De poging tot moord op Robert Fico stuurt een boodschap naar dissidente publieke figuren

In Slowakije slaat de eenzame schutter opnieuw toe.

De poging tot moord op Robert Fico stuurt een boodschap naar vooraanstaande publieke figuren met vele profielen, schrijft Stephen Karganovic.

De ‘eenzame schutter’, die cartoonachtige figuur die de afgelopen decennia – in ieder geval sinds november 1963 – regelmatig de meeste spraakmakende moorden heeft ingelijst, heeft opnieuw toegeslagen, dit keer in het ongehoorzame Slowakije. Hij duikt altijd op wanneer zijn aanwezigheid nodig is om buitenbeentjes te waarschuwen en zelfs teamspelers te disciplineren die onoplettend zijn op hun taken.

De moordaanslag op de Slowaakse premier Robert Fico past in dat patroon. Fico’s politieke staat van dienst die al tientallen jaren teruggaat, heeft mogelijk een zekere mate van wantrouwen in globalistische kringen veroorzaakt. Zijn verkiezingsoverwinning en zijn terugkeer aan de macht in de herfst van vorig jaar zouden echter waarschijnlijk als een beheersbare uitdaging zijn behandeld als Fico verrot genoeg was geweest om te handelen zoals zijn collega’s routinematig doen: door voor de verkiezingen het ene te zeggen en daarna het tegenovergestelde te doen.

In plaats daarvan is hij een man gebleken die trouw is aan zijn woord, en die zeker alle geruchten de kop heeft ingedrukt dat hij ooit was gerekruteerd als een van de Young Leaders van het WEF. Op een kritiek moment voor de globalistische touwtrekkers, toen het zijn van een coöperatieve teamspeler als de rigeuer werd beschouwd, koos hij ervoor om buiten de gebaande paden te gaan met andere outcasts zoals Victor Orban en ouderwetse waarden te verdedigen, zoals de nationale soevereiniteit van Slowakije.

Fico drong echter niet alleen aan op de soevereiniteit van Slowakije, wat al erg genoeg zou zijn geweest, maar ook op andere verachte begrippen, die in het huidige Europa evenzeer in diskrediet zijn gebracht: staat, natie, religie en familie. Het is zijn vasthouden aan die waarden, ooit de hoeksteen van de Europese beschaving vóór haar culturele implosie, die van Fico een doelwit voor eenzame schutters maakten.

Maar aan deze tekortkomingen moeten nog een aantal andere, niet minder hinderlijke en potentieel levensbedreigende gebreken worden toegevoegd. De afgelopen maanden, toen Project Oekraïne op een schipbreuk uitliep, weigerde Fico uitdagend militaire hulp aan het regime in Kiev toe te staan, riep hij op tot het opheffen van de anti-Russische sancties en uitte hij herhaaldelijk het verboden idee dat Oekraïne verslagen zal worden.

Alsof dat nog niet genoeg is, is er nog meer. In een lang vergeten tragedie in 2006 stortte een Slowaaks vliegtuig op mysterieuze wijze neer terwijl het terugvloog vanuit Kosovo. Aan boord bevond zich, naast Slowaakse vredeshandhavers, de meest interessante vracht. Slowaakse specialisten en forensische experts waren betrokken bij de opgraving van verschillende massagraven in Kosovo waar Servische slachtoffers waren begraven, en zij brachten het bewijsmateriaal mee naar huis. Het bleek dat veel van deze slachtoffers thoraxincisies vertoonden, wat er sterk op duidde dat ze door Albanese mensenhandelaars als onwillige orgaandonoren waren gebruikt. Lezers wier geheugen nog steeds onaangetast is, zullen zich de controverse herinneren over de extractie van menselijke organen en de handel in Kosovo die destijds woedde, culminerend in het belastende rapport uit 2010 over dit onderwerp dat door de Zwitserse onderzoeker Dick Marty aan de EU werd voorgelegd.

Het Slowaakse team overhandigde een set bewijsmateriaal aan de NAVO, waarvan Slowakije inmiddels lid was geworden. Maar om er zeker van te zijn dat hun bevindingen niet in een of ander zwart gat van de NAVO zouden verdwijnen, namen ze de voorzorgsmaatregel om een extra set mee naar huis te nemen. Dat bewijsmateriaal bevond zich aan boord van het vliegtuig dat op onverklaarbare wijze neerstortte en dat omkwam samen met ongeveer 40 Slowaakse personeelsleden wier mond over hun gruwelijke bevindingen in Kosovo daarmee voor altijd werd dichtgeplakt.

Zoals de gewoonte in dergelijke situaties voorschrijft, werd door de Slowaakse autoriteiten een overhaast en oppervlakkig onderzoek uitgevoerd; de conclusies ervan werden tot staatsgeheim verklaard en vervolgens verzegeld.

Vijf jaar geleden stond de vliegtuigcrash van 2006 opnieuw in de schijnwerpers toen nieuw bewijs naar voren kwam dat de gebeurtenis misschien toch geen ongeluk was vanwege een explosief dat aan boord was geplaatst. Het Slowaakse parlement opende een onderzoek naar de zaak, die Robert Fico van ganser harte en publiekelijk steunde.

Naast zijn meer recente blunders, moet dat ook een grote aanklacht tegen hem zijn geweest.

Het was voorspelbaar dat de verantwoordelijkheid voor de schietpartij onmiddellijk werd toegeschreven aan een eenzame persoon die naar verluidt een politieke wrok tegen Fico koesterde en besloot hem te vermoorden. Hoe die belachelijke, Jack Ruby-achtige verklaring zal uitpakken, zullen we binnenkort zien als de Slowaakse autoriteiten hun onderzoek voortzetten.

Maar ongeacht wat Slowaakse onderzoekers ontdekken en hoeveel daarvan hun NAVO-opperheren hen toestaan ​​te publiceren, kunnen er nog steeds bepaalde voorlopige conclusies over deze gruwelijke poging tot moord worden getrokken. Op basis van de totaliteit van ervaringen uit het verleden zullen deze conclusies uiteindelijk ongetwijfeld worden bevestigd en zullen ze zeker de tand des tijds doorstaan.

De gangsteraanslag op de Slowaakse premier zal het beoogde effect hebben gehad, of hij het nu overleeft of niet. Het was een intimiderende boodschap die luid en duidelijk werd overgebracht aan alle betrokkenen, dat ze er zelfs niet aan moeten denken om de op regels gebaseerde orde in twijfel te trekken. De aard en reikwijdte van de “regels” die op hen betrekking hebben, werden onlangs in Slowakije duidelijk gemaakt. Nu de positie van het collectieve Westen aan het afbrokkelen is, zijn alle Europese leiders die er misschien aan denken om een andere weg in te slaan of de belangen van hun land op te eisen in plaats van gehoorzaam de bevelen op te volgen, gewaarschuwd.

Als Robert Fico kwetsbaar was, zijn zij dat ook. En dit geldt niet alleen voor de zielige excuses voor de nationale leiders die momenteel aan de macht zijn, maar ook voor degenen die ernaar streven hen te vervangen. Op bredere schaal zendt de poging tot moord op Robert Fico een boodschap uit naar vooraanstaande niet-politieke publieke figuren met vele profielen, zoals aartsbisschop Vigano, wiens gedurfde uitspraken, coherente analyses en dwingende oproepen aan het publiek de gefabriceerde consensus dreigen te doen mislukken.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over