In mei zal de vergadering van 194 lidstaten de WHO zeer verreikende bevoegdheden verlenen. Het verdrag is over de hele wereld bekritiseerd omdat het de soevereine bevoegdheden van staten ontneemt en de angst doet rijzen dat zij de controle over het pandemiebeleid zullen moeten afstaan aan niet-gekozen bureaucraten. Het huidige ontwerp, dat deze maand is gepubliceerd, is afgezwakt, maar gaat nog steeds veel te ver, meldt TKP.
In het bijgewerkte document staat dat landen in het geval van een pandemie de WHO “ten minste … realtime toegang moeten geven tot 20 procent (10 procent als donatie en 10 procent tegen betaalbare prijzen voor de WHO) van de productie van veilige, effectieve en efficiënte pandemiegerelateerde gezondheidsproducten”.
In een artikel in De Telegraph schrijft dr. David Bell, mondiaal gezondheidsexpert en voormalig medisch adviseur van de WHO:
“Het probleem is dat er geen verband is met de behoefte. Het lijkt een alibi te zijn. Covid-19 is bijvoorbeeld nauwelijks een probleem geweest in het ten zuiden van de Sahara gelegen deel van Afrika, met uitzondering van Zuid-Afrika, waar minder dan één procent van de bevolking ouder is dan 75 jaar, de helft jonger dan 20 jaar en het aantal stofwisselingsziekten laag is.
“Deze zaken kunnen het beste worden aangepakt in de context van de ziekte en de populatie in kwestie. Het is mij niet duidelijk waarom dit in een contract staat, omdat het een algemeen principe is dat al wordt gevolgd en dat het beste van geval tot geval kan worden verduidelijkt. Anders zal een ongepaste toewijzing van middelen worden afgedwongen. Het lijkt willekeurig, wat geen goede basis is voor een contract.
Volgens de regelgeving voor het nemen van besluiten voor de WHO zou de definitieve versie van de besluitteksten vier maanden van tevoren beschikbaar moeten zijn. De teksten zijn echter pas vorige week afgerond, al is niet eens duidelijk of ze ook echt definitief zijn. Volgens het Telegraph-artikel verwachten sommige experts dat een eerste “eenvoudige” versie van de overeenkomst in mei zal worden geratificeerd, terwijl meer controversiële aspecten zullen worden opgeschort om op een later tijdstip consensus te bereiken.
Dr. Clare Wenham, universitair hoofddocent mondiaal gezondheidsbeleid aan de London School of Economics, zei tegen de Telegraph: “De huidige stand van de onderhandelingen is onzeker. Er zijn nog steeds zoveel variabelen – het zal afhangen van volgende week en of de lidstaten besluiten sommige onderdelen af te ronden en een akkoord te bereiken, of dat ze instemmen met uitstel voor de toekomst.”
Waarom dit contract meer kwaad dan goed zou kunnen doen
Volgende maand zullen 194 lidstaten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stemmen om de twee documenten aan te nemen die de internationale volksgezondheid zullen transformeren en de manier waarop landen met elkaar omgaan wanneer de directeur-generaal van de WHO een noodsituatie afkondigt, schrijft David Bell.
Als deze veranderingen worden geformaliseerd, zullen ze juridisch bindend zijn en de betrekkingen tussen landen en de WHO bepalen.
Hoewel dit “pandemieverdrag” aanzienlijke gevolgen heeft voor de gezondheid, de economie en de mensenrechten, zijn de onderhandelingen in verschillende commissies nog steeds in volle gang en zijn er nog maar een paar weken te gaan tot de geplande stemming. Ze zijn met ongebruikelijke haast ontwikkeld vanuit de veronderstelling dat de urgentie om het pandemische risico in te dammen snel toeneemt.
Het gevoel van urgentie wordt gevoed door een verkeerde voorstelling van zaken en citaten waarop de WHO en andere instanties zich hebben gebaseerd om de verwachte kosten van minstens £25 miljard per jaar te rechtvaardigen.
Door te beweren dat de toenemende uitbraken van infectieziekten een “existentiële dreiging” vormen, negeren deze instanties de revolutie in de diagnostische technologie die zij de afgelopen decennia hebben bevorderd. De meeste uitbraken die vandaag de dag worden gemeld, zouden een paar decennia geleden zelfs niet te onderscheiden zijn geweest van routineziekten. Ze negeren ook dat het aantal meldingen de afgelopen tien jaar feitelijk is afgenomen, zegt Bell.
Bovendien zijn veel punten van het voorgestelde contract gebaseerd op de precedenten van de Covid-pandemie. Het is een understatement om te zeggen dat de beleidsaanbevelingen van de WHO niet altijd correct zijn geweest. Sommigen hebben enorme schade aangericht. En er zijn geen serieuze pogingen gedaan om te begrijpen waarom landen als Zweden het zo goed hebben gedaan tijdens de Covid-pandemie, terwijl ze vrijwel elk advies van de WHO negeerden.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Weg met de WHO, en weg met alle internationale organisaties!!