Als er één persoon is die meer dan wie dan ook de onbekwaamheid van de Europese Commissie symboliseert, dan is het wel de voorzitter van de Commissie, Ursula von der Leyen (hierna VDL), schrijft George Georgiou.
Eén keer beschuldigd worden van onfatsoenlijkheid kan als ongeluk worden beschouwd, maar vier keer beschuldigd worden lijkt op onzorgvuldigheid. (Met excuses aan Oscar Wilde)
Vragen over VDL’s gebrek aan integriteit kwamen voor het eerst naar boven in 2015 toen ze werd beschuldigd van plagiaat in haar proefschrift. Ze werd uiteindelijk vrijgesproken van de beschuldigingen, maar zoals de BBC op 9 maart 2016 meldde, gaf de president van de medische faculteit van Hannover, Christopher Baum, toe dat “het proefschrift van mevrouw von der Leyen wel plagiaat bevatte”, maar hij voegde eraan toe dat “er geen opzet was om te misleiden”. Haar eerste gelukkige ontsnapping.
VDL’s gebrek aan integriteit bleef bestaan toen ze tussen 2013 en 2019 minister van Defensie van Duitsland was. Tijdens haar ambtstermijn bij het ministerie raakte ze verwikkeld in een schandaal met betrekking tot betalingen van € 250 miljoen aan consultants met betrekking tot wapencontracten. De Duitse Federale Rekenkamer ontdekte dat van de € 250 miljoen die was gedeclareerd voor consultancykosten, slechts € 5,1 miljoen was uitgegeven. Bovendien was een van de consultants McKinsey & Company, waar de zoon van VDL een partner was, wat een mogelijk belangenconflict opleverde. Ook bleek dat berichten met betrekking tot de contracten waren verwijderd van twee mobiele telefoons van VDL. Hoewel ze uiteindelijk werd vrijgesproken van corruptiebeschuldigingen, blijven er tot op de dag van vandaag vragen bestaan over haar integriteit in die periode.
Na twee schandalen te hebben overleefd, kon VDL haar geluk niet op toen Macron in juli 2019 samen met Merkel het Spitzenkadidaten-proces omzeilde en haar voordroeg als de opvolger van Jean-Claude Junker als hoofd van de Europese Commissie. Het Spitzenkadidaten-proces, waardoor de leidende kandidaat naar voren komt en vervolgens door het Europees Parlement wordt geratificeerd, is op zichzelf enigszins geheimzinnig. In het geval van VDL had ze het geluk dat de EU het niet eens kon worden over een van de twee toenmalige lijsttrekkers, Martin Weber en Frans Timmermans. Het werd dus aan de volmaakte fixer, Macron, en VDL’s mentor, Merkel, overgelaten om tot overeenstemming te komen met behulp van dat geweldige democratische en transparante instrument dat de ‘achterkamertjesdeal’ wordt genoemd. De voordracht van VDL werd aanvaard door de Europese Raad en op 16 juli stemde het Europese Parlement voor aanvaarding van haar benoeming. Maar het was een krappe stemming. Van de in totaal 747 leden van het Europees Parlement stemden er slechts 383 vóór, 327 stemden tegen, 22 onthielden zich van stemming en één stem was ongeldig. Volgens de EU-regels moet de voorzitter van de Commissie worden gekozen met meer dan 50% van de stemmen van de leden van het EP. Ze kreeg dus slechts 9 stemmen meer dan de drempel. Vergelijk dit eens met haar voorganger Juncker, die in 2014 422 stemmen kreeg.
Na haar benoeming tot voorzitter van de Europese Commissie raakte VDL opnieuw verwikkeld in controverses, dit keer rond de aanschaf van het Covid-19-vaccin van Pfizer. Het schandaal, dat door de media Pfizergate werd genoemd, hield verband met de aankoop van 1,8 miljard doses van het Pfizer-vaccin voor gebruik in de hele EU. Het bleek dat: a) het aantal doses veel groter was dan nodig was, wat ertoe leidde dat een aanzienlijk aantal werd vernietigd of gedoneerd; b) de overtollige doses kosten de EU 4 miljard euro; c) de totale waarde van het contract, die volgens Politico ongeveer € 20 miljard bedroeg, was te hoog; en d) de meest schadelijke beschuldiging: het contract voor de vaccins werd rechtstreeks onderhandeld tussen VDL en Albert Bourla, de CEO van Pfizer. De onderhandelingen vonden plaats via sms-berichten, die VDL later beweerde te hebben verwijderd.
De New York Times, die in eerste instantie het onderzoek naar Pfizergate uitvoerde, spande een rechtszaak aan tegen de Europese Commissie wegens het niet verlenen van toegang tot de sms-gesprekken tussen VDL en Bourla. In België diende een lobbyist, Frederic Baldan, een strafrechtelijke klacht in wegens corruptie en de vernietiging van documenten. De Belgische rechtszaak werd uiteindelijk overgenomen door het Europees Openbaar Ministerie, dat een strafrechtelijk onderzoek opende. De uitkomst van deze gerechtelijke procedures/onderzoeken laat nog op zich wachten.
Je zou denken dat de onvoorzichtige VDL een les zou hebben getrokken uit al deze overtredingen, maar het lijkt erop dat niets Ursula en een goed schandaal in de weg zal staan.
Wat ons brengt bij haar laatste onbetamelijkheid, vriendjespolitiek. In januari van dit jaar had VDL een collega CDU-politicus, Martin Pieper, benoemd tot een nieuw gecreëerde en lucratieve functie van speciaal gezant voor het MKB. De benoeming werd in februari gemeld door La Matinale Europeenne, maar pas in april kreeg de controverse rond de benoeming brede aandacht in de Engelstalige media.
De benoeming was om twee redenen controversieel: 1) het wervingsproces was gebrekkig en 2) de keuze voor Pieper werd gezien als politiek gemotiveerd.
Wat het eerste punt betreft, onthulde een anonieme EU-functionaris dat er twee andere kandidaten waren, één uit Zweden en één uit Tsjechië, die beter scoorden dan Pieper in de sollicitatieprocedure.
Wat betreft de tweede kwestie bestond er een sterk vermoeden dat Pieper door VDL was gekozen om in de gunst te komen bij de CDU en zo hun steun te winnen voor haar herbenoeming als hoofd van de Europese Commissie. De benoeming leidde tot krachtige reacties, zowel van andere leden van de Commissie als van de leden van het Europees Parlement. Vier senior commissarissen, waaronder Joseph Borrell en de commissaris voor Interne Markt, Thiery Breton, schreven op 27 maart een brief aan VDL waarin ze hun bezorgdheid uitten over het gebrek aan transparantie en onpartijdigheid van de benoeming. Op 11 april stemden de leden van het Europees Parlement met 382 tegen 144 stemmen om de benoeming van Pieper in te trekken. Hoewel de stemming voor de Commissie niet bindend was, werd Pieper’s standpunt onhoudbaar en op 16 april nam hij ontslag. In de woorden van Daniel Freund, een Duitse/Groene Europarlementariër, die op Euronews berichtte, was het “droevig en beschamend”. Hij voegde eraan toe: “Ik weet niet hoe we het aan de kiezers kunnen uitleggen”.
Op het moment van schrijven heeft Euronews gemeld dat er een deal is gesloten voor haar herbenoeming. Het is niet duidelijk wanneer het Europees Parlement voorheen op haar zal stemmen, maar het zal waarschijnlijk later deze week zijn. De exacte datum is een triviale kwestie.
Wat niet triviaal is, is dat de herbenoeming van VDL voor nog eens vijf jaar, ondanks alle bovengenoemde ongepastheden, zou bevestigen wat velen al een tijdje bepleiten, namelijk dat de EU radicale hervormingen nodig heeft.
EU-burgers moeten zien dat de EU-instellingen veel transparanter, verantwoordelijker en democratischer zijn.
Dissident: Over die laatste zin: NEE, NEE, NEE. De illegale EU-dictatuur is opgericht door onze raciale vijanden om onze natiestaten te vernietigen en het Blanke Europa te overspoelen met Derde Wereld horden. De oprichters van de EU (voor zover nog in leven) en alle medeplichtigen eraan dienen berecht en gestraft te worden.
De EU hoeft niet hervormd of democratischer gemaakt te worden. De EU moet vernietigd worden.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Een tactiek die de links progressieven altijd gebruiken, is een organisatie massaal infiltreren met hun hersenloze linkse drones, en dan die organisatie volledig overnemen en inzetten voor hun slinks destructieve plannetjes.
Dit is een tactiek die voor ons niet werkt, omdat hij wij gewoonweg geen massa hersenloze rechtse drones hebben. Onze mensen zijn veel kleiner in aantal, en zeker geen hersenloze drones.
Het beste dat wij kunnen doen is uit de internationalistische samenzweerdersorganisaties stappen, en onze eigen organisaties maken, met behoud van onze eigen onafhankelijkheid.
Het wordt hoog tijd dat Orban dit inziet. En het wordt tijd dat onze mensen inzien dat alle vals-rechtse politici, die verkondigen dat ze “het in Europa eens goed gaan zeggen”, leugenaars en bedriegers zijn.
We moeten uit al deze internationalistische organisaties stappen, want ze zitten van boven tot onder propvol met hersenloze linkse drones, en met trawanten van de duivelaanbidders, en er is geen mogelijkheid van verbetering.