elk gemiddeld NAVO-leger, blijkt nu dat er geen “overwinning voor Oekraïne” zal zijn in de oorlog tegen Rusland. Er zal dus evenmin iets terechtkomen van de langetermijnplannen om Rusland in drie delen op te splitsen, die dan op hun beurt op elkaar kunnen worden opgehitst en kunnen worden uitgewist, zoals eerder Oekraïne. Dit is een grief. Om de mislukking van dit door en door amorele plan te verhullen, moet iedereen in het Westen het verhaal van de slechte Poetin en het “verkrachte Oekraïne” opvreten. Iedereen die weigert het voedsel van de media te eten, is een “Poetin-aanhanger”, een “Rusland-liefhebber” – en ik weet niet wat nog meer. Moreel inferieur in ieder geval. De comfortabele Duitse moralist laat zich graag om de tuin leiden als dat zijn zelfbeeld vleit. Wat doet een betaalbare en zekere energievoorziening er toe?
Oorlog binnen de oorlog: de strijd om land en genetisch gemanipuleerde landbouw
Het lijkt erop dat met name Monsanto haar Oekraïense landbouwgrond wilde gebruiken als middel om de Europese boycot van haar genetisch gemanipuleerde producten te doorbreken. De hoop was dat Monsanto met zijn Oekraïense landbouwgrond het verbod op zijn genetisch gemanipuleerde producten in sommige Europese landen zou kunnen omzeilen.
De invasie van Rusland zal daar uiteraard verandering in brengen, aangezien Moskou genetisch gemodificeerde producten heeft verboden. Dus of Monsanto zijn investering terugverdient of niet, hangt af van wat er op het slagveld gebeurt.
Tien maanden voordat Russische troepen Oekraïne binnenvielen, ondertekende president Volodymyr Zelensky een wet die de particuliere verkoop van landbouwgrond toestond, waarmee hij een moratorium terugdraaide dat sinds 2001 van kracht was, meldt Covert Action Magazine.
Een eerdere regering in Oekraïne had het moratorium ingesteld om een halt toe te roepen aan de verdere privatisering van overheidsgrond en kleine boerderijen, die werden opgekocht door oligarchen en geconcentreerd in steeds minder handen. Zoals gedocumenteerd in een reeks kritische rapporten die het Oakland Institute in Californië over een periode van tien jaar heeft uitgebracht, was het moratorium op de verkoop van land in Oekraïne bedoeld om te voorkomen dat landbouwgrond zou worden opgekocht en geconsolideerd in de handen van de binnenlandse oligarchen en buitenlandse bedrijven.
De vercommercialisering van landbouwgrond maakt deel uit van een reeks beleids “hervormingen” die het Internationaal Monetair Fonds als voorwaarde stelde om Oekraïne in staat te stellen 8 miljard dollar aan leningen van het IMF te ontvangen.[2]
Zelfs tijdens de pandemie was er “brede oppositie van het Oekraïense publiek tegen het terugdraaien van dat verbod, met meer dan 64 procent van de mensen die tegen het creëren van een grondmarkt waren, volgens een opiniepeiling in april 2021.”[3]
Bovendien moest Oekraïne volgens de voorwaarden van de IMF-lening ook zijn verbod op genetisch gemanipuleerde gewassen terugdraaien, en particuliere bedrijven als Monsanto in staat stellen zijn GMO-zaden te planten en de velden te besproeien met Monsanto’s Roundup. Op die manier hoopt Monsanto de boycot door een aantal landen in Europa van zijn genetisch gemanipuleerde maïs en soja te doorbreken.
De stelling van dit essay is dat landbouwconcurrentie over landgebruik tussen de VS en Rusland – twee gigantische kapitalistische landen met de machtigste nucleaire arsenalen ter wereld – een verwaarloosde maar belangrijke kracht is die de oorlog in Oekraïne aanwakkert.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/07/18/bondgenootschap-met-rusland-garantie-voor-welvaart-veiligheid-en-vrede-in-europa/?swcfpc=1
