De basis van het NetZero-beleid, Green Deal en alles gericht op het terugdringen van de productie van CO2 is gebaseerd op de claim dat CO2 verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. De stelling kan echter niet worden bewezen door observatie of experimenten.

Klimaatmodellen gaan ervan uit dat de toename van CO2 in de atmosfeer de temperatuurveranderingen veroorzaakt. Meer specifiek wordt aangenomen dat de moderne opwarming van de aarde veroorzaakt is door de toename van de antropogene CO2-uitstoot. Een van de meest fundamentele concepten in de natuurkunde is echter dat oorzaken vóór gevolgen komen en dat gevolgen op oorzaken volgen. Het bepalen van de volgorde is daarom essentieel voor elke causaliteitsanalyse, schrijft dr. Peter F. Mayer.

“Vreemd genoeg is de waargenomen variantie in de hoofdrichting die door de modellen wordt gesuggereerd, ΔIn[CO₂] → ΔT, indrukwekkend laag (10-15%) en indrukwekkend hoog (tot 90%) in de tegenovergestelde richting, bij ΔT → ΔIn[ CO₂] . schrijven Koutsoyiannis et al. (2023) in hun onderzoek met de oorspronkelijke titel “On Hens, Eggs, Temperatures and CO2: Causal Links in Earth’s Atmosphere.”

De veronderstelde causaliteitsrichting van CO₂→T is wetenschappelijk niet houdbaar

De wetenschappers van de groep Koutsoyiannis et al. hebben hun tweedelige studie over stochastisch geformuleerde causaliteit uitgebreid, vorig jaar gepubliceerd in The Royal Society ( Koutsoyiannis et al., 2022 (1) en Koutsoyiannis et al., 2022 (2) ), waarin zij met name beweren.

“De resultaten […] duiden duidelijk op een (monodirectioneel) potentieel causaal systeem met T als oorzaak en [CO₂] als gevolg. Daarom kan het algemene idee dat een toename van [CO₂] een toename van T veroorzaakt, worden uitgesloten, omdat dit de noodzakelijke voorwaarde voor deze causale richting schendt.”

Een jaar later toonden dezelfde auteurs opnieuw duidelijk aan dat de veronderstelde causaliteitsrichting van CO₂ →T niet wetenschappelijk kan worden ondersteund, aangezien observaties duidelijk aantonen dat de variantie in T zes of meer maanden voorafgaat aan de variantie in de groeisnelheid van CO₂.

“Al het bewijsmateriaal dat uit de analyses naar voren komt, wijst op een unidirectioneel, potentieel causaal verband met T [temperatuur] als oorzaak en [CO₂] als gevolg.”

Observationele gegevens prevaleren boven gemodelleerde aannames, ongeacht hoe overtuigend of geaccepteerd de conventionele wijsheid is, en ongeacht hoeveel experts ervoor hebben gestemd. Waarnemingen en resultaten van experimenten hebben absolute prioriteit boven modellen in de natuurwetenschappen.

Over de gebruikte data zegt het onderzoek het volgende:

Om de T-[CO2]-relatie te onderzoeken, werd in casestudies #23 en #24 in [7] gebruik gemaakt van op satellieten gebaseerde temperatuurreeksen (UAH) voor de lagere troposfeer en [CO2]-gegevens van Mauna Loa. Temperatuurgegevens van de andere twee satellietniveaus voor de troposfeer werden ook onderzocht, met resultaten die sterk leken op die van casestudy’s #23 en #24.

Hier presenteren we aanvullende casestudies vermeld in Tabel 1. Naast de op satellieten gebaseerde temperatuurreeksen in [7] gebruiken we hier oppervlaktegegevens (op een hoogte van 2 m) uit de NCEP/NCAR-heranalyse 1 van de National Centers for Environmental Prediction (NCEP) en het National Center for Atmospheric Research (NCAR) [19], die publiek toegankelijk zijn. De temporele dekking van de NCEP/NCAR Reanalyse 1 omvat gegevens die vier keer per dag zijn verzameld om dagelijkse en maandelijkse waarden van 1948 tot heden weer te geven met een horizontale resolutie van 1,88° (~210 km op de evenaar). Het maakt gebruik van een geavanceerd analyse- en voorspellingssysteem voor gegevensassimilatie met behulp van observaties en een numeriek weervoorspellingsmodel. De data-assimilatie en het gebruikte model zijn identiek aan het globale systeem dat operationeel wordt gebruikt bij NCEP, met uitzondering van de horizontale resolutie. Een groot deel van de gegevens is beschikbaar als dag- en maandgemiddelden.

De resultaten zijn als volgt samengevat:

Al het bewijsmateriaal dat uit de analyses voortkomt, wijst op een unidirectioneel, potentieel causaal verband met T als oorzaak en [CO2] als gevolg. Dit verband is niet weergegeven in de klimaatmodellen, waarvan de resultaten ook in hetzelfde raamwerk worden onderzocht, wat resulteert in een verband dat tegengesteld is aan het verband dat met de echte metingen wordt gevonden.

Opnieuw blijkt uit echte gegevens dat de stijgende CO2-niveaus in de atmosfeer het gevolg zijn van stijgende temperaturen, en niet andersom. Het onderzoek gaat ook in op de vraag waar de CO2 vandaan komt.

Op grote tijdschaal ondersteunt de analyse van paleoklimatologische gegevens het primaat van de causale richting T → [CO2], hoewel deze vraag nog steeds controversieel is (bijlage A.5).

Bij de koolstofcyclus zijn verschillende fysische, chemische, biochemische en menselijke processen betrokken. De menselijke CO2-uitstoot door de verbranding van fossiele brandstoffen is sinds het begin van het industriële tijdperk sterk toegenomen. De mondiale temperatuurstijging begon echter na de Kleine IJstijd, toen de menselijke CO2-uitstoot nog steeds erg laag was. Om licht op deze kwestie te werpen, onderzoeken we de kwestie van de CO2-uitstoot versus de atmosferische temperatuur verder in de aanvullende informatie, waar we aantonen dat deze niet gecorreleerd zijn. Gasemissies uit de zee worden in de literatuur ook af en toe opgenomen als klimaatgerelateerde mechanismen. Aan de andere kant wordt de rol van de biosfeer en biochemische reacties vaak gebagatelliseerd. evenals het bestaan ​​van complexe interacties en feedback. Deze rol kan worden samengevat in de volgende punten, die in bijlage A.1 in detail worden onderzocht en gekwantificeerd.

• • • Terrestrische en maritieme ademhaling en afbraak zijn verantwoordelijk voor het merendeel van de CO2-emissies [32], figuur 5.12.
    • Over het geheel genomen dragen de natuurlijke processen van de biosfeer voor 96% bij aan de mondiale koolstofcyclus, terwijl de rest, 4%, bestaat uit menselijke emissies (die in het verleden zelfs nog lager zijn geweest [33]).
    • De biosfeer is productiever bij hogere temperaturen omdat de snelheid van biochemische reacties toeneemt met de temperatuur, wat leidt tot een grotere natuurlijke CO2-uitstoot [2].
    • Bovendien maakt een hogere concentratie CO2 in de atmosfeer de biosfeer productiever via het zogenaamde koolstofbemestingseffect, wat leidt tot een vergroening van de aarde [34,35], dat wil zeggen tot een toename van de koolstofcyclus. waar mensen ook aan bijdragen door de teelt van planten en landgebruik [36].

Maar dat weerhoudt bijvoorbeeld de directeur-generaal van de VN of de EU-leiders er niet van om verdere actie te ondernemen tegen CO2, ook al is dit overduidelijke onzin.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over